2014.10.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-693/14/ICz
z 29 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2014r. (data wpływu 17 lipca 2014r.), uzupełnionym pismem z 10 października 2014r. (data wpływu 16 października 2014r.) oraz pismem z 27 października 2014r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia i najmu samochodów osobowych wykorzystywanych jako samochody zastępcze w ramach świadczonych usług naprawy oraz od zakupu materiałów, paliwa i usług służących bieżącej naprawie samochodów będących własnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jak również wynajmowanych od osób trzecich a wykorzystywanych wyłącznie w celach realizacji umów bez konieczności zgłaszania samochodów osobowych w informacji VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jest prawidłowe,
prawa obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw wykorzystywanych do wykonania usług serwisu oraz napraw pojazdów samochodowych będących własnością firm flotowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2014r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia i najmu samochodów osobowych wykorzystywanych jako samochody zastępcze w ramach świadczonych usług naprawy oraz od zakupu materiałów, paliwa i usług służących bieżącej naprawie samochodów będących własnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jak również wynajmowanych od osób trzecich a wykorzystywanych wyłącznie w celach realizacji umów bez konieczności zgłaszania samochodów osobowych w informacji VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, prawa obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw wykorzystywanych do wykonania usług serwisu oraz napraw pojazdów samochodowych będących własnością firm flotowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 października 2014r. (data wpływu 16 października 2014r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 października 2014r. znak: IBPP2/443-693/14/ICz oraz pismem z 27 października 2014r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca od 8 grudnia 1992 roku w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzi usługowy zakład naprawy pojazdów samochodowych w tym głównie usługi blacharskie i lakiernicze. Jest czynnym podatnikiem VAT od 18 stycznia 1994r. Poza działalnością podstawową prowadzi również sprzedaż i wynajem używanych pojazdów samochodowych. W ramach prowadzonej działalności świadczy usługi stałego serwisu i napraw pokolizyjnych pojazdów samochodowych na rzecz dużych korporacji trudniących się długoterminowym wynajmem i zarządzaniem flotą pojazdów.

Dla prawidłowego funkcjonowania współpracy pomiędzy firmami flotowymi, a przedsiębiorstwem Wnioskodawcy zostały zawarte stosowne umowy bardzo precyzyjnie określające warunki i zasady współpracy. Firmy te posiadają w swojej flocie po kilkanaście tysięcy samochodów, które w razie kolizji lub w sytuacji wymagającej naprawy natychmiast sprowadzane są do najbliższego warsztatu naprawy pojazdów. Umowy te są bardzo restrykcyjne i narzucają na Wnioskodawcę określone wymagania i obowiązki, z których musi się wywiązywać. Zgodnie z zapisami wspomnianych umów spoczywa na nim obowiązek zapewnienia klientowi kompleksowych usług związanych z likwidacją szkody powstałej podczas zdarzenia drogowego. Wśród istotnych elementów warunkujących należyte wywiązywanie się z zawartych umów znajdują się m.in:

dojazd do klienta zgodnie ze zgłoszeniem w wyznaczonym umową czasie,
odholowanie uszkodzonego pojazdu na miejsce naprawy bądź jeśli stan pojazdu pozwala na poruszanie się w ruchu drogowym odprowadzenie go z miejsca zgłoszenia do mojego warsztatu,
zapewnienie samochodu zastępczego, podobnej klasy jak ten uszkodzony w określonym umową terminie jak również z zatankowanym paliwem,
potwierdzenie protokołem odbioru uszkodzonego pojazdu z zaznaczeniem wszystkich widocznych szkód oraz stanu poziomu paliwa w tym pojeździe ze względu na konieczność zwrotu naprawionego pojazdu z taką samą zawartością paliwa jaka znajdowała się w chwili odbioru uszkodzonego pojazdu.

W przypadkach odbioru samochodów nie poruszających się w ruchu drogowym istnieje konieczność dotankowania zawartości paliwa na okoliczność zużycia paliwa w trakcie naprawy tj. na dojazdy do stacji diagnostycznych, do miejsca lakierowania, czy też dokonania innych napraw jeżeli ich wykonanie jest zlecane innym podmiotom gospodarczym. Wówczas tankowanie paliwa odbywa się ze zbiornika paliwa zakupionego w tych celach.

Informacje dotyczące szczegółów obsługi każdorazowego zgłoszenia naprawy - począwszy od zgłoszenia zdarzenia, aż do zakończenia naprawy i zwrotu pojazdu klientowi są wprowadzane przez jego firmę do centralnego systemu i na bieżąco monitorowane przez klienta.

Dane zawarte w systemie monitorowania służą zleceniodawcy do bieżącej analizy sprawności, szybkości i rzetelności wywiązywania się firmy Wnioskodawcy z postanowień umowy. Wprowadzane do systemu są również ankiety dotyczące zadowolenia klienta z obsługi świadczonej przez firmę Wnioskodawcy. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę oceny warunkują utrzymywanie z firmą Wnioskodawcy współpracy i podtrzymaniem zawartej umowy. Dla przedsiębiorstwa Wnioskodawcy umowy z firmami flotowymi sprawiły, że jego przedsiębiorstwo dynamicznie się rozwija i posiada niezachwianą płynność finansową. Ponadto nie ponosi strat z tytułu przestojów wywoływanych brakiem zleceń gdyż ma pewność ciągłości pracy. Samochody zastępcze udostępniane klientom należą w części do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jak również korzysta z pojazdów wynajmowanych z wypożyczalni samochodów. Pojazdy będące własnością Wnioskodawcy wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych. W związku z tym Wnioskodawca zmuszony jest dokonywać zakupu nowych części, aby zapewnić samochodom prawidłowy stan techniczny. Dokonuje też bieżących napraw, remontów, przeglądów, oraz tankuje do nich paliwo (tylko i wyłącznie w celu realizacji postanowień umowy).

Niewystarczająca ilość własnych samochodów zmusza Wnioskodawcę do korzystania z wypożyczalni gdyż pakiet samochodów zastępczych determinowany jest podpisaną przez niego umową z firmami flotowymi. W tym wypadku poza opłatami za wynajem nie ponosi już innych kosztów użytkowania tych pojazdów oprócz paliwa tankowanego na potrzeby realizacji zleceń.

Za wykonane usługi napraw są wystawiane każdorazowo za każdy pojazd faktury obciążające firmy flotowe. Wnioskodawca nadmienia, że pojazdy zastępcze udostępniane na potrzeby umów z firmami flotowymi muszą spełniać wymogi określone w umowie z firmą flotową tj. posiadać standard i parametry zbliżone do pojazdu odbieranego do naprawy. Przekazywaniem pojazdów w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy zajmuje się z reguły jedna osoba, chyba że w tym samym czasie Wnioskodawca otrzyma kilka zgłoszeń wówczas dokonują obsługi zdarzenia inni uprawnieni pracownicy.

Samochody zastępcze nie są używane w firmie do innych celów jak również nie jest możliwe używanie tych samochodów do celów prywatnych pracowników lub właściciela. Rotacja wynajmowanych samochodów jest znaczna czasem korzystamy z poszczególnych aut z wypożyczalni jednokrotnie. Wygląda to w ten sposób że w momencie otrzymania zgłoszenia szkody diagnozuje się jaki samochód powinien być udostępniony. Jeśli nie ma na stanie żadnego w własnych pojazdów lub nie odpowiadają standardowi uszkodzonemu, Wnioskodawca zwraca się do wypożyczalni o wypożyczenie odpowiedniego pojazdu. Czas najmu określamy szacunkowo na podstawie przewidywanego czasu naprawy. Rzadko się zdarza aby podany przez Wnioskodawca okres pokrywał się z czasem faktycznym. Zwrot samochodu do wypożyczalni następuje po faktycznym zwrocie przez korzystającego pojazdu zastępczego i wtedy następuje rozliczenie z wypożyczalnią za ten okres.

Osoba otrzymująca samochód zastępczy podpisuje każdorazowo protokół otrzymania/zwrotu samochodu zastępczego, który zawiera, dane przekazującego, marka, model, nr. rej. samochodu, osobę przyjmującą ten samochód, stan licznika. Procedury takie obowiązują przy każdym udostępnianym samochodzie zastępczym, niezależnie czy samochód jest własnością Wnioskodawcy czy pochodzi z wypożyczalni.

Reasumując, używane do wykonywania zawartych umów samochody zastępcze nie mogą być wykorzystywane nawet do innych spraw związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem np. wyjazd po zakup części, wyjazd do innego warsztatu w celu nadzoru prac prowadzonych poza przedsiębiorstwem Wnioskodawcy. Do obsługi bieżącej firmy Wnioskodawca posiada jeden samochód, przy którym istnieje możliwość użycia go do celów innych niż związanych z działalnością gospodarczą.

W piśmie uzupełniającym z 10 października 2014r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił, że:

Ad. l.

Samochody zastępcze zarówno własne jak i wynajęte pozostają wyłącznie do dyspozycji firm flotowych. Właściciel użytkuje dla celów prywatnych samochody, które nie są w żaden sposób wykorzystywane w firmie i nie stanowią środków trwałych prowadzonej przez niego firmy. Nie ma też możliwości aby pracownicy firmy Wnioskodawcy poruszali się tymi samochodami dla celów prywatnych. Pracownicy firmy Wnioskodawcy to w większości mechanicy samochodowi, którzy nie opuszczają warsztatu podczas pracy, oprócz nich Wnioskodawca zatrudnia osoby pełniące rolę obsługi zgłoszeń szkód pod kątem dokumentacyjnym oraz kierownika serwisu i te osoby również nie są delegowane poza miejsce pracy, natomiast osoba pełniąca rolę zaopatrzeniowca (materiały, części itp.) porusza się samochodem posiadającym badanie stacji diagnostycznej - kategoria VAT-lb.

Ad. 2.

Wnioskodawca ustalił regulamin i zasady dotyczące użytkowania samochodów zastępczych. W regulaminie tym określono sposób ich użycia, który wiąże się wyłącznie ze zgłoszeniem zapotrzebowania na samochód zastępczy w związku ze zgłoszoną szkodą. Pracownicy obsługujący dokumentację szkody i komunikaty na platformach firm flotowych przeprowadzają analizę zapotrzebowania ze względu na kategorię pojazdu i zlecają podstawienie konkretnego pojazdu osobie odpowiedzialnej i upoważnionej do tych działań po uprzedniej akceptacji przez kierownika serwisu.

Ad. 3.

Pracownicy upoważnieni i odpowiedzialni za udostępnienie pojazdu klientowi firmy flotowej, odbierają pojazdy z parkingu firmy zgodnie ze zleceniem pracowników obsługujących platformy i akceptacją kierownika serwisu, otrzymują dokumenty pojazdu, protokoły przekazania/zwrotu pojazdu. Każde użycie pojazdu zastępczego jest powiązane z konkretnym zgłoszeniem szkody. Protokoły zawierają szczegóły przekazania i odbioru, każdego samochodu zastępczego (ilość km w chwili przekazania/zwrotu, stan techniczny, ewentualne uszkodzenia i rysy, wyposażenie dodatkowe itp.)

Ad. 4.

Niemożliwość korzystania przez ogół pracowników został przedstawiony w pkt 1. Pracownicy odpowiedzialni za odprowadzanie samochodów posiadają podpisane przez Wnioskodawcę upoważnienia do poruszania się tymi pojazdami wyłącznie w celu obsługi zleceń przekazania samochodu zastępczego w związku z realizacją przez warsztat Wnioskodawcy naprawy szkody w uszkodzonym pojeździe klienta.

Ad. 5.

Pojazdy zastępcze, które w danym momencie nie są wykorzystywane przez inny podmiot jako samochody zastępcze znajdują się przez 24 godziny na dobę na parkingu firmy Wnioskodawcy (w miejscu gdzie znajduje się warsztat i biura obsługi).

Ad. 6.

Istnieje i będzie istniał nadzór nad używaniem samochodów, gdy nie są wykorzystywane przez inne podmioty. Kierownik serwisu sprawuje nadzór nad tymi pojazdami i zgłasza zapotrzebowanie do wypożyczalni na pojazdy zastępcze gdy zachodzi taka potrzeba.

Ad. 7.

Samochody zastępcze znajdują się praktyczne cały czas w ruchu, między jednym a kolejnym przekazaniem ich podmiotom uprawnionym do korzystania z nich zgodnie z umową podpisaną z firmą flotową i otrzymanym zleceniem. Kierownik serwisu odpowiada za to aby adekwatny do wymogów samochód został podstawiony klientowi. Dokumenty i kluczyki samochodów zastępczych znajdują się w biurze obsługi, a ich wydanie wiąże się z otrzymanym zleceniem podstawienia samochodu zastępczego. Osoby nieupoważnione nie mogą w żaden sposób użytkować tych samochodów, natomiast osoby upoważnione otrzymują dokumentację i kluczyki w związku z otrzymanym zgłoszeniem, a tym samym otrzymują zlecenie wyjazdu.

Ad.8.

Miejsce prowadzenia działalności jest inne niż miejsce zamieszkania Wnioskodawcy.

Ad.9.

Z uzgodnień postępowania w sprawach tankowanego paliwa do samochodów zastępczych wynika obowiązek zwrotu przez klienta samochodu z taką ilością paliwa z jaką odebrał pojazd zastępczy. Przekazując pojazd Wnioskodawca musi zatankować paliwo do pełnego baku. W przypadku zwrotu przez klienta pojazdu z pustym zbiornikiem paliwa mamy wręcz obowiązek obciążenia firmy flotowej kosztem dotankowania paliwa.

Ad. 10.

Stan poziomu paliwa w odbieranym od klienta pojeździe jest każdorazowo sprawdzany. Na okoliczność zużycia paliwa przez klienta ponad stan w momencie przekazania powstaje różnica do zafakturowania (obciążenia klienta o wartość zużytego paliwa wg cen rynkowych.)

Ad. 11.

Przy protokołach przekazania i odbiorze pojazdu jednym z koniecznych elementów protokołu jest zaznaczenie poziomu paliwa w zbiorniku.

Ad. 12

Nabywane paliwo wykorzystywane do naprawianych samochodów, będzie wykorzystywane 100 procentach wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Zużywane do realizacji zlecenia naprawy paliwo jest związane tylko i wyłącznie z naprawą pojazdów natomiast czynności naprawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wobec czego paliwo jak i inne części wykorzystywane w procesie naprawy są tylko i wyłącznie związane z czynnościami opodatkowanymi.

Ad. 13

Zakup paliwa do celów napraw pojazdów nie stanowią znaczącej pozycji kosztów. Są to zakupy kwalifikowane jako zakup materiałów podobnie jak oleje, smary, uszczelki, itp. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji do jakiego konkretnie pojazdu zużyto konkretny litr czy 2 paliwa, podobnie jak Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji zużycia wody i płynów do umycia samochodów po naprawie.

Odnośnie skierowanego zapytania nr 1 w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od usług najmu i kosztów poniesionych na bieżącą naprawę samochodów własnych w zapytaniu wskazano, że chodzi o pojazdy wynajmowane od osób trzecich jak i pojazdów będących własnością wnioskodawcy.

W piśmie uzupełniającym z 27 października 2014r. Wnioskodawca wyjaśnił, że koszt udostepnienia samochodu zastępczego jest wkalkulowany w cenę usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z nowelizacją ustawy o VAT od 1 kwietnia 2014 roku w wykonywaniu postanowień umów z firmami flotowymi będzie przysługiwało pełne odliczenie podatku VAT od zakupu i czynszu najmu samochodów osobowych służących realizacji umów z firmami flotowymi w tym również do pełnego odliczenia VAT od zakupu materiałów, paliwa i usług służących bieżącej naprawie samochodów będących własnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy a wykorzystywanych wyłącznie w celach realizacji umów bez konieczności zgłaszania samochodów osobowych w informacji VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla każdego z tych pojazdów?
odliczenia VAT od zakupu paliwa niezbędnego do uzupełnienia w samochodach naprawianych należących do klienta floty, traktując użyte paliwo jako materiały służące naprawie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego z uwagi na to że służące realizacji postanowień umowy samochody zastępcze zgodnie z zapisem art. 86a ust. 3 pkt 1 a, są pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej. Samochody zastępcze zgodnie z zapisem art. 86a ust. 3 pkt 1a, są pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej.

Znowelizowana od 1 kwietnia 2014 roku ustawa o VAT zezwala na odliczanie w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nabycia i kosztów eksploatacji samochodów osobowych wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a. Z drugiej strony w powiązaniu z ust. 4 pkt 1 ustawodawca nakłada na przedsiębiorcę który posiada i użytkuje takie pojazdy obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z ust. 7 ww. przepisu co w przypadku Wnioskodawcy byłoby niemożliwe biorąc pod uwagę zapisy ust. 7 oraz odpowiednio zapisy ust. 8. Prowadzenie takiej ewidencji nie jest możliwe gdyż samochody zastępcze będące w użytkowaniu osób przejmujących te pojazdy na czas naprawy nie pozwalają na prawidłowe, zgodne z zapisami ust. 7 prowadzenie takiej ewidencji np. stan licznika na koniec każdego okresu rozliczeniowego, liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego (okresem rozliczeniowym jest miesiąc), gdyż pojazd w tym czasie może byś użytkowany przez korzystającego z samochodu zastępczego. Niezgodność prowadzenia takiej ewidencji z zapisami ust. 7 i 8 spowodowałaby wykluczenie takiego pojazdu z kategorii pojazdu służącego tylko i wyłącznie działalności gospodarczej co nie miałoby odzwierciedlenia w stanie faktycznym. Również stosowanie przepisów ustawy w zakresie obowiązków zgłaszania i wycofywania (zmiany przeznaczenia) samochodów objętych pełnym odliczeniem VAT naliczonego na formularzu VAT-26 zawartych w art. 86a ust. 12, 13, 14 w przypadkach krótkoterminowych najmów przy jednoczesnej rotacji wynajmowanych pojazdów staje się niemożliwe do zrealizowania. Zdarza się, że pojazdy są wynajmowane z założeniem okresu tygodnia bo na taki okres szacowana jest np. dana naprawa i konieczność wydania samochodu zastępczego na ten okres. Obowiązek złożenia informacji Naczelnikowi Urzędu Skarbowego o takim pojeździe wynika z art. 86a ust. 12 w terminie 7 dni od dnia w którym Wnioskodawca poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem. Za poniesiony wydatek Wnioskodawca rozumie pierwszą fakturę lub rachunek dotyczący tego pojazdu. W sytuacji gdy pierwszym wydatkiem jest faktura za najem wystawiona przez Wypożyczalnię w dniu zakończenia świadczenia usługi najmu Wnioskodawca jest zobowiązany zgłosić ten pojazd w terminie 7 dni od daty wystawienia faktury. Zastosowanie się do tego przepisu pozostawałoby w sprzeczności z ust. 14 art. 86a gdyż zmiany przeznaczenia wyłączającej ten pojazd z informacji o tym pojeździe uprawniającej do pełnego odliczenia VAT Wnioskodawca musiałby dokonać dzień przed zakończeniem umowy wypożyczenia tego samochodu, co oznacza że wyłączenie dokonane zgodnie z zapisem ust. l4 musiałoby nastąpić przed jego zgłoszeniem w informacji VAT-26 o włączeniu takiego pojazdu do kategorii pojazdów uprawniających do pełnego odliczenia VAT naliczonego. Zastosowanie się do ww. przepisów wprowadziłoby chaos i dezinformację organów podatkowych. Jedynymi wiarygodnymi dokumentami poświadczającymi używanie pojazdów zastępczych tylko i wyłącznie do działalności gospodarczej są protokoły odbioru/zwrotu samochodu zastępczego wydawane na tę okoliczność. Z dokumentów tych wynika stan licznika od jednego do drugiego wydania samochodu zastępczego, ilość przejechanych kilometrów, daty wydania i zwrotów pojazdów. W przypadku dojazdu na miejsce przekazania samochodu zastępczego ustalone z góry przez zlecającego, pracownik Wnioskodawcy wpisuje do ewidencji prowadzonej dla tego samochodu stan licznika przed odjazdem z parkingu firmy i na miejscu odbioru pojazdu jak również stany licznika w trakcie użytkowania na drobne wyjazdy na stacje diagnostyczne lub w celu zatankowania.

Opisany stan faktyczny uniemożliwia - w zdaniem Wnioskodawcy – w jego przypadku do pełnego zastosowania się do znowelizowanych przepisów ustawy o VAT. Wobec rzeczywistych faktów w ocenie Wnioskodawcy z uwagi na konflikt przedstawionego stanu faktycznego z wymogami stawianymi przez ustawodawcę należy uznać, że z uwagi na przeznaczenie pojazdów dla wyłącznych celów działalności przysługuje Wnioskodawcy pełne odliczenie VAT na podstawie dokumentów potwierdzających ich użytkowanie bez konieczności prowadzenia dokumentacji przewidzianej przez ustawodawcę.

Ad. 2.

Tankowane paliwo do zbiornika samochodu uszkodzonego należącego do klienta służy jako materiał do naprawy samochodu. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119, 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Wnioskodawca rozlicza zakup tego paliwa w fakturze wystawionej za naprawę samochodu i jak każdy inny materiał (oleje, samary, płyny chłodnicze, części samochodowe).

Z uwagi na fakt, że usługa naprawy samochodu stanowi czynność opodatkowaną natomiast zużyte paliwo traktuje jak każdy inny materiał do naprawy tego samochodu to również w przypadku paliwa użytego jako materiał przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego przy jego zakupie. Bez znaczenia jest dla niego fakt czy naprawiany samochód jest samochodem osobowym czy ciężarowym.

Reasumując – zdaniem Wnioskodawcy - że przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia VAT od paliwa wykorzystywanego przy naprawie uszkodzonego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie:

prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia i najmu samochodów osobowych wykorzystywanych jako samochody zastępcze w ramach świadczonych usług naprawy oraz od zakupu materiałów, paliwa i usług służących bieżącej naprawie samochodów będących własnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jak również wynajmowanych od osób trzecich a wykorzystywanych wyłącznie w celach realizacji umów bez konieczności zgłaszania samochodów osobowych w informacji VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jest prawidłowe,
prawa obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw wykorzystywanych do wykonania usług serwisu oraz napraw pojazdów samochodowych będących własnością firm flotowych - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Od 1 stycznia 2014 r. zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą – przepis art. 86a uległ zmianie.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd – dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
-potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Według art. 86a ust. 8 ustawy, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd;
obejmuje:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel udostępnienia pojazdu,
3. stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
6. imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jednakże – na mocy art. 12 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 8 grudnia 1992 roku w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzi usługowy zakład naprawy pojazdów samochodowych w tym głównie usługi blacharskie i lakiernicze. Jest czynnym podatnikiem VAT od 18 stycznia 1994r. Poza działalnością podstawową prowadzi również sprzedaż i wynajem używanych pojazdów samochodowych. W ramach prowadzonej działalności świadczy usługi stałego serwisu i napraw pokolizyjnych pojazdów samochodowych na rzecz dużych korporacji trudniących się długoterminowym wynajmem i zarządzaniem flotą pojazdów.

Dla prawidłowego funkcjonowania współpracy pomiędzy firmami flotowymi, a przedsiębiorstwem Wnioskodawcy zostały zawarte stosowne umowy bardzo precyzyjnie określające warunki i zasady współpracy. Umowy te są bardzo restrykcyjne i narzucają na Wnioskodawcę określone wymagania i obowiązki, z których musi się wywiązywać. Zgodnie z zapisami wspomnianych umów spoczywa na nim obowiązek zapewnienia klientowi kompleksowych usług związanych z likwidacją szkody powstałej podczas zdarzenia drogowego.

Samochody zastępcze udostępniane klientom należą w części do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jak również korzysta z pojazdów wynajmowanych z wypożyczalni samochodów. Pojazdy będące własnością Wnioskodawcy wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych. W związku z tym Wnioskodawca jest zmuszony jest dokonywać zakupu nowych części, aby zapewnić samochodom prawidłowy stan techniczny. Dokonuje też bieżących napraw, remontów, przeglądów, oraz tankuje do nich paliwo (tylko i wyłącznie w celu realizacji postanowień umowy).

Za wykonane usługi napraw są wystawiane każdorazowo za każdy pojazd faktury obciążające firmy flotowe.

W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do opisanych we wniosku pojazdów samochodowych, zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych, wydatków związanych z tytułu najmu pojazdów oraz wydatków związanych z eksploatacją tych samochodów w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wnioskodawca wskazał, że samochody zastępcze udostępniane klientom należą w części do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jak również korzysta z pojazdów wynajmowanych z wypożyczalni samochodów. Pojazdy będące własnością Wnioskodawcy wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych. W związku z tym zmuszony jest dokonywać zakupu nowych części, aby zapewnić samochodom prawidłowy stan techniczny. Dokonuje też bieżących napraw, remontów, przeglądów, oraz tankuje do nich paliwo (tylko i wyłącznie w celu realizacji postanowień umowy).

Za wykonane usługi napraw są wystawiane każdorazowo za każdy pojazd faktury obciążające firmy flotowe.

Przekazywaniem pojazdów w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy zajmuje się z reguły jedna osoba, chyba że w tym samym czasie otrzymane jest kilka zgłoszeń wówczas dokonują obsługi zdarzenia inni uprawnieni pracownicy.

Samochody zastępcze nie są używane w firmie do innych celów jak również nie jest możliwe używanie tych samochodów do celów prywatnych pracowników lub właściciela.

Samochody zastępcze zarówno własne jak i wynajęte pozostają wyłącznie do dyspozycji firm flotowych. Nie ma też możliwości aby pracownicy firmy Wnioskodawcy poruszali się tymi samochodami dla celów prywatnych. Pracownicy firmy Wnioskodawcy to w większości mechanicy samochodowi, którzy nie opuszczają warsztatu podczas pracy, oprócz nich Wnioskodawca zatrudnia osoby pełniące rolę obsługi zgłoszeń szkód pod kątem dokumentacyjnym oraz kierownika serwisu i te osoby również nie są delegowane poza miejsce pracy, natomiast osoba pełniąca rolę zaopatrzeniowca (materiały, części itp.) porusza się samochodem posiadającym badanie stacji diagnostycznej- kategoria VAT-lb.

Pracownicy odpowiedzialni za odprowadzanie samochodów posiadają podpisane przez Wnioskodawcę upoważnienia do poruszania się tymi pojazdami wyłącznie w celu obsługi zleceń przekazania samochodu zastępczego w związku z realizacją przez warsztat Wnioskodawcy naprawy szkody w uszkodzonym pojeździe klienta.

Miejsce prowadzenia działalności jest inne niż miejsce zamieszkania Wnioskodawcy.

Z uzgodnień postępowania w sprawach tankowanego paliwa do samochodów zastępczych wynika obowiązek zwrotu przez klienta samochodu z taką ilością paliwa z jaką odebrał pojazd zastępczy. Przekazując pojazd należy zatankować paliwo do pełnego baku. W przypadku zwrotu przez klienta pojazdu z pustym zbiornikiem paliwa, Wnioskodawca ma wręcz obowiązek obciążenia firmy flotowej kosztem dotankowania paliwa.

Przy protokołach przekazania i odbiorze pojazdu jednym z koniecznych elementów protokołu jest zaznaczenie poziomu paliwa w zbiorniku.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, umożliwiający dokonanie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z pojazdami samochodowymi. Jednakże, Wnioskodawca może skorzystać z tego prawa, jeżeli wypełni – wskazane wcześniej – warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Powołany przepis art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przedmiotowej sprawie należy wskazać na pkt 1 lit. c tej regulacji. Zgodnie z tym przepisem, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze (lit. c).

Należy zauważyć, że użycie wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów. Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do wynajmu, ale przed jej oddaniem do wynajmu jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny (próbny, testowy), nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wszystkie elementy wskazane w ustawie.

Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy ma zastosowanie jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika. W przedmiotowej sprawie warunek ten zostanie spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – prowadzi on działalność gospodarczą, między innymi w zakresie sprzedaży samochodów używanych oraz wynajmie używanych samochodów, w tym również w ramach serwisu i napraw pokolizyjnych.

Dokonując analizy regulacji prawnych w o parciu o przedstawiony opis sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że w odniesieniu do pojazdów samochodowych stanowiących własność Wnioskodawcy oraz pojazdów samochodowych wynajmowanych z wypożyczalni, a udostępnianych jako samochody zastępcze klientom korzystającym z kompleksowych usług związanych z likwidacją szkód powstałych podczas zdarzeń drogowych – zastosowanie znajdzie art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca, pojazdy wskazane we wniosku są przeznaczone tylko i wyłącznie do oddania w używanie jako samochody zastępcze, Wnioskodawca ustalił regulamin i zasady dotyczące użytkowania samochodów zastępczych. W regulaminie tym określono sposób ich użycia, który wiąże się wyłącznie ze zgłoszeniem zapotrzebowania na samochód zastępczy w związku ze zgłoszoną szkodą. Pracownicy obsługujący dokumentację szkody i komunikaty na platformach firm flotowych przeprowadzają analizę zapotrzebowania ze względu na kategorię pojazdu i zlecają podstawienie konkretnego pojazdu osobie odpowiedzialnej i upoważnionej do tych działań po uprzedniej akceptacji przez kierownika serwisu. Pracownicy upoważnieni i odpowiedzialni za udostępnienie pojazdu klientowi firmy flotowej, odbierają pojazdy z parkingu firmy zgodnie ze zleceniem pracowników obsługujących platformy i akceptacją kierownika serwisu, otrzymują dokumenty pojazdu, protokoły przekazania/zwrotu pojazdu.

Tym samym, skoro przedmiotem działalności jest m.in. najem samochodów, a ww. pojazdy zastępcze są przeznaczone tylko i wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, przy czym regulamin firmy zakazuje ich używania do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą oraz Wnioskodawca będzie prowadził działania wykluczające możliwość użycia tych pojazdów samochodowych do celów innych niż oddanie do używania w ramach usługi serwisowej jako samochód zastępczy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dotyczących wydatków związanych z zakupem oraz eksploatacją własnych samochodów wykorzystywanych jako samochody zastępcze oraz z faktur VAT dokumentujących czynsz najmu samochodów zastępczych od podmiotów trzecich oraz wydatków związanych z eksploatacją tych pojazdów, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzającej ich wykorzystanie wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej oraz obowiązku złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach. Podstawą prawną odliczenia podatku naliczonego jest art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z ust. 4 pkt 1 i ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem paliwa wykorzystywanego w związku ze świadczeniem usług serwisowych oraz naprawą pojazdów samochodowych będących własnością firm flotowych, należy mieć na uwadze art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o VAT.

Z przepisów cytowanych na wstępie wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy lub usług; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążące się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością przedsiębiorstwa, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

Jak wyjaśnił Wnioskodawca w przypadkach odbioru samochodów nie poruszających się w ruchu drogowym istnieje konieczność dotankowania zawartości paliwa na okoliczność zużycia paliwa w trakcie naprawy tj. na dojazdy do stacji diagnostycznych, do miejsca lakierowania, czy też dokonania innych napraw jeżeli ich wykonanie jest zlecane innym podmiotom gospodarczym. Wówczas tankowanie paliwa odbywa się ze zbiornika paliwa zakupionego w tych celach. Zakup paliwa do celów napraw pojazdów nie stanowi znaczącej pozycji kosztów. Są to zakupy kwalifikowane przez Wnioskodawcę jako zakup materiałów podobnie jak oleje, smary, uszczelki, itp.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę opis stanu fatycznego oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że dokonane zakupy (paliwa) służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, bowiem jak wyjaśnił Wnioskodawca zakupione paliwo wykorzystuje do świadczonych usług serwisu i napraw pojazdów należących do floty klienta. Zatem jak wskazał Wnioskodawca nabywane paliwo wykorzystywane do naprawianych samochodów, będzie wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego, w świetle powołanego art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy, jako zarejestrowanemu podatnikowi VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego jako materiał do naprawy i serwisu samochodów należących do firm flotowych, na zasadach wynikających z ww. przepisu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w szczególności, gdyby samochody zastępcze nie były wykorzystywane wyłącznie w ramach udostępnienia tych pojazdów w związku z usługą naprawy, lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin