Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-574/14-4/AK
z 22 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 20 maja 2014 r. (data wpływu 22 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania czynności nabycia wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania czynności nabycia wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„A” Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w sektorze farmaceutycznym i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Spółka zamierza nabywać niewymagalne wierzytelności handlowe od podmiotów, które dokonują dostaw towarów - m.in. leków i mają siedzibę na terytorium Polski (dalej: Dostawcy). Wierzytelności te będą wynikały z dostaw towarów dokonanych przez Dostawców na rzecz podmiotu, który wykorzystuje nabyte towary dla celów prowadzonej działalności gospodarczej (dalej: Dłużnik).

Zgodnie i ustaleniami dokonanymi z Dostawcami, Spółka będzie nabywać wierzytelności wynikające z dokonanych przez nich dostaw towarów, udokumentowanych poprzez wystawienie faktury, której termin płatności wynosi więcej niż 30 dni (co do zasady będzie to termin 46 dni) liczonych od dnia dostawy i doręczenia faktury Dłużnikowi (nabywcy towarów).

Spółka oraz Dostawcy (dalej łącznie jako: Strony) zawrą umowę ramową, na podstawie której ustalą, że Spółka będzie nabywać wierzytelności Dostawców wynikające z faktur wystawionych na rzecz Dłużników w danym okresie (np. w okresach dwutygodniowych). Nabycie wierzytelności przez Spółkę będzie następowało przed upływem terminu płatności wskazanym na fakturze dokumentującej dostawę towarów, jednak w każdym przypadku po upływie 30 dni od dnia dostawy i doręczenia faktury Dłużnikowi (w większości przypadków nabycie wierzytelności nastąpi 31 dnia od momentu dostawy towaru i doręczenia danej faktury Dłużnikowi).

Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. poz. 403) w związku z wydłużonym terminem płatności, wierzycielowi (w analizowanym przypadku – do momentu zbycia wierzytelności na rzecz Spółki – Dostawcom) przysługują odsetki, które naliczane są począwszy od 30 dnia (licząc od dnia dostawy i otrzymania faktury przez Dłużnika). Z uwagi na powyższe łączna ekonomiczna wartość wierzytelności objętych cesją będzie równa wartości nominalnej tych wierzytelności, powiększonej o odsetki naliczone do dnia nabycia wierzytelności przez Spółkę.

W związku z zawartą umową ramową, Spółka będzie uiszczać na rzecz Dostawcy zapłatę w wysokości wartości nominalnej nabytej wierzytelności z tytułu dostawy towarów. Zapłata będzie następowała w terminie krótszym niż termin płatności wynikający z faktury dokumentującej dostawę towarów (zasadniczo w terminie do 45 dni od dnia dostawy towaru i doręczenia faktur Dłużnikowi).

Różnica (dyskonto) pomiędzy wartością ekonomiczną, tj. wartością nominalną wierzytelności powiększoną o odsetki naliczone do dnia nabycia wierzytelności przez Spółkę, a ceną jaką będzie uiszczać Spółka na rzecz Dostawcy (tj. wartością nominalną) będzie stanowiła wynagrodzenie Spółki z tytułu czynności podejmowanych przez nią w ramach przedmiotowej umowy ramowej.

W momencie nabycia wierzytelności od Dostawcy, Spółka wstąpi w prawa wierzyciela (w tym w prawo do uzyskania odsetek należnych od Dłużnika zgodnie z ustawą o terminach zapłaty w transakcjach handlowych). W związku z tym, Dłużnik będzie dokonywał spłaty wierzytelności na rzecz Spółki (w tym celu Dłużnik będzie zawiadamiany o zmianie wierzyciela). Ryzyko niewypłacalności Dłużnika wynikające z nabytych wierzytelności będzie leżało po stronie Spółki. Spółce nie będzie przysługiwało prawo regresu wobec Dostawcy w przypadku, gdyby wierzytelność nie została uiszczona przez Dłużnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podstawą opodatkowania VAT świadczonych usług będzie kwota różnicy między wartością nominalną wierzytelności, powiększoną o należne odsetki naliczone do dnia nabycia wierzytelności, a kwotą jaką Spółka będzie uiszczała na rzecz Dostawcy, pomniejszona o kwotę VAT należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania VAT świadczonych usług będzie kwota różnicy między wartością nominalną wierzytelności, powiększoną o należne odsetki naliczone do dnia nabycia wierzytelności, a kwotą jaką Spółka będzie uiszczała na rzecz Dostawcy. pomniejszona o kwotę VAT należnego.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, „podstawą opodatkowania (...), jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. (...)”.

W ocenie Spółki, w przypadku czynności wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, zapłatą za świadczenie usług factoringu (ściągania długów) będzie różnica pomiędzy wartością wierzytelności w momencie jej nabycia a kwotą, którą Spółka będzie obowiązana uiścić na rzecz Dostawcy z tytułu nabytych wierzytelności (dyskonto).

Należy przy tym zaznaczyć, iż w momencie nabycia wierzytelności przez Spółkę (tj. w momencie powstania obowiązku podatkowego, stosownie do wskazanych powyżej uwag), ich wartość równa będzie wartości nominalnej wierzytelności z tytułu dostawy towarów, powiększonej o odsetki naliczone od 30 dnia licząc od dokonania dostawy oraz doręczenia faktury Dłużnikowi do dnia zbycia wierzytelności na rzecz Spółki (zasadniczo będą to odsetki naliczone za 1 dzień).

Dodatkowo, Spółka podkreśla, iż zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, „podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku”. W konsekwencji, w ocenie Spółki należy uznać, iż w celu określenia wysokości podstawy opodatkowania wskazane powyżej dyskonto powinno zostać obniżone o kwotę należnego podatku.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, podstawą opodatkowania VAT świadczonych usług będzie realna ekonomiczna korzyść jaka zaistnieje po stronie Spółki w związku z nabywaniem wierzytelności w sposób opisany w zdarzeniu przyszłym wniosku (pomniejszona o należny VAT). Korzyść ta równa jest kwocie różnicy między faktyczną ekonomiczną wartością wierzytelności na moment jej nabycia (tj. wartością nominalną powiększoną o należne odsetki naliczone do dnia nabycia wierzytelności), a kwotą jaką Spółka będzie uiszczała na rzecz Dostawcy (wartością nominalną wierzytelności), pomniejszona o kwotę VAT należnego.

Powyższe znajduje potwierdzenie w stanowisku prezentowanym przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne w podobnych stanach faktycznych (tj. dotyczących świadczenia usług factoringu). Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 4 września 2012 r., sygn. IPPP2/443-678/12-2/BH, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż „(...) w przypadku nabycia wierzytelności, podstawę opodatkowania z tytułu świadczonej usługi ściągania długów stanowić będzie różnica między wartością nominalną wierzytelności, która została przeniesiona na cesjonariusza, a kwotą, którą cesjonariusz zapłacił za przejętą wierzytelność. Różnica ta stanowi bowiem faktyczne wynagrodzenie cesjonariusza z tytułu świadczonej usługi. W związku z powyższym podstawą opodatkowania czynności polegającej na nabyciu wierzytelności za cenę niższą od jej wartości nominalnej jest dyskonto – czyli różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności, a wartością którą Wnioskodawca zapłaci wierzycielowi pierwotnemu, pomniejszona o kwotę należnego podatku”.
• w wyroku z dnia 4 marca 2008 r., sygn. III SA/Gl 1417/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach przychylił się do twierdzenia, zgodnie z którym „(...) w przypadku faktoringu właściwego – podstawę opodatkowania z tytułu otrzymanej od faktora usługi stanowi płatność klienta, której wysokość odpowiada różnicy pomiędzy wartością nominalną wierzytelności cedowanej na faktora a kwotą jaką zapłacił mu faktor za jego wierzytelność (czyli dyskonto)”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania czynności nabycia wierzytelności. W pozostałym zakresie wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.