Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1074/14/EK
z 5 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty odliczonego w 100% podatku naliczonego przy nabyciu samochodu osobowego w 2014 r., w związku ze zmianą sposobu jego wykorzystywania na inną bieżącą działalność opodatkowaną i/lub okazjonalny wynajem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty odliczonego w 100% podatku naliczonego przy nabyciu samochodu osobowego w 2014 r., w związku ze zmianą sposobu jego wykorzystywania na inną bieżącą działalność opodatkowaną i/lub okazjonalny wynajem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma siedzibę na terenie Polski i jest „płatnikiem” podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności jest m.in. wynajem i dzierżawa (PKD 77), w tym wynajem i dzierżawa samochodów osobowych (PKD 77.11). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów. W dniu 25 lutego 2014 r. nabył samochód osobowy .

Od dnia 4 marca 2014 r. „do dnia dzisiejszego” jest oddany do odpłatnego używania osobie trzeciej na podstawie umowy najmu. Samochód ten „w 2014 r. był” przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na ten cel. W 2014 r. Wnioskodawca dokonał odliczenia 100% podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej jego nabycie. Obecnie Wnioskodawca planuje wykorzystanie przedmiotowego samochodu osobowego do wykonywania swojej bieżącej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT oraz na okazjonalny wynajem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po stronie Wnioskodawcy powstał obowiązek dokonania korekty odliczonego 100% podatku naliczonego przy nabyciu tego samochodu osobowego w 2014 r., w związku ze zmianą sposobu wykorzystywania samochodu osobowego (będącego własnością Wnioskodawcy), z wynajmu osobom trzecim na swoją inną bieżącą działalność opodatkowaną VAT i/lub okazjonalny wynajem?

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od okresu wynajmowania samochodu zakupionego w 2014 r. w opisanym stanie faktycznym, nie powstanie obowiązek korekty podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego samochodu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Zasady odliczenia podatku naliczonego określa przepis art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 grudnia 2010 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 247, poz.1652, z późn. zm.) zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług z dniem 1 stycznia 2014 r. oraz następnie zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. (Dz. U. z 2014 r., Nr 312) zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2014 r. W ww. przepisie określono zasady odliczenia podatku naliczonego w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, w tym m.in. wydatków związanych z nabyciem tych pojazdów (ust. 2).

Przepis art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 1 kwietnia 2014 r., jak i w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. przewidywał ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej przez podatnika. Mianowicie art. 86a ustawy, w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 1 kwietnia 2014 r. stanowił, że w przypadku nabycia samochodów osobowych (...) kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiło 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, nie więcej jednak niż 6.000 zł, przy czym w ust. 3 przewidziane zostały przypadki, których przepis ust. 1 nie dotyczył, a mianowicie, gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne użytkowanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowiła przedmiot działalności podatnika.

Przepis ten nie zawierał wymogu, aby samochody (pojazdy) były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez oznaczony okres czasu.

W dniu 1 kwietnia 2014 r. weszły w życie nowe zasady odliczania i rozliczania wszystkich wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Artykuł 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. przewiduje w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, w tym wydatków na nabycie tych pojazdów, ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego do 50% podatku wynikającego z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przy czym ust. 3 tego artykułu przewiduje sytuacje, w których ust. 1 nie ma zastosowania (a zatem nie ma zastosowania ograniczenie odliczenia podatku naliczonego). Takim przypadkiem jest m.in., gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w przypadku nabycia w 2014 r. przez podatnika, którego przedmiotem działalności jest m.in. wynajem i dzierżawa (PKD 77), w tym wynajem i dzierżawa samochodów osobowych (PKD 77.11) - pojazdu samochodowego przeznaczonego na wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, w tym działalności związanej z oddaniem w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, podatnikowi przysługuje odliczenie podatku naliczonego w pełnej wysokości. W opinii Wnioskodawcy, nie ma znaczenia na jak długi okres samochód przeznaczony na wynajem w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej pozostaje wynajęty. Podatnik nie traci bowiem prawa odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości w związku z wykorzystaniem pojazdu samochodowego do innych celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą niż wynajem.

Z treści przywołanego wcześniej art. 86a ust. 3 ustawy - w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 1 kwietnia 2014 r., wynikało bowiem jednoznacznie, że przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika. Przepis ten w ówczesnym brzmieniu nie zawierał wymogu, aby te samochody (pojazdy) były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez oznaczony okres czasu, jak miało to miejsce w regulującym ww. kwestię, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.).

Przepis art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu zmienionym - obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. - również takiego wymogu, aby nabyte samochody (pojazdy) były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele wynajmu przez oznaczony okres czasu, nie przewiduje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia. Jeżeli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych do tej ustawy.

W treści art. 88 ustawy wskazano przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodu są unormowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, który do dnia 31 marca 2014 r. regulował te kwestie w następujący sposób.

Zgodnie ust. 1 tego artykułu, w przypadku nabycia:

1. samochodów osobowych,
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów specjalnych - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;
   
6. pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
   
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
   
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;

7. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Należy podkreślić, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. nie ma znaczenia przez jak długi okres samochód jest przeznaczony na wynajem w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej. Przepisu art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r., nie zawierał wymogu, aby samochody były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele najmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, jak miało to miejsce w regulującym ww. kwestię, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.).

Jak stanowi ust. 1 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 90b ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy:

1. o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik jest obowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu;
2. w odniesieniu do którego kwotę podatku naliczonego stanowiła kwota, o której mowa w art. 86a ust. 1, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej, podatnik jest uprawniony do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu.

Według ust. 4 powyższego artykułu, na potrzeby korekty, o której mowa w ust. 1, uznaje się, że pojazd samochodowy odpowiednio nie jest już wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej albo jest wykorzystywany wyłącznie do takiej działalności począwszy od miesiąca, w którym nastąpiła zmiana jego wykorzystywania. Korekty tej dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Na podstawie ust. 6 cyt. artykułu, w przypadku pojazdów samochodowych o wartości początkowej nieprzekraczającej 15.000 zł korekty, o której mowa w ust. 1, dokonuje się, jeżeli zmiana ich wykorzystywania nastąpiła w okresie 12 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania ten pojazd samochodowy. Przepisy ust. 2-5 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), która – co do zasady – weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2014 r., przepisy art. 90b ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2 powyższego artykułu wskazano, że przepisy art. 90b ust. 1 pkt 2 oraz ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również odpowiednio do sprzedaży pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 7.

Analiza stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej w związku z nabyciem w lutym 2014 r. ww. samochodu osobowego w związku ze zmianą jego przeznaczenia, tj. zaprzestaniem wynajmu oraz rozpoczęciem wykorzystania go do innej bieżącej działalności opodatkowanej i/lub okazjonalnego wynajmu, gdyż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają regulacji, która przewidywałaby obowiązek dokonania korekty odliczonego podatku w takim przypadku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.