2014.12.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-433/14/LG
z 16 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 17 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przekazania wytworzonego produktu za próbkę z godnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT oraz w zakresie określenia powstania momentu obowiązku podatkowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w uznania przekazania wytworzonego produktu za próbkę z godnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT oraz w zakresie określenia powstania momentu obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zidentyfikowanym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Firma prowadzi działalność produkcyjno-handlową w zakresie bezazbestowych uszczelnień przemysłowych mających zastosowanie w instalacjach i aparatach w przemyśle chemicznym, energetycznym, petrochemicznym i itp.

Spółka podejmuje wiele czynności związanych z pozyskaniem nowych rynków zbytu, zarówno w kraju jak i za granicą oraz z ciągłym wychodzeniem naprzeciw oczekiwaniom dotychczasowych i przyszłych klientów. Jednym ze sposobów zapoznania potencjalnych odbiorców z oferowanym produktem, jak również zaprezentowania nowego lub zmienionego, udoskonalonego produktu dotychczasowym klientom jest nieodpłatne przekazanie wyrobów celem przeprowadzenia testów. W momencie przekazania wyrobów celem przeprowadzenia testów wystawiany jest magazynowy dowód rozchodu o nazwie WZ (wydanie na zewnątrz).

Kontrahenci, którym przekazano uszczelnienia do testów nie mogą nimi dowolnie rozporządzać, tzn. nie mogą tych uszczelnień sprzedać, nie mogą też używać tych uszczelnień w dowolnym celu, bowiem celem przekazania przedmiotowych wyrobów jest tylko i wyłącznie przeprowadzenie testów, które pozwolą ocenić ich właściwości techniczne, wytrzymałość i ostatecznie przydatność do potrzeb odbiorcy.

Okres, w którym dokonywane są testy przydatności ustalane są indywidulanie z każdym z klientów.

Ilość i wartość przekazywanej partii ustalana jest indywidualnie pod kątem potrzeb danego kontrahenta. W każdym jednak przypadku celem ich przekazania kontrahentom jest potwierdzenie na podstawie właściwości technicznych ich przydatności do zastosowania w środowisku klienta. Wydanie przedmiotowych uszczelnień nie ma charakteru handlowego a jedynie umożliwia klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania wyrobów oferowanych przez spółkę, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku.

Wzajemne uzgodnienia dotyczące testów nie mają formy pisemnej umowy.

Wydane partie wyrobów nie podlegają zwrotowi gdyż ich testowanie związane jest z ich zainstalowaniem-aplikacją w urządzeniach klientów a deinstalacja wiąże się z ich fizycznym zużyciem i utratą przydatności do stosowania. Niespełnienie warunków technicznych przez testowane uszczelnienie rodzi po stronie kontrahenta konieczność jego demontażu i zakupu na rynku nowego uszczelnienia.

Jeżeli wysłana do przetestowania partia wyrobu nie sprawdza się w środowisku klienta nie dochodzi do dostawy towaru potwierdzonej fakturą sprzedaży.

Jeżeli uszczelnienie się sprawdzi, klient wystawia zamówienie na zakup tej partii wyrobów. Wydana wcześniej próbna partia nie podlega zwrotowi, gdyż jego demontaż skutkuje jego fizycznym zużyciem o czym mowa w treści powyżej. Spółka na podstawie otrzymanego zamówienia wystawia fakturę sprzedaży.

Występują również sytuacje kiedy testowane uszczelnienie spełnia wymagania klienta jednakże klient nie składa zamówienia na jego zakup. W takim przypadku nie dochodzi do sprzedaży testowanego uszczelnienia, natomiast kontrahent pozyskuje wiedzę na temat oferowanego produktu, a w przyszłości często składa zamówienie na zakup oferowanego wyrobu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przekazanie partii wytworzonego produktu (zarówno w kraju, jak i za granicę - eksport, WDT) w celu przetestowania przez kontrahenta można uznać za próbkę, o której mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w rozumieniu ustawy o VAT związany z późniejszą sprzedażą (zarówno w kraju, jak i za granicę - eksport, WDT) testowanej partii wyrobów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Analizując przepisy prawne oraz orzecznictwo w przedmiotowej sprawie, jak również stanowisko Ministerstwa Finansów zawarte w broszurze informacyjnej pt. ”Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r.” spółka stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazanie uszczelnień można uznać za przekazanie próbek, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, przez próbkę rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Ustawodawca w powyższym przepisie nie wprowadzał żadnego limitu ilościowego, czy wartościowego dla towaru traktowanego jako próbka. Specyfika produkowanego przez spółkę wyrobu decyduje o tym, że dla celów reklamowych może posłużyć się jedynie produktem w takiej samej postaci w jakiej jest on oferowany do sprzedaży. Ponadto nieodpłatne przekazanie przedmiotowych uszczelnień w celu ich przetestowania nie ma charakteru handlowego, a jedynie

umożliwia klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania wyrobów oferowanych przez spółkę, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku. Można więc z całą pewnością uznać przedmiotowe uszczelnienia za próbki, które zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad.2

Ustawodawca na potrzeby ustawy o VAT zdefiniował sprzedaż jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 5 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast przez dostawę towarów, na gruncie VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). W związku z powyższym należy stwierdzić, iż istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mamy tu do czynienia z tego rodzaju czynnością która daje odbiorcy towaru prawo do postępowania z nią jak właściciel.

Według doktryny, chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Wynika to z faktu, że istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. W orzecznictwie i praktyce ETS pojawił się w tym kontekście termin „własność ekonomiczna”. Na przykład w orzeczeniu C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien) ETS wyraźnie stwierdził, że „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki z uwagi na fakt, że odbiorca testowanego wyrobu nie może swobodnie dysponować rzeczą w momencie wydania z magazynu wyrobów na testy nie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Moment przeniesienia własności ekonomicznej rzeczy na nabywcę następuje po okresie testowania wyrobów w sytuacji gdy nabywca deklaruje chęć nabycia testowanego uszczelnienia poprzez złożenie zamówienia na ich zakup. W tym też momencie powstanie obowiązek podatkowy w VAT (art. 19a ust. 1 ustawy o VAT), a spółka będzie zobowiązana tę dostawę wyrobów udokumentować fakturą VAT. Zgodnie z art. 106i ustawy o VAT, co do zasady fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu , którym dokonano dostawy towaru. W związku z tym, że dla eksportu towarów ustawodawca nie przewidział odmiennych regulacji, stosuje się w tym przypadku te same zasady ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego, które obowiązują w obrocie krajowym. Istotny jest więc moment dokonania dostawy wyrobów testowanych.

Przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstanie dopiero z chwilą wystawienia faktury przez sprzedawcę, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy będącej wynikiem sprzedaży testowanym wyrobów (art. 20 ust. 1 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Przez eksport towarów, na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie zaś z art. 13 ust. 1-3 i 6 przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Mając powyższe na względzie wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i eksport jest formą dostawy tylko oprócz samej dostawy dochodzi do przemieszczenia z terytorium kraju do innego państwa.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ww. ustawy o VAT, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Jak wynika z powyższych uregulowań opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątkiem jest przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy przekazanie partii wytworzonego produktu (zarówno w kraju, jak i za granicę - eksport, WDT) w celu przetestowania przez kontrahenta można uznać za próbkę, o której mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na wstępie należy podkreślić, że co do zasady, podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, przy czym odnosząc się do podejmowanej sprawy – w myśl art. 7 ust. 2 – podatkiem objęta jest również dostawa towarów dokonywana bez odpłatności. Sama definicja dostawy została zawarta w przytoczonym powyżej art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod tym sformułowaniem kryje się czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania pełnowartościowych towarów stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Zdaniem Organu ustosunkowując się do argumentacji wyrażonej w stanowisku Wnioskodawcy rozstrzygnąć należy czy wyżej opisane przekazania produktów w szczegółowo określonych we wniosku celach wypełniają przesłanki pozwalające uznać je za „próbki”, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

Trzeba tutaj zauważyć, że definicja próbki została oparta na tezach orzeczenia TSUE z dnia 30 września 2010 r. sygn. C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, gdzie Trybunał zdefiniował próbkę jako „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi”.

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 7 ustawy, pod pojęciem „próbki” rozumie się:

identyfikowalny jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, pozwalającą na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci,
przy czym przekazanie (wręczenie) ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Podkreślenia wymaga że dopiero łączne spełnienie ww. przesłanek pozwala uznać dany towar za „próbkę”, i w konsekwencji zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy wyłączyć przekazanie (wręczenie) towaru z opodatkowania podatkiem VAT.

Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią „przekazanie próbek towarów” należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie typów odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów.

Podkreślenia wymaga, że próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy. Nie mniej jednak w sytuacji, gdy przekazywane towary pokrywają lub mogą pokryć – ze względu na swoją ilość lub wartość – potencjalne zapotrzebowanie klienta na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru, uznać należy, że wspomniana przesłanka nie jest spełniona, a co za tym idzie u Wnioskodawcy nie ma również zastosowania wyłączenie od opodatkowania w oparciu o art. 7 ust. 3 ustawy, który jako przepis szczególny i wyjątkowy nie powinien być interpretowany w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu jego stosowania.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjno-handlową w zakresie bezazbestowych uszczelnień przemysłowych mających zastosowanie w instalacjach i aparatach w przemyśle chemicznym, energetycznym, petrochemicznym i itp.

Celem zapoznania potencjalnych odbiorców z oferowanym produktem, jak również zaprezentowania nowego lub zmienionego, udoskonalonego produktu dotychczasowym klientom jest nieodpłatne przekazanie wyrobów celem przeprowadzenia testów.

Jeżeli wysłana do przetestowania partia wyrobu nie sprawdza się w środowisku klienta nie dochodzi do dostawy towaru potwierdzonej fakturą sprzedaży.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę - na opisanych warunkach - wytworzonego produktu nie można uznać za przekazanie próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Niewątpliwie wydanie towaru przez Wnioskodawcę swym kontrahentom pozwala na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, niemniej należy zauważyć, że wydając towar oprócz tego że będzie podlegał on testowaniu istnieje założenie, że może być on sprzedany. Inaczej mówiąc wydany towar nie jest egzemplarzem okazowym produktu, mający na celu wyłącznie jego promocję i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości.

Ponadto należy zauważyć, że w sytuacji w której przekazanie towaru w celu jego testowania wiąże się z założeniem, że wydany towar zostanie sprzedany nie sposób uznać, iż zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest elementem promocji albowiem z góry występuje założenie, że dojdzie do zaspokojenie potrzeb konsumpcyjnych odbiorcy, a tym samym przekazany towar ma służyć zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego.

Tym samym wskazać należy, że nieodpłatnie przekazane przez Wnioskodawcę towary nie można uznać za próbki w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym nie mogą podlegać wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy.

W konsekwencji należy rozpoznać opisane we wniosku transakcje - wszystkie opisane sytuacje -jako dostawę towarów i rozpoznać obowiązek podatkowy.

Kwestię obowiązku podatkowego reguluje art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Ponadto należy wskazać, że regulacja art. 19a ust. 1 jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), który mówi, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

W tym miejscu należy wskazać, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Nie można się zatem zgodzić z Wnioskodawcą, że skoro nabywca nie może dysponować towarem w momencie wydania wyrobów do testowania nie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca wskazał, że wydana partia do testowania nie podlega zwrotowi, gdyż jego demontaż skutkuje jego fizycznym zużyciem. Zatem nabywca już w momencie wydania towaru dysponuje prawem do rozporządzaniem towarem jak właściciel, gdyż towar nie wraca do Wnioskodawcy jak i tez zużywa go na własne cele.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego w kontekście wskazanego opisu sprawy stwierdzić należy, że w przypadku dostawy ww. produktów obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy.

W praktyce oznacza to, że obowiązek podatkowy powstaje w momencie wydania towaru kontrahentowi.

Powyższe zasady – dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego – z uwagi na brak odmiennych regulacji w tym zakresie, odnoszą się również do obowiązku podatkowego z tytułu eksportu towarów.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.

Stosownie do powyższego jeżeli od momentu wydania testowanego towaru nie zostanie wystawiona faktura do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy to obowiązek podatkowy powstanie 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Natomiast jeżeli faktura zostanie wystawiona przed tą datą to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

Należy tutaj podkreślić, że obowiązek podatkowy na ww. zasadach Wnioskodawca winien rozpoznać do wydania towarów w odniesieniu do każdej opisanej sytuacji, tj. zarówno gdy wydane towary nie sprawdzą się u kontrahenta jak i w sytuacji gdy się sprawdzą niezależnie od tego czy dojdzie do zapłaty za wydany towar czy też nie.

Trzeba bowiem zwrócić uwagę na przepis art. 7 ust. 2 tj. na zrównanie z odpłatną dostawą towarów wszelkiego rodzaju nieodpłatne przekazanie towarów jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin