Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-528/14-4/AM
z 21 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 5 czerwca 2014 r.) oraz piśmie z dnia 21 lipca 2014 r. (data nadania 21 lipca 2014 r., data wpływu 23 lipca 2014 r.) uzupełniającym braki formalne wniosku na wezwanie Nr IPPB5/423-528/14-2/AM z dnia 25 czerwca 2014 r. (data nadania 25 czerwca 2014 r., data doręczenia 14 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania momentu powstania przychodu w związku z korektą faktury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania momentu powstania przychodu w związku z korektą faktury.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 06.10.2009 r. Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) będąca podatnikiem podatku od towarów i usług zawarła z kontrahentem umowę o wykonanie robót budowlanych, przewidującą zapłatę za wykonane roboty w wysokości 7.900.000,00 zł netto + VAT (dalej: „Umowa”). Zgodnie z Umową rozliczanie prac odbywać się miało na koniec każdego miesiąca fakturami częściowymi i fakturą końcową, wystawioną w oparciu o końcowy protokół odbioru.

Dodatkowo strony ustaliły zabezpieczenie należytego wykonania prac stanowiące 6% wynagrodzenia umownego w formie potrącenia z faktur albo gwarancji ubezpieczeniowych lub bankowych. Zabezpieczenie to miałoby być zwrócone przez kontrahenta częściowo po ostatecznym odbiorze przedmiotu umowy a częściowo po upływie terminu gwarancji i rękojmi.

Spór między stronami powstał przy rozliczeniu ostatnich faktur. Po definitywnym zakończeniu prac Spółka wystawiła ostatnie faktury; podatek VAT i podatek dochodowy wynikający z tych faktur został przez Spółkę w pełni uiszczony. Faktur tych w części nie zapłacił kontrahent. Przedmiotem sporu, jak się później okazało, stał się zapis Umowy odnoszący się do terminu zakończenia prac. Zdaniem Spółki prace zostały wykonane w umówionym czasie, odmiennego zdania był kontrahent.

W rezultacie Spółka wystąpiła na drogę postępowania sądowego z powództwem o zapłatę. W dniu 30 października 2012 roku Sąd Okręgowy uwzględnił żądanie powoda i zasądził na rzecz Spółki kwotę 1.182.903,85 zł. Od wydanego nakazu zapłaty sprzeciw wniósł kontrahent. Na rozprawie w dniu 24 czerwca 2013 roku strony zawarły ostatecznie ugodę. Zgodnie z jej treścią kontrahent zobowiązał się do zapłaty na rzecz Spółki kwoty 400.000 zł w terminie 14 dni od dnia jej podpisania. Dodatkowo kontrahent zobowiązał do zapłaty na rzecz Spółki kwoty 144.980,69 zł do dnia 20 grudnia 2013 roku, tytułem zwrotu zatrzymanych kaucji gwarancyjnych pod warunkiem nie zgłoszenia do tego dnia roszczeń wynikających z rękojmi i gwarancji, w przeciwnym razie, zwrot tej kwoty nastąpi na zasadach wynikających z umowy między stronami.

Strony oświadczyły również, że zapłata powyższych kwot we wskazanych w ugodzie terminach wyczerpuje wszelkie roszczenia związane z Umową i zrzekają się dochodzenia w przyszłości względem siebie jakichkolwiek roszczeń z tym związanych, w tym w szczególności związanych z naliczonymi karami umownymi, z wyłączeniem zaś roszczeń wynikających z rękojmi i gwarancji.

Kwoty opisane w ugodzie zostały w pełni przez kontrahenta uiszczone. Zauważyć jednak należy, że rezultatem zawarcia ugody było sumaryczne obniżenie wynagrodzenia Spółki w odniesieniu do wynagrodzenia przewidzianego w Umowie o 533.197,88 zł brutto.

Z tej też przyczyny Spółka w dniu 17 marca 2014 roku przesłała do swojego kontrahenta, korektę faktury VAT obniżającą wysokość wynagrodzenia z ostatniej niezapłaconej przez kontrahenta FV nr 171/10/F. Wskazano w niej kwotę przed korektą 942.397,06 zł brutto (w tym VAT 169.940,45 zł), a po korekcie 409.199,18 zł brutto (w tym VAT 73.790,02 zł). Jako przyczynę korekty Spółka podała: „obniżenie wynagrodzenia zgodnie z Ugodą sądową z dnia 24 czerwca 2013 roku”. Do przedmiotowej korekty Spółka załączyła wyjaśnienie, w którym doprecyzowała, że „Korekta ta jest następstwem wystawienia przez Spółkę w 2010 roku faktur o nr 171/10/F oraz 172/10/F na całą kwotę świadczenia dochodzonego następnie w drodze postępowania sądowego, a zakończonego ostatecznie wspomnianą ugodą. Po jej zawarciu (podpisaniu) należne Spółce wynagrodzenie uległo obniżeniu o 533.197,88 zł, co też uwzględnia załączony dokument. Dla potrzeb rozliczenia podatkowego skorygowano jedynie fakturę nr 171/10/F z dnia 30 grudnia 2010 roku odstępując od korekty nr 172/10/F”.

Korektę faktury wraz z wyjaśnieniami przesłano na adres kontrahenta listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. W odpowiedzi kontrahent odesłał fakturę z informacją, że nie znajduje ona oparcia w treści ugody sądowej zawartej w dniu 24 czerwca 2013 roku. Kontrahent Spółki nie uzasadnił jednak tego poglądu.

Kontrahent mimo wysuwanych względem Spółki roszczeń o zapłatę kar umownych (nigdy przez Spółkę nie zaakceptowanych) nie skierował sprawy na drogę postępowania sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zawartą ugodą sądową Spółka uprawniona jest do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku VAT?
   
2. W którym momencie Spółka zobowiązana jest do ujęcia korekty faktury w podatku dochodowym od osób prawnych? Wstecznie, czyli w dacie rozpoznania przychodu należnego, czy też w bieżącym okresie rozliczeniowym, tj. w momencie potwierdzenia otrzymania korekty przez kontrahenta?
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące rozpoznania momentu powstania przychodu w związku z korektą faktury. Wniosek w pozostałym zakresie, tj. w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem (pytanie nr 1 wniosku).

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka uprawniona jest do skorygowania dochodu (poprzez jego zmniejszenie) w momencie wystawienia faktury pierwotnej, tj. w 2010 roku.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 stawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851) za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Skonto należy utożsamiać z obniżką ceny związaną z wcześniejszą płatnością. Bonifikatę należy w ocenie Wnioskodawcy rozpatrywać w ujęciu szerokim jako obniżkę ceny bez względu na jej przyczynę. W ustępie 3a art. 12 Ustawy o CIT ustawodawca doprecyzował, że za datę powstania przychodu uważa się według zasady ogólnej: dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
  
• uregulowania należności.
  
  

Zważywszy, że przepisy nie precyzują momentu, w którym należy dokonać korekty rozliczenia podatku dochodowego, za właściwy należy przyjąć pogląd w myśl którego korektę tą należy rozliczyć wstecznie tj. w momencie, w którym wystawiono faktury pierwotne.

Do podobnych wniosków prowadzi orzecznictwo sądowo-administracyjne. Przykładowo, jak zauważył NSA w wyroku z dnia 12 kwietnia 2013 roku sygn. II FSK 1595/11: „Przepis nie przewiduje odstępstwa od ustalenia momentu powstania przychodu w przypadku zajścia po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi zdarzeń, mających wpływ na jego wysokość w postaci zwrotu towaru, udzielenia bonifikaty czy skonta i nie wskazuje innego momentu uzyskania przychodu, wynikającego z korekty faktury.” Zatem nawet zmniejszenie przychodu wskutek późniejszych zdarzeń powinno odnosić się na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do zdarzenia pierwotnego, które skutkowało rozpoznaniem przychodów do opodatkowania. W analizowanym przypadku Spółka powinna skorygować uprzednio złożone zeznanie roczne za rok 2010 wraz z uzasadnieniem przyczyny korekty. Podobny pogląd sformułował Naczelny Sąd Administracyjny w zbliżonym stanie faktycznym z dnia 25 kwietnia 2014 roku (sygn. akt. II FSK 4/13).

Innymi słowy, Spółka uprawniona jest do dokonania korekty CIT-8 za 2010 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.