Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-463/14/ASz
z 29 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 29 maja 2014 r. (data wpływu do Biura − 29 maja 2014 r.), uzupełnionym w dniach: 3 czerwca 2014 r. oraz 21 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawczynię środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym przez zmarłego syna – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawczynię środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym przez zmarłego syna. W dniu 3 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła uzupełnienie do wniosku.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z 1 sierpnia 2014 r. znak: IBPB II/1/415-463/14/ASz oraz IBPB II/1/436-179/14/ASz drogą elektroniczną wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 21 sierpnia 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku oraz brakująca opłata.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest samotną wdową, której syn w latach osiemdziesiątych otrzymał święcenia kapłańskie i na stałe wyjechał do Szwajcarii sprawować tam posługę duszpasterską.

Dla celów podatkowych, syn Wnioskodawczyni był szwajcarskim rezydentem podatkowym, tj. w zakresie otrzymywanych z tytułu posługi kapłańskiej dochodów, podlegał w Szwajcarii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Pod względem organizacyjnym, syn Wnioskodawczyni podlegał zwierzchnictwu Kurii Diecezjalnej w (…), która z tytułu pełnionych przez niego obowiązków kapłańskich, objęła go Pracowniczym Programem Emerytalnym (dalej jako: PPE), adresowanym do świeckich i duchownych pracowników Kurii, założonym i prowadzonym w oparciu o szwajcarskie przepisy o pracowniczych programach emerytalnych. Gromadzone przez syna Wnioskodawczyni środki pieniężne w ramach powołanego Pracowniczego Programu Emerytalnego, gromadzone były celem wypłaty świadczeń emerytalnych po osiągnięciu przez osobę ubezpieczoną wieku emerytalnego. Równocześnie, zgodnie z postanowieniami regulaminu Programu, w przypadku śmierci uczestnika programu przed osiągnięciem przez niego wieku emerytalnego, środki takie podlegają przekazaniu osobom uposażonym (domyślnie: rodzicom zmarłego).

Na skutek powikłań pooperacyjnych oraz przebytej choroby, syn Wnioskodawczyni zmarł w szpitalu w (…), nie dożywając ustawowego wieku emerytalnego.

W oparciu o postanowienia regulaminu PPE, środki zgromadzone na imiennym rachunku zmarłego, wypłacone zostały Wnioskodawczyni, jako osobie uposażonej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy otrzymanie środków zgromadzonych w Pracowniczym Programie Emerytalnym zmarłego przez Wnioskodawczynię - jako osobę uposażoną w przypadku śmierci uczestnika programu − podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

W ocenie Wnioskodawczyni, otrzymanie środków zgromadzonych w Pracowniczym Programie Emerytalnym zmarłego, jako wypłata dokonana na rzecz osoby uposażonej po śmierci uczestnika programu, nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni, przywołując treść art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazała, że powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 4a cyt. ustawy). Następnie Wnioskodawczyni przywołała treść art. 11 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy.

Powyższe przepisy przewidują – zdaniem Wnioskodawczyni − że otrzymane przez nią (polskiego rezydenta podatkowego) środki pieniężne, stanowić będą co do zasady przychód podatkowy pod warunkiem, iż odpowiednie postanowienia polsko-szwajcarskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie przewidują odmiennego sposobu opodatkowania tych świadczeń.

Zgodnie z postanowieniami art. 18 ust. 1 oraz art. 19 ust. 2 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Bernie 2 września 1991 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92), emerytury, renty i podobne świadczenia wypłacane osobie fizycznej mającej miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym otrzymujący środki ma miejsce zamieszkania. Oznacza to, iż w sytuacji faktycznej Wnioskodawczyni, Polska ma wyłączne prawo do opodatkowania dochodu z wypłat świadczeń emerytalnych i podobnych − zatem w przypadku otrzymania przez nią wypłat ze środków szwajcarskiego Pracowniczego Programu Emerytalnego, określenie podatkowych konsekwencji otrzymanych środków dokonywane będzie w oparciu o obowiązującą w Polsce ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji, kiedy ustawa taka zawierać będzie zwolnienie przedmiotowych świadczeń z opodatkowania, środki takie nie będą podlegać opodatkowaniu.

Uwzględniając powyższe, w opinii Wnioskodawczyni, wskazać należy, iż w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika. W oparciu o przepis art. 21 ust. 33 ww. ustawy, przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Konsekwentnie, wypłacane Wnioskodawczyni jako osobie uposażonej środki pieniężne w ramach Pracowniczego Programu Emerytalnego zmarłego, korzystać będą ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawczynię środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym przez zmarłego syna; natomiast w zakresie podatku od spadków i darowizn zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/436-179/14/ASz.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do postanowień art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku wynika, że syn Wnioskodawczyni był objęty Pracowniczym Programem Emerytalnym (dalej jako: PPE), adresowanym do świeckich i duchownych pracowników Kurii, założonym i prowadzonym w oparciu o szwajcarskie przepisy o pracowniczych programach emerytalnych. Gromadzone przez syna Wnioskodawczyni środki pieniężne w ramach powołanego Pracowniczego Programu Emerytalnego, gromadzone były celem wypłaty świadczeń emerytalnych po osiągnięciu przez osobę ubezpieczoną wieku emerytalnego; równocześnie, zgodnie z postanowieniami regulaminu Programu, w przypadku śmierci uczestnika programu przed osiągnięciem przez niego wieku emerytalnego, środki takie podlegają przekazaniu osobom uposażonym (domyślnie: rodzicom zmarłego).

Na skutek powikłań pooperacyjnych oraz przebytej choroby, syn Wnioskodawczyni zmarł w szpitalu w (…), nie dożywając ustawowego wieku emerytalnego. W oparciu o postanowienia regulaminu PPE, środki zgromadzone na imiennym rachunku zmarłego, wypłacone zostały Wnioskodawczyni, jako osobie uposażonej.

W stosunku do przedstawionego powyżej stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania konwencji z dnia 2 września 1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92 z późn. zm.).

Stosownie do art. 18 ww. konwencji z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 ww. konwencji części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawczynię podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Wynika to – co prawda – nie jak twierdzi Wnioskodawczyni z treści art. 18 konwencji, lecz z treści jej art. 21 ust. 1. Zaznaczyć bowiem należy, iż świadczenie uzyskiwane przez uposażonego – z tytułu ubezpieczenia czy też oszczędzania przez osobę uposażającą – nie stanowi przychodu podobnego do emerytury lub renty. Jest przychodem z innych dochodów. Dokonana przez Wnioskodawczynię kwalifikacja na gruncie konwencji nie wpływa jednakże na ocenę jej stanowiska.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika, z zastrzeżeniem ust. 33.

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej (art. 21 ust. 33 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że świadczenie otrzymane przez Wnioskodawczynię – jako osobę uprawnioną po śmierci syna Wnioskodawczyni (uczestnika) − z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w Szwajcarii, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.