Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-415/12/14-S/PG
z 21 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 839/12 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 955/13 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2012 r. (data wpływu 9 maja 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni razem z mężem jest na prawach małżeńskiej wspólności majątkowej, właścicielem gruntów rolnych nabywanych w następującej kolejności:

1. 24 lutego 1997 r. zakup prawa wieczystego użytkowania gruntu rolnego działka 53/34 – 5.0960 ha,
2. 2 kwietnia 1997 r. zakup prawa wieczystego użytkowania gruntu rolnego działka 53/37 – 14.1903 ha. Prawo wieczystego użytkowania zostało przekształcone w prawo własności 19 sierpnia 1998 r.,
3. 9 kwietnia 1997 r. zakup działki grunt rolny 2/2 – 1.9575 ha, który wszedł w skład istniejącego gospodarstwa rolnego,
4. 29 kwietnia 1999 r. zakup gruntu rolnego 53/36, 53/41, 53/43 – 5.8777 ha, który wszedł w skład istniejącego gospodarstwa rolnego,
5. 21 lutego 2001 r. Wnioskodawczyni razem z mężem zakupiła grunt rolny, działka 3/6 i 3/7 – 4.709 m², ww. nieruchomość – grunt rolny wszedł w skład istniejącego gospodarstwa rolnego,
6. 25 maja 2002 r. zakup działek przylegających do gruntów rolnych Zainteresowanej i jej męża 53/49 (droga), 53/50 (droga) w celu poprawy zagospodarowania terenu,
7. 16 sierpnia 2006 r. zakup działki 128 – 1.2455 ha grunt rolny, który wszedł w skład istniejącego gospodarstwa rolnego,
8. 6 czerwca 2007 r. zakup działki 131 – 1.2482 ha grunt rolny, który wszedł w skład istniejącego gospodarstwa rolnego,
9. 25 lipca 2007 r. zakup działki 220 i 221/5 – 7.2415 ha (powierzchnia łączna) grunt rolny, który wszedł w skład gospodarstwa rolnego,
10. 28 listopada 2007 r. zakup działki 131 – 0.7779 ha grunt rolny, który wszedł w skład gospodarstwa rolnego,
11. 30 października 2008 r. zakup działki 32 – 13.0193 ha grunt rolny, który wszedł w skład gospodarstwa rolnego.
    
    

Decyzją Burmistrza Gminy działka, grunt rolny, 53/34 została podzielona na 53/46 (1.0035 ha), 53/47 (1.0111 ha), 53/55 (3.0660 ha) i 53/54 (0.0154 ha). Działka 53/46 została przekazana w drodze darowizny córce. Działki 53/47 i 53/54 zostały 15 grudnia 2004 r. sprzedane. W gospodarstwie rolnym pozostała działka 53/55 (3.0660 ha). Działki 53/57 i 53/41 zostały podzielone ze względu na budowę drogi przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad na działki 53/62, 53/63, 53/58 i 53/59. Na ten podział Wnioskodawczyni razem z mężem nie miała żadnego wpływu. Po tym podziale działki 53/63 i 53/59 w 2004 r. zostały wykupione przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad. Działki 53/62, 53/63 i 53/58, grunty rolne zostały sprzedane 19 lipca 2007 r.

Zainteresowana razem z mężem zamierza w najbliższym czasie działki 3/6 i 3/7 wchodzące w skład gospodarstwa rolnego podzielić na działki 3/11 – 1019 m², 3/12 – 340 m² (droga wewnętrzna), 3/13 – 995 m², 3/14 – 1150 m², 3/15 – 1133 m² i 3/16 – 72 m² (droga wewnętrzna). Działki 3/12 i 3/16 stanowią drogę wewnętrzną. W najbliższym czasie zamierzają oni ww. działki sprzedać.

Nieruchomość, działka 3/6 i 3/7, które zamierzają podzielić i sprzedać nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego. Jest wydana decyzja nr 1082/2007 polegająca na budowie 4 budynków mieszkalnych w zabudowie wolnostojącej. Zakup wszystkich gruntów rolnych związany był wyłącznie z prowadzeniem gospodarstwa rolnego a nie z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Grunty te nie służyły do pozarolniczej działalności gospodarczej.

Nieruchomości gruntowe będące przedmiotem zapytania zostały przez Wnioskodawczynię i jej męża kupione w roku 2001. Prowadzą oni gospodarstwo rolne do dnia dzisiejszego. Nie prowadzą działalności gospodarczej. Wynajmują dom, pomieszczenia użytkowe – najem rozliczają według skali podatkowej. Z tego tytułu mąż jest podatnikiem podatku VAT. Zainteresowana i jej mąż są osobami fizycznymi, a wymienione grunty rolne są ich majątkiem osobistym.

Interpretacja ma dotyczyć gruntów rolnych 3/6 i 3/7, które cały czas są wykorzystywane do działalności rolniczej. W związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego mają oni status rolnika ryczałtowego, zwolnionego od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Grunty rolne nie są udostępniane osobom trzecim, sami prowadzą gospodarstwo rolne.

Wnioskodawczyni nie dokonywała wraz z mężem żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży, wystąpiła wyłącznie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, tylko w celach informacyjnych – było to ponad 5 lat temu. Decyzją Prezydenta Miasta na wniosek Wnioskodawczyni i jej męża określono przeznaczenie przedmiotowych gruntów pod budowę czterech budynków mieszkalnych w zabudowie wolnostojącej.

Obecnie z mężem rozważa ona sprzedaż czterech działek wraz z gruntem przeznaczonym na drogi wewnętrzne. W tym celu Zainteresowana wystąpiła wraz z mężem w 2011 r. o podział nieruchomości. Postanowieniem z dnia 21 listopada 2011 r. Dyrektora Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego zaopiniowano pozytywnie podział nieruchomości. W dniu 20 stycznia 2012 r. została wydana decyzja przez Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego, orzekająca podział nieruchomości 3/6 i 3/7 (decyzja w załączeniu), z której to wynika, że działki 3/11, 3/13, 3/14 i 3/15 przeznaczone są pod realizację budynków mieszkalnych, a działki 3/12 i 3/16 mają stanowić drogę wewnętrzną do obsługi komunikacji wydzielonych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntów rolnych (dz. 3/6 i 3/7 – podzielone na działki) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż tych działek rolnych należących do gospodarstwa rolnego nie rodzi obowiązku z zakresu podatku VAT. Wynika to z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 533 ze zm.) oraz obowiązującej nasz kraj Dyrektywy 2006/112/WE. Mając na uwadze treść przepisów unijnych stwierdzić należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łącznie spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług,
• po drugie czynność wykonana musi być przez podmiot, który w świetle art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT, jest osobą prawną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, osobą fizyczną wykonującą działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultaty takiej działalności.
  
  

Ustawa o VAT definiuje również pojęcie działalności gospodarczej stanowiąc w ust. 2 art. 15, że jest to wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych przepisów wynika jasno, że status podatnika w podatku od wartości dodanej wynika z wykonania czynności opodatkowanej, ale wykonywanej wyłącznie w ramach działalności gospodarczej. Uzależnienie podatnika od prowadzenia działalności gospodarczej wynika z charakteru tego podatku występującego wyłącznie w obrocie gospodarczym, aby zagwarantować neutralność tego podatku.

W ocenie Zainteresowanej i jej męża istotne dla rozpatrzenia wniosku są tezy orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10. Trybunał uznał, że podatnik podlega podatkowi VAT gdy występuje w charakterze podatnika jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystanych przez handlowca a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Działalność takiej osoby musi przybrać charakter profesjonalny, zorganizowany. Działania Wnioskodawczyni i jej męża ograniczyły się wyłącznie do wystąpienia przed pięcioma lata o wydanie decyzji o określenie przeznaczenia wskazanych gruntów. W 2011 r. postanowili oni zbyć cztery działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. W tym celu wystąpili o podział gruntów – działek 3/6 i 3/7. Sprzedaż zlecą profesjonalnemu pośrednikowi. Żadne inne czynności wobec wskazanych działek nie były dokonywane. Zatem w ocenie Zainteresowanej i jej męża w świetle powołanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości nie można im przypisać profesjonalnego działania w zakresie sprzedaży czterech działek powstałych z zakupionego w roku 2001 gruntu rolnego (3/6 i 3/7) na powiększenie gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni wniosła o potwierdzenie jej stanowiska.

W dniu 10 lipca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-415/12-2/PG, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2012 r. (data wpływu 9 maja 2012 r.) jest nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę stan prawny oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że sprzedaż gruntów rolnych (podzielonych działek nr 3/6 i 3/7), dla których wydano decyzję o warunkach zabudowy z przeznaczeniem pod budowę budynków mieszkalnych, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%, bowiem w związku z tymi transakcjami Zainteresowana wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 17 lipca 2012 r. (data wpływu 20 lipca 2012 r.) Wnioskodawczyni wezwała tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2012 r., nr ILPP1/443-415/12-2/PG.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 3 sierpnia 2012 r., nr ILPP1/443/W-44/12-2/HMW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, do tut. Organu w dniu 7 września 2012 r. wpłynęła skarga na przedmiotową interpretację indywidualną skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 30 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 839/12, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 25 marca 2013 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 955/13 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 839/12 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 955/13 – stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określając w ustawie o podatku od towarów i usług czynności podlegające opodatkowaniu ustawodawca odszedł od czysto cywilistycznego pojęcia dostawy towarów jako przeniesienia własności towaru. Definiując w art. 15 ust. 1 ustawy pojęcie podatnika, uwzględnił definicję zawartą w art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej (77/388/EWG) (Dz. U. UE L 145 ze zm.) [obecnie kwestia ta unormowana jest w art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 ze zm.)], który stanowi, że „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Akapit 2 cyt. artykułu stanowi, że „działalność gospodarcza”, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b cyt. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanych z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności (…) dostawy terenu budowlanego. Przez „teren budowlany” rozumie się każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Natomiast w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary, czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Problematyka sprzedaży gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę i jej konsekwencje na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług były już wielokrotnie przedmiotem orzekania przez sądy administracyjne. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym w składzie siedmiu sędziów wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, wskazał, że przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że ani formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. Jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku VAT, i to bez względu na to, czy czynność tę (sprzedaż działek) wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku podkreślił przy tym, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, że przez pojęcie „handlu” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni razem z mężem jest na prawach małżeńskiej wspólności majątkowej, właścicielem m.in. gruntu rolnego nabytego w dniu 21 lutego 2001 r., (działka 3/6 i 3/7 – 4.709 m²). Nieruchomość ta powiększyła istniejące gospodarstwo rolne. Zainteresowana razem z mężem zamierza w najbliższym czasie działki 3/6 i 3/7 wchodzące w skład gospodarstwa rolnego podzielić na działki 3/11 – 1019 m², 3/12 – 340 m² (droga wewnętrzna), 3/13 – 995 m², 3/14 – 1150 m², 3/15 – 1133 m² i 3/16 – 72 m² (droga wewnętrzna). W najbliższym czasie zamierzają oni ww. działki sprzedać. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Jest wydana decyzja polegająca na budowie 4 budynków mieszkalnych w zabudowie wolnostojącej.

Jak wskazała Wnioskodawczyni zakup gruntów związany był wyłącznie z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, a nie z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Grunty te nie służyły do pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni i jej mąż mają status rolnika ryczałtowego, zwolnionego od podatku od towarów i usług. Grunty te nie były udostępniane osobom trzecim, sami oni prowadzili gospodarstwo rolne.

Zainteresowana wskazała ponadto, że nie dokonywała ani ona, ani jej mąż żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Jednocześnie wyjaśniła, że w celach informacyjnych wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy – było to ponad 5 lat temu. Decyzją Prezydenta Miasta na wniosek Wnioskodawczyni i jej męża określono przeznaczenie przedmiotowych gruntów pod budowę czterech budynków mieszkalnych w zabudowie wolnostojącej.

Obecnie z mężem rozważa ona sprzedaż czterech działek wraz z gruntem przeznaczonym na drogi wewnętrzne. W tym celu Zainteresowana wystąpiła wraz z mężem w 2011 r. o podział nieruchomości. Postanowieniem z dnia 21 listopada 2011 r. Dyrektora Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego zaopiniowano pozytywnie podział nieruchomości. W dniu 20 stycznia 2012 r. została wydana decyzja przez Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego, orzekająca podział nieruchomości 3/6 i 3/7, z której to wynika, że działki 3/11, 3/13, 3/14 i 3/15 przeznaczone są pod realizację budynków mieszkalnych, a działki 3/12 i 3/16 mają stanowić drogę wewnętrzną do obsługi komunikacji wydzielonych działek.

Ponadto, jak wskazała Wnioskodawczyni, wystąpiła ona o podział gruntów – działek 3/6 i 3/7, a ich sprzedaż zleci profesjonalnemu pośrednikowi.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia Wnioskodawczyni w celu dokonania dostawy gruntów podjęła/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że Wnioskodawczyni sprzedając działki budowlane będzie działać w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w wyroku z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 839/12 – wydanym w przedmiotowej sprawie – „kwestią sporną w niniejszej sprawie jest to, czy skarżąca w związku ze sprzedażą działek budowlanych powstałych w wyniku podziału nieruchomości rolnej (gospodarstwa rolnego) nabytej do majątku osobistego i wykorzystywanej w działalności rolniczej jest podatnikiem od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u.

W rozstrzygnięciu tego zagadnienia niewątpliwie pomocne są tezy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: »TSUE«) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/l0) – publ. LEX nr 898576 – stwierdzające, że:

1. Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE, zmienionej Dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
2. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.
3. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący »działalność gospodarczą« w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.
4. Okoliczność, iż osoba ta jest »rolnikiem ryczałtowym« w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112/WE, jest w tym zakresie bez znaczenia”.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę – w kontekście przedstawionego we wniosku opisu sprawy – Sąd stwierdził w ww. wyroku, że działania, które Wnioskodawczyni podjęła w celu sprzedaży działek w żadnym stopniu nie wskazują na jej aktywność w przedmiocie zbycia gruntów w porównaniu do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowana nabyła wraz z mężem grunty rolne i prowadziła na nich działalność rolniczą. Zatem zakup wszystkich gruntów rolnych związany był wyłącznie z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, a nie z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Zbycia poszczególnych działek gruntu wchodzących w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni dokonywała wraz z mężem co kilka lat, przy czym dotychczas zbywała nieruchomości wyłącznie w związku z prowadzoną przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad inwestycją budowy drogi szybkiego ruchu – i to w kilkuletnich odstępach czasowych. Nieruchomości gruntowe będące przedmiotem zapytania zostały natomiast kupione przez Wnioskodawczynię i jej męża w 2001 r. Dopiero po sześciu latach od nabycia nieruchomości, w dniu 30 sierpnia 2007 r., została wydana na wniosek Zainteresowanej decyzja Prezydenta Miasta o warunkach zabudowy działek 3/6 i 3/7, a po kolejnych niespełna pięciu latach, w dniu 20 stycznia 2012 r., Dyrektor Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego orzekł o zatwierdzeniu podziału nieruchomości 3/6 i 3/7. Ponadto trzeba zwrócić uwagę na fakt, że Wnioskodawczyni nie dokonywała wraz z mężem żadnych nakładów w celu przygotowania wskazanych działek do sprzedaży. Jak podała Zainteresowana, działki te nie są również uzbrojone, ani też ogrodzone.

Wszystkie powyższe okoliczności – jak wskazał Sąd – świadczą o tym, że w niniejszym przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – nie mającymi cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Dodatkowo podkreślić należy, że planowany podział nieruchomości i wydzielenie dwóch działek na jedną wewnętrzną drogę dojazdową o nr ewidencyjnych 3/12 i 3/16 motywowane jest koniecznością zapewnienia dostępu planowanych działek do drogi, a nie budową infrastruktury drogowej. Ponadto, fakt zlecenia sprzedaży działek profesjonalnemu pośrednikowi – prowadzącemu biuro sprzedaży nieruchomości – powoduje, że Wnioskodawczyni sama nie działa w tym zakresie zawodowo (profesjonalnie). Takie działanie jest spowodowane tym, że zarówno Zainteresowana jak i jej mąż nie posiadają doświadczenia w tym zakresie i obawiają się popełnienia błędu.

Zatem, uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w odniesieniu do działek będących przedmiotem pytania wyżej wymienione czynności podjęte w celu ich sprzedaży w żadnym stopniu nie wskazują, że aktywność Wnioskodawczyni w przedmiocie ich zbycia jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powyższe rozważania stwierdzić należy, że Zainteresowana nie spełni definicji podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż działek nie będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż działek będących przedmiotem pytania mieścić się będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym – niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż gruntów rolnych (podzielonych działek nr 3/6 i 3/7) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ transakcje te nie będą dokonywane w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a sama Wnioskodawczyni nie będzie uznana za podatnika w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z tytułu tej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji znak ILPP1/443-415/12-2/PG, tj. w dniu 10 lipca 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.