Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-690/14-4/MT/MM
z 18 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy ‑ przedstawione we wniosku z 17 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku powstania obowiązku zapłaty podatku VAT od świadczonej na podstawie umowy cywilnoprawnej pomocy prawnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku zapłaty podatku VAT od świadczonej na podstawie umowy cywilnoprawnej pomocy prawnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest radcą prawnym, który zamierza przystąpić do wykonywania zawodu radcy prawnego na podstawie umowy cywilnoprawnej w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (DZ.U. z 2014 r. poz. 637).

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę zlecenia z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Umowa ta miałaby dotyczyć świadczenia przez Wnioskodawcę pomocy prawnej na rzecz tego przedsiębiorcy. Świadczenie pomocy prawnej miałoby polegać na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami w charakterze pełnomocnika. Umowa miałaby określać warunki świadczenia tej pomocy prawnej, wynagrodzenie zleceniobiorcy oraz odpowiedzialność zleceniodawcy wobec osób trzecich. Zgodnie z umową świadczenie pomocy prawnej będzie miało miejsce w siedzibie przedsiębiorcy będącego zleceniodawcą, na którym to będzie spoczywał również obowiązek zorganizowania stanowiska pracy. Wynagrodzenie będzie miało charakter stały, w postaci określonych kwot płatnych miesięcznie.

Odnośnie odpowiedzialności cywilnej w umowie miałby się znaleźć zapis, że pełną odpowiedzialność za szkodę wobec osób trzecich ponosi zleceniodawca, natomiast zleceniobiorca odpowiedzialności takiej wobec osób trzecich nie ponosi. Zleceniobiorca jako radca prawny ponosił będzie odpowiedzialność jedynie wobec zleceniodawcy za ewentualne wadliwe świadczenie pomocy prawnej oraz odpowiedzialność dyscyplinarną wynikającą z kodeksu etyki radcy prawnego.

Wnioskodawca nie prowadzi oraz nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej, nie zamierza również uzyskiwać statusu podatnika podatku od towarów i usług (VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w powyższym zdarzeniu przyszłym powstanie obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług (VAT) od świadczonej na podstawie umowy cywilnoprawnej pomocy prawnej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług (VAT) nie powstanie, gdyż umowa zlecenia będzie spełniała warunki wskazane w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (DZ.U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054, z późn. zm.) i będzie dotyczyła działalności, która nie będzie stanowić działalności gospodarczej pozarolicznej w rozumieniu art. 13 pkt 8 lit.a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.). Oznacza to, że w tym przypadku zaistnieje jedynie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Natomiast zgodnie z art. 13 pkt 8 lit.a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W świetle przepisów powołanych wyżej należy stwierdzić, że o tym czy dana działalność ma lub też nie ma charakteru samodzielnej działalności, decydują kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków należy stwierdzić, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Zauważyć natomiast trzeba, że sformułowanie w wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zatem mówić w przypadku, gdy zleceniobiorcę będą łączyć ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy i tym samym nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, będących przedmiotem wskazanych umów, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest radcą prawnym, który zamierza przystąpić do wykonywania zawodu na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Umowa zlecenie miałaby polegać na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opini prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami w charakterze pełnomocnika, a także określać warunki świadczenia tej pomocy prawnej, wynagrodzenie zleceniobiorcy oraz odpowiedzialność zleceniodawcy wobec osób trzecich. Zgodnie z umową świadczenie pomocy prawnej będzie miało miejsce w siedzibie przedsiębiorcy będącego zleceniodawcą, na którym to będzie spoczywał również obowiązek zorganizowania stanowiska pracy. Wynagrodzenie będzie miało charakter stały, w postaci określonych kwot płatnych miesięcznie. Odnośnie odpowiedzialności cywilnej w umowie miałby się znaleźć zapis, że pełną odpowiedzialność za szkodę wobec osób trzecich ponosi zleceniodawca, natomiast zleceniobiorca odpowiedzialności takiej wobec osób trzecich nie ponosi. Zleceniobiorca jako radca prawny ponosił będzie odpowiedzialność jedynie wobec zleceniodawcy za ewentualne wadliwe świadczenie pomocy prawnej oraz odpowiedzialność dyscyplinarną wynikającą z kodeksu etyki radcy prawnego. Wnioskodawca nie prowadzi oraz nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej, nie zamierza również uzyskiwać statusu podatnika podatku od towarów i usług (VAT).

Z uwagi na opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy ustawy o VAT należy stwierdzić, że podpisanie umowy zlecenia spowodowuje powstanie stosunku prawnego posiadającego cechy właściwe dla stosunku pracy, w ramach którego Wnioskodawca (radca prawny) związany będzie ze zleceniodawcą więzami prawnymi co do warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia, a także odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich. Stosunek prawny między zleceniodawcą a wykonującym zlecenie, tj. Wnioskodawcą wskazuje na cechy właściwe stosunkowi pracy, tj. obciąża zatrudniającego ryzykiem za wykonanie tych czynności, podporządkowuje wykonującego zlecenie co do warunków realizacji umówionych czynności oraz wynagrodzenia.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym występują przesłanki z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, co oznacza, że zostaną spełnione kryteria wyłączające świadczenie usług z czynności podlegających ustawie o VAT. Świadczenie przez Wnioskodawcę usług prawnych na podstawie umowy zlecenia nie będzie stanowić wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej i w efekcie Wnioskodawca nie będzie z tego tytułu podatnikiem podatku VAT, a wykonywane czynności nie będą podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym w analizowanej sprawie nie powstanie obowiązek podatkowy zapłaty podatku od towarów i usług od świadczonej na podstawie umowy cywilnoprawnej pomocy prawnej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.