Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-478/14-4/SJ
z 24 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2014 r. (data wpływu 31 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 21 października 2014 r., Nr IPTPB1/415-478/14-2/SJ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 21 października 2014 r. (doręczono w dniu 24 października 2014 r.). Uzupełnienie wniosku wpłynęło w dniu 31 października 2014 r. (data nadania 28 października 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego. W ramach podatku dochodowego opodatkowany jest na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi usługi transportowe również za granicą kraju. Tam też ponosi koszty za przejazdy autostradami, innymi drogami płatnymi oraz za parkingi. Wnioskodawca stwierdza, że nie może otrzymać od właścicieli autostrad, dróg i parkingów imiennych faktur. Wnioskodawca otrzymuje jedynie zagraniczne paragony albo inne dokumenty kasowe. Natomiast § 14 ust. 1, 5 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów mówi, że jedynie wydatki na paliwo i oleje mogą być dokumentowane zagranicznymi paragonami lub innymi dokumentami kasowymi.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że:

1. W związku z wykonywaniem usług transportowych na terenie Unii Europejskiej Wnioskodawca ponosi koszty opłat drogowych oraz parkingów. Na terenie Słowacji korzysta w celu opłat drogowych z urządzenia pokładowego. Przed wjazdem na autostradę Wnioskodawca dokonuje płatności, celem doładowania konta, podając trasę docelową oraz nr rejestracyjny pojazdu. W Niemczech, Czechach i na Węgrzech Wnioskodawca doładowuje konto na odpowiednich urządzeniach usytuowanych, np. w CPN-ach, podając również trasę i nr rejestracyjny pojazdu. Wnioskodawca płaci za to doładowanie swoją kartą płatniczą i otrzymuje automatycznie paragon z trasą i nr rejestracyjnym pojazdu. Na odwrocie paragonów Wnioskodawca dokonuje odpowiedniej adnotacji, tj. rodzaj zakupu oraz imię i nazwisko (nazwę firmy). To wszystko łączy z dowodem wewnętrznym.
2. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.
3. Podatek zagraniczny VAT, jeżeli jest uwzględniony na paragonach, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty opłat za przejazdy płatnymi autostradami, innymi płatnym drogami oraz opłaty za parkingi za granicą kraju mogą być dokumentowane za pomocą zagranicznych paragonów lub innych zagranicznych dowodów kasowych bez oznaczenia imiennego, i czy mogą stanowić koszty działalności gospodarczej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty opłat, które ponosi za granicą kraju na płatne drogi, autostrady i parkingi, otrzymując jedynie zagraniczne paragony, stanowią koszty uzyskania przychodów, gdyż wydatki te są ściśle spójne z osiąganymi przez Jego firmę przychodami. W opinii Wnioskodawcy brak możliwości uzyskania faktur imiennych nie może być podstawą do zakwestionowania poniesionych przez Niego faktycznych kosztów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że podstawą księgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów będzie zagraniczny paragon wraz ze sporządzonym do tego paragonu dowodem wewnętrznym – gdyż spełniają one warunki dowodu księgowego, zgodnie z § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r., z późn. zm., oraz stanowią koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl przepisu, art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi:

• być ponoszony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• być należycie udokumentowany.
  
  

W związku z charakterem usług świadczonych przez Wnioskodawcę – usługi w zakresie towarowego transportu drogowego – wydatki na opłaty za autostrady, inne drogi płatne oraz za parkingi, wiążą się bezpośrednio z osiąganym przez podatnika przychodem, a zatem niewątpliwie stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475, z późn. zm.).

Zgodnie z § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia, dowodem księgowym mogą być także inne dowody opłat i dokumenty, o ile zawierają dane wymienione w § 12 ust. 3 pkt 2 cytowanego wyżej rozporządzenia.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, tj. również inne dowody wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarczy podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych;
   

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie wystawionego dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego. W swojej działalności ponosi koszty przejazdów płatnymi autostradami, innymi drogami płatnymi oraz płatnych parkingów za granicą kraju. Wnioskodawca nie może otrzymać od właścicieli autostrad, dróg i parkingów imiennych faktur. Powyższe koszty dokumentowane są dowodami w postaci paragonów i innych dokumentów kasowych. Na odwrocie każdego dowodu Wnioskodawca dokonuje odpowiedniej adnotacji, zawierającej rodzaj zakupu, imię i nazwisko (nazwę firmy) oraz łączy z dowodem wewnętrznym.

Jakkolwiek takiego rozwiązania nie przewidziano wprost dla paragonów, kwitów autostradowych, to jednak z uwagi na specyfikę operacji oraz trudności z pozyskaniem faktury, ten ,,inny dowód” będzie stanowił o koszcie uzyskania przychodu pod warunkiem, że taki dokument zawierał będzie wszystkie elementy wskazane w § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia. Ponadto dowody opłat wyrażone w walutach obcych powinny zostać przeliczone na złote, a wynik tego przeliczenia należy zamieścić bezpośrednio na dowodzie albo na sporządzonym w tym celu załączniku, zgodnie z § 12 ust. 4 ww. rozporządzenia.

Mając powyższe na uwadze, opłaty za przejazdy autostradami, innymi drogami płatnymi oraz za parkingi, poniesione za granicą kraju w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu usług transportowych, stanowią koszty uzyskania przychodu. Zatem, paragony i inne dowody kasowe, o ile zawierają wszystkie dane o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowią podstawę do dokonania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.