Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-624/14-3/LK
z 30 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2014 r. (data wpływu 2 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług polegających na składaniu szaf sterująco–zasilających – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług polegających na składaniu szaf sterująco–zasilających.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności zawarł on z podmiotem krajowym umowę na wykonanie szaf zasilająco-sterowniczych z materiałów powierzonych i dostarczonych przez zamawiającego oraz na podstawie dostarczonej przez niego dokumentacji. Z dokumentacji wynikało, że wyżej wymienione urządzenia są przeznaczone do automatyzacji procesu produkcyjnego pieca szklarskiego w hucie szkła w Czechach. Usługa została wykonana w Polsce a urządzenia dostarczone zamawiającemu też na terenie Polski.

Na zlecenie tego samego podmiotu Wnioskodawca wykonał też usługi montażu instalacji zasilania i automatyki pieca w hucie szkła w Czechach. W zakres wykonanych prac wchodziło: montaż nowych tras kablowych, montaż kabli i połączenia z szafami zasilająco-sterowniczymi, podłączanie silników oraz aparatury kontrolno-pomiarowej a także naprawa i wymiana poszczególnych elementów automatyki takich jak: przetworniki, styczniki, przekaźniki i przemienniki częstotliwości. Końcowym etapem pracy na obiekcie było uruchomienie wymienionych urządzeń polegające na podaniu napięcia i sprawdzeniu poprawności ich działania w systemie DFC (sprawdzenie wejść i wyjść cyfrowych i analogowych).

Ponadto w ramach umowy z tym samym podmiotem krajowym Wnioskodawca wykonał demontaż starej i montaż nowej instalacji pieca szklarskiego w hucie szkła we Francji. Zakres prac montażowych taki sam jak w ramach poprzedniego zlecenia.

W chwili obecnej Wnioskodawca jest w trakcie realizacji umowy zawartej również z podmiotem krajowym na wykonanie kolejnych szaf zasilająco-sterowniczych. Materiały i dokumentacja techniczna również zostały dostarczone przez zamawiającego ale z dokumentów nie wynika miejsce przeznaczenia urządzeń. Usługa montażu jest wykonywana w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób powinny być opodatkowane usługi montażu wykonywane na konkretnym obiekcie?
2. W jaki sposób powinna być opodatkowana usługa składania szaf sterująco-zasilających? Czy ma tu znaczenie posiadanie przez Wnioskodawcę wiedzy o ich ostatecznym przeznaczeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku opodatkowania usług decydującym elementem jest określenie miejsca ich świadczenia.

Usługi polegające na demontażu i montażu instalacji elektrycznych oraz urządzeń zasilających i sterujących wykonywane w obiektach zlokalizowanych na terenie Czech i Francji należy traktować jak usługi związane z nieruchomością.

Zgodnie z art. 28e Ustawy VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia nieruchomości. Z przepisu wynika, że o miejscu opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu usługa jest świadczona i gdzie znajduje się siedziba zleceniodawcy. Jednocześnie otwarty katalog usług zawarty w przepisie nie ogranicza ich ze względu na rodzaj. Ustawa VAT nie definiuje natomiast samego pojęcia nieruchomości. W tym celu należy powołać się na art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny wg. którego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeśli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast z art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego wynika, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Huta szkła jest niewątpliwie nieruchomością a w świetle powołanych przepisów piec jest jej częścią składową, więc usługi niezbędne do jego uruchomienia są związane z nieruchomością, W związku z tym świadczone przez Wnioskodawcę usługi powinny być opodatkowane odpowiednio we Francji i Czechach a stawka VAT a fakturze określona jako "NP".

Ad.2

Składane urządzenia muszą spełniać określone przepisami normy i w tym rozumieniu są w pewien sposób zunifikowane. Nadawane urządzeniu w trakcie montażu parametry techniczne wynikają z charakteru procesu produkcyjnego, któremu mają służyć ale nie decydują o miejscu ich przeznaczenia tzn. mogą być wykorzystane do tego samego procesu produkcyjnego zlokalizowanego w dowolnym miejscu. Mogą być demontowane i ponownie montowane bez utraty swoich właściwości.

W związku z powyższym i w świetle powołanego powyżej art. 47 § 2 Kodeks cywilnego urządzenia te nie stanowią części składowych nieruchomości więc usługa polegająca na ich składaniu powinna być opodatkowana zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 i 2 Ustawy o VAT czyli zgodnie z miejscem gdzie zlecający posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności jeśli usługa była dla tego miejsca świadczona.

Nie ma też w tym momencie znaczenia informacja gdzie będą one instalowane.

W tym przypadku, ponieważ usługa była świadczona dla podmiotu krajowego należy ją opodatkować, stawką VAT odpowiednią dla sprzedaży krajowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika ze Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności zawarł z podmiotem krajowym umowę na wykonanie szaf zasilająco-sterowniczych z materiałów powierzonych i dostarczonych przez zamawiającego oraz na podstawie dostarczonej przez niego dokumentacji. Z dokumentacji wynikało, że wyżej wymienione urządzenia są przeznaczone do automatyzacji procesu produkcyjnego pieca szklarskiego w hucie szkła w Czechach. Usługa została wykonana w Polsce a urządzenia dostarczone zamawiającemu też na terenie Polski. Ponadto we własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał że nadawane urządzeniu w trakcie montażu parametry techniczne wynikają z charakteru procesu produkcyjnego, któremu mają służyć ale nie decydują o miejscu ich przeznaczenia tzn. mogą być wykorzystane do tego samego procesu produkcyjnego zlokalizowanego w dowolnym miejscu. Mogą być demontowane i ponownie montowane bez utraty swoich właściwości.

Należy zauważyć, że w przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, gdyż od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy ustawy wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia.

I tak, zgodnie z art. 28e ustawy, w przypadku usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis ten – jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Również ww. Dyrektywa Rady 2006/112/WE w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Wskazać też trzeba, że powiązanie usług związanych z nieruchomością z lokalizacją samej nieruchomości jest jak najbardziej uzasadnione, gdyż dane usługi są konsumowane (wykorzystywane) właśnie w miejscu położenia nieruchomości.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) VI Dyrektywy wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

W tym miejscu należy rozważyć, co należy rozumieć przez nieruchomość, jak też jakie usługi należy uznać za związane z nieruchomościami. W związku z brakiem definicji nieruchomości w ustawie o VAT wydaje się być słuszne posiłkowanie się w tej kwestii przepisami prawa cywilnego.

I tak, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964r. (Dz. U. Z 2014 r. poz. 121), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie zaś do art. 47 § Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenia będzie miało określenie rzeczy składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie „dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

1. więź fizykalno-przestrzenna,
   
2. więź funkcjonalna (gospodarcza), a połączenie będzie miało,
   
3. charakter trwały (nie dla przemijającego użytku)

- przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Wskutek takiego połączenia przedmiot połączony traci samodzielny byt w sensie fizycznym, gospodarczym i prawnym, stanowiąc z pozostałymi składnikami rzeczy jedną całość traktowaną w obrocie jako dobro samoistne (rzecz w znaczeniu techniczno-prawnym).

Jak Wnioskodawca wskazał świadczy On usługę polegającą na wykonaniu szaf zasilająco-sterowniczych z materiałów powierzonych i dostarczonych przez zamawiającego. Urządzenia te są przeznaczone do automatyzacji procesu produkcyjnego pieca szklarskiego odpowiednio w hucie szkła w Czechach i we Francji. Usługa została wykonana w Polsce a urządzenia dostarczone zamawiającemu też na terenie Polski. Nadawane urządzeniu w trakcie montażu parametry techniczne wynikają z charakteru procesu produkcyjnego, któremu mają służyć ale nie decydują o miejscu ich przeznaczenia tzn. mogą być wykorzystane do tego samego procesu produkcyjnego zlokalizowanego w dowolnym miejscu. Mogą być demontowane i ponownie montowane bez utraty swoich właściwości.

A zatem usługa jaką Wnioskodawca wykonuje na rzecz kontrahenta z siedzibą w Polsce nie stanowi usługi związanej z nieruchomością. Jak wskazał Wnioskodawca szafy zasilająco-sterownicze mogą być demontowane i ponownie montowane bez utraty swoich właściwości. Zatem usługi wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na składaniu szaf sterująco-zasilających z materiałów powierzonych przez zamawiającego będą opodatkowane w miejscu siedziby usługobiorcy zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy. W związku ze świadczeniem tych usług Wnioskodawca powinien wystawić fakturę dokumentującą ich wyświadczenie.

Zasady wystawiana faktur zostały uregulowane w rozdziale 1 działu XI ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   • państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   • państwa trzeciego.
     
     
     

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności,z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
   
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”;
    
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
    
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie” (…).
    
    
    

Jak wynika z art. 106e ust. 1 pkt 12 ustawy faktura powinna zawierać stawkę podatku.

W konsekwencji Wnioskodawca powinien wystawić fakturę dokumentującą świadczone usługi ze stawką podatku właściwą dla świadczonych usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Należy wskazać że indywidualna interpretacja dotyczy odpowiedzi na pytanie 2 w zakresie miejsca świadczenia usług polegających na składaniu szaf sterująco–zasilających natomiast w zakresie pytania 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.