2014.09.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-688/14-2/JL
z 16 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania przekazania przez Spółkę pracownikom towarów i usług (uprawnień) wymienionych w pkt 4-7 stanu faktycznego za czynność podlegającą opodatkowaniu – jest prawidłowe,
ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności wymienionych w pkt 4 - 7 stanu faktycznego – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, o których mowa w pkt 1-2 i 4-7 stanu faktycznego, odsprzedawanych pracownikom po cenach niższych niż detaliczna i przekazywanych nieodpłatnie – jest prawidłowe,
uznania zwrotu przez Spółkę pracownikom 50% kosztu uprawnień wymienionych w pkt 3 stanu faktycznego za czynność podlegającą opodatkowaniu – jest nieprawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zwrotu 50% kosztu nabycia usług, o których mowa w pkt 3 stanu faktycznego – jest nieprawidłowe,
uznania świadczeń opisanych w pkt 1 i 2 stanu faktycznego za niepodlegające opodatkowaniu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń wykonywanych na rzecz pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

Sp. z o.o., zwana dalej: „Spółką” prowadzi działalność w zakresie tramwajowej komunikacji zbiorowej. Spółka do prowadzenia ww. działalności zatrudnia osoby na podstawie umowy o pracę (dalej: „pracownicy”).

Spółka wprowadziła/zamierza wprowadzić dla pracowników różnego rodzaju finansowania przejazdów środkami lokomocji oraz różnych artykułów, przedmiotów lub usług. Zasady finansowania są/będą określone w Regulaminie Wynagradzania Pracowników Sp. z o.o. (dalej: „Regulamin Wynagradzania”).

Pracownikom przysługuje/będzie przysługiwać:

dopłata w wysokości 100% ceny biletu pracowniczego, zapisanego na spersonalizowanej karcie zbliżeniowej wydanej przez Zarząd w X, uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, na warunkach określonych w przepisach prawa miejscowego (Uchwały Rady Miasta);
dopłata w wysokości 100% ceny biletu imiennego dla dzieci uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, z uwzględnieniem zniżek wynikających z Karty X.;
dopłata w wysokości 50% ceny biletu miesięcznego/kwartalnego na przejazdy do/z pracy z/do innych miejscowości innymi środkami transportu niż miejska komunikacja publiczna organizowana przez Miasto;
uprawnienie do zakupu za cenę 1 zł lub w innej wysokości niższej niż cena nabycia przez Spółkę biletu pracowniczego, zapisanego na spersonalizowanej karcie zbliżeniowej wydanej przez Zarząd, uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, na warunkach określonych w przepisach prawa miejscowego (Uchwały Rady Miasta);
uprawnienie do zakupu za cenę 1 zł lub w innej wysokości niższej niż cena nabycia przez Spółkę biletu imiennego dla dzieci uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, z uwzględnieniem zniżek wynikających z Karty X.;
uprawnienie do zakupu za cenę 1 zł lub w innej wysokości niższej niż cena nabycia przez Spółkę biletu miesięcznego/kwartalnego na przejazdy do/z pracy z/do innych miejscowości innymi środkami transportu niż miejska komunikacja publiczna organizowana przez Miasto;
uprawnienie do zakupu za cenę 1 zł lub w innej wysokości niższej niż cena nabycia przez Spółkę różnych artykułów, przedmiotów lub usług (np. pakiety medyczne, karnety multisport itp.).

Obowiązkiem pracownika będzie udokumentowanie uprawnień dziecka/dzieci do ulg za przejazdy środkami lokalnego transportu zbiorowego w X. poprzez przedstawienie do wglądu następujących dokumentów:

przy pierwszym składaniu wniosku o legitymację dla dziecka/dzieci odpisu aktu urodzenia dziecka/dzieci lub postanowienia sądu o przysposobieniu oraz dla dzieci powyżej 16 roku życia ważnej legitymacji szkolnej lub studenckiej,
po ukończeniu przez dziecko 16 roku życia - ważnej legitymacji szkolnej we wrześniu każdego roku kalendarzowego i ważnej legitymacji studenckiej w marcu i październiku każdego roku kalendarzowego oraz oświadczenia o nieosiąganiu przez dziecko/dzieci dochodów i niepozostawaniu w związku małżeńskim.

Brak udokumentowania ww. uprawnień dziecka/dzieci skutkować będzie obciążeniem pracownika kosztami zakupu biletu jego dziecka/dzieci poprzez potrącenie wartości biletu/biletów z jego wynagrodzenia.

Brak udokumentowania uprawnień dzieci/dziecka przez okres trzech miesięcy powoduje zablokowanie numeru MIFARE jego legitymacji w Zarządu, co skutkować będzie niemożnością zakodowania biletu/biletów.

Pracownicy będą mieli prawo do otrzymania dla dziecka/dzieci biletów obowiązujących w:

1 strefie biletowej - jeżeli dziecko/dzieci zamieszkują na terenie Miasta,
1 i 2 strefie biletowej - jeżeli dzieci zamieszkują w okolicach Miasta (w 2 strefie biletowej) lub jeżeli zamieszkując w Mieście dojeżdżają do szkoły położonej w 2 strefie biletowej.

Pracownik składając wniosek o legitymację dla dziecka powinien posiadać lub niezwłocznie uzyskać Kartę X., która przysługuje dzieciom zamieszkującym w X. i których rodzice zamieszkują i rozliczają się z podatku dochodowego w X.

Pracownik otrzyma legitymację uprawniającą do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego w X. w 1 i 2 strefie biletowej.

Pracownik złoży pisemne oświadczenie, że wyraża zgodę na potrącenie z wynagrodzenia różnicy wartości zakupionych biletów dla dziecka/dzieci w stosunku do wartości biletów wynikającej z Karty X., jeżeli jej nie nabył pomimo posiadania uprawnień do jej nabycia. Pracownik złoży oświadczenie, że wyraża zgodę na potrącenie z wynagrodzenia różnicy pomiędzy wartością zakupionych biletów dla dziecka/dzieci obowiązujących w 2 strefie biletowej a wartością biletów dla dziecka/dzieci obowiązujących w 1 strefie biletowej, jeżeli nie potwierdzi uprawnień do biletów dla dziecka/dzieci obowiązujących w 2 strefie biletowej.

Pracownik pobierając legitymację z zakodowanym biletem (również legitymację dziecka/dzieci) obowiązany będzie złożyć oświadczenie o scedowaniu na Spółkę prawa do dochodzenia od Zarządu zwrotu wartości biletu pracowniczego, biletu dziecka lub dzieci niewykorzystanego w związku z ustaniem stosunku pracy pomiędzy Spółką a pracownikiem.

Legitymacje dla pracowników, ich dzieci, będą wydawane na spersonalizowanej karcie zbliżeniowej - Karcie Miejskiej z odpowiednim dla rodzaju legitymacji nadrukiem oraz zdjęciem. Wzór legitymacji jest zróżnicowany w zależności od statusu osoby uprawnionej.

Z chwilą ustania stosunku pracy pracownika ze Spółką będzie wygasać uprawnienie pracownika do korzystania z otrzymanych biletów dla siebie i dziecka/dzieci.

Legitymacje nie będą wydawane pracownikom (również legitymacje dziecka/dzieci) uprawnionym do bezpłatnych przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego na warunkach określonych w przepisach prawa miejscowego (Uchwały Rady Miasta).

Wszystkie świadczenia będą kupowane przez Spółkę, a następnie dystrybuowane wśród pracowników. Jedynie świadczenia, o których mowa w pkt 3, z uwagi na dużą liczbę przewoźników/operatorów są/będą/mogą być kupowane przez pracowników i następnie na podstawie przedłożonego Spółce biletu imiennego oraz po weryfikacji uprawnień przysługujących danemu pracownikowi jest/będzie zwracana kwota w wysokości 50% ceny biletu zapłaconej przez pracownika.

Finansowane przez Spółkę przejazdy środkami lokomocji, o których mowa w pkt 1 - 3 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego są traktowane jako przychody pracownika ze stosunku pracy podlegające opodatkowaniu łącznie z innymi przychodami, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Pracownicy są zobowiązani do uiszczenia kwoty podatku dochodowego od osób fizycznych, w szczególności odbywa się to poprzez potrącenie z wynagrodzenia.

Spółka dokonuje odliczenia podatku od towarów i usług (VAT) z otrzymanych faktur za przejazdy środkami lokomocji (bilety) lub za artykuły, przedmioty lub usługi odsprzedawane pracownikom po cenach niższych niż detaliczne lub przekazywane pracownikom. Dystrybuowane pracownikom bilety (przejazdy środkami lokomocji), artykuły, przedmioty i usługi Spółka opodatkowuje podatkiem od towarów i usług, biorąc za podstawę opodatkowania ceny zawarte w otrzymanych fakturach.

Tak kształtując warunki wynagradzania pracowników, Spółka miała na celu integrację pracowników ze Spółką, która poprawi ich motywację do pracy, co w zamierzeniu Spółki przełoży się na bardziej efektywną pracę. W konsekwencji pracownicy będą wykazywać się ponadstandardowym zaangażowaniem w działalność Spółki, co zapewne pozwoli jej osiągnąć coraz większą sprzedaż opodatkowaną VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącego sumę kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez Spółkę za przejazdy środkami lokomocji (bilety) lub za artykuły, przedmioty lub usługi odsprzedawane pracownikom po cenach niższych niż detaliczne...
Czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącego sumę kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez Spółkę za przejazdy środkami lokomocji (bilety) lub za artykuły, przedmioty lub usługi przekazywane pracownikom w innej formie niż określona w pytaniu 1...
Czy dopłata w wysokości 100% ceny biletu pracowniczego, zapisanego na spersonalizowanej karcie zbliżeniowej wydanej przez Zarząd, uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, na warunkach określonych w przepisach prawa miejscowego (Uchwały Rady Miasta) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Czy dopłata w wysokości 100% ceny biletu imiennego dla dzieci uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, z uwzględnieniem zniżek wynikających z Karty X. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Czy dopłata w wysokości 50% ceny biletu miesięcznego/kwartalnego na przejazdy do/z pracy z/do innych miejscowości innymi środkami transportu niż miejska komunikacja publiczna organizowana przez Miasto podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Czy uprawnienie do zakupu za cenę 1 zł lub w innej wysokości niższej niż cena nabycia przez Spółkę biletu pracowniczego, zapisanego na spersonalizowanej karcie zbliżeniowej wydanej przez Zarząd, uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, na warunkach określonych w przepisach prawa miejscowego (Uchwały Rady Miasta) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Czy uprawnienie do zakupu za cenę 1 zł lub w innej wysokości niższej niż cena nabycia przez Spółkę biletu imiennego dla dzieci uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, z uwzględnieniem zniżek wynikających z Karty X. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Czy uprawnienie do zakupu za cenę 1 zł lub w innej wysokości niższej niż cena nabycia przez Spółkę biletu miesięcznego/kwartalnego na przejazdy do/z pracy z/do innych miejscowości innymi środkami transportu niż miejska komunikacja publiczna organizowana przez Miasto podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Czy uprawnienie do zakupu za cenę 1 zł lub w innej wysokości niższej niż cena nabycia przez Spółkę różnych artykułów, przedmiotów lub usług (np. pakiety medyczne, karnety multisport, itp.) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Czy w przypadku uznania, że uprawnienia, o których mowa w pytaniach 5 - 9 podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podstawą opodatkowania są ceny ich zakupu przez pracownika od Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącego sumę kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez Spółkę za przejazdy środkami lokomocji (bilety) lub za artykuły, przedmioty lub usługi odsprzedawane pracownikom po cenach niższych niż detaliczne lub przekazywane pracownikom w innej formie.
Uprawnienia, o których mowa w pytaniach 3 i 4 nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Uprawnienia, o których mowa w pytaniach 5-9 podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podstawą opodatkowania uprawnień, o których mowa w pytaniach 5-9 są ceny ich zakupu przez pracownika od Spółki.

Zasadą jest, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - co wynika wprost z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej: „ustawą o VAT”.

Z przepisów tych wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT od wydatków wykorzystywanych do działalności opodatkowanej VAT. Zatem używając niedokonanego zwrotu „wykorzystywanych” ustawodawca dopuścił tym samym możliwość odliczenia VAT od wydatków, które zostały użyte lub zostaną użyte kiedykolwiek, w bliżej nieokreślonym czasie do działalności opodatkowanej.

W świetle tych przepisów Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT z faktur otrzymanych przez Spółkę za przejazdy środkami lokomocji (bilety) lub za artykuły, przedmioty lub usługi odsprzedawane pracownikom po cenach niższych niż detaliczne lub przekazywane pracownikom w innej formie.

Wynika to z okoliczności, że Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT (tramwajowa komunikacja zbiorowa na terenie Miasta), przy pomocy pracowników, których częścią wynagrodzenia są świadczenia, o których mowa w pkt 1-7 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (przejazdy środkami lokomocji (bilety) lub artykuły, przedmioty lub usługi odsprzedawane pracownikom po cenach niższych niż detaliczne lub przekazywane pracownikom w innej formie).

Zatem zakup świadczeń (wynikających z Regulaminu Wynagradzania) niezbędnych dla Spółki w celu wywiązania się z zawartych z pracownikami umów o pracę, należy uznać za związany z działalnością opodatkowaną Spółki, a w konsekwencji dający prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącego sumę kwot podatku wynikających z faktur dokumentujących ten zakup otrzymanych przez Spółkę.

Z kolei kwestia podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przedstawia się następująco.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W kwestii świadczenia usług należy wskazać, że w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z przepisów tych wynika, że uprawnienia, o których mowa w pytaniach 3 i 4, tj. dopłata w wysokości 100% ceny biletu pracowniczego, uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, oraz dopłata w wysokości 100% ceny biletu imiennego dla dzieci uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ służą celom działalności gospodarczej Spółki. Obowiązek wypełnienia tych świadczeń wynika z Regulaminu Wynagradzania, a ponadto celem tak ukształtowanych relacji Spółki z pracownikiem jest integracja pracowników ze Spółką. Jednocześnie poprzez te działania celem Spółki jest poprawa motywacji pracowników i tym samym zwiększenie efektywności ich pracy. To z kolei pozwoli osiągnąć coraz większą sprzedaż opodatkowaną VAT świadczeń Spółki. Nie budzi żadnych wątpliwości, że odpowiednio zmotywowany pracownik wykazuje się w pracy ponadstandardowym zaangażowaniem w działalność Spółki.

Natomiast uprawnienia, o których mowa w pytaniach 5-9 podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w tych sytuacjach mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów lub z odpłatnym świadczeniem usług. De facto Spółka sprzedaje określone towary lub usługi pracownikom po preferencyjnych cenach, które wynikają z korzyści płynących dla Spółki z integracji pracownika ze Spółką, który będzie się ze Spółką utożsamiał, a tym samym przyczyni się do wzrostu sprzedaży opodatkowanej VAT, która odzwierciedla korzystne wyniki finansowe Spółki.

Z kolei w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zatem podstawą opodatkowania uprawnień, o których mowa w pytaniach 5-9 są ceny ich zakupu przez pracownika od Spółki, ponieważ jest to jedyna zapłata jaką otrzyma Spółka od pracownika za skorzystanie z tych uprawnień.

Podkreślić należy, że podobne poglądy wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2012 r. nr IPTPP2/443-686/11-2/PM oraz z dnia 15 maja 2012 r. nr IPTPP1/443-184/12-3/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie:

uznania przekazania przez Spółkę pracownikom towarów i usług (uprawnień) wymienionych w pkt 4-7 stanu faktycznego za czynność podlegającą opodatkowaniu – jest prawidłowe,
ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności wymienionych w pkt 4-7 stanu faktycznego – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, o których mowa w pkt 1-2 i 4-7 stanu faktycznego, odsprzedawanych pracownikom po cenach niższych niż detaliczna i przekazywanych nieodpłatnie – jest prawidłowe,
uznania zwrotu przez Spółkę pracownikom 50% kosztu uprawnień wymienionych w pkt 3 stanu faktycznego za czynność podlegającą opodatkowaniu – jest nieprawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zwrotu 50% kosztu nabycia usług, o których mowa w pkt 3 stanu faktycznego – jest nieprawidłowe,
uznania świadczeń opisanych w pkt 1 i 2 stanu faktycznego za niepodlegające opodatkowaniu – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z kolei, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast, odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Jak wskazał Wnioskodawca w pkt 4-7 stanu faktycznego, nabywa on określone towary (przedmioty) i usługi (w postaci biletów na przejazdy środkami transportu zbiorowego, karnetów multisport, pakietów medycznych), a następnie przekazuje je pracownikom po obniżonych cenach (np. 1 zł). Zatem Spółka nabywa towary i usługi, a następnie odsprzedaje je pracownikom.

W przypadku towarów Spółka dokonuje zatem odpłatnej dostawy nabytych wcześniej towarów (odsprzedaż). Natomiast w odniesieniu do nabywanych usług - z uwagi na powołany wyżej art. 8 ust. 2a ustawy należy uznać, że Spółka, jako podmiot obciążający pracowników kosztami nabywanej usługi, traktowany jest jako usługobiorca, a następnie usługodawca tej samej usługi. Tym samym, w analizowanej sprawie na gruncie ustawy występuje odpłatne świadczenie usług. Podkreślić przy tym należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Wobec tego nie można uznać, że czynności wykonywane za wynagrodzeniem, które to wynagrodzenie jest niższe od kosztów świadczenia tych czynności, są nieodpłatne w części. Potwierdzeniem powyższej tezy jest orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przykładowo, w wyroku z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket, TSUE wskazał, że według VI Dyrektywy dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część, nie oznacza, w ocenie TSUE, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

Koresponduje to z definicją podatnika VAT zawartą w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Niezależnie bowiem od wymogu wykonania danej czynności za wynagrodzeniem ustawa przewiduje, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu, jeżeli wykonywane są przez podatnika występującego w takim charakterze. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Zatem, dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez świadczącego usługę/dokonującego dostawy towaru została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za wykonane świadczenie zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy wynagrodzenie usługodawcy obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla świadczącego usługę.

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że obciążenie pracowników określoną kwotą do zapłaty z tytułu wydania im oraz ich dzieciom wspomnianych towarów i usług (opisanych w pkt 4-7 stanu faktycznego) spowoduje, że na gruncie ustawy czynności te będą odpłatne.

Należy zatem stwierdzić, w oparciu o przepisy art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów i świadczy na rzecz pracowników i ich dzieci usługi, działając w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym, przekazanie przez Spółkę pracownikom i ich dzieciom towarów i usług (uprawnień) wymienionych w pkt 4-7 stanu faktycznego za wynagrodzeniem stanowi, na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bez względu na wysokość pobranego od pracownika wynagrodzenia.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytań nr 6-9 jest prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii podstawy opodatkowania dla powyższych czynności należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy stanowi przy tym, że podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Jednak wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W myśl art. 32 ust. 2, związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia (ust. 3).

Przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem (ust. 4).

Przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi (ust. 5).

Należy wskazać, że w myśl art. 2 pkt 27b ustawy, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej (nawet znacznie) niż rzeczywista wartość danego towaru, czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w art. 32 ustawy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której odsprzedaż towarów i usług na rzecz pracowników po cenach obniżonych będzie odbywać się w następujących uwarunkowaniach:

pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami będzie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (powiązania wynikające ze stosunku pracy);
wynagrodzenie z tytułu transakcji dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami będzie niższe od wartości rynkowej;
związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu transakcji (świadczenia usług) zawieranych pomiędzy Spółką a pracownikami/zleceniobiorcami;
pracownicy (odbiorcy świadczeń) w ramach objętych wnioskiem transakcji są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej i nie są podatnikami podatku VAT.

Należy w tym miejscu podkreślić, że ustawa o podatku od towarów usług odwołuje się wprost do przepisów (aktualnie art. 86, 86a, 88 i 90 ustawy) określających prawo podatnika - o którym mowa w art. 15 ustawy, tj. podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą - do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Do takich podmiotów nie zaliczają się pracownicy działający w ramach stosunku pracy łączącego ich z pracodawcą (tu: Spółką). Podmioty nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT nie podlegają reżimowi opodatkowania VAT, pozostając poza zakresem uregulowań ustawy VAT i przepisów do niej wykonawczych. W związku z tym ich prawo do odliczenia VAT nie powinno być oceniane przez pryzmat art. 86, 86a, 88 i 90 ustawy. W opisanej sytuacji pracownicy powiązani są ze Spółką stosunkiem pracy. Wskazać należy, że podmiotom pozostającym w stosunku pracy z założenia nie przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie wydatków ponoszonych a pozostających w związku z wykonywaną pracą.

Ze względu na wskazane okoliczności należy stwierdzić, że przepisy dotyczące szacowania obrotu przez organy podatkowe na podstawie art. 32 ustawy odnoszą się jedynie do relacji między podatnikami i nie obejmują swoim zakresem bezpośredniej (podstawowej) relacji pracodawca - pracownik. A taka właśnie relacja zachodzi w sprawie będącej przedmiotem wniosku, gdzie pracownicy - jako odbiorcy świadczeń przyznawanych przez Wnioskodawcę - występują, w ramach tych transakcji, jako osoby nieprowadzące działalności gospodarczej i niebędące podatnikami podatku VAT.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca dokona na rzecz pracowników sprzedaży świadczeń będących przedmiotem wniosku - po cenach niższych niż ceny rynkowe, to nie znajdzie zastosowania art. 32 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki określone w tym przepisie.

Cena zakupu tych świadczeń jest jedyną zapłatą jaką Spółka otrzyma od pracownika za skorzystanie z tych świadczeń. Stanowi ona zatem podstawę opodatkowania tych świadczeń w rozumieniu cyt. art. 29a ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do świadczeń (uprawnień) wymienionych w pkt 5 stanu faktycznego – wykonywanych na rzecz dzieci pracowników Spółki należy wskazać, że pomiędzy Spółką i dziećmi pracowników nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy. Zatem również w tym przypadku art. 32 nie ma zastosowania.

Należy zatem zgodzić się ze Spółką, że podstawą opodatkowania dla świadczeń, o których mowa w pkt 4-7 stanu faktycznego, jest - zgodnie z zasadą ogólną - kwota należna płacona przez pracownika Spółce, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla usług wymienionych w pkt 4 -7 stanu faktycznego - świadczonych na rzecz pracowników i ich dzieci, jest zatem prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania czynności opisanych w pkt 3 stanu faktycznego, należy zauważyć, że jak wskazała Spółka, świadczenia, o których mowa w pkt 3, z uwagi na dużą liczbę przewoźników/operatorów są/będą/mogą być kupowane przez pracowników i następnie na podstawie przedłożonego Spółce biletu imiennego oraz po weryfikacji uprawnień przysługujących danemu pracownikowi jest/będzie zwracana kwota w wysokości 50% ceny biletu zapłaconej przez pracownika.

Zatem należy wskazać, że w tym przypadku dokonując zwrotu na rzecz pracownika 50% kosztu zakupu biletu Spółka nie wykonuje żadnej czynności opodatkowanej podatkiem VAT. W szczególności Spółka nie przenosi na pracownika prawa do rozporządzania żadnym towarem ani nie świadczy na jego rzecz żadnej usługi. Usługę transportową na rzecz pracownika wykonuje w tym przypadku inny przewoźnik/operator a nie Spółka. Spółka jako podmiot trzeci dokonuje jedynie zapłaty za usługę wykonaną przez inny podmiot.

Tym samym z punktu widzenia cyt. regulacji, dokonanie opisanego w pkt 3 stanu faktycznego zwrotu na rzecz pracownika 50% kosztu zakupu biletu u innego przewoźnika, nie wywołuje dla Spółki żadnych skutków w podatku VAT.

Stanowisko Spółki w zakresie opodatkowania świadczeń opisanych w pkt 3 stanu faktycznego jest zatem nieprawidłowe.

W kwestii opodatkowania świadczeń opisanych w pkt 1 i 2 stanu faktycznego – dopłaty w wysokości 100% do ceny biletów przejazdu środkami lokalnego transportu zbiorowego dla pracowników Spółki oraz ich dzieci należy stwierdzić, że na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że za czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług uważa się nieodpłatne świadczenie, niebędące dostawą, na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Powyższe świadczenie podlega opodatkowaniu, o ile zostało przekazane na osobiste – a nie związane z prowadzoną działalnością – cele wymienionych w przepisie osób. Badając, czy świadczenie ma charakter osobisty, czy związany z działalnością opodatkowaną, należy przede wszystkim odnosić się do statusu osoby otrzymującej i jej funkcji w schemacie działalności opodatkowanej.

Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem.

Jak wynika z wniosku, na podstawie wprowadzonego przez Spółkę Regulaminu Wynagradzania, pracownikom Spółki przysługuje/przysługiwać będzie:

dopłata w wysokości 100% ceny biletu pracowniczego, zapisanego na spersonalizowanej karcie zbliżeniowej wydanej przez Zarząd, uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, na warunkach określonych w przepisach prawa miejscowego (Uchwały Rady Miasta);
dopłata w wysokości 100% ceny biletu imiennego dla dzieci uprawniającego do przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego, z uwzględnieniem zniżek wynikających z Karty X..

W związku z tym należy stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników i ich dzieci uprawniające do korzystania z darmowych przejazdów środkami komunikacji zbiorowej, jest czynnością, która nie jest związana z działalnością gospodarczą Spółki ponieważ nie ma ona żadnego wpływu na przyszłe obroty, zyski, wizerunek Spółki, itp. Usługi te zaspokajają wyłącznie osobiste potrzeby pracowników i ich dzieci, związane z korzystaniem z komunikacji zbiorowej. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że cele osobiste należy rozumieć jako cele prywatne, nie zawodowe. Wobec tego cele osobiste podatnika to cele inne niż związane z działalnością gospodarczą podatnika; potrzebami osobistymi są takie cele, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to takie, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień, porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 12 stycznia 2011 r. (sygn. akt: I SA/Lu 744/10), „Realizacja celu osobistego polega na zaspokajaniu własnej (prywatnej) potrzeby osoby, która ten cel realizuje, a potrzeby osobiste pracownika, to takie potrzeby, do których zaspokojenia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami prawa, więc przekraczające zakres obowiązków pracodawcy. Przy czym realizacja celu osobistego zrywa związek z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa. Świadczenia zaspokajające osobiste potrzeby pracownika nie mają zatem związku z potrzebami prowadzonej działalności i służą realizacji innych celów niż związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa”.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że nie podlega opodatkowaniu świadczenie usług lub przekazanie towarów w przypadku, gdy obowiązek taki wynika z przepisów prawa pracy lub innych przepisów (np. o bezpieczeństwie i higienie pracy), ale tylko w sytuacji, jeśli świadczenia te są związane z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa.

Do czynności takich zaliczyć można przekazanie pracownikom np. odzieży roboczej i ochronnej, obuwia ochronnego, środków do utrzymania higieny. Czynności te jako związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą nie służą celom osobistym pracowników lecz prawidłowemu, zgodnemu z przepisami prawa funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (jego sprzedaży opodatkowanej). Zatem przekazywanie pracownikom towarów oraz świadczenie na ich rzecz usług w ramach stosunku zatrudnienia, do których podatnik jest zobligowany przepisami prawa nie stanowi przekazania na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazanie ma na celu zabezpieczenie zgodnych z przepisami warunków pracy.

W przedmiotowej sprawie wskazane okoliczności nie występują - świadczenie na rzecz pracowników usług wymienionych w pkt 1 i 2 stanu faktycznego wynika z dobrej woli Spółki (pracodawcy), która do ich świadczenia nie jest zobowiązana na podstawie przepisów prawa. Zatem stwierdzić należy, że świadczone nieodpłatnie przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników i ich dzieci usługi wymienione w pkt 1 i 2 stanu faktycznego, nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i zaspokajają jedynie osobiste potrzeby tych osób, w związku z powyższym podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatne świadczenie usług zrównane na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z odpłatnym świadczeniem usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 3 i 4 jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy przede wszystkim wskazać na przepis art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego – w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zasada ta daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Trzeba podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni, przy czym o związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży, gdyż bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Jak wykazano powyżej, odsprzedaż pracownikom towarów i usług po cenie niższej niż cena nabycia przez Spółkę, (np. 1 zł) wymienionych w pkt 4-7 stanu faktycznego wyczerpuje przesłanki dla uznania tych czynności za odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług, stosownie do art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy, i stanowi, na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, jak stwierdzono wyżej – również świadczone nieodpłatnie przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników i ich dzieci usługi, wymienione w pkt 1 i 2 stanu faktycznego, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatne świadczenie usług zrównane z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zatem zarówno w przypadku świadczeń nieodpłatnych (pkt 1-2) jak również odpłatnych (pkt 4-7) wykonywanych przez Spółkę na rzecz pracowników, można dostrzec bezpośredni związek dokonywanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi Spółki. W przypadku wydatków związanych z usługami wymienionymi w pkt 1 i 2 stanu faktycznego przekazywanymi nieodpłatnie – służą one nieodpłatnemu świadczeniu usług, które zrównane jest na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z odpłatnym świadczeniem usług.

Natomiast w przypadku wydatków związanych ze świadczeniami wymienionymi w pkt 4-7 stanu faktycznego, odsprzedawanymi pracownikom – służą one odpłatnej dostawie towarów i odpłatnemu świadczeniu usług, stosownie do art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy.

Zatem nabywane przez Spółkę towary i usługi przekazywane pracownikom w ramach świadczeń wymienionych w pkt 1-2 i 4-7 stanu faktycznego służą bezpośrednio wykonywaniu przez Spółkę czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy i Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia.

Stanowisko Spółki w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, o których mowa w pkt 1-2 i 4-7 jest zatem prawidłowe.

Należy również podkreślić, że ponieważ Spółka nie nabywa biletów za przejazdy z/do pracy z/do innych miejscowości innymi środkami transportu (pkt 3 stanu faktycznego) – nabycia dokonują pracownicy, a dokonanie opisanego w pkt 3 stanu faktycznego zwrotu na rzecz pracownika 50% kosztu zakupu biletu u innego przewoźnika, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu.

Stanowisko Spółki w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zwrotu na rzecz pracowników 50% kosztu zakupu biletu u innego przewoźnika, o których mowa w pkt 3 stanu faktycznego jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin