Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-536/14-2/BH
z 14 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi polegającej na konserwacji zabytków ruchomych oraz w zakresie braku obowiązku rejestracji dla celów podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi polegającej na konserwacji zabytków ruchomych oraz w zakresie braku obowiązku rejestracji dla celów podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest absolwentem studiów magisterskich na wydziale Akademii ... o kierunku konserwacji i restauracji dzieł sztuki, konserwacji malarstwa i rzeźby polichromowanej. W oparciu o umowy o dzieło Wnioskodawca zamierza wykonywać prace konserwatorskie polegające na pełnej konserwacji zabytków ruchomych tj. dzieł sztuki malarstwa sztalugowego i ściennego, rzeźby polichromowanej i złoconej, przedmiotów zabytkowych i artystycznych. Polegają one na ochronie zabytków rozumianej jako działania mające na celu zabezpieczenie i utrwalenie substancji zabytku, zahamowanie procesów jego destrukcji, a następnie na działaniach mających na celu wyeksponowanie wartości artystycznych i estetycznych zabytku lub odtwarzanie jego części (prace restauratorskie) oraz udokumentowanie działań. Należy podkreślić, że wykonywane przez Wnioskodawcę prace są ściśle związane z kulturą i stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Po otrzymaniu wynagrodzenia (honorarium) za wykonanie prac, prawa autorskie przenoszone są na zleceniodawcę. Prawo autorskie obejmuje również opracowywaną przez konserwatora dzieł sztuki dokumentację naukowo-historyczną.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na własne nazwisko, a jedynie jest wspólnikiem (komandytariuszem) w dwóch spółkach komandytowych i wspólnikiem w spółce z o.o. Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie dotyczy działalności prowadzonej w ramach spółek komandytowych, jak również spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Opisane w niniejszym wniosku prace Wnioskodawca wykonywać będzie jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wykonując ww. usługi polegające na konserwacji dzieł sztuki, będące ściśle związane z kulturą i stanowiące przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z VAT, jako wykonujący usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, wynagradzane m.in. w formie honorarium, niezależnie od wysokości tych świadczeń?
   
2. Czy wykonując ww. usługi po przekroczeniu w roku podatkowym wartości 150.000 zł Wnioskodawca powinien się zarejestrować jako podatnik VAT i odprowadzać należny VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że wykonując ww. usługi polegające na konserwacji dzieł sztuki, będące ściśle związane z kulturą i stanowiące przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze może korzystać ze zwolnienia z VAT, jako wykonujący usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, wynagradzane m.in. w formie honorarium, niezależnie od wysokości tych świadczeń.

Uważa, że wykonując ww. usługi i korzystając ze zwolnienia z VAT, po przekroczeniu w roku podatkowym wartości 150.000,00 zł nie ma obowiązku zarejestrować się jako podatnik VAT i odprowadzać należny VAT.

Do końca 2011 roku konserwacja i restauracja obiektów wpisanych do rejestru zabytków, inwentarza muzeum albo wchodzących w skład narodowego zasobu bibliotecznego była zwolniona z VAT na podstawie par. 43 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.).

Art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177 poz 1054 z późn, zm.) stanowi, że usługi kulturalne (i ściśle związana z nimi dostawa towarów) świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury są zwolnione z VAT. Preferencja obejmuje również usługi indywidualnych twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym wyrok NSA z 5 grudnia 2013 r., sygn. akt I FSK 1750/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
  
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).
  
  

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy - ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla usług kulturalnych świadczonych przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
   
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
   
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (art. 43 ust. 17a ustawy).

Ponadto w poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy zawierającego wykaz towarów i usług, do których zastosowanie ma stawka podatku VAT w wysokości 8%, zostały wymienione usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Treść tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest absolwentem studiów magisterskich na wydziale Akademii … o kierunku konserwacji i restauracji dzieł sztuki, konserwacji malarstwa i rzeźby polichromowanej. Na podstawie umów o dzieło Wnioskodawca zamierza wykonywać prace konserwatorskie polegające na pełnej konserwacji zabytków ruchomych tj. dzieł sztuki malarstwa sztalugowego i ściennego, rzeźby polichromowanej i złoconej, przedmiotów zabytkowych i artystycznych. Polegają one na ochronie zabytków rozumianej jako działania mające na celu zabezpieczenie i utrwalenie substancji zabytku, zahamowanie procesów jego destrukcji, a następnie na działaniach mających na celu wyeksponowanie wartości artystycznych i estetycznych zabytku lub odtwarzanie jego części (prace restauratorskie) oraz udokumentowanie działań. Jak Wnioskodawca podkreśla wykonywane przez Niego prace są ściśle związane z kulturą i stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Po otrzymaniu wynagrodzenia (honorarium) za wykonanie prac, prawa autorskie przenoszone są na zleceniodawcę. Prawo autorskie obejmuje również opracowywaną przez konserwatora dzieł sztuki dokumentację naukowo-historyczną.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” – do której odwołuje się ustawodawca w treści w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Skoro Wnioskodawca wykonując usługi konserwacji zabytków ruchomych działa jako indywidualny twórca, artysta w rozumieniu przepisów ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzany w formie honorarium za przekazanie praw autorskich to należy uznać, że jest spełniona przesłanka podmiotowa do zastosowania zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

W następnej kolejności należy zbadać, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi, wypełniają przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia tj. ustalenia czy wykonywane przez Wnioskodawcę czynności mają charakter usług kulturalnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić zgodnie z dostępnymi metodami wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”. Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia „kultura” ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. (Dz. U. z 2012 r., poz. 406). Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Zatem, za usługi kulturalne można uznać usługi niewchodzące w zakres działalności gospodarczej w rozumieniu innych przepisów, polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Tym samym świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie prac konserwatorskich można uznać za usługi kulturalne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na spełnienie zarówno przesłanki o charakterze podmiotowym, jak i przedmiotowym czynności te korzystają ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazuje we wniosku, że świadcząc usługę konserwacji zabytków ruchomych dokonuje On również sprzedaży opracowanej dokumentacji naukowo-historycznej. Należy zatem ustalić, czy sprzedaż tej dokumentacji stanowi całość świadczenia wraz z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę w postaci konserwacji zabytków ruchomych.

Należy wskazać, że kwestia kompleksowości usług była rozstrzygana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przywołać można chociażby wyrok z dnia 11 czerwca 2009r. w sprawie C-572/07, w którym stwierdzono, że „każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne” (również wyrok z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06). Wyrok ten sformułował kryteria przesądzające o tym, kiedy występuje świadczenie złożone. Ma ono zatem miejsce w sytuacji, gdy:

• świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej,
  
• poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny,
  
• kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych,
  
• kiedy nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność.
  
  

W analizowanej sprawie niewątpliwie sprzedaż ww. dokumentacji, której sporządzenie dokonywane jest w ramach umowy o dzieło, stanowi element świadczenia głównego, którym jest świadczenie usług konserwacji zabytków ruchomych. W tym przypadku, wykonanie ww. usług oraz sporządzenie dokumentacji do nich są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

Zatem czynność odpłatnego zbycia praw autorskich na korzystanie z powstałej dokumentacji podczas prowadzenia prac przy zabytkach ruchomych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla usługi zasadniczej, a więc w tym konkretnym przypadku – korzysta ze zwolnienia od podatku na zasadach określonych w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy więc stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi konserwacji zabytków ruchomych i sprzedaży praw do korzystania z dokumentacji powstałej w trakcie ich realizacji są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że do limitu 150.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy nie wlicza się odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku m.in. na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy, za wyjątkiem usług, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 tego artykułu. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę mieszczą się w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, a zatem nie zostały one wymienione we wskazanych wyjątkach. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania rejestracji dla celów podatku VAT w przypadku gdy wartość sprzedaży świadczonych usług kulturalnych przekroczy wartość 150.000 zł, przy założeniu że Wnioskodawca nie będzie wykonywał innych czynności podlegających opodatkowaniu, które to czynności zobligują Wnioskodawcę do rejestracji, na podstawie przepisów ustawy.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.