Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-682/14/MM
z 23 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 lipca 2014 r. (data otrzymania 28 lipca 2014), uzupełnionym 16 września 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali mieszkalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali mieszkalnych.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 20 sierpnia 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-682/14/MM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 16 września 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 maja 2006 r. została zawarta umowa sprzedaży, na mocy której Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego działki nr 19 o powierzchni 0,0862 ha oraz prawo własności budowli posadowionej na tym gruncie (działka zabudowana była fundamentami żelbetonowymi dwóch szklarni).

Na działce został wybudowany budynek wielopokoleniowy z wykorzystaniem ww. fundamentów. Z budynku zostały wydzielone cztery odrębne mieszkania, dla których zostały założone odrębne księgi wieczyste oraz garaż.

Następnie 18 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego do zawarcia umowy sprzedaży tychże mieszkań i garażu. Mieszkania te i garaż posiadały odrębne księgi wieczyste oraz związany z nimi udział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z działki nr 19. Numery ksiąg wieczystych oraz udziały w prawie użytkowania wieczystego są wymienione przy każdym z mieszkań w akcie notarialnym sprzedaży. Nie dokonano jednak odbioru technicznego ww. budynku wielopokoleniowego ani poszczególnych mieszkań.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. pełnomocnik działający w imieniu Wnioskodawcy sprzedał wyżej opisane mieszkania. Również na dzień sprzedaży nie dokonano odbioru technicznego budynku.

Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej, a co za tym idzie sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w związku z działalnością gospodarczą.

Reasumując, 26 kwietnia 2013 r. pełnomocnik działający w imieniu Wnioskodawcy dokonał sprzedaży mieszkań. Jednakże nie nastąpił wcześniej odbiór techniczny tychże mieszkań ani całego budynku, w którym mieszkania się znajdowały. Budynek posadowiony był na działce, do której Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budowli posadowionej na tym gruncie 11 maja 2006 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że dla każdego z czterech lokali jest taka sama data złożenia wniosków o wpis do ksiąg wieczystych. Wnioski zostały złożone w Sądzie Rejonowym 5 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą mieszkań należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą 26 kwietnia 2013 r. mieszkań nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od koca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem a contrario, gdy sprzedaż nieruchomości nie jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej i następuje po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie nie stanowi źródła przychodów, a co za tym idzie nie rodzi obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przez niego stanie faktycznym prawo użytkowania wieczystego działki nr 19, na której posadowiony został budynek zostało nabyte 11 maja 2006 r. Natomiast budynek został posadowiony z wykorzystaniem już istniejących fundamentów. W stosunku do tego budynku nie nastąpił odbiór techniczny. Również wobec mieszkań znajdujących się w tymże budynku taki odbiór techniczny nie nastąpił.

W konsekwencji nie jest możliwe ustalenie daty, od której należy liczyć pięcioletni okres, po upływie którego nie wystąpi źródło przychodu w przypadku sprzedaży nieruchomości. Zatem jedyną datą, od której należy liczyć tenże pięcioletni termin jest data nabycia prawa użytkowania wieczystego działki tj. 11 maja 2006 r. Zwłaszcza, że budynek został posadowiony z wykorzystaniem już istniejących fundamentów.

Zatem odpłatne zbycie tychże mieszkań 26 kwietnia 2013 r. nastąpiło znacznie ponad wymagany pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), a co za tym idzie nie wywołało skutków w podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powstało z tego tytułu źródło przychodu. Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej, a co za tym idzie sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w związku z działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Istotne znaczenie ma ustalenie czy w omawianej sprawie doszło do nabycia, czy wybudowania lokali mieszkalnych, które zostały wyodrębnione z budynku powstałego z wykorzystaniem fundamentów szklarni a w rezultacie, od końca którego roku kalendarzowego należy liczyć pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oba te pojęcia należy przy tym rozpatrywać w sensie prawnym, gdyż oba definiowana są w przepisach prawa a bezpodstawne jest tworzenie nowych znaczeń dla pojęć obecnych już w gałęziach prawa.

Posłużenie się w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy między zwrotami „nabycie” i „wybudowanie” funktorem alternatywy nierozłącznej „lub” powoduje, że przesłanki te należy traktować jako równorzędne, a w konsekwencji wystąpienie którejkolwiek z nich (albo obu łącznie) rodzi powstanie obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw wymienionych w ww. przepisie. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „wybudowanie”. Jednakże zauważyć należy, że w polskim systemie prawnym funkcjonuje termin „budowa”, który przez art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 poz. 1409 ze zm.) definiowany jest jako „wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa oraz przebudowa obiektu budowlanego”. Faktu tego nie można zatem pomijać w toku dokonywanej interpretacji, ponieważ każdy system prawny winien być postrzegany jako pewna wzajemnie uzupełniającą się całość. Stąd też jeżeli jakieś pojęcie jest już w nim zdefiniowane, to definicja ta winna znajdować zastosowanie w innych gałęziach prawa, chyba że w konkretnym przypadku prawodawca zechce nadać mu jakieś inne, szczególne znaczenie (por. wyrok NSA z 16 września 2002 r., sygn. akt I SA/Ka 367/01 – niepubl.). Użycie zatem przez ustawodawcę pojęcia „wybudowanie” oznacza konieczność nadania temu słowu takiego znaczenia, jakie jest mu potocznie nadawane w języku polskim. Nie powinno zatem ulegać wątpliwości, że skoro słowu „wybudowanie” przypisany jest czas przeszły dokonany, to oznacza ono w języku polskim nic innego jak zakończenie budowy rozumianej jako czynność budowania. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że w Słowniku Języka Polskiego pojęcia „budować” i „wybudować” są tożsame i oznaczają „wznieść jakiś obiekt”. W świetle powyższego wyjaśnienia wybudowanie oznacza „stworzenie” budowli tj. wykonanie nowego (dotychczas nieistniejącego) obiektu budowlanego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2006 r. nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności budowli posadowionej na tym gruncie czyli fundamenty dwóch żelbetonowych szklarni. Wykorzystując fundamenty szklarni Wnioskodawca wybudował budynek wielopokoleniowy, w którym wyodrębnił cztery lokale mieszkalne. W dniu 26 kwietnia 2013 r. sprzedano wyodrębnione mieszkania.

Wskazanie w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że 5-letni termin należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie było konieczne ze względu na różny rodzaj nieruchomości i praw wymienionych w tym przepisie, których odpłatne zbycie przed upływem 5 lat powoduje powstanie podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu.

Chodzi o to, że np. w przypadku nieruchomości gruntowej niezabudowanej nie można mówić, że okres 5 lat należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym ją wybudowano. Dla nieruchomości gruntowej niezabudowanej okres ten należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym podatnik ją nabył – nabył jej własność. Co więcej dla liczenia okresu 5-letniego w takim przypadku nie ma nawet znaczenia fakt późniejszego wybudowania na nieruchomości budynku, jeżeli podatnik najpierw uzyskał prawo do gruntu. W takiej sytuacji pięć lat należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa własności gruntu. Jeżeli bowiem podatnik jest właścicielem gruntu, to wzniesiony na nim budynek jest jego częścią składową zgodnie z zasadą supreficies solo cedit (art. 48 ustawy Kodeks cywilny). Tym samym taki budynek (jako trwale z gruntem związany) nie może być przedmiotem odrębnej własności i przy ustalaniu skutków podatkowych z tytułu sprzedaży data jego wybudowania nie ma najmniejszego znaczenia a liczy się wyłącznie data nabycia gruntu.

Z kolei inaczej wygląda już sprawa w przypadku prawa wieczystego użytkowania gruntu. Gdy podatnik wybuduje budynek na gruncie, do którego posiada prawo wieczystego użytkowania – mimo że przypadek bardzo podobny do poprzedniego – to 5-letni termin liczy się inaczej. W takiej sytuacji bowiem budynek stanowi odrębny przedmiot własności (własność wieczystego użytkownika – art. 235 Kodeksu cywilnego). Tym samym bieg pięcioletniego terminu liczy się tutaj odrębnie dla gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) i odrębnie dla wybudowanego na nim budynku, czyli w przypadku gruntu od końca roku, w którym nastąpiło nabycie (ustanowienie) prawa wieczystego użytkowania, a w przypadku późniejszej budowy budynku od końca roku, w którym wybudowano budynek.

Oznacza to, że za każdym razem kiedy dochodzi do odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest uwzględnienie rodzaju sprzedawanej nieruchomości lub prawa, aby można było określić czy mamy do czynienia z nabyciem czy wybudowaniem. Połączenie dwóch zdarzeń – nabycie i wybudowanie – w jednej normie prawnej nie oznacza, że mogą one być stosowane zamiennie bądź w zależności od wyboru podatnika.

W omawianej sprawie budynek wielopokoleniowy został posadowiony na działce, do której Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budowli znajdujących się na tym gruncie w 2006 r.

Jak wyjaśniono powyżej, w przypadku sprzedaży budynku, który został wybudowany na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można utożsamiać z nabyciem prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Wnioskodawca podkreśla, że budynek powstał z wykorzystaniem znajdujących się na działce fundamentów szklarni, które nabył w 2006 r.

Jednakże, mimo że budynek faktycznie wzniesiono na istniejących fundamentach, to należy zauważyć, że dopiero po przeprowadzeniu pracach budowlanych i wyodrębnieniu lokali mieszkalnych doszło do powstania czterech mieszkań. Tak więc w momencie nabycia prawa własności dwóch szklarni w 2006 r. Wnioskodawca nie nabył czterech nieruchomości lokalowych wyodrębnionych z budynku wielopokoleniowego, albowiem w chwili nabycia szklarni lokale wyodrębnione z budynku jeszcze nie istniały, bo budynek mieszkalny jeszcze nie został wybudowany. W takim przypadku właściwym jest posługiwanie się przy ustalaniu daty, od której należy liczyć okres 5 lat pojęciem wybudowanie, gdyż dopiero od wybudowania lokalu można mówić w ogóle o jego istnieniu. Prawidłowo datę, od której liczy się termin 5-letni o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy łączyć z powstaniem odrębnej własności lokali.

Potwierdzeniem powyższego wniosku są zapisy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, ze zm.) oraz art. 29 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 707 ze zm.)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o własności lokali – umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z kolei w myśl art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece – wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu – od chwili wszczęcia tego postępowania.

Powyższe przepisy oznaczają, że prawo odrębnej własności lokalu powstaje z chwilą dokonania wpisu w księdze wieczystej. Jednakże podkreślenia wymaga, że wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu. Zatem w sytuacji gdy sąd dokonał wpisu do księgi wieczystej, to odrębna własność istnieje od chwili złożenia wniosku. Dlatego w sprawie Wnioskodawcy nie można biegu 5-letniego terminu liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie dwóch szklarni z fundamentami żelbetonowymi (2006 r.). W tym momencie w sensie prawnym lokale powstałe w budynku wybudowanym z wykorzystaniem fundamentów szklarni jeszcze nie istniały (nie istniała jeszcze odrębna własność lokali). Najważniejszą datą dla Wnioskodawcy, ze względu na bieg okresu 5-letniego, będzie data złożenia wniosku o wpis do księgi wieczystej nowo powstałych lokali. Datą powstania nieruchomości lokalowych jest bowiem data złożenia wniosku o dokonanie wpisu do księgi wieczystej lokali, w tej dacie nastąpiło bowiem ustanowienie odrębnej własności tych lokali na rzecz Wnioskodawcy. Bez znaczenia pozostaje przy tym, że nie dokonano odbioru technicznego budynku ani lokali mieszkalnych. To nie z odbiorem technicznym prawo wiąże powstanie odrębnej własności lokali mieszkalnych.

Mając na uwadze powyższe wnioski oraz informację, że Wnioskodawca wnioski o wpis do księgi wieczystej dla każdego z czterech wyodrębnionych lokali mieszkalnych złożył 5 stycznia 2011 r. bezsprzecznie można stwierdzić, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 2011 r.

Podsumowując, jak wykazano powyżej przepisy wiążą powstanie odrębnej własności lokalu ze złożeniem wniosku o dokonanie wpisu. Własność lokalu powstaje w dacie złożenia wniosku do sądu o wpis w księdze wieczystej. Zatem nawet brak odbioru technicznego budynku nie ma znaczenia skoro sąd założył odrębne księgi wieczyste dla każdego lokalu mieszkalnego. Pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zatem liczyć w omawianej sprawie od końca roku, w którym wniosek o wpis do księgi wieczystej wpłynął do sądu (skoro sąd dokonał wpisu).

Tym samym sprzedaż w 2013 r. przez Wnioskodawcę nowo powstałych lokali podlega opodatkowaniu, ponieważ sprzedaż nastąpiła przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczonego od końca 2011 r., czyli roku, w którym wnioski o wpis do księgi wieczystej wpłynęły do sądu.

Oceniając skutki podatkowe dokonanej przez Wnioskodawcę sprzedaży lokali mieszkalnych należy donieść się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – w myśl art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określony zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Natomiast koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży – o ile odpowiada wartości rynkowej – pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, sprzedaż w 2013 r. przez Wnioskodawcę czterech lokali mieszkalnych wyodrębnionych w budynku wzniesionym na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym stanowi źródło przychodu, ponieważ jako początek biegu terminu 5-letniego należy uznać koniec 2011 r. czyli koniec roku kalendarzowego, w którym wnioski o wpis do księgi wieczystej wpłynęły do sądu i powstała odrębna własność lokali.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.