Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-908/14/MG
z 16 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 listopada 2014 r. nr IBPP1/443-908/14/MG.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z Aktem Notarialnym Repertorium A numer … zawartym w Kancelarii Notarialnej w R.w dniu 12 lutego 2008 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem otrzymał w darowiźnie od H.D., matki małżonka Wnioskodawcy niezabudowaną, działkę numer … o obszarze … ha, położoną w województwie …., Gmina i Miasto C., powiat r. w pobliżu drogi publicznej - ulicy O.. Zgodnie z § 4 wyżej opisanego aktu notarialnego postanowiono, że przedmiot tej darowizny wejdzie w skład majątku objętego wspólnością ustawową. Otrzymana działka znajdowała się na terenie upraw polowych i ogrodniczych bez prawa zabudowy oraz na terenach obszaru górniczego byłej KWK D. Po otrzymaniu darowizny Wnioskodawca wraz z małżonkiem zamierzał wybudować na otrzymanej działce dom jednorodzinny i zamieszkać w nim wraz z rodziną. W tym celu Wnioskodawca zaczął ubiegać się o zezwolenie na budowę domu, ale Gmina i Miasto C. nie wyraziła na to zgody. W związku z powyższym dom został przez Wnioskodawcę wybudowany na innej działce, która spełniała wymogi prawa budowlanego.

Otrzymana w darowiźnie działka generowała jedynie koszty związane z jej posiadaniem i utrzymaniem, m.in. podatek oraz wydatki na koszenie. Po latach oczekiwania Gmina i Miasto C w lutym 2013 r. wprowadziła nowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z nowym planem zagospodarowania działka otrzymana w darowiźnie otrzymała status terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o symbolu planu ….

Działka, o której mowa nie jest zabudowana, ogrodzona ani uzbrojona. Działka nigdy nie była przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu. W związku z tym iż działka, którą Wnioskodawca otrzymał, jak wspomniał wcześniej, generowała tylko i wyłącznie koszty Wnioskodawca postanowił wraz z małżonkiem ją sprzedać. Przy wystawieniu działki na sprzedaż okazało się, że działka nie posiada dojazdu do drogi publicznej, w związku z czym Wnioskodawca wraz z małżonkiem zostali zmuszeni do ustanowienia służebności drogowej z Burmistrzem Miasta i Gminy C. Koszty, jakie Wnioskodawca wraz z małżonkiem musiał ponieść wyniosły ponad 5 tys. zł. Po kilku próbach sprzedaży okazało się, że nikt zakupem tak ogromnej działki nie był zainteresowany. W związku z tym Wnioskodawca wraz z małżonkiem podjął decyzję o podziale działki na 7 mniejszych części. Podział działki na mniejsze zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie wykracza zdaniem Wnioskodawcy poza czynności konieczne do zbycia majątku osobistego i wypełnia przesłanki swobodnego rozporządzania własnym majątkiem. W związku ze sprzedażą działek Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych za wyjątkiem zamieszczenia ogłoszeń na temat sprzedaży, bez których niemożliwe byłoby znalezienie potencjalnych nabywców. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości na sprzedaż. Dochód osiągnięty ze sprzedaży ww. działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć wraz z małżonkiem na spłatę kredytu hipotecznego, którym obciążony jest dom, dlatego też zależy Wnioskodawcy i współmałżonkowi na jak najszybszej sprzedaży działek. Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz nie prowadził, nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży działek. Sprzedaż działek jest jedynie zarządzaniem własnym majątkiem osobistym. Wnioskodawca nie jest również rolnikiem ryczałtowym, a przedmiotowa działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę ani przez małżonka do prowadzenia działalności rolniczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

1. Od momentu nabycia w formie darowizny do chwili obecnej Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał przedmiotowej działki.
2. Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym oraz nie dokonywał sprzedaży ewentualnych produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.
3. Przedmiotem sprzedaży będzie siedem geodezyjnie wyodrębnionych działek.
4. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości.
5. Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia działek.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej przedstawionym stanie faktycznym dokonując sprzedaży otrzymanych w darowiźnie działek Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez podatnika rozumie się m.in osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Przez działalność gospodarczą rozumie się zaś m.in. czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, którą zgodnie z art. 7 ust. 1 należy rozumieć jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powyższe sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż aby uznać tę sprzedaż za działalność gospodarczą należałoby stwierdzić, iż jest to handel, czyli dokonywanie zakupu towarów w sposób zorganizowany, w celu dalszej odsprzedaży. Nabycie działek nastąpiło natomiast w drodze otrzymania darowizny i nie miało na celu dalszej ich odsprzedaży Decyzje o sprzedaży przedmiotowej działki Wnioskodawca podjął dopiero wówczas, gdy dom był już wybudowany na innej działce, w wyniku czego otrzymana działka okazała się dla Wnioskodawcy i jego rodziny zbędnym ciężarem generującym tylko i wyłącznie koszty związane z jej posiadaniem i utrzymywaniem w odpowiednim stanie. W związku z tym skoro Wnioskodawca nie nabył działki w celu jej odsprzedaży, a działki te stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy, to uznać należy, iż ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby uznać sprzedaż przedmiotowych działek za działalność gospodarczą należałoby wykazać, iż w momencie jej realizacji Wnioskodawca miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez Wnioskodawcę towary zostały nabyte w celu i z zamiarem jej dalszej odsprzedaży. Sprzedaż przez osobę fizyczną kilku działek, jeżeli stanowią one majątek osobisty tej osoby, nie podlega opodatkowaniu. Dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca nie będzie działać w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, gdyż działalność ta nie przybierze formy zawodowej (profesjonalnej), czyli stałej, a w konsekwencji zorganizowanej. Będzie miała ona natomiast charakter sporadyczny, jednorazowy, a zatem nie noszący znamion działalności gospodarczej. Pierwotnym celem nabycia działek było spożytkowanie ich na cele prywatne. Cel ten jednak okazał się niemożliwy do osiągnięcia. Dokonana w latach późniejszych zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego spowodowała, że działki mogą zostać wykorzystane pod zabudowę. Z tego też względu Wnioskodawca podjął wraz z małżonkiem decyzję o zamiarze sprzedaży tych działek.

Reasumując, Wnioskodawca uważa iż zarówno ze względu na czynnik przedmiotowy (opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług) jak i ze względu na czynnik podmiotowy (czynności muszą być wykonywane przez podatnika) czynność polegająca na sprzedaży działek otrzymanych w drodze darowizny jako majątku osobistego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i w art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 12 lutego 2008 r. otrzymał w darowiźnie niezabudowaną działkę nr … o obszarze …. Otrzymana działka znajdowała się na terenie upraw polowych i ogrodniczych bez prawa zabudowy oraz na terenach obszaru górniczego byłej KWK D. Wnioskodawca po otrzymaniu darowizny zamierzał wybudować na otrzymanej działce dom jednorodzinny i zamieszkać w nim wraz z rodziną. W tym celu Wnioskodawca zaczął się ubiegać o zezwolenie na budowę domu, ale Gmina nie wyraziła na to zgody. Dom został wybudowany przez Wnioskodawcę na innej działce, która spełniała wymogi prawa budowlanego. Otrzymana przez Wnioskodawcę w darowiźnie działka generowała jedynie koszty związane z jej posiadaniem i utrzymaniem m.in. podatek oraz wydatki na koszenie. W lutym 2013 r. Gmina wprowadziła nowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z nowym planem działka otrzymała status terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Przedmiotowa działka nie jest zabudowana, ogrodzona ani uzbrojona. Działka nigdy nie była przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu. W związku z tym, że działka generowała tylko i wyłącznie koszty Wnioskodawca postanowił ją sprzedać. Ponieważ działka nie posiadała dojazdu do drogi publicznej, Wnioskodawca został zmuszony do ustanowienia służebności drogowej. Po kilku próbach sprzedaży okazało się, że nikt zakupem tak ogromnej działki nie był zainteresowany. W związku z tym Wnioskodawca podjął decyzję o podziale działki na 7 mniejszych części. W związku ze sprzedażą działek Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych za wyjątkiem zamieszczenia ogłoszeń na temat sprzedaży. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości na sprzedaż. Dochód osiągnięty ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na spłatę kredytu hipotecznego, którym obciążony jest dom Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, nie prowadził, nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży działek. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym a przedmiotowa działka nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym oraz nie dokonywał sprzedaży ewentualnych produktów rolnych. Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia działek.

Wątpliwości Wnioskodawcy w omawianej kwestii dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży 7 działek powstałych w wyniku podziału działki nr ….

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż 7 działek nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca tym samym nie uzyska w tym zakresie statusu podatnika podatku od towarów i usług, a transakcja ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka kwalifikacja prawnopodatkowa wiąże się przede wszystkim z faktem niewykorzystywania przez Wnioskodawcę nieruchomości wskazanych we wniosku w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Oznacza to, że wymienione we wniosku nieruchomości nie służyły Wnioskodawcy do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe działki nie zostały nabyte przez Wnioskodawcę z zamiarem dalszej odsprzedaży bowiem zostały nabyte w formie darowizny. Zamiarem Wnioskodawcy była budowa domu jednorodzinnego na tym terenie i zamieszkanie w nim wraz z rodziną. Wnioskodawca ubiegał się o pozwolenie na budowę, którego jednak nie uzyskał. Wnioskodawca wybudował zatem dom na innej działce spełniającej wymogi prawa budowlanego. W 2013 r. w związku z wprowadzeniem nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa działka otrzymała status terenów zabudowy jednorodzinnej. Wnioskodawca ponadto został zmuszony do ustanowienia służebności drogowej. Dla Wnioskodawcy przedmiotowa nieruchomość generowała tylko koszty takie jak podatek oraz wydatki na koszenie i dlatego podjął decyzję o sprzedaży tej nieruchomości.

Podział przez Wnioskodawcę nieruchomości na 7 działek, ustanowienie służebności drogowej oraz zamieszczenie ogłoszenia dotyczącego sprzedaży nie stanowi takiego ciągu zdarzeń, który wskazywałby, że Wnioskodawca zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, prowadzi działalność gospodarczą w tym zakresie.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działek wskazanych we wniosku wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami świadczących o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

W konsekwencji planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż 7 działek niezabudowanych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe działki korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.