2014.08.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-535/14/BM
z 28 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania proporcji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania proporcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wytwarzania energii elektrycznej i ciepła. Wnioskodawca wchodzi w skład grupy P. (dalej „Grupa”).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej i ciepła, która jest opodatkowana VAT.

Ponadto, Wnioskodawca, jako podatnik VAT, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu pożyczek pieniężnych oraz finansowaniu podmiotów z Grupy i w ramach tej działalności udzielił w tym roku kilku pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu na łączną kwotę 132.732.968,87 zł. Umowy pożyczek zostały przygotowane oraz zawarte (podpisanie umów) poza siedzibą (biurem) Wnioskodawcy. Transakcje te zostały zakwalifikowane, jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, Wnioskodawca potraktował te pożyczki, jako usługi zwolnione z podatku VAT. Udzielenie przedmiotowych pożyczek miało charakter pomocniczy, względem zasadniczej działalności Wnioskodawcy, polegającej na sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej i ciepła.

Wnioskodawca ponosi wydatki na towary/usługi, które są wykorzystywane do wykonywania czynności, w związku z którymi, na podstawie ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. dotyczącej działalności podstawowej polegającej na sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej i ciepła), jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje (tj. usług udzielania pożyczek zwolnionych z VAT). Wnioskodawca odrębnie określa kwoty podatku naliczonego związane z czynnościami, w stosunku do których Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Od wydatków tych, tj. od wydatków na zakup towarów i usług związanych z podstawowym zakresem działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegającej na sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej i ciepła oraz związanych z tym kosztami ogólnymi prowadzenia działalności, VAT odliczany jest przez Wnioskodawcę w całości. Natomiast od wydatków związanych z działalnością polegającą na udzielaniu pożyczek (mających charakter usług pomocniczych) Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT.

Na chwilę obecną, do grupy wydatków związanych z udzieleniem przez Wnioskodawcę pożyczek należą:

Zakup usług doradczych, w tym prawnych i podatkowych,
Zakup usług skarbu,
Zakup usług księgowych,
Zakup usług kontrolingu.

Nie jest wykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca dokonywać będzie dalszych wydatków związanych wyłącznie z udzieleniem pożyczek (tj. wydatków na obsługę pożyczek), od których podatek VAT naliczony również nie będzie odliczany.

Wnioskodawca podkreśla, że faktury dokumentujące zakup usług związanych z udzieleniem pożyczek dotyczą tylko i wyłącznie tego zakresu działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca przykłada szczególną wagę do tego, by nabywane w związku z tym usługi były na fakturach precyzyjnie opisane, by nie było wątpliwości, że są one ściśle związane wyłącznie z udzielaniem pożyczek. W szczególności Wnioskodawca wdrożył system, dzięki któremu wykonanie wszelkich czynności związanych z udzielaniem pożyczek zlecane jest wyłącznie do zewnętrznych podmiotów.

Tym samym dokonane przez Wnioskodawcę wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami zwolnionymi jest w pełni możliwe i uzasadnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w stosunku do których Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego, który nie podlega odliczeniu, ze względu na związek z czynnościami zwolnionymi z VAT (udzielenie pożyczek), w rozumieniu art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, skutkuje tym, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w stosunku do których Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego, który nie podlega odliczeniu, ze względu na związek z czynnościami zwolnionymi z VAT (udzielenie pożyczek), w rozumieniu art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, skutkuje tym, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Na mocy art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na mocy art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Z powyższych przepisów wynika, że jeśli istnieje możliwość wyodrębnienia całości kwot podatku naliczonego związanego z zakupem usług wykorzystywanych dla świadczenia usług, w związku z którymi Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia VAT, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do liczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT i dokonywania ewentualnej korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z regulacjami ustawy o VAT, zastosowanie proporcji ma miejsce tylko i wyłącznie wówczas, gdy podatnik nie jest w stanie przypisać wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Stanowisko takie potwierdza, przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, z dnia 26 lipca 2011 r. (nr IPTPP1/443-132/11-2/IG), w której stwierdzono, że „w zakresie odliczenia podatku naliczonego, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 16 grudnia 2009 r. (nr IPPP3/443-964/09-2/MPe). Podobny pogląd wyrażają sądy administracyjne; przykładowo NSA w wyroku z dnia 4 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1697/10), stwierdził, że „W pierwszej kolejności podatnik obowiązany jest do bezpośredniego przypisania podatku naliczonego do czynności opodatkowanych i zwolnionych z opodatkowania. Dopiero, gdy takie bezpośrednie przyporządkowanie podatku do poszczególnych rodzajów czynności nie jest możliwe, pomocniczo należy stosować proporcję wynikającą z art. 90 ust. 2 u.p.t.u”. W innym wyroku NSA (z dnia 18 października 2012 r., sygn. akt I FSK 2141/11), stwierdzono, że „Skoro podatnik nie ma możliwości przypisania kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów sprzedaży, uzasadnione jest dokonanie odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji opartej na strukturze sprzedaży. Powodowało to obowiązek ustalenia wysokości podatku przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 u.p.t.u.”

W ocenie Wnioskodawcy, ze względu na fakt, że stosowany przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania wydatków, umożliwia podział tych wydatków na takie, od których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz na takie, od których prawo do obniżenia kwoty podatku należnego nie przysługuje (tj. wydatków związanych z udzielaniem pożyczek), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie jest zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, w oparciu o art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, do dokonania, po zakończeniu roku, korekty kwoty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Istota umowy pożyczki została zawarta w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Zatem, udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle powyższego, czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział stawki obniżone oraz zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy ww. art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

W przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków do czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy o VAT, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli natomiast nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję tę określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy o VAT do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z art. 90 ust. 9a, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, podatnik VAT, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej i ciepła, która jest opodatkowana VAT. Wnioskodawca wchodzi w skład grupy ... (dalej „Grupa”).

Wnioskodawca prowadzi ponadto działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu pożyczek pieniężnych oraz finansowaniu podmiotów z Grupy i w ramach tej działalności udzielił w tym roku kilku pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu. Umowy pożyczek zostały przygotowane oraz zawarte (podpisanie umów) poza siedzibą (biurem) Wnioskodawcy. Transakcje te zostały zakwalifikowane, jako odpłatne świadczenie usług zwolnione z podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Udzielenie przedmiotowych pożyczek miało charakter pomocniczy, względem zasadniczej działalności Wnioskodawcy, polegającej na sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej i ciepła.

Na chwilę obecną, do grupy wydatków związanych z udzieleniem przez Wnioskodawcę pożyczek należą:

Zakup usług doradczych, w tym prawnych i podatkowych,
Zakup usług skarbu,
Zakup usług księgowych,
Zakup usług kontrolingu.

Tym samym dokonane przez Wnioskodawcę wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami zwolnionymi jest w pełni możliwe i uzasadnione.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w stosunku do których Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego, który nie podlega odliczeniu, ze względu na związek z czynnościami zwolnionymi z VAT (udzielenie pożyczek), w rozumieniu art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, skutkuje tym, że Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest w stanie wydzielić podatek naliczony od wydatków związanych bezpośrednio z wykonywaniem czynności opodatkowanych polegających na sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej i ciepła oraz jest w stanie wydzielić podatek naliczony od wydatków związanych bezpośrednio z wykonywaniem czynności zwolnionych polegających na udzielaniu przedmiotowych pożyczek.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca jest w stanie wydzielić w jakiej części podatek naliczony jest związany z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi tj. ze sprzedażą wytworzonej energii elektrycznej i ciepła, to z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek ww. wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane ze sprzedażą wytworzonej energii elektrycznej i ciepła.

Wnioskodawcy nie przysługuje natomiast prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane bezpośrednio z wykonywaniem czynności zwolnionych polegających na udzielaniu przedmiotowych pożyczek.

Biorąc zatem pod uwagę, że wskazany we wniosku stosowany przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania wydatków umożliwia ich podział na wydatki bezpośrednio związane z czynnościami opodatkowanymi tj. związane ze sprzedażą wytworzonej energii elektrycznej i ciepła, od których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz na wydatki bezpośrednio związane z czynnościami zwolnionymi polegającymi na udzielaniu przedmiotowych pożyczek, od których prawo do obniżenia kwoty podatku należnego nie przysługuje, oraz że jak wskazał Wnioskodawca, wyodrębnienie to jest w pełni możliwe i uzasadnione, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT w celu odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi wydatkami. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, w oparciu o art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, do dokonania, po zakończeniu roku, korekty kwoty podatku naliczonego w związku z tymi wydatkami.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowego zaliczenia udzielanych przez Wnioskodawcę pożyczek do usług zwolnionych od podatku, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin