Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-452/14/EK
z 2 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 5 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek przez pożyczkodawcę (Polską Spółkę Finansującą) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek przez pożyczkodawcę (Polską Spółkę Finansującą).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka „X” S.A. („Spółka”) jest spółką prawa polskiego oraz rezydentem podatkowym w Polsce. Spółka prowadzi głównie działalność opodatkowaną VAT. W związku z własnymi potrzebami finansowymi, Spółka zamierza uzyskać oprocentowaną pożyczkę lub pożyczki od funkcjonującej w ramach jej grupy kapitałowej szwedzkiej spółki finansowej (lub spółki utworzonej w innym kraju Unii Europejskiej) zajmującej się pozyskaniem kapitałów na rynkach finansowych, np. poprzez emisję obligacji, w szczególności na rynkach międzynarodowych, emitowanych pod prawem obcym („Zagraniczna Spółka Finansująca”) lub też od polskiej spółki zależnej, która takiego finansowania będzie mogła udzielić („Polska Spółka Finansująca”) ze środków uzyskanych w formie pożyczki lub poprzez emisję obligacji (nie można wykluczyć, że środki pochodzić będą również z innych źródeł). Zagraniczna Spółka Finansująca oraz Polska Spółka Finansująca będą łącznie zwane „Spółkami Finansującymi”.

Spółki Finansujące będą podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (w tym działalność w zakresie udzielania pożyczek, co w przypadku Zagranicznej Spółki Finansującej może stanowić główny lub jedyny rodzaj wykonywanej przez tę spółkę działalności gospodarczej). Taki zakres wykonywanej działalności jest określony w odpowiednich dokumentach korporacyjnych Spółek Finansujących. W przypadku Polskiej Spółki Finansującej, statutowy przedmiot jej działalności obejmuje „pozostałe formy udzielania kredytów” - PKD 64.92 Z. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, podklasa ta obejmuje między innymi zapewnienie długoterminowego finansowania działalności przemysłowej oraz pożyczki pieniężne poza systemem bankowym.

Zagraniczna Spółka Finansująca nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski. Zagraniczna Spółka Finansująca będzie wykonywała swoją działalność na terenie państwa, w którym została utworzona.

Spółka oraz Polska Spółka Finansująca są zarejestrowane w Polsce jako czynni podatnicy VAT.

Spółki Finansujące będą udzielały pożyczek w celu zarobkowym, w tym w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek.

Spółka pragnie zaznaczyć, że ma interes prawny w uzyskaniu odpowiedzi na wszystkie zawarte pytania. Dotyczy to również Pytania 3, odnoszącego się do kwalifikacji w zakresie VAT czynności udzielenia pożyczki (pożyczek) przez Polską Spółkę Finansującą. W przypadku tym, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych odpowiedź na zadane Pytanie 3 determinuje pozycję podatkową Spółki, albowiem ewentualny obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku zawarcia umów pożyczek spoczywa na pożyczkobiorcy.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy pożyczka (pożyczki) udzielona (udzielone) Spółce przez Polską Spółkę Finansującą stanowi (stanowią) usługę (usługi) zwolnioną (zwolnione) z VAT w Polskiej Spółce Finansującej? W rezultacie, czy z tytułu wykonania przez Polską Spółkę Finansującą tych usług (dokonania tych czynności), Polska Spółka Finansująca jest zwolniona z VAT w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pożyczka (pożyczki) udzielona (udzielone) Spółce przez Polską Spółkę Finansującą stanowi (stanowią) usługę (usługi) zwolnioną (zwolnione) z VAT w Polskiej Spółce Finansującej. W rezultacie, z tytułu wykonania przez Polską Spółkę Finansującą tych usług (dokonania tych czynności), Polska Spółka Finansująca jest zwolniona z VAT w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w sprawie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatne świadczenie usług należy rozumieć, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (przy czym przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Czynności polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek pieniężnych stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu VAT. Udzielanie pożyczek przez podatnika spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy.

W omawianym przypadku usługi (udzielenie pożyczki lub pożyczek) będą wykonywane w kraju przez Polską Spółkę Finansującą na rzecz Spółki. W tym więc przypadku, za podatnika dla celów VAT odnośnie tych usług należy uznać Polską Spółkę Finansującą. Kwalifikacja ta wynika z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja ta ma charakter uniwersalny, co oznacza, że podatnikiem (w rozumieniu ustawy o VAT) są te wszystkie podmioty, które występują w zawodowym obrocie gospodarczym. Zatem jeżeli podatnik dokona czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej to niezależnie od tego, czy taka czynność zostanie zaklasyfikowana jako typowa dla prowadzonej przez niego działalności, czy też poboczna, będzie on podatnikiem VAT z tytułu tej czynności. W konsekwencji, należy przyjąć, iż udzielanie oprocentowanych pożyczek pieniężnych w ramach prowadzonej przez dany podmiot działalności gospodarczej, będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Na powyższą ocenę nie będzie mieć wpływu czy są one dokonywane przez podmiot mający formalny status instytucji finansowej (np. banku). Istotne jest jedynie, aby były dokonywane w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego oraz w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez Ministra Finansów i opublikowanych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów. W interpretacji z dnia 13 sierpnia 2013 r. nr IBPP2/443-427/13/ICz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał na przykład, iż:”(...) udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu wykonania tej czynności. Ponadto należy zauważyć, iż wpis przedmiotu działalności gospodarczej (według klasyfikacji PKD) do rejestru KRS nie ma decydującego znaczenia dla określenia zakresu wykonywanej faktycznie działalności, a w konsekwencji do określenia czy podmiot prawa podatkowego z tytułu wykonywanych czynności staje się podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług”.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone również w następujących interpretacjach prawa podatkowego: (i) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 9 kwietnia 2013 r. nr ITPP1/443-39/13/TS; (ii) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 24 października 2013 r. nr ITPP2/443-757/13/RS; (iii) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 15 października 2013 r. nr IPPP1/443-882/13-2/ISZ; (iv) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 12 września 2013 r. nr ILPP2/443-552/13-2/MN; (v) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 1 sierpnia 2013 r. nr ILPP1/443-393/13-2/AI.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie, w tym w szczególności w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 czerwca 2009 r. (sygn. akt I FSK 903/08), w którym sąd wskazał, że: „Aby jednak usługa była objęta podatkiem od towarów i usług (choć zwolniona z tego podatku), musi być wykonywana przez osobę, która działa w tym zakresie w charakterze podatnika VAT. Pożyczka musi więc być udzielana w ramach jej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. z 2004 r. Nie jest przy tym istotne, czy spółka w zakresie swojej działalności ma wyszczególnione usługi pośrednictwa finansowego. W tym przypadku NSA uznał, że nawet sporadyczne udzielanie pożyczki z własnych środków wypełnia warunki, by sklasyfikować tę czynność jako usługę dla potrzeb VAT.

Odnosząc powyższe rozważania do zdarzenia przyszłego zaprezentowanego przez Spółkę, należy uznać, iż Polska Spółka Finansująca (pożyczkodawca) udzielając pożyczki lub pożyczek Spółce będzie działała w charakterze podatnika VAT. Udzielanie pożyczek będzie bowiem działaniem wykonywanym w ramach działalności gospodarczej Polskiej Spółki Finansującej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnione z VAT są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych. Z treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem z VAT wszelkich usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak i inne podmioty gospodarcze, niemające statusu instytucji finansowych. Powyższe zwolnienie ma bowiem charakter przedmiotowy a nie podmiotowy, tj. zwolnione z opodatkowania VAT są dane usługi niezależnie od tego kto je świadczy. Znajduje to potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 r. nr IPPP3/443-108/11-2/LK lub interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 października 2011 r. nr PPP3/443-1251/11-4/SM.

Warto przy tym zaznaczyć, że stanowisko prezentowane przez Spółkę znalazło potwierdzenie w wydanych już indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Przykładem takich interpretacji są interpretacje: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 czerwca 2014 r. (ILPP1/443-252/14-2/AW), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 czerwca 2014 r. (IPPP1/443-317/14-3/AP), Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 maja 2014 r. (IPTPP2/443-234/14-2/JS), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 maja 2014 r. (IPPP3/443-183/14-2/IG), Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 kwietnia 2014 r. (ITPP1/443-136/14/AP).

Odnosząc powyższe rozważania do zdarzenia przyszłego zaprezentowanego przez Spółkę, należy uznać, że pożyczka lub pożyczki, które otrzyma Spółka od Polskiej Spółki Finansującej należy uznać za usługę opodatkowaną VAT na poziomie Polskiej Spółki Finansującej, korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Do rozliczenia tej transakcji w zakresie VAT obowiązana jest Polska Spółka Finansująca, jako świadcząca przedmiotowe usługi. Innymi słowy, Polska Spółka Finansująca z tytułu wykonania (przez siebie) tych usług (dokonania tych czynności) będzie zwolniona z VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, że Wnioskodawca (pożyczkobiorca) został uznany za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania ww. czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność udzielenia pożyczki przez pożyczkodawcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
   
   

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego oraz rezydentem podatkowym w Polsce. Spółka prowadzi głównie działalność opodatkowaną VAT. W związku z własnymi potrzebami finansowymi, Spółka zamierza uzyskać oprocentowaną pożyczkę lub pożyczki od polskiej spółki zależnej, która takiego finansowania będzie mogła udzielić („Polska Spółka Finansująca”) ze środków uzyskanych w formie pożyczki lub poprzez emisję obligacji (nie można wykluczyć, że środki pochodzić będą również z innych źródeł). Spółka Finansująca będzie podmiotem prowadzącymi działalność gospodarczą (w tym działalność w zakresie udzielania pożyczek. Taki zakres wykonywanej działalności jest określony w odpowiednich dokumentach korporacyjnych Spółek Finansujących. W przypadku Polskiej Spółki Finansującej, statutowy przedmiot jej działalności obejmuje „pozostałe formy udzielania kredytów” - PKD 64.92 Z. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, podklasa ta obejmuje między innymi zapewnienie długoterminowego finansowania działalności przemysłowej oraz pożyczki pieniężne poza systemem bankowym.

Spółka oraz Polska Spółka Finansująca są zarejestrowane w Polsce jako czynni podatnicy VAT.

Spółka Finansująca będzie udzielała pożyczki w celu zarobkowym, w tym w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek.

Istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek, podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi zapłata, którą świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać od usługobiorcy lub osoby trzeciej, czyli inaczej określając odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął – czyli odsetki, które stały się wymagalne).

W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek i prowizji, czy innych opłat z tytułu udostępnionego kapitału. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę. Zaznaczyć należy, że skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynności udzielania pożyczek, będą spełniać przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji czynność udzielenia przez Polską Spółkę Finansującą oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że udzielenie przez Polską Spółkę Finansującą pożyczek na rzecz Wnioskodawcy jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi jednak na fakt, iż powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT – korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania drugiego (oznaczonego we wniosku jako pytanie numer 3).

Natomiast w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania pierwszego oraz w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.