INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012r. (data wpływu do tut. organu 7 marca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zadaniem pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zadaniem pn. „…”.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina K złożyła wniosek o dofinansowanie zadania pn. „…” do Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 w ramach działania 321 „…”. Wartość zadania wg kosztorysów inwestorskich wynosi 1 190 063,63 zł. Wnioskowana kwota dofinansowania wynosi 747 642 zł. Realizacja zadania zaplanowana jest na rok 2012. Z dofinansowania wyłączono podatek VAT jako koszt niekwalifikowany.

W ramach realizacji zadania planuje się utwardzenie placu targowego płytami ażurowymi, kostką brukową i asfaltem. Na części asfaltowej targowiska ustawione zostaną stoiska handlowe trwale związane z gruntem. Dodatkowo planuje się przeprowadzenie niezbędnych rozbiórek i innych prac niwelacyjnych. Wykonane będzie ogrodzenie, parking dla użytkowników targowiska i remont dwóch budynków znajdujących się na placu targowym (termoizolacja oraz inne roboty remontowe). Budynki przeznaczone będą pod wynajem na działalność handlową. Stanowiska handlowe także przeznaczone są pod wynajem.

Nieruchomość, na której będzie dokonana inwestycja jest i pozostanie własnością Gminy K.

W piśmie z dnia 23 maja 2012r. Wnioskodawca wskazał, że wyremontowane targowisko będzie wykorzystywane przez Gminę K do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. Gmina nie przekaże nieruchomości innemu podmiotowi, natomiast czynności dzierżawy budynków i stanowisk będzie dokonywała gmina dla osób prowadzących tam handel. Opłaty z tytułu dzierżawy Gmina będzie pobierała na podstawie wystawionych faktur VAT. Od osób prowadzących handel „z ręki” będzie pobierana oplata targowa, której wysokości Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć. Gmina nie jest w stanie odrębnie określić (wydzielić) w jakiej części podatek naliczony zawarty w cenie dokonywanych zakupów związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych (dzierżawa), a w jakiej z czynnościami będącymi poza zakresem ustawy, tj. pobieranie nałożonej przez ustawę opłaty targowej, w wysokości określonej przez Radę Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ramach opisanej sytuacji przysługuje Gminie obniżenie podatku należnego o podatek naliczony...

Stanowisko Wnioskodawcy, w ocenie Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu realizowanej inwestycji. Dokonane inwestycje będą związane z planowaną sprzedażą usług opodatkowanych. Zasadniczą podstawą do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest art. 86 par. 1 u.p.t. u. – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Cały zakres dokonanych wydatków jest związany ze sprzedażą opodatkowaną – wynajem stanowisk handlowych i budynków. Cała infrastruktura będzie funkcjonalnie związana z wykonywaniem czynności opodatkowanych, inwestycja wynika z realizacji zadań własnych gminy określonych w art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje na 2012r. realizację zadania pn. „…”. W ramach realizacji zadania planuje się utwardzenie placu targowego płytami ażurowymi, kostką brukową i asfaltem. Na części asfaltowej targowiska ustawione zostaną stoiska handlowe trwale związane z gruntem. Dodatkowo planuje się przeprowadzenie niezbędnych rozbiórek i innych prac niwelacyjnych. Wykonane będzie ogrodzenie, parking dla użytkowników targowiska i remont dwóch budynków znajdujących się na placu targowym (termoizolacja oraz inne roboty remontowe). wyremontowane targowisko będzie wykorzystywane przez Gminę K do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. Gmina nie przekaże nieruchomości innemu podmiotowi, natomiast czynności dzierżawy budynków i stanowisk będzie dokonywała gmina dla osób prowadzących tam handel. Opłaty z tytułu dzierżawy Gmina będzie pobierała na podstawie wystawionych faktur VAT. Od osób prowadzących handel „z ręki” będzie pobierana opłata targowa, której wysokości Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć. Gmina nie jest w stanie odrębnie określić (wydzielić) w jakiej części podatek naliczony zawarty w cenie dokonywanych zakupów związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych (dzierżawa), a w jakiej z czynnościami będącymi poza zakresem ustawy, tj. pobieranie nałożonej przez ustawę opłaty targowej, w wysokości określonej przez Radę Gminy.

Na mocy art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Wobec powyższego udostępnianie miejsc na targowisku w ramach umowy dzierżawy, tj. czynności cywilnoprawnej, innemu podmiotowi skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy.

W świetle powyższego umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną, a więc zawarcie jej przez jednostkę samorządu terytorialnego (tj. Gminę) podlega wyłączeniu ze zwolnienia od podatku VAT na mocy cyt. wyżej § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, a tym samym będzie skutkowało opodatkowaniem tej czynności na zasadach ogólnych.

W konsekwencji dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stwierdzić należy, iż cywilnoprawna umowa dzierżawy będąca czynnością odpłatną stanowi, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony w treści wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz zacytowane przepisy w ocenie tut. organu inwestycja polegającą na kompleksowej modernizacji targowiska miejskiego ma związek z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dzierżawa targowiska) na rzecz podmiotów handlujących na terenie targowiska oraz czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. pobór opłaty targowej.

W związku z poborem opłaty targowej Gmina wykonuje bowiem zadania nałożone odrębnymi przepisami do wykonywania których została powołana, a zatem działa w charakterze organu władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W konsekwencji pobór opłaty targowej, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest czynnością, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy należy w tym miejscu zwrócić uwagę na istotny fakt, który wskazał w treści wniosku Wnioskodawca, a mianowicie to, że Gmina nie jest w stanie odrębnie określić (wydzielić) w jakiej części podatek naliczony zawarty w cenie dokonywanych zakupów związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych (dzierżawa) a w jakiej z czynnościami będącymi poza zakresem ustawy tj. pobieranie nałożonej przez ustawę opłaty targowej, w wysokości określonej przez Radę Gminy.

W przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia VAT i nieuprawniające do tego odliczenia, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Podkreślenia jednakże wymaga wydana na tle obecnej ustawy o podatku od towarów i usług w dniu 24 października 2011r. przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwała siedmiu sędziów (sygn. akt I FPS 9/10) w której wskazano, że „za w pełni aktualną i trafną należy uznać linię orzeczniczą NSA, z której jednoznacznie wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 1 – 3 u.p.t.u. sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia” należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku” należy zatem rozumieć jako „czynności zwolnione od podatku” oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia.

Zdaniem NSA, za trafne należy uznać stanowisko, że w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatnikowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegajacych w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.

Mając powyższe na uwadze, tut. organ stwierdza, że w sytuacji opisanej we wniosku – tj. dokonywaniu zakupów towarów i usług (w celu realizacji inwestycji polegającą na remoncie targowiska w m. K) związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz niepodlegającymi opodatkowaniu VAT i braku możliwości przyporządkowania tych zakupów do poszczególnego rodzaju działalności, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu realizowanej inwestycji polegającej na remoncie targowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.