Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-440/14-4/AG
z 24 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2014 r. (data wpływu 12 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ryczałtów za noclegi wypłacane zleceniobiorcom – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 1 i § 3 oraz w art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym, pismem z dnia 30 października 2014 r., Nr….., wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 30 października 2014 r. (doręczone w dniu 3 listopada 2014 r.). W dniu 12 listopada 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania w placówce pocztowej operatora wyznaczonego 10 listopada 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w Polsce. Ponadto świadczy za granicą (w Niemczech) usługi takie jak: załadunek i rozładunek surowca wtórnego. Do wykonania tej usługi zatrudnia zleceniobiorców. Zleceniobiorcy przebywają za granicą czasem 20 dni, czasem 7 i wracają do Polski na 7-14 dni. W umowie mają zaznaczone, że Wnioskodawca będzie wypłacał im delegacje, co również jest dokumentowane.

W piśmie z dnia 7 listopada 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działalność prowadzi od ponad 2 lat. Usługę świadczy w Niemczech, gdzie ładuje i sortuje surowiec wtórny. Zatrudnia 3 zleceniobiorców na podstawie umowy zlecenia, którzy wyjeżdżają do Niemiec i również ładują i sortują ten surowiec. Zleceniobiorcy wyjeżdżają za granicę średnio od 12 do 20 dni. Wnioskodawca wypłaca im delegacje oraz koszty podroży, jak i noclegów, co zostało zawarte w umowie.

Wnioskodawca opodatkowany jest na warunkach ogólnych, czyli płaci 18% podatek dochodowy (książka przychodów i rozchodów).

Oprócz załadunku i sortowania surowca wtórnego Wnioskodawca świadczy inne usługi, tj. usługi leśne, usługi transportowe oraz usługi wykaszania poboczy i trawników w Polsce.

Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zalicza własne delegacje w wysokości 49 euro za dzień oraz koszty noclegów w formie ryczałtu, 37.50 euro za noc, dla zleceniobiorców. Swoich noclegów nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ śpi u rodziny.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy wypłacone zleceniobiorcom delegacje oraz ryczałty za noclegi Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ryczałtów za noclegi wypłacone zleceniobiorcom. W pozostałym zakresie wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, może On ww. koszty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Poniesione wydatki z tytułu delegacji pracownika zatrudnionego na umowę zlecenie są kosztem działalności i nie podlegają opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

W katalogu ujętym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez przedsiębiorcę tytułem zwrotu osobom, z którymi zawarto umowę zlecenia, kosztów noclegów w przypadku wykonywania przez nich świadczenia poza granicami kraju.

Zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy ograniczenie odnosi się jedynie do kosztów uzyskania przychodów związanych z podróżami służbowymi osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących. W myśl tego przepisu, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że wypłacane zleceniobiorcom środki pieniężne na pokrycie kosztów noclegów w czasie wykonywania zlecenia poza granicami kraju, będą mogły stanowić u osoby prowadzącej działalność gospodarczą koszt uzyskania przychodów, jeśli spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

• obowiązek poniesienia tych wydatków przez przedsiębiorcę wynika z zawartej ze zleceniobiorcą umowy zlecenia oraz
  

• wydatek ten spełnia przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca do wykonania usługi sortowania i ładowania surowca wtórnego na terenie Niemiec wynajmuje - „zatrudnia” 3 osoby na podstawie umowy zlecenia. Z zawartych umów zlecenia wynika, że zleceniobiorcom przysługuje zwrot kosztów noclegów. W związku z powyższym Wnioskodawca wypłaca zleceniobiorcom, z którymi zawarte zostały umowy zlecenia, za okres ich pobytu za granicą kraju ryczałt za te noclegi.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz zleceniobiorców sortujących i ładujących surowiec wtórny na terenie Niemiec wydatki na pokrycie kosztów noclegów zleceniobiorców, jeśli obowiązek ich ponoszenia w formie ryczałtu wynika z zawartych ze zleceniobiorcami w formie pisemnej umów zlecenia, będą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca winien przy tym mieć na uwadze, że obowiązany jest wykazać, że pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Niego przychodami z działalności gospodarczej.

Jednocześnie informuje się, że z uwagi na powołanie w stanowisku Wnioskodawcy błędnej podstawy prawnej, tj. art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy Ordynacja podatkowa, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., ul. …, …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.