Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-283/14/MZ
z 28 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 1 września 2014 r.), uzupełnionym 7 i 13 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania od Skarbu Państwa za przejęcie nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania od Skarbu Państwa za przejęcie nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 31 października 2014 r. znak: IBPB II/1/436-283/14/MZ, IBPB II/1/415-701/14/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono 7 listopada 2014 r. (data wpływu dodatkowej opłaty) oraz 13 listopada 2014 r. (data wpływu pisma).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Prezydent miasta W. decyzją z dnia 23 lipca 2014 r., wykonując zadanie z zakresu administracji rządowej, ustalił na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie za nieruchomość na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta ... W., art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, art. 4 pkt 9b, art. 11 ust. 1, art. 129 ust. 5 pkt 3, art. 132 ust. la i 5 i art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Następstwo prawne udowodnione zostało na podstawie postanowienia Sądu z dnia 29 kwietnia 1998 r., zgodnie z którym spadek po W.N. (byłym właścicielu przedmiotowej nieruchomości) nabyły jego dzieci, w tym Wnioskodawca, po ½ części.

Ww. nieruchomość położona jest w W. i znajduje się na terenie objętym działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta ... W..

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że kwota odszkodowania została przelana na jego rachunek bankowy w dniu 22 sierpnia 2014 r. Zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy i praw majątkowych w związku z postanowieniem Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 29 kwietnia 1998 r., Wnioskodawca złożył w terminie. Urząd Skarbowy wydał decyzję z dnia 26 czerwca 1998 r. o umorzeniu postępowania podatkowego w sprawie podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odszkodowanie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, i w związku z tym konieczne będzie złożenie korekty zeznania podatkowego?

W ocenie Wnioskodawcy odszkodowanie otrzymane na podstawie art. 215 ustawy o gospodarce nieruchomościami otrzymane przez następców prawnych byłych właścicieli nie będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768, z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Przy nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze dziedziczenia przez osoby fizyczne, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy), a jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, którym było orzeczenie sądu stwierdzające nabycie spadku, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się tego orzeczenia (art. 6 ust. 4 tej ustawy). Przepis ten stosuje się odpowiednio do zarejestrowanego aktu poświadczenia dziedziczenia.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz.121). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Stosownie do § 2 tego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

Z powołanych powyżej artykułów wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie. Roszczenie o zwrot własności udziałów w nieruchomościach wcześniej wywłaszczonych jest zatem prawem majątkowym. Jeżeli takie prawo wchodzi do masy spadkowej, to co do zasady jego nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że decyzją z 23 lipca 2014 r., Prezydent miasta W. ustalił na rzecz Wnioskodawcy, jako następcy prawnego, odszkodowanie za nieruchomość, położoną w W. i objętą działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. W. (Dz.U. Nr 50, poz. 279). Ww. decyzja została wydana m.in. na podstawie art. 215 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 r., poz. 518, z późn. zm.). Kwota odszkodowania została przelana na rachunek bankowy Wnioskodawcy 22 sierpnia 2014 r. Prawo majątkowe, dotyczące udziału w przejętej nieruchomości, zostało nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie dziedziczenia ustawowego po zmarłym ojcu (byłym właścicielu tej nieruchomości) i potwierdzone postanowieniem Sądu z dnia 29 kwietnia 1998 r. o stwierdzeniu nabycia spadku. Zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy i praw majątkowych w związku z ww. postanowieniem Sądu, Wnioskodawca złożył w terminie. Postępowanie Urzędu Skarbowego w sprawie podatku od spadków i darowizn zostało umorzone decyzją z dnia 26 czerwca 1998 r.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że gdyby prawo majątkowe – występujące w chwili nabycia spadku w postaci roszczenia nie istniało, to przedmiotowego odszkodowania Wnioskodawca nie miał by przyznanego. Oznacza to, że w skład spadku wchodziło roszczenie odszkodowawcze odziedziczone po spadkodawcy (ojcu Wnioskodawcy). Przyznane więc Wnioskodawcy później odszkodowanie nie wchodziło w skład masy spadkowej. Na Wnioskodawcy ciążył obowiązek złożenia zeznania podatkowego z tytułu nabycia spadku po ojcu. Wnioskodawca dopełnił tego obowiązku.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych z tytułów wymienionych enumeratywnie w art. 1 tej ustawy, w tym z tytułu dziedziczenia (spadku). Odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 215 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jako następcę prawnego byłego właściciela, nie zostało nabyte tytułem spadku, ponieważ w dacie nabycia spadku odszkodowanie to nie istniało. Przedmiotowe odszkodowanie nie podlega zatem podatkowi od spadków i darowizn a tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania korekty zeznania podatkowego, złożonego w związku z nabyciem spadku.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.