Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-805/14/AD
z 15 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu maszynami rolniczymi i częściami zamiennymi do nich. W przeważającej mierze faktury dostawców wystawiane są z terminami płatności nie przekraczającymi 30 dni. Występują wypadki, w których brak zapłaty za wystawioną fakturę przekracza termin 30-dniowy (przy założeniu, że dany towar został sprzedany przez Wnioskodawcę i zaliczony w koszty w miesiącu sprzedaży), obligujący do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu o wartość tej niezapłaconej faktury. W przedmiotowym stanie faktycznym termin 30-dniowy obligujący do korekty kosztów upłynął 10 czerwca 2014 r. W dniu następnym winna zostać dokonana korekta, tymczasem faktura dostawcy obejmująca sprzedany przez Wnioskodawcę towar została zapłacona 15 czerwca 2014 r., czyli biorąc pod uwagę wyliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych za dany miesiąc podatkowy, w tym samym miesiącu. Wnioskodawca nie dokonywał w takim wypadku w tym miesiącu ani korekty kosztów, ani zwiększenia kosztów ponieważ rachunkowo dla potrzeb wyliczenia podatku dochodowego nie miało to żadnego znaczenia, gdyż rozliczenie ww. transakcji matematycznie stanowi zero.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest działanie Wnioskodawcy w zakresie sposobu wyliczenia podatku dochodowego z pominięciem korekty i zwiększenia kosztów w opisanym wyżej stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, reguły obowiązkowej korekty kosztów przez dłużnika zostały wprowadzone ustawą o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce. Reguły te odnoszą się do wszystkich kosztów uzyskania przychodów rozliczanych na zasadach ogólnych, tj. na podstawie przepisów odpowiednio art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Największe znaczenie opisywane zasady mają jednak dla rozliczania kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce wprowadzenie obowiązkowej korekty kosztów przez dłużników miało na celu poprawę płynności finansowej przedsiębiorców i ograniczenie zatorów płatniczych w ich działalności. Dlatego też wprowadzono szczególne i niekorzystne rozwiązania w zakresie kosztów uzyskania przychodów dla podatników, którzy w swojej działalności nie przestrzegają terminów płatności dotyczących ciążących na ich zobowiązań.

Uchwalona ustawa o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce dodała do ustaw podatkowych nowe przepisy zawarte odpowiednio w art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podstawowa reguła wynikająca z tych przepisów zobowiązuje podatników zalegających ze swoimi płatnościami do korygowania kosztów rozliczonych memoriałowo. I tak, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów (odpowiednio art. 24d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Regulacja ta zakłada zatem powstanie obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów już w momencie upływu 30 dni od daty upływu terminu płatności, jeśli w tym czasie podatnik nie dokona ciążącej na nim płatności. Należy uznać to za dość krótki termin. Zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w opisanej sytuacji trzeba będzie dokonać w miesiącu, w którym upłynie ww. termin 30-dniowy (odpowiednio art. 24d ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jeżeli jednak po dokonaniu tego zmniejszenia, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym ureguluje przedmiotowe zobowiązanie, uzyska uprawnienie do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę dokonanego uprzednio zmniejszenia (odpowiednio art. 24d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisu art. 24d Wnioskodawca winien dokonać w tym samym miesiącu podatkowym zarówno zmniejszenia jak i zwiększenia kosztów uzyskania przychodów. Z uwagi na fakt, że powyższa operacja rachunkowa stanowi zero i nie wpływa w jakikolwiek sposób na prowadzenie ksiąg rachunkowych wydaje się całkowicie zbędne przeprowadzania podobnego rodzaju czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W myśl art. 24d ust. 2 ww. ustawy, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zatem, uznać należy, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana.

Art. 24d ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

Jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia (art. 24d ust. 4 ww. ustawy).

Przedstawione powyżej wyjaśnienia dotyczące korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania zobowiązania mają zastosowanie zarówno w sytuacji, gdy podatnik nie zapłacił całej kwoty, jak też wtedy, gdy uregulował swoje zobowiązanie tylko w części. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy zatem dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

W myśl bowiem art. 24d ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-8 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy zobowiązanie zostało zapłacone w części.

Regulacje dotyczące korekty kosztów uzyskania przychodów nie znajdą zastosowania do podatnika, który kwoty wynikające z faktury lub innego dokumentu nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. W takim przypadku nieuregulowanie kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu nie będzie powodowało obowiązku korygowania kosztów podatkowych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego termin 30-dniowy obligujący do korekty kosztów upłynął 10 czerwca 2014 r., a faktura dostawcy obejmująca sprzedany przez Wnioskodawcę towar została zapłacona 15 czerwca 2014 r.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że skoro 30 dniowy termin płatności upłynął w czerwcu 2014 r. i zobowiązanie zostało uregulowane również w czerwcu 2014 r., czyli w tym samym miesiącu, w którym należałoby dokonać zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów, to Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania tych kosztów, tj. nie jest on zobowiązany do wyksięgowania z kosztów i ponownego zaliczania do kosztów danego wydatku. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kaźmierza 5 , 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.