INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10.04.2012 r. (data wpływu 12.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – „C.” Działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje m.in. świadczenie usług edukacyjnych oraz wynajem powierzchni biurowych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym według stawki 19% (podatek liniowy). Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w postaci ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca zamierza nabyć lokal mieszkaniowy (dalej: Lokal), który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej -. będzie przedmiotem wynajmu na cele inne niż mieszkaniowe (np. prowadzenie działalności biurowej).

Wnioskodawca, w momencie nabycia lokalu, nie jest w stanie przewidzieć, czy lokal będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej przez okres krótszy, czy też dłuższy niż rok. Na chwilę obecną Wnioskodawca przyjmuje, iż okres wykorzystywania lokalu w ramach działalności gospodarczej będzie krótszy niż rok, w związku z tym, lokal nie będzie stanowił środka trwałego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, gdyby faktyczny okres używania lokalu był dłuższy niż rok, Wnioskodawca zaliczy lokal do środków trwałych w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynął rok oraz zmniejszy koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia a kwotą odpisów amortyzacyjnych przypadającą na okres dotychczasowego używania lokalu.

Wnioskodawca nie wyklucza, że lokal może być w późniejszym okresie przedmiotem nieodpłatnej dostawy (darowizny).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku dokonania darowizny lokalu, wykorzystywanego wcześniej do prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem lokalu...

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku dokonania darowizny lokalu, nie wystąpi konieczność korygowania kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem lokalu.

W danym zdarzeniu przyszłym, lokal będzie wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - będzie przedmiotem wynajmu na cele inne niż mieszkaniowe - a zatem będzie wykorzystywany w celu osiągnięcia przychodów przez Wnioskodawcę.

Spełniony zatem będzie podstawowy warunek zaliczenia wydatków na nabycie lokalu do kosztów uzyskania przychodów, określony w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na brak możliwości jednoznacznego stwierdzenia, czy okres używania lokalu do prowadzonej działalności gospodarczej będzie dłuższy niż rok podatkowy, Wnioskodawca potraktuje lokal, jako składnik majątku niebędący środkiem trwałym.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod pojęciem środków trwałych należy rozumieć stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in. lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.

Zatem, Lokal, w przypadku, gdy przewidywany okres jego używania nie przekroczy roku, nie będzie stanowił środka trwałego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku jednak gdyby faktyczny okres używania lokalu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą przekroczył rok, Wnioskodawca zgodnie z art. 22e ust. 1 ww. ustawy w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczy lokal do środków trwałych, przyjmując go do ewidencji w cenie nabycia;
2. zmniejszy koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres jego dotychczasowego używania, obliczonych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych;
3. będzie stosował stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2 powyżej, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4. wpłaci, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lokalu do dnia, w którym okres jego używania przekroczył rot i naliczoną kwotę odsetek wykaże w zeznaniu.
   
   

W takim przypadku, dokonanie darowizny lokalu (już zaewidencjonowanego jako środek trwały) będzie oznaczało zaprzestanie wykorzystywania tego środka trwałego dla celów działalności gospodarczej. Z tego względu brak będzie podstaw do uznania za koszty uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości tego środka trwałego.

Jednocześnie, nie zajdzie konieczność dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów. Wydatki poniesione na nabycie lokalu, początkowo zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów, zostaną skorygowane do kwoty stanowiącej wartość odpisów amortyzacyjnych za okres używania lokalu dla celów działalności gospodarczej a następnie odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej lokalu będą stanowiły koszty uzyskania przychodów (dokonane odpisy amortyzacyjne będą odpowiadały okresowi używania lokalu w działalności gospodarczej).

Zdaniem Wnioskodawcy, także w przypadku, gdy okres używania lokalu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie przekroczy roku, czyli lokal nie będzie stanowił środka trwałego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wystąpi konieczność korygowania kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem lokalu, w przypadku dokonania darowizny lokalu.

Wnioskodawca podkreśla, że lokal jako składnik majątku niebędący środkiem trwałym, będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, zanim zostanie przekazany w ramach umowy darowizny. W takim przypadku, lokal będzie faktycznie wykorzystywany do osiągnięcia przychodów, tak więc Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia wydatków na jego nabycie do kosztów uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

W świetle tych przepisów, wyłączenie z kosztów podatkowych wskazanych wydatków może mieć miejsce jedynie wówczas, jeżeli składnik majątku podatnika nie jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służy osobistym celom osób fizycznych lub bez uzasadnienia znajduje się poza siedzibą podatnika. Dotyczy więc przypadków, gdy zakup składników majątku nie był dokonany na cele działalności gospodarczej, ale na cele osobiste podatnika.

Zatem, w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, późniejsze przekazanie w drodze darowizny lokalu wykorzystywanego w działalności gospodarczej (niebędącego środkiem trwałym), nie będzie skutkowało koniecznością korygowania kosztów uzyskania przychodów o wartość lokalu. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał w takim przypadku zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.