INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 25.05.2012 r. (data wpływu 29.05.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów obowiązkowego ubezpieczenia OC i składki członkowskiej oraz określenia momentu poniesienia kosztu ubezpieczenia OC- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.05.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów obowiązkowego ubezpieczenia OC i składki członkowskiej oraz określenia momentu poniesienia kosztu ubezpieczenia OC

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wykonuje zawód adwokata w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów w formie uproszczonej. Jest opodatkowana na zasadach ogólnych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie od czasu do czasu świadczy pomoc prawną z urzędu, do czego zobowiązuje Ją przepis art. 21 pkt 3 ustawy o adwokaturze.

Jako, że Wnioskodawczyni wykonuje zawód adwokata jest zobowiązana do opłacania obowiązkowego ubezpieczenia OC (art. 8a ustawy o adwokaturze). Umowę ubezpieczeniową zawiera Naczelna Rada Adwokacka w formie ubezpieczenia grupowego (dla wszystkich adwokatów wykonujących zawód adwokata). Wnioskodawczyni otrzymuje od ubezpieczyciela potwierdzenie zawarcia obowiązkowego ubezpieczenia OC, gdzie jest wymieniona jako osoba ubezpieczona (kopia w załączeniu). Składki natomiast są przez Wnioskodawczynię płacone na rachunek Rady Adwokackiej w wybrany przez nią sposób, tj. kwartalnie (kopia zapłaty 1 raty w załączeniu).

Jako adwokat Wnioskodawczyni jest również zobowiązana do przynależności do samorządu adwokackiego. W związku z tą przynależnością odprowadza składki członkowskie w formie przelewu. Na składki członkowskie Rada nie wystawia dodatkowych dokumentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy opłacone przez Wnioskodawczynię ubezpieczenie OC stanowi dla Niej koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej... Jeżeli tak, to jaki jest moment powstania kosztu...
2. Czy opłacone przez Wnioskodawczynię składki członkowskie do Rady Adwokackiej mogą stanowić dla Niej koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni ad.1.

1. do posiadania obowiązkowego ubezpieczenia OC obliguje Wnioskodawczynie przepis art. 21 pkt 3 ustawy o adwokaturze. Bez spełnienia tego warunku nie mogłaby wykonywać zawodu adwokata, a co za tym idzie nie mogłaby osiągać przychodów z działalności gospodarczej. Jest to zatem, w opinii Wnioskodawczyni, wydatek poniesiony w celu zachowania źródła przychodów i jako taki może być kosztem uzyskania przychodów w działalności gospodarczej.
2. ponieważ Wnioskodawczyni nie podpisuje polisy OC i nie jestem ubezpieczającym, tylko wpłaca składki za pośrednictwem Rady Adwokackiej to koszt z tego tytułu powstaje u Niej w momencie dokonania takiej zapłaty.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni ad. 2, ponieważ przynależność do samorządu adwokackiego jest obowiązkowa, a bez tej przynależności nie mogłaby wykonywać zawodu adwokata, wydatek na składki jest wydatkiem poniesionym w celu zachowania źródła przychodów. W związku z tym składka ta w momencie zapłaty może być uznana za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Tak więc, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Stosownie natomiast do treści art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć przy tym należy, że wynikająca z treści art. 22 ust. 6b definicja momentu poniesienia kosztu dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania (ujęcia) zdarzeń gospodarczych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest zobowiązana do opłacania obowiązkowego ubezpieczenia OC. Ponadto jest ona zobowiązana do przynależności do samorządu adwokackiego.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż:

• skoro Wnioskodawczyni jest zobowiązana do ponoszenia przedmiotowych wydatków, to mając na względzie charakter prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, mogą stanowić one koszt uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• ponieważ Wnioskodawczyni nie podpisuje polisy OC i nie jest ubezpieczającym, tylko wpłaca składki za pośrednictwem Rady Adwokackiej, to koszt z tego tytułu powstaje u Niej w momencie ich poniesienia, tj. w dniu wystawienia dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) tego kosztu.
  
  

Jednocześnie należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy.

Wykazanie związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenie w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.