Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1012/13-2/IŚ
z 25 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku różnic kursowych z tytułu przeniesienia przedsiębiorstwa Spółki na Wspólnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia, czy wystąpią różnice kursowe z tytułu przeniesienia przedsiębiorstwa Spółki na Wspólnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (lub „Wnioskodawca”) jest spółką prowadzącą działalność leasingową. Wartość kapitału zakładowego Spółki wynosi 115.000.000 PLN i składa się z 11.500 udziałów o wartości nominalnej 10.000 PLN każdy. Wszystkie udziały, stanowiące 100% kapitału zakładowego Spółki są w posiadaniu jednego wspólnika (dalej: „Wspólnik”).

Uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki Wspólnik został zobowiązany do wniesienia dopłat w określonej wysokości oraz określonym terminie, pod rygorem wszczęcia przez Spółkę procedury umorzenia przymusowego udziałów (tj. umorzenia bez zgody wspólnika, o którym mowa w art. 199 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych - „Udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tytko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki”).

Wspólnik nie wniósł dopłat we wskazanym terminie.

Zgodnie z postanowieniami Aktu Założycielskiego Spółki niewniesienie dopłat przez Wspólnika w terminie wskazanym w uchwale Zgromadzenia Wspólników Spółki stanowi jedną z przesłanek dokonania umorzenia przymusowego udziałów. Umorzenie przymusowe nie wymaga nabycia udziałów stanowiących przedmiot umorzenia przez Spółkę i następuje z chwilą obniżenia kapitału zakładowego Spółki.

W związku z powyższym Zarząd Spółki złożył Zgromadzeniu Wspólników wniosek o umorzenie przymusowe 11.498 udziałów posiadanych przez Wspólnika z łącznej ilości 11.500 udziałów.

Po rozpatrzeniu wniosku Zarządu Spółki, Nadzwyczajne Zgromadzenia Wspólników podjęło uchwałę o: (i) umorzeniu 11.498 udziałów Spółki o łącznej wartości nominalnej 114.980.000 PLN, bez zgody wspólnika; (ii) obniżeniu kapitału zakładowego o kwotę odpowiadającą wartości nominalnej umarzanych udziałów, tj. 114.980.000 PLN oraz (iii) uiszczeniu Wspólnikowi wynagrodzenia za umorzone udziały.

W związku z faktem, że wynagrodzenie to uiszczone będzie w formie niepieniężnej, w postaci przedsiębiorstwa Spółki w znaczeniu przedmiotowym, o którym mowa w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: „KC”) - na co Wspólnik zgodził się, Zgromadzenie Wspólników Spółki wyraziło zgodę na zawarcie przez Zarząd Spółki umowy zbycia przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym planowane jest podpisanie umowy zbycia przedsiębiorstwa i przejęcia długów, na podstawie której przedsiębiorstwo Spółki zostanie przeniesione na Wspólnika.

Po przeprowadzeniu wyżej opisanej transakcji, Wspólnik dokona włączenia przedsiębiorstwa Spółki do swojej struktury organizacyjnej oraz będzie kontynuował prowadzenie działalności leasingowej, w szczególności zgodnie z art. 70914 § 1 KC wejdzie w prawa i obowiązki finansującego w miejsce Spółki w ramach podpisanych przez Spółkę oraz funkcjonujących umów leasingu. Ponadto zgodnie z art. 551 KC Wspólnik przejmie wierzytelności (w trybie art. 509 KC), a na mocy umowy przejęcia długów - zgodnie z art. 519 KC - długi z innych umów zawartych przez Spółkę.

Spółka rozpoznaje różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o CIT, tzw. „,metoda podatkowa”.

W związku z powyższym Spółka ewidencjonuje w swoich księgach rachunkowych, na dedykowanych kontach, kwoty różnic kursowych wynikające z kasowych transakcji walutowych, w szczególności: (i) zakupów przez Spółkę towarów i usług, dla których wynagrodzenie zostało określone w walucie i zapłata tego wynagrodzenia, również będzie dokonana w walucie; (ii) sprzedaży przez Spółkę towarów i usług, dla których cena została określona w walucie i płatność będzie dokonana przez kontrahentów w walucie; (iii) pożyczek otrzymanych i udzielonych przez Spółkę w walucie, których spłata będzie również dokonywana w walucie.

Jednocześnie, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości Spółka rozpoznaje na wyodrębnionych w tym celu kontach księgowych wyceny składników majątku oraz pasywów wyrażonych w walucie innej niż PLN. Proces ten realizowany jest w oparciu o salda walutowe (w tym kapitały z tytułu podpisanych przez Spółkę umów leasingu finansowego i operacyjnego podatkowo) na ostatni dzień miesiąca kalendarzowego. Powstałe w ten sposób różnice kursowe niezrealizowane stanowią przychód lub koszt bilansowy.

Na moment zbycia przedsiębiorstwa Spółki do Wspólnika, na kontach różnic kursowych niezrealizowanych, będą zaewidencjonowane kwoty, które nie zostały jeszcze przez Spółkę rozpoznane jako przychody lub koszty podatkowe, gdyż zgodnie z art. 15a ustawy o CIT, przesłanki do rozpoznania różnic kursowych jeszcze nie nastąpiły (tj. w odniesieniu do zobowiązań lub należności Spółki nie doszło jeszcze do zapłaty, natomiast w odniesieniu do pożyczek, nie nastąpiła jeszcze ich spłata).

Wspólnik rozpoznaje różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT (tzw. „metoda rachunkowa”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji opisanej powyżej, w momencie przeniesienia przedsiębiorstwa Spółki na Wspólnika (w ramach którego przeniesione zostaną zobowiązania i należności w walutach obcych, których płatność ma również być dokonana w walutach obcych), po stronie Spółki, powstaną dodatnie lub ujemne różnice kursowe, stanowiące odpowiednio przychód podatkowy lub koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt przeniesienia przedsiębiorstwa Spółki na Wspólnika, jako wynagrodzenie z tytułu przymusowego umorzenia udziałów, w ramach którego znajdują się także zobowiązania oraz należności w walutach obcych, których płatność ma również być dokonana w walutach obcych, nie spowoduje „zrealizowania się” różnic kursowych, co oznacza, że Spółka - na dzień przeniesienia przedsiębiorstwa - nie będzie miała obowiązku wykazania w swoich przychodach lub kosztach podatkowych różnic kursowych.

Powstawanie różnic kursowych

Na podstawie art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 Nr 74, poz. 397, z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
   
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Zgodnie z podejściem prezentowanym przez organy podatkowe, różnice kursowe są skutkiem wahań kursów złotego do waluty obcej niezależnych od działań podatnika i można je traktować jako szczególny przychód lub koszt obsługi operacji gospodarczych rejestrowanych w księgach rachunkowych przy zastosowaniu kursu walut obcych określonego w dacie powstania (zarachowania) należności i zobowiązania, a dniem faktycznej realizacji.

W związku z faktem, że Spółka przyjęła metodę rozliczania różnic kursowych opartą na ustawie podatkowej – wskazaną w art. 15a ustawy o podatku CIT, należy przyjąć, że regulacja ta stanowi wyczerpujący zestaw reguł, które są niezbędne do wyliczenia dodatnich oraz ujemnych różnic kursowych.

Na podstawie art. 15a ust. 1 ustawy o CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z togo dnia;
   
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
   
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
   
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
   
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

W myśl art. 15a ust. 3 ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
   
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
   
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty łub innej formy wypływu tych środków łub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
   
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
   
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Na podstawie art. 15a ust. 7 ww. ustawy, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Wyżej wskazane przepisy tworzą zamknięty katalog sytuacji, w których mogą powstać podatkowe różnice kursowe. Powstają one zatem, w szczególności, tylko w tych sytuacjach, gdy:

• wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej jest inna niż wartość tego przychodu w dniu jego otrzymania,
  
• wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej jest inna niż wartość tego kosztu w dniu zapłaty,
  
• wartość otrzymanej pożyczki w walucie obcej jest różna w dniu jej otrzymania i w dniu jej spłaty.
  
  

Powyższe podejście potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 grudnia 2011 r., sygn. ILPB4/423-356/11-4/ŁM:

„(...) należy zauważyć, że art. 15a ww. ustawy stanowi kompleksową regulację dotyczącą różnic kursowych. Tym samym, podatkowe różnice kursowe mogą powstać tylko w oparciu o reguły w niej wskazane”.

W związku z faktem, że w świetle powyższych przepisów, do realizacji różnic kursowych może dojść tylko i wyłącznie w sytuacjach określonych w tych przepisach, należy odpowiedzieć na pytanie, czy przekazanie przedsiębiorstwa Spółki Wspólnikowi, można uznać za spełniające przesłanki realizacji różnic kursowych.

Przeniesienie należności Spółki na wspólnika

Tak, jak było to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, na Wspólnika przejdą - w ramach przedsiębiorstwa - należności (wierzytelności), które Spółka ma w stosunku do innych podmiotów (w tym również walutowe). Podstawą do takiego przejścia będzie umowa zbycia przedsiębiorstwa i przejęcia długów, gdyż zgodnie z art. 509 § 1 KC umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę. Wierzytelność jest częścią przedsiębiorstwa, tak więc z przejściem na nabywcę poszczególnych składników przedsiębiorstwa, nabywca (Wspólnik) nabywa także wierzytelności, gdyż zgodnie z art. 55² KC czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa (chyba, że co inne wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych, co jednak nie ma miejsca w tej sytuacji), a zgodnie z art. 55¹ pkt 4 KC w skład przedsiębiorstwa wchodzą m.in. wierzytelności. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 KC).

W ramach posiadanych przez Spółkę należności, znaczną część stanowią należności wynikające z podpisanych przez Spółkę umów leasingu. Na podstawie art. 709¹⁴ § 1 i 2 KC, w świetle których w razie zbycia rzeczy przez finansującego nabywca wstępuje w stosunek leasingu na miejsce finansującego, w miejsce Spółki - jako finansującego, wejdzie Wspólnik.

Finansujący powinien niezwłocznie zawiadomić korzystającego o zbyciu rzeczy.

„Z uwagi na brak w tym zakresie regulacji (dotyczącej zakresu praw i obowiązków wyjaśnienie Spółki) za uzasadnione wydaje się stosowanie do skutków zbycia rzeczy będącej przedmiotem leasingu w drodze analogii przepisów o przelewie wierzytelności. W omawianej sytuacji dochodzi bowiem do zmiany wierzyciela, choć nie na skutek przelewu wierzytelności, ale w konsekwencji zbycia rzeczy” (Katarzyna Kopaczyńska-Pieczniak. Komentarz do art. 70914 Kodeksu cywilnego, LEX 2010).

W związku z powyższym uznając, że w przypadku zmiany wierzyciela na skutek sprzedania przedmiotu leasingu (stanowiącego część przedsiębiorstwa), należałoby analogicznie zastosować instytucję przelewu wierzytelności, a tym samym przyjąć, że dojdzie do sytuacji, w ramach której wierzyciel (zbywca), przenosi na nabywcę wierzytelność przysługującą mu wobec dłużnika. „W wyniku przelewu w rozumieniu art. 509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela” (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 września 2001 r., sygn. akt I CKN 379/00). Skoro w takim przypadku nie ulega zmianie stosunek zobowiązaniowy, to z całą pewnością należy przyjąć, że nie dochodzi do wygaśnięcia ani spłaty należności w żaden sposób.

Oznacza to, że w momencie, gdy nastąpi przeniesienie przedsiębiorstwa Spółki, dojdzie do zmiany po stronie wierzyciela - zarówno w odniesieniu do wierzytelności z umów leasingowych, jak i innych zawartych przez Spółkę umów (w tym także wierzytelności w walutach obcych), a tym samym nowym wierzycielem zostanie Wspólnik. Jednakże nie nastąpi spłata tych wierzytelności. Oznacza to również, że przesłanki do powstania (realizacji) różnic kursowych - w zakresie tych wierzytelności - nie zostaną spełnione.

Przeniesienie zobowiązań Spółki na Wspólnika

W odniesieniu do zobowiązań Spółki, które będą razem z przedsiębiorstwem przeniesione na Wspólnika, nastąpi zmiana dłużnika w trybie art. 519 § 1 i 2 KC (nie odbędzie się to w trybie art. 55¹ KC, gdyż zgodnie z nim zobowiązania nie stanowią części przedsiębiorstwa), Na podstawie przepisu art. 519 KC osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Przejęcie długu może nastąpić:

1. przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
   
2. przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.
   
   
   

Wskazać należy, że zgodnie z art. 519 KC, osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony i w przypadku takiego przejęcia długu, nie dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania. W takim przypadku przejemca długu wstępuje bowiem w już istniejący stosunek prawny, na miejsce dawnego dłużnika, natomiast stosunek zobowiązaniowy nadal istnieje.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie orzecznictwie - np. wyrok Sądu Najwyższego z 17 maja 2007 r. (sygn. akt III CSK 436/06): „(…) przepis art. 519 k.c. i następne realizują model sukcesyjnego (translatywnego) przejęcia długu, który to model tym różni się od modelu nowacyjnej zmiany dłużnika, że zmiana dłużnika w odniesieniu do długu w wysokości określonej w umowie przejęcia nie narusza tożsamości dotychczasowego zobowiązania. Przejemca określonego długu zwalnia z długu, w zakresie określonym umową przejęcia dotychczasowego dłużnika, z zachowaniem jednak tożsamości przejmowanego zobowiązania i bez zmiany jego podmiotowej konfiguracji, w zakresie długu nieobjętego umową przejęcia. Innymi słowy, przejęcie długu nie narusza treści istniejącego stosunku zobowiązaniowego, a następuje jedynie sukcesja szczególna po stronie zobowiązanej do świadczenia, co oznacza, że nowy dłużnik zobowiązuje się zaspokoić wierzyciela, ale tylko w zakresie wynikającym z umowy przejęcia długu”.

Odnosząc powyższe rozważania do opisu zdarzenia przyszłego, należałoby przyjąć, że przeniesienie przedsiębiorstwa Spółki na Wspólnika połączone z przejęciem długu, w ramach której to czynności dojdzie, po uzyskaniu zgody poszczególnych wierzycieli, do skutecznej zmiany dłużnika ze Spółki na Wspólnika, w wyniku czego Spółka zostanie zwolniona z długu, a zobowiązanym stanie się Wspólnik, będzie skutkowało jedynie zmianą jednej ze stron stosunku zobowiązaniowego. Natomiast sam stosunek pozostanie tożsamy. Tym samym w tym przypadku, w opinii Wnioskodawcy, również nie dojdzie spłaty zobowiązań Spółki (w tym także walutowych), co oznacza, że przesłanki do powstania różnic kursowych nie zostaną spełnione.

Analogiczne zasady znajdą zastosowanie do ewentualnych zobowiązań z tytułu zawartych przez Spółkę, a przejętych przez Wspólnika w trybie art. 709¹⁴ KC umów leasingu, W takim przypadku także nie dojdzie do spłaty (a jedynie do przejęcia długu). Tym samym, w związku z faktem, że stosunek zobowiązaniowy nie wygaśnie, nie dojdzie do realizacji różnic kursowych w tym zakresie, a w konsekwencji do powstania przychodu lub kosztu podatkowego.

Podsumowanie

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie przeniesienia przedsiębiorstwa Spółki (w ramach którego znajdują się także zobowiązania oraz należności w walutach obcych, których płatność ma również być dokonana w walutach obcych) na Wspólnika jako wynagrodzenie z tytułu przymusowego umorzenia udziałów, nie może zostać uznane za dokonanie spłaty tych zobowiązań i należności. Tym samym brak zapłaty oznacza, że nie dochodzi do spełnienia jednej z przesłanek określonych przepisami ustawy o CIT, co jest równoznaczne z niezrealizowaniem się różnic kursowych na moment przeniesienia przedsiębiorstwa. W efekcie powyższego Spółka nie będzie miała obowiązku wykazania wartości różnic kursowych w swoich przychodach podatkowych lub też nie będzie miała możliwości rozpoznania ich w kosztach uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie powyższego podejścia, Spółka powołała stanowiska organów podatkowych w analogicznych sprawach:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. IPPB5/423-391/11-3/IŚ, w której organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym: „W związku z powyższym - mając na uwadze, iż przejęcie zobowiązań z tytułu Pożyczek przez Spółki celowe w trybie przewidzianym art. 519 Kodeksu cywilnego nie spowodowało „wygaśnięcia” zobowiązania z tytułu Pożyczek. (zmianie uległa jedynie osoba dłużnika) - w analizowanej sytuacji nie może być mowy o uregulowaniu zobowiązania z tytułu Pożyczek (zobowiązania te zostaną „uregulowane” / spłacone dopiero w przyszłości przez Spółki celowe)”;
  
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 września 2009 r., sygn. IBPBI/415-544/09/KB, zgodnie z którą: „Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w wyniku wniesienia przedsiębiorstwa do spółki akcyjnej, w skład którego wchodzą zobowiązania w walucie obcej, nie powstaną z tytułu tych zobowiązań różnice kursowe. Bowiem wniesienie tych zobowiązań do spółki nie jest równoznaczne z ich spłatą. W wyniku przeprowadzonej transakcji zmienia się jedynie strona umowy kredytowej, tj. podmiot zobowiązany do spłaty tego kredytu. Po stronie wnioskodawcy nie dochodzi zatem do fizycznego wydatkowania środków pieniężnych na spłatę zaciągniętych kredytów. Brak jest zatem jednej z podstawowych przesłanek wystąpienia różnic kursowych od zaciągniętych w walutach obcych kredytów”;
  
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 czerwca 2008 r., sygn. IP-PB3-423-459/08-2/MK, w której potwierdzona została prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Zdaniem Spółki, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, dla celów ustalenia różnic kursowych z tytułu spłaty kredytu istotny jest dzień otrzymania kredytu oraz dzień uregulowania zobowiązania z tytułu tego kredytu w jakiejkolwiek formie. W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie, w wyniku aportu, nie dochodzi do uregulowania zobowiązania z tytułu Kredytu (następuje bowiem jedynie zmiana dłużnika), to Spółka nie jest zobowiązana do odpowiedniego skorygowania przychodów podatkowych lub kosztów podatkowych o różnice kursowe dotyczące Kredytu za okres między dniem otrzymania Kredytu a dniem wniesienia aportu”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.