Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-471/14-2/AKr
z 10 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do końca kwietnia 2015 r. Wnioskodawca ma obowiązek złożyć we właściwym Urzędzie Skarbowym PIT-39, w którym dokona rozliczenia przychodu ze zbytego mieszkania. Z uwagi na fakt, że zbycie nastąpiło przed upływem pełnych 5 lat podatkowych od dnia nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca, aby skorzystać z ulgi podatkowej określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien przeznaczyć uzyskany przychód na własne cele mieszkaniowe, które określone zostały art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 tej ustawy.

W dniu 20 lutego 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył za kwotę 150 000 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy złotych) prawo własności nieruchomości lokalowej (mieszkanie), które weszło do majątku wspólnego małżonków. Na sfinansowanie zakupu ww. nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką zaciągnęli kredyt hipoteczny w Banku w wysokości 150 250 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy dwieście pięćdziesiąt złotych), udzielony na podstawie umowy z dnia 11 lutego 2009 r., z którego sfinansowali w całości zakup nieruchomości oraz należną bankowi prowizję.

W dniu 14 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zbyli zakupioną w 2009 r. nieruchomość za cenę 250 000 zł (dwieście pięćdziesiąt tysięcy złotych). Zgodnie z § 5 aktu notarialnego z dnia 14 kwietnia 2014 r. część uzyskanego ze sprzedaży przychodu, tj. kwota 94 655 zł 98 gr (dziewięćdziesiąt cztery tysiące sześćset pięćdziesiąt pięć złotych 98/100), nie została wypłacona Wnioskodawcy i jego małżonce, ale przelana bezpośrednio na rzecz Banku celem spłaty reszty zadłużenia wynikającego z kredytu udzielonego w dniu 11 lutego 2009 r. na zakup zbytej nieruchomości. Pozostała część ceny, tj. kwota 155 344 zł 02 gr (sto pięćdziesiąt pięć tysięcy trzysta czterdzieści cztery złote 2/100) przelana została na rachunek bankowy małżonki Wnioskodawcy, a następnie została w całości przeznaczona na zakup innego mieszkania. Zbycie przedmiotowej nieruchomości nie zostało dokonane w ramach działalności gospodarczej, gdyż ani Wnioskodawca ani jego małżonka takowej nie prowadzą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym kwota 94 655 zł 98 gr (dziewięćdziesiąt cztery tysiące sześćset pięćdziesiąt pięć złotych 98/100), stanowiąca część przychodu ze zbycia nieruchomości stanowiącej współwłasność Wnioskodawcy, przeznaczona na spłatę reszty zadłużenia kredytowego, wynikającego z umowy kredytu z dnia 11 lutego 2009 r., związanego z zakupem zbywanej nieruchomości stanowi własny cel mieszkaniowy określony w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej ustawa o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. wydatek należy uznać za własny cel mieszkaniowy określony ustawą. Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o PIT za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c), na cele określone w pkt 1, tj. między innymi zakup mieszkania.

Według Wnioskodawcy, wynika z tego, że spłata kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Niego i Jego małżonkę w dniu 11 lutego 2009 r. wpisuje się w normę wskazanych powyżej przepisów. Ustawodawca w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o PIT wyraźnie określił dwie przesłanki, których spełnienie powoduje, że spłata danego kredytu może zostać zakwalifikowana, jako własny cel mieszkaniowy. Po pierwsze spłacany kredyt winien zostać zaciągnięty przed dniem odpłatnego zbycia nieruchomości (w niniejszym stanie faktycznym tak właśnie jest), po drugie spłacany kredyt musiał zostać zaciągnięty na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1, tj. m.in. na zakup własnego mieszkania (w tym wypadku ze środków pochodzących z kredytu z dnia 11 lutego 2009 r. Wnioskodawca i Jego małżonka nabyli przedmiotową nieruchomość). W ocenie Wnioskodawcy, ustawodawca nie ustalił żadnych innych przesłanek, które stanowiłyby o tym, czy spłata danego kredytu stanowi wydatek na własny cel mieszkaniowy, dlatego też spełnienie tych dwóch, ogólnie określonych warunków (tak jak ma to miejsce w opisanym stanie faktycznym) nakazuje traktować spłatę kredytu zaciągniętego w dniu 11 lutego 2009 r. przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę jako wydatek poniesiony na własny cel mieszkaniowy. Podobne stanowisko zajęto w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 13 grudnia 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (IPTPB2/415-600/13-2/TS) oraz interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 12 lipca 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB2/415-359/13-2/ES).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 20 lutego 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył na podstawie umowy sprzedaży lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość do majątku wspólnego małżonków. Na sfinansowanie zakupu ww. nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką zaciągnęli kredyt hipoteczny udzielony na podstawie umowy z dnia 11 lutego 2009 r., z którego sfinansowali w całości zakup ww. nieruchomości oraz należną bankowi prowizję. W dniu 14 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca wraz z małżonką dokonali odpłatnego zbycia zakupionego w 2009 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 14 kwietnia 2014 r. część uzyskanego z ww. odpłatnego zbycia przychodu nie została wypłacona Wnioskodawcy i jego małżonce, ale przelana bezpośrednio na rzecz Banku celem spłaty reszty zadłużenia wynikającego z kredytu udzielonego w dniu 11 lutego 2009 r. na zakup zbytej nieruchomości. Pozostała część ceny przelana została na rachunek bankowy małżonki Wnioskodawcy, a następnie została w całości przeznaczona na zakup innego mieszkania. Zbycie przedmiotowej nieruchomości nie zostało dokonane w ramach działalności gospodarczej.

W odniesieniu do odpłatnego zbycia w 2014 r. udziału w ww. lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, zakupionego w 2009 r. zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Ww. odpłatne zbycie w 2014 r. udziału w ww. lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość nabytego w 2009 r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zauważyć należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto odrębną regulację dotyczącą kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy. Ustawodawca nie odsyła w tym zakresie do ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie zaś do art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem uwzględniając opisany przez Wnioskodawcę zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, że na gruncie przepisu art. 22 ust. 6c ww. ustawy, do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć cenę nabycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, w tym przypadku sfinansowaną zaciągniętym kredytem hipotecznym.

Dochód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) może jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Stosownie do treści tego przepisu, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

-w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), przez ulgi podatkowe rozumie się przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku, z wyjątkiem obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, oraz innych odliczeń stanowiących element konstrukcji tego podatku.

Regulacja prawna określona w art. 21 ust. 30 ww. ustawy, zapobiega sytuacji dwukrotnego odliczenia tego samego wydatku, tj. raz jako poniesiony na zakup budynku mieszkalnego (lokalu mieszkalnego) drugi raz jako wydatek poniesiony na spłatę kredytu, którym zostało sfinansowane nabycie tego konkretnego budynku (lokalu). Ustawodawca w przepisie tym ustanowił zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków. Stanowisko to potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Lublinie z dnia 02 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Lu 654/11, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1951/12.

W związku z powyższym przychód z odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę w 2014 r. udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość należy pomniejszyć o koszt nabycia tego udziału tj. cenę zapłaconą zbywcy za nabyty udział. Bez znaczenia jest, że cena nabycia tego udziału w nieruchomości została sfinansowana środkami pieniężnymi pochodzącymi z kredytu bankowego.

Powołane regulacje prawne jednoznacznie stanowią, że skoro kosztem uzyskania przychodu jest cena nabycia zbywanego udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, to wydatek poniesiony na spłatę kredytu zaciągniętego na pokrycie ceny nabycia tego udziału, nie może być ponownie uwzględniony przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Odmienna wykładnia w nieuzasadniony sposób różnicowałaby sytuację podatników, którzy sprzedali nieruchomość zakupioną na kredyt i tych, którzy nieruchomość zakupili za własne środki pieniężne. Tych pierwszych stawiałaby w sytuacji uprzywilejowanej, gdyż pozwalałaby im dwukrotnie korzystać z preferencji co do tej samej kwoty; raz jako kosztu drugi raz jako zwolnienia. Tego rodzaju uprzywilejowanie nie znajduje uzasadnienia. Odmienna interpretacja godziłaby w istotę zawartych w prawie podatkowym mechanizmów ulg, odliczeń oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Mając zatem na względzie powołane powyżej uregulowania prawne jak i przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że wydatkowanie części uzyskanych z odpłatnego zbycia w 2014 r. udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość środków pieniężnych nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Wnioskodawcę w 2009 r., którym sfinansowany został zakup ww. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wprawdzie stanowi cel mieszkaniowy wskazany w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to jednak nie uprawnia do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy z uwagi na art. 21 ust. 30 tej ustawy uniemożliwiający dwukrotne odliczenie tego samego wydatku, co miałoby miejsce w przypadku zastosowania zwolnienia.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych Ministra Finansów stwierdzić należy, że interpretacja z dnia 13 grudnia 2013 r., Nr IPTPB2/415-600/13-2/TS wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, z uwagi na stwierdzoną jej nieprawidłowość, w trybie art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, została zmieniona przez Ministra Finansów pismem z dnia 17 kwietnia 2014 r., Nr DD9/033/122/KCT/2014/RWPD-11352. Ze względu na stwierdzoną nieprawidłowość zmieniona została przez Ministra Finansów pismem z dnia 30 kwietnia 2014 r., Nr DD9/033/352/KCT/2014/RWPD-42971 również interpretacja indywidualna z dnia 12 lipca 2013 r., Nr ILPB2/415-359/13-2/ES wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Jednocześnie stwierdza się, że wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, ponieważ do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. W związku z tym nie jest oceniana prawidłowość przedstawionych we wniosku kwot. Postępowanie w sprawie udzielenie interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zatem organ podatkowy dokonując interpretacji podatkowej w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie może dokonać ustalenia prawidłowej wysokości zobowiązań podatkowych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym czy odliczeń wynikających z ustaw podatkowych, ponieważ przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być jedynie przepisy regulujące zasady ustalania.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto należy stwierdzić, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Zatem interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydana w związku z wnioskiem o jej udzielenie złożonym przez jednego współwłaściciela nieruchomości nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.