2014.11.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-782/14/DK
z 10 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku który wpłynął do tut. organu 7 sierpnia 2014 r., uzupełnionym pismem z 30 października 2014 r. (data złożenia 31 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy 2 działek wraz z rozpoczętą inwestycją tj. wylanymi fundamentami pod budowę hali produkcyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy 2 działek wraz z rozpoczętą inwestycją tj. wylanymi fundamentami pod budowę hali produkcyjnej.

Wniosek został uzupełniony pismem z 30 października 2014 r. (data złożenia 31 października 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 27 października 2014 r. nr IBPP1/443-782/14/DK.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą produkcję i handel towarami, w tym m.in. płytkami ceramicznymi.

Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości, składającej się z dwóch działek objętych jedną księgą wieczystą.

Na przedmiotowych działkach znajdują się fundamenty podjętej, a nie dokończonej inwestycji polegającej na budowie hali produkcyjnej. W związku z faktem, że inwestycja nie została ukończona, przedmiotowe fundamenty nie pełnią roli gospodarczej. Zostały one jednak wybudowane z myślą o przyszłym prowadzeniu działalności gospodarczej.

Przedmiotowe działki są w całości objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej jako MPZP).

Pierwsza działka w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została ujęta w następujący sposób:

0,7% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny infrastruktury technicznej elektroenergetyki”;
7,2% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny zieleni urządzonej”;
7% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny drogi układu uzupełniającego - droga zbiorcza”;
2,1% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny infrastruktury technicznej elektroenergetyki”;
40,7% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny drogi układu podstawowego - droga główna”;
21,5% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny handlu i usług”;
20,8% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny zabudowy techniczno produkcyjnej przemysłu ciężkiego”.

Druga działka w MPZP została opisana w następujący sposób:

9,7% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny zieleni urządzonej”;
5,3% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny drogi układu uzupełniającego - droga zbiorcza”;
0,5% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny infrastruktury technicznej elektroenergetyki”;
14,4% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny handlu i usług”;
14% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny zabudowy techniczno produkcyjnej przemysłu ciężkiego”;
54,4% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny handlu i usług”;
0,2% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny drogi układu uzupełniającego - droga lokalna”;
0,5% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny komunikacji dróg publicznych pieszych”;
1% parceli znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem - „tereny komunikacji dróg publicznych pieszych”.

Jak wskazano powyżej, aktualnie obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmuje całość wyżej wymienionych działek.

Przeznaczenie poszczególnych jednostek oznaczonych ww. symbolami w MPZP wygląda m.in. w następujący sposób:

„tereny infrastruktury technicznej elektroenergetyki” - podstawowe przeznaczenie działek - infrastruktura techniczna elektroenergetyczna, to jest: obiekty i budowle takie jak: stacje transformatorowe, stacje przesyłowe, z przynależnym zagospodarowaniem terenu.
„tereny zieleni urządzonej” - obowiązek kompleksowego zagospodarowania w postaci: rozwiązań terenowych, nawierzchni, elementów małej architektury, zieleni towarzyszącej. Dopuszczona jest także m.in.:
- lokalizacja budynków pomocniczych nie podpiwniczonych, o wysokości budynku do 4m i powierzchni do 30m², pełniących wyłącznie funkcje administracyjno - socjalne dla uzupełniających funkcji rekreacyjno sportowych,
- lokalizacja obiektów tymczasowych takich jak kawiarnie letnie, ekspozycje terenowe: pod warunkiem, i w ramach projektów zagospodarowania poszczególnych terenów ZP1 tego typu funkcje zostaną uściślone oraz zostaną dla nich wskazane konkretne lokalizacje,
- ogrodzenie terenów z jednoczesnym zagwarantowaniem im ogólnodostępności.
„tereny drogi układu uzupełniającego - droga zbiorcza” - należą do nich ulice, lub ich fragmenty, a także place i skwery.
„tereny drogi układu podstawowego - droga główna” - droga główna, jednojezdniowa, dwupasowa z dodatkowymi pasami włączenia i wyłączenia w rejonie skrzyżowań.
„tereny handlu i usług” - podstawowe przeznaczenie działek budowlanych planu - zabudowa usługowa taka jako obiekty handlu detalicznego o powierzchni sprzedaży do 2000 m², usługi, gastronomia, biura, usługi różne, w tym rzemiosło nieprodukcyjne, z przynależnym zagospodarowaniem terenu.
Na jednostce możliwa jest także m.in. budowa budynków samodzielnych lub zintegrowanych.
„tereny zabudowy techniczno produkcyjnej przemysłu ciężkiego” - podstawowe przeznaczenie: obiekty produkcyjne oraz hurtownie z funkcjami towarzyszącymi, z przynależnym zagospodarowaniem terenu.
„tereny drogi układu uzupełniającego - droga lokalna” - Przeznaczenie podstawowe: ulica lokalna lub dojazdowa.
„tereny komunikacji dróg publicznych pieszych” - podstawowe przeznaczenie - drogi - tereny piesze takie jak: place, ścieżki piesze, ścieżki rowerowe w tym zagospodarowanie i budowle im przynależne.

Z powyższego wynika, że przedmiotowe działki w całości stanowią tereny budowlane.

W uzupełnieniu wniosku z 30 października 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1.Wnioskodawca nabył nieruchomość (tj. dwie działki ewidencyjne opisane w części G złożonego wniosku) w dniu 31 grudnia 2011 roku w ramach wkładu niepieniężnego jaki otrzymał od komandytariusza - J. Przedmiotem wkładu było całe przedsiębiorstwo - wraz ze wszystkimi wchodzącymi w jego skład nieruchomościami i ruchomościami.

2.Na pytanie tut. organu „W jakim celu Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość i w jaki sposób zamierzał ją wykorzystać? Czy zakup przez Wnioskodawcę wskazanej we wniosku nieruchomości nastąpił na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?”, Wnioskodawca odpowiedział, że w momencie otrzymania aportu był zdeterminowany sprzedać nieruchomość (tj. dwie działki ewidencyjne opisane w części G złożonego wniosku). Od tego czasu podjął szereg starań zmierzających do sprzedaży (m.in. załatwienie zjazdu, podpisanie umów na pośrednictwo itp.).

3.Na pytanie tut. organu „Kto i kiedy (proszę wskazać konkretne daty) rozpoczął budowę obiektu hali produkcyjnej (kto był inwestorem tej budowy)?”, Wnioskodawca odpowiedział, że obiekt opisany w zapytaniu miał być docelowo halą produkcyjną. Jej wznoszenie rozpoczął ww. przedsiębiorca – J., ok. 1995 r. To on był inwestorem. Zatem na dzień wniesienia aportu fundamenty były już zlokalizowane na nieruchomości (obejmującej dwie działki ewidencyjne opisane w części G złożonego wniosku). Po dniu wniesienia aportu Wnioskodawca nie kontynuował budowy.

4.Na pytanie tut. organu „Dlaczego inwestycja polegająca na budowie hali produkcyjnej nie została ukończona?”, Wnioskodawca odpowiedział: Ostatecznie w latach 90 - tych inwestycji zaniechano (na etapie fundamentów i posadzek fundamentowych) z uwagi na niekorzystne uwarunkowania gospodarcze.

5.Dla przedmiotowych działek nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, albowiem są one objęte w całości MPZP, który przewiduje ich budowlane przeznaczenie.

6.Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy budowie lub nabyciu fundamentów obiektu hali produkcyjnej?”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku, gdyż to nie on dokonywał tych wydatków. Wydatków dokonywał J. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość (tj. dwie działki ewidencyjne opisane w części G złożonego wniosku) bez prawa do odliczenia podatku, ponieważ aport nie podlegał opodatkowaniu PTU, gdyż przedmiotem aportu było całe przedsiębiorstwo.

7.Nabycie działek wraz z fundamentami nastąpiło w ramach aportu, który nie podlegał opodatkowaniu PTU - gdyż przedmiotem aportu było całe przedsiębiorstwo (art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług).

8.Na pytanie tut. organu „Czy nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej - jeśli tak, to w jaki sposób nieruchomość ta była związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, czy była wykorzystywana do czynności opodatkowanych czy zwolnionych?”, Wnioskodawca odpowiedział, że jedynie posiadał tę nieruchomość (tj. dwie działki ewidencyjne opisane w części G złożonego wniosku) - jako towar handlowy. Wnioskodawca od samego początku władania przedmiotową nieruchomością zamierzał ją sprzedać. Nie używał jej w żaden inny sposób.

9.Przedmiotowa nieruchomość (tj. dwie działki ewidencyjne opisane w części G złożonego wniosku) jest towarem handlowym.

10.Na pytanie tut. organu „Jaki będzie cel nabycia przez klienta rozpoczętej inwestycji w odniesieniu do nabycia działek wraz z fundamentami pod budowę hali produkcyjnej - czy celem transakcji będzie dostawa gruntu czy dostawa budynku/budowli?”, Wnioskodawca odpowiedział, że celem jest dostawa gruntu. Nabywca musi się godzić na to, że na przedmiotowej nieruchomości (tj. dwóch działkach ewidencyjnych opisanych w części G złożonego wniosku) są posadowione fundamenty. Wnioskodawca nie zamierza ich usuwać. Zgodnie z zasadą superficies solo cedit dostawa gruntu bez naniesień nie jest możliwa.

11.Na pytanie tut. organu „Czy stan zaawansowania robót na moment sprzedaży będzie wskazywał, że na przedmiotowym gruncie może powstać tylko i wyłącznie hala produkcyjna, czy także inny budynek/budowla - jaki?”, Wnioskodawca odpowiedział, że fundamenty posadowione na przedmiotowych działkach nie nadają się do wykorzystania w jakikolwiek sposób. Należy je rozebrać.

12.Na pytanie tut. organu „Czy naniesienia na gruncie, w postaci fundamentów pod halę produkcyjną, stanowią dostateczne zaawansowanie robót, aby taki obiekt powstał?”, Wnioskodawca odpowiedział, że naniesienia na gruncie, w postaci fundamentów pod halę produkcyjną, nie stanowią dostatecznego zaawansowania robót, aby taki obiekt powstał.

13.Na pytanie tut. organu „Czy z dokumentów dotyczących sprzedaży będzie wynikało, że przedmiotem sprzedaży jest hala produkcyjna i że jej budowa (dokończenie) będzie kontynuowana przez nabywcę zgodnie z przeznaczeniem wynikającym z projektów, który następnie uzyska pozwolenie na użytkowanie?”, Wnioskodawca odpowiedział: Nie - z dokumentów będzie wynikało, że przedmiotem sprzedaży jest grunt. I będzie tylko opis, że na przedmiotowych działkach są posadowione fundamenty zaniechanej inwestycji. Nabywca na pewno nie będzie kontynuował budowy. Nie ma ku temu podstawy ani faktycznej (brak możliwości wykorzystania fundamentów) ani prawnej (brak ważnej decyzji o pozwoleniu na budowę).

14.Na pytanie tut. organu „Jeżeli przedmiotem sprzedaży będzie hala produkcyjna, której budowę będzie kontynuował nabywca prosimy o podanie jaki jest symbol PKOB tego obiektu budowlanego w myśl Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.)?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Nie dotyczy”.

15.Działki nie były ani nie są przedmiotem najmu, dzierżawy ani umowy o podobnym charakterze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę, będzie opodatkowana podatkiem VAT, stawką 23% ?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę, będzie opodatkowana podatkiem VAT, stawką podstawową (23%).

Objęcie przedmiotowych działek stawką 23% podatku od towarów i usług wynika z art. 41 ust. 1. Ponadto do sprzedaży działek nie mają zastosowania wyłączenia wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 oraz 10a. Sprzedawane działki, zgodnie z MPZP są terenami budowlanymi.

Art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że tereny budowlane to m.in. grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Jak wykazano wyżej, całość ww. działek jest przeznaczona pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Należy wskazać, że gdy dla działki istnieje MPZP, to dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług należy się na nim oprzeć. Taki wniosek wynika również z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy terenów niezabudowanych w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (Nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania ze sobą obu zdarzeń przyszłych będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. Organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle powyższego grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została natomiast w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl natomiast art. 43 ust. 7a ww. ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy sprzedaż 2 działek wraz z rozpoczętą inwestycją tj. wylanymi fundamentami pod budowę hali produkcyjnej, będzie opodatkowana podatkiem VAT, stawką 23%.

Dla dokonania właściwej interpretacji przedmiotowej sprawy istotne jest ustalenie przedmiotu sprzedaży tj. ustalenia czy w wymienionym we wniosku przypadku mamy do czynienia z transakcją dostawy nieruchomości, której przedmiotem jest obiekt budowlany czy wyłącznie dostawą gruntu.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania zbycia ww. 2 działek wraz z rozpoczętą inwestycją tj. wylanymi fundamentami pod budowę hali produkcyjnej, należy posłużyć się definicją zawartą w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zauważyć należy, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że nowelizacja od 1 kwietnia 2013 r. ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Należy również zauważyć, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury;

2.budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

2a.budynek mieszkalny jednorodzinny – należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;

3.budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a.obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie zatem z PKOB, przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych, będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Wskazać należy, iż zgodnie z pismem Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 19 kwietnia 1999 r. nr SRI-4-WSK-12-535/99 (pismo wydane zostało w okresie funkcjonowania obowiązującej do dnia 31 grudnia 1999 r. Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, jednak wyrażone w nim stanowisko, w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia analizowanego zagadnienia, należy uznać za wciąż aktualne), obiekt budowlany rozpoczęty, który po zmianie właściciela nadal będzie kontynuowany może być klasyfikowany według Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. W chwili sprzedaży obiekt budowlany wznoszony na podstawie wydanej decyzji administracyjnej zezwalającej na budowę określonego budynku jest tym budynkiem w określonym stopniu zaawansowania robót budowlanych.

Zauważyć należy, że w wyroku z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie C-326/11 JJ. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślił, że: „Komisja Europejska ze swej strony uważa, że kwestia dostawy nowego budynku może pojawić się tylko w wypadku ukończenia przebudowy lub przynajmniej dostatecznego zaawansowania robót, aby powstał budynek istotnie odmienny, który może zostać zasiedlony” (pkt 31).

Natomiast w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C 461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV TSUE stwierdził, że: „dostawę działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany celem wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórkę rozpoczęto przed tą dostawą oraz rozbiórkę tego budynku, uważać należy, w świetle podatku VAT, za stanowiące transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku, co niezabudowanej działki. (...) Transakcja taka rozpatrywana w całości nie jest zatem objęta zwolnieniem z podatku VAT przewidzianym w art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki.” (pkt 40 i 41 wyroku).

TSUE konkluduje tu w pkt 44, że: „(...) zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

Natomiast w powołanym już wyżej wyroku z dnia z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie C-326/11 Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził: „Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) owej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane w tym pierwszym przepisie obejmuje transakcję dostawy nieruchomości, na którą składają się grunt i stary budynek w trakcie przebudowy w nowy budynek, jeżeli w momencie tej dostawy stary budynek został poddany jedynie częściowym robotom rozbiórkowym i przynajmniej w części był jeszcze użytkowany jako taki”.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy będącej przedmiotem niniejszej interpretacji należy stwierdzić, że w przypadku dostawy części obiektu budowlanego (część budynku hali produkcyjnej) w postaci fundamentów należy uznać, że nie mamy do czynienia z dostawą budynku (jego części) bowiem z opisu sprawy wynika, że:

celem transakcji jest wyłącznie dostawa gruntu,
fundamenty posadowione na przedmiotowych działkach nie nadają się do wykorzystania w jakikolwiek sposób,
naniesienia na gruncie, w postaci fundamentów pod halę produkcyjną, nie stanowią dostatecznego zaawansowania robót, aby taki obiekt powstał,
z dokumentów dotyczących sprzedaży będzie wynikało, że przedmiotem sprzedaży jest grunt.
nabywca nie będzie kontynuował budowy, ponieważ nie ma ku temu podstawy ani faktycznej (brak możliwości wykorzystania fundamentów), ani prawnej (brak ważnej decyzji o pozwoleniu na budowę).

Powyższy opis wskazuje, że fundamenty pod budynek hali produkcyjnej w przedmiotowej konkretnej sprawie nie stanowią dostatecznego zaawansowania robót, aby powstał budynek hali produkcyjnej. Należy uznać, że całokształt okoliczności faktycznych i prawnych w przedmiotowej sprawie nie wskazuje, że celem ekonomicznym/gospodarczym transakcji jest dostawa budynku lub odpowiednio jego części w określonym stopniu zaawansowania budowy.

W związku z powyższym, przedmiotem dostawy w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, będzie wyłącznie grunt (2 działki).

Z opisu sprawy wynika, że poprzednik prawny Wnioskodawcy zamierzał wybudować na przedmiotowych działkach halę produkcyjną, z kolei Wnioskodawca po nabyciu, nie używał ww. nieruchomości w żaden sposób, ponieważ zamierzał ją sprzedać, zatem nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż z wniosku nie wynika aby działki były wykorzystywane do jakichkolwiek czynności zwolnionych.

Skoro Wnioskodawca dokona dostawy wyłącznie gruntu tj. 2 działek dla których nie wydano decyzji o warunkach zabudowy lecz które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego położone są na terenach oznaczonych jako:

„tereny infrastruktury technicznej elektroenergetyki” - podstawowe przeznaczenie działek - infrastruktura techniczna elektroenergetyczna, to jest: obiekty i budowle takie jak: stacje transformatorowe, stacje przesyłowe, z przynależnym zagospodarowaniem terenu,
„tereny zieleni urządzonej” - obowiązek kompleksowego zagospodarowania w postaci: rozwiązań terenowych, nawierzchni, elementów małej architektury, zieleni towarzyszącej.

Dopuszczona jest także m.in.:

-lokalizacja budynków pomocniczych nie podpiwniczonych, o wysokości budynku do 4m i powierzchni do 30m², pełniących wyłącznie funkcje administracyjno - socjalne dla uzupełniających funkcji rekreacyjno sportowych,

-lokalizacja obiektów tymczasowych takich jak kawiarnie letnie, ekspozycje terenowe: pod warunkiem, i w ramach projektów zagospodarowania poszczególnych terenów ZP1 tego typu funkcje zostaną uściślone oraz zostaną dla nich wskazane konkretne lokalizacje,

-ogrodzenie terenów z jednoczesnym zagwarantowaniem im ogólnodostępności,

„tereny drogi układu uzupełniającego - droga zbiorcza” - należą do nich ulice, lub ich fragmenty, a także place i skwery,
„tereny drogi układu podstawowego - droga główna” - droga główna, jednojezdniowa, dwupasowa z dodatkowymi pasami włączenia i wyłączenia w rejonie skrzyżowań,
„tereny handlu i usług” - podstawowe przeznaczenie działek budowlanych planu - zabudowa usługowa taka jako obiekty handlu detalicznego o powierzchni sprzedaży do 2000 m², usługi, gastronomia, biura, usługi różne, w tym rzemiosło nieprodukcyjne, z przynależnym zagospodarowaniem terenu.
Na jednostce możliwa jest także m.in. budowa budynków samodzielnych lub zintegrowanych,
„tereny zabudowy techniczno produkcyjnej przemysłu ciężkiego” - podstawowe przeznaczenie: obiekty produkcyjne oraz hurtownie z funkcjami towarzyszącymi, z przynależnym zagospodarowaniem terenu,
„tereny drogi układu uzupełniającego - droga lokalna” - Przeznaczenie podstawowe: ulica lokalna lub dojazdowa,
„tereny komunikacji dróg publicznych pieszych” - podstawowe przeznaczenie - drogi - tereny piesze takie jak: place, ścieżki piesze, ścieżki rowerowe w tym zagospodarowanie i budowle im przynależne,

to działki te spełniają definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a tym samym dostawa tych działek nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jednocześnie w sprawie nie znajdzie zastosowania art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W przedmiotowej sprawie, nie zaistnieje bowiem dostawa towarów (budynków) w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wraz z przeniesieniem własności gruntu.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż transakcja zbycia ww. 2 działek, stanowiących teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i nie będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Tym samym do powyższej transakcji należy zastosować podstawową stawkę podatku VAT określoną w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę, będzie opodatkowana podatkiem VAT, stawką podstawową (23%) – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin