2014.12.01 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1068/14/MO
z 1 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę od Spółki X części nakładów na infrastrukturę energetyczną oraz nakładów związanych z odbudową zniszczonej części infrastruktury kolejowej, powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę od Spółki X części nakładów na infrastrukturę energetyczną oraz nakładów związanych z odbudową zniszczonej części infrastruktury kolejowej, powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest polską spółką kapitałową, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności dostarcza energię elektryczną swoim odbiorcom, w tym również na rzecz Spółki X.

Jednocześnie Wnioskodawca jest właścicielem infrastruktury energetycznej (urządzeń doprowadzających energię elektryczną do Spółki X), znajdującej się na nieruchomościach należących do Spółki X. Infrastruktura ta wykorzystywana jest w celu dostarczania energii elektrycznej przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X. Wnioskodawca jest również właścicielem infrastruktury kolejowej znajdującej się na terenie należącym do Spółki X, wykorzystywanej do świadczenia na rzecz Spółki X usług transportu kolejowego. Wnioskodawca jest w posiadaniu wymaganych dokumentów (takich jak regulaminy, dopuszczenia, koncesje) zatwierdzonych przez Urząd Transportu Kolejowego, umożliwiających prowadzenie przewozów i zarządzanie infrastrukturą kolejową na terenie należącym do Spółki X. Wnioskodawca posiada również koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji energii elektrycznej. Obecnie Spółka X planuje przeprowadzenie inwestycji, polegającej na wybudowaniu nowej hali na potrzeby prowadzonej przez nią działalności produkcyjnej. Na skutek planowanej inwestycji wzrośnie zapotrzebowanie Spółki X na energię elektryczną dostarczaną przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym, w celu zaspokojenia zwiększonego zapotrzebowania na energię elektryczną spowodowanego planowaną inwestycją, Spółka X dokona w określonym zakresie nakładów na rozbudowę infrastruktury energetycznej, a mianowicie, zgodnie z ustaleniami, Spółka X poniesie nakłady na wybudowanie stacji transformatorowej oraz przeprowadzenie montażu kabli na potrzeby przyłącza do sieci energetycznej należącej do Wnioskodawcy. Koszt związany z powyższymi elementami infrastruktury energetycznej poniesienie Spółka X, podczas gdy pozostałe nakłady na rozbudowę infrastruktury energetycznej w związku z przyłączeniem nowej hali produkcyjnej Spółki X poniesione zostaną przez Wnioskodawcę.

Po zakończeniu przebudowy infrastruktury energetycznej planowane jest, że elementy sfinansowane przez Spółkę X zostaną przekazane bez odrębnego wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy na potrzeby realizacji zobowiązania do dostarczenia na rzecz Spółki X energii elektrycznej w zwiększonej niż dotychczas mocy.

Jednocześnie realizacja nowej inwestycji przez Spółkę X spowoduje konieczność przebudowy istniejącej infrastruktury kolejowej Wnioskodawcy położonej na terenach należących do Spółki X. W związku bowiem z budową nowej hali produkcyjnej zniszczeniu ulegnie część istniejącego układu torowego należącego do Wnioskodawcy zlokalizowanego w obrębie planowanej przez Spółkę X inwestycji. Odbudowa zniszczonego odcinka układu torowego zostanie sfinansowana przez Spółkę X. Obowiązek taki wynika wprost z umowy łączącej Spółkę X z Wnioskodawcą, na mocy której Spółka X zobowiązana jest do pokrycia kosztów zmiany przebiegu, odtworzenia lub likwidacji torów, których Wnioskodawca jest obecnie właścicielem a co do których nastąpi taka potrzeba spowodowana działalnością inwestycyjną Spółki X.

Po zakończeniu przebudowy infrastruktury kolejowej planowane jest, że elementy infrastruktury kolejowej składające się na odbudowę zniszczonego w toku realizacji nowej inwestycji przez Spółkę X odcinka układu torowego zostaną przekazane na rzecz Wnioskodawcy bez odrębnego wynagrodzenia na rzecz Spółki X. Wnioskodawca i Spółka X są podmiotami powiązanym w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę od Spółki X części nakładów na infrastrukturę energetyczną oraz nakładów związanych z odbudową zniszczonej części infrastruktury kolejowej, w sposób opisany w przedstawionym zdarzeniu przyszłym powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabyciem części nakładów na infrastrukturę energetyczną oraz nakładów związanych z odbudową zniszczonej części infrastruktury kolejowej przez Wnioskodawcę od Spółki X w sposób opisany w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j Dz.U z 2014 r., poz. 851, dalej: „ustawa o CIT”), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Jednocześnie sposób ustalenia wartości otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o CIT, który wskazuje, że zastosowanie znajdują ceny rynkowe stosowane w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z poglądem reprezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych (m.in. w uchwałach składu siedmiu sędziów NSA z 18 listopada 2002 r, sygn. I FPS 9/02 z 16 października 2006 r., sygn. II FPS 1/06) przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć „wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy.”

Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za nieodpłatne konieczne jest, by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu, mającym konkretny wymiar finansowy, po stronie zaś podmiotu, który świadczenie to uzyskał, nie wiązało się zatem z kosztami tego drugiego podmiotu lub inną formą ekwiwalentu (por wyrok WSA w Krakowie z 31 października 2012 r. sygn. I SA/Kr 1398/12).

Z powyższego wynika zatem, że aby dane świadczenie mogło zostać uznane za nieodpłatne, a w konsekwencji, aby można było zastosować przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

świadczenie musi mieć charakter jednostronny,
w szczególności, świadczeniu nie może towarzyszyć świadczenie ekwiwalentne podatnika,
świadczenie musi mieć mierzalny wymiar finansowy tj. stanowić rzeczywiste przysporzenie w majątku świadczeniobiorcy.

W opinii Wnioskodawcy, w zdarzeniu opisanym we wniosku, nie dojdzie do spełnienia żadnej ze wskazanych przesłanek, a w konsekwencji nie uzyska on przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na zasadzie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

a. Brak jednostronnego charakteru świadczenia.

Świadczenie uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu przeniesienia części nakładów na infrastrukturę energetyczną bez wynagrodzenia nie może być uznane za jednostronne. Wynika to przede wszystkim z faktu, że wskutek przeniesienia tych nakładów na rzecz Wnioskodawcy, kontrahent uzyska po pierwsze możliwość przyłączenia swoich nieruchomości do sieci energetycznej będącej własnością Wnioskodawcy, a po drugie uzyska dostęp do energii elektrycznej o większej mocy niż przed przekazaniem tych elementów infrastruktury na rzecz Wnioskodawcy. Nie może budzić wątpliwości fakt, że zaopatrzenie w energię elektryczną o zwiększonej mocy przed dokonaniem takiego przekazania na rzecz Wnioskodawcy elementów infrastruktury energetycznej byłoby w praktyce znacznie utrudnione. Spółka X nie posiada bowiem możliwości należytego eksploatowania sieci średniego napięcia ze względu na brak wykwalifikowanej kadry w tym zakresie. W konsekwencji, w przypadku gdyby infrastruktura ta nie została przekazana Wnioskodawcy (który taką kadrę posiada) Spółka X zmuszona byłaby zlecić podmiotowi trzeciemu posiadającemu odpowiednie kwalifikacje eksploatowanie tej infrastruktury i ponosić dodatkowy koszt takiego zlecenia.

Skoro zatem przekazanie infrastruktury jest niezbędne dla prawidłowego wykonania przez Wnioskodawcę zobowiązania do dostarczenia na rzecz kontrahenta energii elektrycznej może podlegać ocenie wyłącznie jako niezbędne współdziałanie wierzyciela (kontrahenta) z dłużnikiem (Wnioskodawcą) mające na celu zapewnienie prawidłowego wykonania zobowiązania z tytułu dostawy energii elektrycznej. Obowiązek współdziałania wierzyciela z dłużnikiem przy wykonaniu zobowiązania wynika z przepisu art. 354 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym wierzyciel powinien współdziałać przy wykonaniu zobowiązania zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom.

Jednocześnie przekazana infrastruktura energetyczna wykorzystywana będzie w celu dostarczania energii elektrycznej temu kontrahentowi, który dokonał jej przekazania (tj. na rzecz Spółki X). W konsekwencji nie może budzić wątpliwości, że to w interesie kontrahenta leży w istocie przekazanie tych nakładów Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika zatem, że przekazanie Wnioskodawcy pewnych elementów infrastruktury energetycznej będzie miało na celu umożliwienie wypełnienia obowiązku Wnioskodawcy do dostarczania na rzecz Spółki X energii elektrycznej o określonej zwiększonej mocy. Zaopatrzenie bowiem w energię elektryczną o zwiększonej mocy przed dokonaniem takiego przekazania na rzecz Wnioskodawcy elementów infrastruktury energetycznej byłoby w praktyce znacznie utrudnione. Spółka X nie posiada bowiem możliwości należytego eksploatowania sieci średniego napięcia ze względu na brak wykwalifikowanej kadry w tym zakresie. W konsekwencji, w przypadku gdyby infrastruktura ta nie została przekazana Wnioskodawcy (który taką kadrę posiada) Spółka X zmuszona byłaby zlecić podmiotowi trzeciemu posiadającemu odpowiednie kwalifikacje eksploatowanie tej infrastruktury i ponosić dodatkowy koszt takiego zlecenia.

Mając na uwadze powyższe nie można twierdzić, że przekazanie przez Spółkę X na rzecz Wnioskodawcy określonych elementów infrastruktury energetycznej będzie miało charakter jednostronnego świadczenia, ponieważ Spółka X w zamian za przekazanie bez wynagrodzenia poniesionych nakładów otrzyma możliwość podłączenia nowej hali produkcyjnej do sieci energetycznej, co będzie się wiązało z możliwością niezakłóconego korzystania z energii elektrycznej o zwiększonej niż dotychczas mocy. Co więcej przekazując na rzecz Wnioskodawcy określone elementy infrastruktury energetycznej, Spółka X nie będzie zobowiązana - zgodnie z przepisami prawa energetycznego - do dokonywania dalszych nakładów na ich utrzymanie, konserwację i konieczne naprawy. W ten sposób zatem Spółka X odniesie korzyść w związku z brakiem konieczności ponoszenia w przyszłości określonych wydatków w związku z utrzymaniem infrastruktury energetycznej.

Za jednostronne świadczenie nie może też zostać uznane przekazanie na rzecz Wnioskodawcy nakładów związanych z odbudową zniszczonego fragmentu układu torowego. W tym zakresie bowiem dojdzie w istocie do odtworzenia stanu majątkowego Wnioskodawcy istniejącego przed wystąpieniem określonych zniszczeń w związku pracami prowadzonymi przez Spółkę X w zakresie budowy hali produkcyjnej. Jednocześnie podkreślić należy, że odtworzony fragment infrastruktury kolejowej służyć będzie świadczeniu przez Wnioskodawcę określonych usług na rzecz Spółki X.

b. Ekwiwalentność świadczenia Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że przesłanka jednostronności świadczenia na gruncie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, wiąże się również ściśle z przesłanką braku świadczenia ekwiwalentnego. Stąd też, z uwagi na fakt, że przekazanie infrastruktury nie ma charakteru świadczenia jednostronnego (na co wskazano powyżej), nie można mówić również, że świadczeniu otrzymanemu z tego tytułu nie będzie towarzyszyć żadne ekwiwalentne świadczenie Wnioskodawcy na rzecz kontrahenta. Jak bowiem wskazano powyżej, świadczeniu kontrahenta odpowiada świadczenie Wnioskodawcy polegające na przyłączeniu nieruchomości kontrahenta do sieci energetycznej oraz zapewnieniu niezakłóconych dostaw energii elektrycznej o zwiększonej mocy. Jednocześnie podkreślić należy, że przejmując od Spółki X określone nakłady na infrastrukturę energetyczną, Wnioskodawca zobowiązany będzie do należytego utrzymania sieci energetycznej, dokonywania jej konserwacji oraz koniecznych napraw. W konsekwencji przyjąć zatem należy, że Wnioskodawca w efekcie przejęcia infrastruktury zobowiązany będzie ponosić w przyszłości wydatki na wyżej wskazane cele.

Podkreślić należy, że zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w doktrynie „kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Oznacza to, że świadczenie uzyskane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego. Nie ma przy tym znaczenia, czy oba świadczenia mają taką samą, a nawet jedynie podobną wartość finansową, bowiem decydujące jest tutaj przekonanie stron o ekwiwalentności tych świadczeń.” (J. Marciniuk, podatek dochodowy od osób prawnych, C.H. Beck, 2011, Legalis, wersja elektroniczna)

W świetle powyższego przyjąć zatem należy, że o ekwiwalentności świadczeń stron danego stosunku prawnego decydować będzie całokształt okoliczności i zależności gospodarczych zaistniałych w ramach danej transakcji, a ponadto subiektywne przekonanie o ekwiwalentności wzajemnych świadczeń samych stron tego stosunku.

Oznacza to, że jeżeli strony swobodnie kształtują treść łączącego je stosunku prawnego i wspólnie dokonują określonych uzgodnień, czego wyrazem, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, jest zawarcie umowy o dostawę energii elektrycznej, na potrzeby wykonania której kontrahent przenosi na własność Wnioskodawcy pewne elementy infrastruktury energetycznej, to przyjąć należy, że strony transakcji są przekonane, że świadczenia, do spełnienia których zobowiązują się w ramach zawieranej transakcji, są ekwiwalentne.

Także przekazanie na rzecz Wnioskodawcy nakładów związanych z odbudową zniszczonego fragmentu układu torowego powinno być uznane za ekwiwalentne. W tym zakresie bowiem dojdzie w istocie do odtworzenia stanu majątkowego Wnioskodawcy istniejącego przed wystąpieniem określonych zniszczeń w związku pracami prowadzonymi przez Spółkę X w zakresie budowy hali produkcyjnej. Jednocześnie podkreślić należy, że odtworzony fragment infrastruktury kolejowej służyć będzie świadczeniu przez Wnioskodawcę określonych usług na rzecz Spółki X. Jednocześnie wskazać należy, że podobnie jak w przypadku infrastruktury energetycznej, tak i w przypadku infrastruktury kolejowej Wnioskodawca zobowiązany będzie świadczyć określone usługi na rzecz Spółki X z wykorzystaniem przekazanej mu infrastruktury kolejowej.

c. Brak rzeczywistego przysporzenia w majątku Wnioskodawcy.

Niezależnie od wskazanych wyżej argumentów przemawiających za uznaniem, że w przedmiotowej sprawie świadczenie otrzymane przez Wnioskodawcę nie będzie mieć charakteru jednostronnego a towarzyszyć mu będzie ekwiwalentne świadczenie na rzecz Spółki X, podkreślić również należy, że świadczenie to nie będzie stanowić rzeczywistego przysporzenia w majątku Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, że odbiorcy energii elektrycznej obciążani są opłatami kalkulowanymi w oparciu o stawki taryfowe. Taki obowiązek ustalania cen nakładają na Wnioskodawcę przepisy Prawa energetycznego. Zgodnie z przepisem art. 45 ust. 1 Prawa energetycznego co do zasady taryfy należy kalkulować w sposób zapewniający pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych w zakresie wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, dystrybucji lub obrotu paliwami gazowymi i energią oraz magazynowania, skraplania lub regazyfikacji paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność. Szczegółowe zasady ustalania wysokości taryf za energię określają przepisy rozdziału trzeciego rozporządzenia taryfowego. Zgodnie z rozporządzeniem taryfowym ceny energii elektrycznej ustala się w szczególności w oparciu o (1) uzasadnione roczne koszty wykonywania działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, (2) uzasadnione roczne koszty modernizacji i rozwoju oraz koszty realizacji inwestycji z zakresu ochrony środowiska oraz (3) uzasadniony zwrot z kapitału zaangażowanego w działalność określoną w punkcie 1 i 2.

Z powyższych regulacji wynika zatem wprost, że cena energii elektrycznej jest ściśle związana z kosztami jej wytworzenia i dystrybucji. Biorąc pod uwagę powyższe, fakt braku po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty wynagrodzenia z tytułu przekazania elementów infrastruktury wpływa bezpośrednio na zmniejszenie wolumenu kosztów uwzględnianych na potrzeby określania taryfy z tytułu dostaw energii elektrycznej. W praktyce oznacza to, że wyższe koszty dystrybucji energii elektrycznej, spowodowane przykładowo koniecznością zapłaty przez Wnioskodawcę za przeniesienie elementów infrastruktury znalazłyby swoje odzwierciedlenie w wyższej cenie energii (wartości taryfy) i zostały de facto zwrócone Wnioskodawcy w uzyskiwanych przychodach (w wyniku ustalonej wyższej wartości taryfy). I na odwrót, im mniejsza jest baza kosztowa Wnioskodawcy, tym niższy będzie przychód rozpoznawany przez nią z tytułu dostaw energii elektrycznej. Innymi słowy, zwiększenie kosztów niejako automatycznie skutkowałoby po stronie Wnioskodawcy zwiększeniem przychodów.

Zatem, skoro zgodnie ze słownikiem języka polskiego „przysporzyć” to „powiększyć liczbę czegoś, sprawić coś” (Słownik języka polskiego www.sip.pwn.pl). Skutkiem przysporzenia powinno być zatem faktyczne i trwałe zwiększenie majątku Wnioskodawcy, które mogłoby przybrać postać zwiększenia jej aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Z uwagi zatem na specyfikę działalności Wnioskodawcy, który na podstawie obowiązujących przepisów prawa zobligowany jest do ustalania cen oferowanych produktów w sztywnym powiązaniu z kosztami ich wytworzenia, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, wskutek braku obowiązku uiszczenia wynagrodzenia z tytułu przekazania elementów infrastruktury energetycznej, nie dojdzie do powstania po stronie Wnioskodawcy realnego przysporzenia (wzrostu) w jej majątku. Konieczność uiszczenia bowiem takiego wynagrodzenia znalazłaby bezpośrednie przełożenie na wysokość rozpoznanych przez niego przychodów z tytułu prowadzonej działalności. W ten sposób stan majątkowy Wnioskodawcy - tak w przypadku uiszczania wynagrodzenia z tytułu przekazanych elementów infrastruktury energetycznej, jak i w przypadku braku takiego obowiązku - nie uległby zmianie.

Z powyższego wynika zatem, że brak poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów na infrastrukturę energetyczną przekłada się w praktyce na brak możliwości generowania w tym zakresie przychodu ze sprzedaży energii elektrycznej. Wartość taryfy uzależniona jest bowiem od wartości poniesionych nakładów, w konsekwencji zatem brak poniesienia określonych wydatków przez Wnioskodawcę wpłynie na obniżenie wartości stosowanej przez niego taryfy, a w rezultacie na obniżenie wartości osiąganych przez niego przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej. Dodatkowo, jak wskazano już wyżej, przejmując od Spółki X określone nakłady na infrastrukturę energetyczną, Wnioskodawca zobowiązany będzie do należytego utrzymania sieci energetycznej, dokonywania jej konserwacji oraz koniecznych napraw. W konsekwencji przyjąć zatem należy, że Wnioskodawca w efekcie przejęcia infrastruktury zobowiązany będzie ponosić w przyszłości wydatki na wyżej wskazane cele.

Także przekazanie na rzecz Wnioskodawcy nakładów związanych z odbudową zniszczonego fragmentu układu torowego nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego. W tym zakresie bowiem dojdzie w istocie do odtworzenia stanu majątkowego Wnioskodawcy istniejącego przed wystąpieniem określonych zniszczeń w związku pracami prowadzonymi przez Spółkę X w zakresie budowy hali produkcyjnej.

Z okoliczności wskazanych we wniosku jasno zatem wynika, że poza faktem istnienia ekwiwalentnego świadczenia Wnioskodawcy przysporzenie majątkowe po stronie Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie nie wystąpi.

Z uwagi zatem na powyższe stwierdzić należy, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z nabyciem części nakładów na infrastrukturę energetyczną oraz nakładów związanych z odbudową zniszczonej części infrastruktury kolejowej od Spółki X w sposób opisany w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie;

Updop, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem. W celu ustalenia jego znaczenia w pierwszej kolejności zasadne jest sięgnięcie do reguł wykładni gramatycznej. Należy zatem odwołać się do znaczenia jaki ten zwrot ma w języku potocznym. Zgodnie z wykładnią gramatyczną „odpłacać” to „oddawać komuś coś w zamian”, „odpłatny” zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenia należy więc rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności dostarcza energię elektryczną na rzecz Spółki X. Obecnie Spółka X planuje przeprowadzenie inwestycji, polegającej na wybudowaniu nowej hali na potrzeby prowadzonej przez nią działalności produkcyjnej. Na skutek planowanej inwestycji wzrośnie zapotrzebowanie Spółki X na energię elektryczną dostarczaną przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym, Spółki X dokona w określonym zakresie nakładów na rozbudowę infrastruktury energetycznej. Zgodnie z ustaleniami, Spółka X poniesie nakłady na wybudowanie stacji transformatorowej oraz przeprowadzenie montażu kabli na potrzeby przyłącza do sieci energetycznej należącej do Wnioskodawcy, natomiast pozostałe nakłady na rozbudowę infrastruktury energetycznej w związku z przyłączeniem nowej hali produkcyjnej poniesione zostaną przez Wnioskodawcę. Po zakończeniu przebudowy infrastruktury energetycznej planowane jest przekazanie, bez odrębnego wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy, elementów sfinansowanych przez Spółkę X, na potrzeby realizacji zobowiązania do dostarczenia na rzecz Spółki X energii elektrycznej w zwiększonej niż dotychczas mocy. Jednocześnie realizacja nowej inwestycji przez Spółkę X spowoduje konieczność przebudowy istniejącej infrastruktury kolejowej Wnioskodawcy położonej na terenach należących do Spółki X. Odbudowa zniszczonego odcinka układu torowego zostanie sfinansowana przez Spółkę X. Po zakończeniu przebudowy infrastruktury kolejowej planowane jest, że elementy infrastruktury kolejowej składające się na odbudowę zniszczonego odcinka układu torowego zostaną przekazane na rzecz Wnioskodawcy bez odrębnego wynagrodzenia na rzecz Spółki X.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zawarcie niniejszej umowy przyniesie korzyści dla obu stron. Wskutek przeniesienia części nakładów na infrastrukturę energetyczną bez wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy, kontrahent uzyska możliwość przyłączenia swoich nieruchomości do sieci energetycznej będącej własnością Wnioskodawcy oraz uzyska dostęp do energii elektrycznej o większej mocy niż przed ich przekazaniem. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że przejmując od Spółki X określone nakłady na infrastrukturę energetyczną, Wnioskodawca zobowiązany będzie ponosić wydatki w celu należytego utrzymania sieci energetycznej, dokonywania jej konserwacji oraz koniecznych napraw. Ponadto, jak zostało to wskazane we wniosku, Wnioskodawca zobowiązany jest do stosowania przepisów Prawa energetycznego, z których wynika, że cena energii elektrycznej jest ściśle związana z kosztami jej wytworzenia i dystrybucji. Zatem, fakt braku po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty wynagrodzenia z tytułu przekazania elementów infrastruktury wpływa bezpośrednio na zmniejszenie wolumenu kosztów uwzględnianych na potrzeby określania taryfy z tytułu dostaw energii elektrycznej. W praktyce oznacza to, że wyższe koszty dystrybucji energii elektrycznej, spowodowane przykładowo koniecznością zapłaty przez Wnioskodawcę za przeniesienie elementów infrastruktury, znalazłyby swoje odzwierciedlenie w wyższej cenie energii (wartości taryfy) i zostały de facto zwrócone Wnioskodawcy w uzyskiwanych przychodach (w wyniku ustalonej wyższej wartości taryfy). I na odwrót, im mniejsza będzie baza kosztowa Wnioskodawcy, tym niższa wartość taryfy, a w konsekwencji niższy przychód. Innymi słowy, zwiększenie kosztów niejako automatycznie skutkuje po stronie Wnioskodawcy zwiększeniem przychodów.

Reasumując, planowana umowa rozbudowy infrastruktury energetycznej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką X będzie umową wzajemną, a co za tym idzie nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy z tytułu otrzymania nieodpłatnie rzeczy, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

Odnosząc się natomiast, do możliwości powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia, w sytuacji nieodpłatnego przekazania Wnioskodawcy odbudowanego zniszczonego odcinka układu torowego przez Spółkę X, należy stwierdzić, że w takiej sytuacji nie dojdzie do wzrostu wartości przebudowanej sieci a jedynie do odtworzenia stanu majątkowego Wnioskodawcy istniejącego przed wystąpieniem określonych zniszczeń w związku pracami prowadzonymi przez Spółkę X w zakresie budowy hali produkcyjnej. Zatem, również w tym przypadku nie można mówić o otrzymaniu przez Wnioskodawcę nieodpłatnych bądź częściowo nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nabycie przez niego od Spółki X części nakładów na infrastrukturę energetyczną oraz nakładów związanych z odbudową zniszczonej części infrastruktury kolejowej w sposób opisany w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin