Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-717/14-2/ŻR
z 16 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2014 r. (data wpływu 06 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości powrotu do zwolnienia podmiotowego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości powrotu do zwolnienia podmiotowego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej,
  

• braku obowiązku korekty podatku naliczonego od zakupionych gokartów.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka cywilna …. powstała w dniu …. i od tego dnia jest czynnym podatnikiem VAT, ponieważ zrezygnowała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Spółka zamierza powrócić do zwolnienia podmiotowego z VAT z dniem 01 stycznia 2015 r. Spółka jest czynnym podatnikiem, prowadzi działalność polegającą wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie wypożyczania i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego PKD 77.21.Z., nie wykonuje czynności określonych w art. 113 ust. 13 pkt 1 i 2 ustawy, wartość sprzedaży netto w roku 2013 r. wyniosła 28.162,60 zł, w roku 2014 wyniosła 40.539,84 zł i nie będzie przekroczona kwota 150.000 zł.

Spółka korzystała z zawieszenia działalności gospodarczej od dnia 01 września 2013 r. do 30 kwietnia 2014 r. i od dnia 01 września 2014 r. do 01 lipca 2015 r. W okresie zawieszenia podatnik nie zmienił i nie zmieni formy prawnej nadal będzie to spółka cywilna.

Podatnik do prowadzenia działalności gospodarczej zakupił gokarty na pedały …, które przyjął na stan wyposażenia:

• dnia 09 lipca 2013 r. 10 szt. po 1525,39 zł netto każdy i 2 szt. po 777,98 zł netto każdy,
  

• dnia 24 lipca 2014 r. 2 szt. po 1603,68 zł netto każdy i 1 szt. po 1604,02 zł netto,
  

• dnia 12 sierpnia 2014 r. 2 szt. po 1600 zł netto każdy i 4 szt. po 724,39 zł netto każdy.
  
  

Od powyższych zakupów wyposażenia Spółka odliczyła podatek VAT, ponieważ gokarty są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych, wynika to z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka w okresie zawieszenia działalności gospodarczej od dnia 01 września 2014 r. do 01 lipca 2015 r. może wnioskować o powrót do zwolnienia podmiotowego z VAT od dnia 01 stycznia 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, powrót do zwolnienia z VAT jest możliwy od 01 stycznia 2015 r., gdyż minął rok licząc od końca roku, w którym podatnik zrezygnował ze zwolnienia podmiotowego. Zasada ta wynika z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT. Ponadto obroty ze sprzedaży osiągnięte przez Spółkę w ubiegłym roku (w 2014r.) nie przekroczyły 150.000zł i w 2015 r. również nie przekroczą 150.000 zł. Spółka chce powrócić do zwolnienia podmiotowego z VAT, ma obowiązek złożenia zgłoszenia aktualizacyjnego na druku VAT-R w terminie 7 dni od dnia 01 stycznia 2015 r. Spółka w okresie zawieszenia do dnia 31 grudnia 2014 r., będzie podatnikiem czynnym VAT i nigdy nie zmieni formy prawnej, nadal będzie spółką cywilną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 – art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy – jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy – zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W tym miejscu wskazania wymaga, że zgodnie z art. 99 ust. 7a ustawy w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy. Stosownie do zapisu art. 99 ust. 7b ustawy, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

• podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
  

• podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary - w zakresie których są podatnikiem;
  

• okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
  

• okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
  
  

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka cywilna powstała w dniu …. i od tego dnia jest czynnym podatnikiem VAT, ponieważ zrezygnowała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Spółka zamierza powrócić do zwolnienia podmiotowego z VAT z dniem 01 stycznia 2015 r. Spółka jest czynnym podatnikiem, prowadzi działalność polegającą wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie wypożyczania i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego PKD 77.21.Z., nie wykonuje czynności określonych w art. 113 ust. 13 pkt 1 i 2 ustawy, wartość sprzedaży netto w roku 2013 r. wyniosła 28.162,60 zł, w roku 2014 wyniosła 40.539,84 zł i nie będzie przekroczona kwota 150.000 zł.

Spółka korzystała z zawieszenia działalności gospodarczej od dnia 01 września 2013 r. do 30 kwietnia 2014 r. i od dnia 01 września 2014 r. do 01 lipca 2015 r. W okresie zawieszenia podatnik nie zmienił i nie zmieni formy prawnej nadal będzie to spółka cywilna.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wpływu zawieszenia działalności gospodarczej w okresie od 1 września 2013 r. do 30 kwietnia 2014 r. i od 1 września 2014 r. do 1 lipca 2015 r. na możliwość powrotu do zwolnienia podmiotowego od VAT, z dniem 1 stycznia 2015 r.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia zawieszenia działalności gospodarczej. Kwestia ta uregulowana została m.in. w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14a ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

Jak stanowi art. 14a ust. 1acyt. Ustawy, jeżeli okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej obejmuje wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku kalendarzowego, za minimalny okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni miesiąca lutego przypadającą w danym roku kalendarzowym.

Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej może być oznaczony w dniach, miesiącach albo miesiącach i dniach (art. 14 a ust. 1 b).

W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14a ust. 3).

Z kolei zgodnie z ust. 4 tego artykułu, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
2. ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
   
   

Art. 14a ust. 5 powyższej ustawy wskazuje, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Ustanie bytu prawnopodatkowego w zakresie podatku od towarów i usług powoduje bowiem zmiana formy prawnej prowadzonej działalności, np. zlikwidowanie działalności prowadzonej jednoosobowo jako osoba fizyczna i podjęcie w formie spółki cywilnej lub odwrotnie, a nie zaniechanie na pewien czas wykonywania czynności opodatkowanych.

Treść powołanych wyżej przepisów nie wskazuje, aby podatnika, który w roku podatkowym zawiesza a następnie wznawia działalność gospodarczą, należało traktować jako rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej. Czasowe zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wyniku zawieszenia działalności przez osobę fizyczną, a następnie ponowne (w kolejnym sezonie) wznowienie ich wykonywania, powoduje, że mamy do czynienia z tym samym podatnikiem.

Fakt rozpoczęcia działalności gospodarczej ma charakter niepowtarzalny i może nastąpić tylko raz w ściśle określonym czasie – jest nim wykonanie przez podatnika pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy.

Zatem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podejmując – po okresie zawieszenia – działalność gospodarczą w kolejnym sezonie (w kolejnym roku) w niezmienionej formie prawnej (jako spółka cywilna), Wnioskodawca dokonuje tego jako podatnik kontynuujący działalność gospodarczą, a nie jako podmiot rozpoczynający wykonywanie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym wskazać należy, że zawieszenie działalności przez Wnioskodawcę w trybie przewidzianym przez ustawę o swobodzie działalności gospodarczej nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, gdyż minie rok licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Ponadto, Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie wykonuje czynności określonych w art. 113 ust. 13 ustawy a w roku 2014 wartość sprzedaży netto wyniosła 40.539,84 zł i nie będzie przekroczona kwota 150.000 zł.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż w świetle uregulowań art. 113 ust. 11 w z dniem 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca będzie miał możliwość powrotu do zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa powrotu do zwolnienia podmiotowego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.