INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04 lipca 2012r. (data wpływu do tut. Biura 09 lipca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie powstania nieodpłatnego świadczenia w związku z zawarciem wskazanych we wniosku umów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 lipca 2012r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie powstania nieodpłatnego świadczenia w związku z zawarciem wskazanych we wniosku umów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej (w dalszej części: „Spółka”). Spółka działa na rynku w obszarze usług świadczonych na rzecz przede wszystkim operatorów telekomunikacyjnych, mających na celu budowę stacji bazowych. W ofercie spółki znajdują się usługi świadczone w poszczególnych etapach całego procesu budowy tej infrastruktury, a więc:

• akwizycja nieruchomości - polegająca na odnalezieniu nieruchomości na wskazanym przez inwestora obszarze, na usadowienie stacji, sprawdzenie stanu prawnego nieruchomości i uzyskanie wstępnej zgody właściciela na sprzedaż,
• prace projektowe - przygotowanie dokumentacji technicznej zgodnie z wytycznymi inwestora i oraz obowiązującymi przepisami prawa,
• ekspertyzy i opinie techniczne - ekspertyzy i opinie techniczne obiektów budowlanych, jak również okresowe przeglądy stanu technicznego budowli,
• uzgodnienia formalno prawne - uzyskanie pozwoleń, uzgodnień niezbędnych do budowy,
• kompleksowa budowa stacji bazowych.
  
  

W dniu 02 stycznia 2012r. Spółka podpisała na czas nieokreślony dwie umowy ramowe ze spółką z o.o., która jest spółką powiązaną. Umowy te dotyczą:

1. usług koordynacji i nadzoru technicznego oraz pomiarów instalacji przy realizacji obiektów sieciowych, oraz
2. wykonania prac akwizycji nieruchomości, uzgodnień fomalno-prawnych oraz kompleksowych prac projektowych.
   
   

Spółka występuje w tych umowach jako wykonawca. Zgodnie z postanowieniami zawartych umów, zamawiający jest zobowiązany umożliwić wykonawcy dostęp do pojazdów, systemów łączności, systemów informatycznych wraz z oprogramowaniem, narzędzi, sprzętu pomiarowego niezbędnych do wykonywania umów, zgodnie z zasadami obowiązującymi u zamawiającego. Zamawiający udostępni również własną domenę internetową celem realizacji zadań związanych z przedmiotowymi umowami.

Za udostępnianie powyższych składników majątku zamawiającego (spółki z o.o.), nie pobierze on wynagrodzenia, ponieważ jest ono elementem szerszej, kooperacyjnej współpracy. Korzystanie przez wykonawcę z tych środków, stanowiących majątek zamawiającego wpływa na ostateczną cenę usługi świadczonej przez Spółkę. W cenie tej zostało uwzględnione, że usługi są świadczone z użyciem narzędzi udostępnionych przez zamawiającego. Udostępnione środki służą wyłącznie do wykonania usług zleconych przez spółkę z o.o., która udostępni wskazane wyżej składniki majątkowe.

Strony negocjując warunki świadczenia usług w ramach zawartych umów, nie uwzględniają w kosztorysie elementów usługi, które nie stanowią jej przedmiotu. W sytuacji, gdy zamawiający udostępnia sprzęt i narzędzia w celu wykonania zleconych usług, wykonawca (Wnioskodawca) nie ustala wartości, o jaką zmniejsza cenę swoich usług. Zaproponowana przez Niego cena nie uwzględnia tych elementów, które nie leżą po Jego stronie. Jeżeli więc, będzie On korzystał z narzędzi zlecającego, w kosztorysie nie bierze pod uwagę wartości amortyzacji narzędzi, ich zużycia itd. Dokonywanie takiej wyceny jest bezprzedmiotowe i narażałoby Wnioskodawcę na straty, spowodowane wykonywaniem bezużytecznych czynności. W związku z tym, że Wnioskodawca będzie miał możliwość korzystania z narzędzi i urządzeń zlecającego, w zaproponowanej i negocjowanej przez Niego cenie znajdują się wyłącznie te elementy, za które odpowiada, w tym miedzy innymi czas, fachowe wykonanie usługi, odpowiedzialność za wykonaną pracę itd. Pozostałe elementy, za które odpowiada zlecający nie są wyceniane, gdyż oznaczałoby to, że zlecający dokona wyceny dla siebie samego. Wykorzystywanie narzędzi jest bowiem dokonywane na jego rzecz. Wskazana we wniosku informacja, iż cena usługi jest niższa niż gdyby Wnioskodawca korzystał z własnych narzędzi i urządzeń, oznacza, że w takiej sytuacji Wnioskodawca nie uwzględnia kosztów, których nie musi ponieść, w więc może zaproponować cenę niższą, nie wskazując różnicy. Gdyby Wnioskodawca chciał wskazać różnicę pomiędzy ceną za usługi z użyciem własnych narzędzi i bez używania własnych narzędzi, musiałby dokonać analizy zlecenia pod względem miejsc wykonywania usług, ich odległości, analizować ilość punktów, w których może wykonywać usługi jednego dnia, uwzględnić ewentualne dodatkowe nieprzewidziane wyjazdy do poszczególnych punktów, przewidzieć czas wykonywania usług i amortyzacji narzędzi i urządzeń i na tej podstawie obliczyć wartość, o którą obniżył cenę usługi. W związku z tym, że Wnioskodawca nie będzie korzystał z własnego sprzętu i urządzeń, nie dokonuje on takiej rozbudowanej analizy. Zaproponowana przez niego cena jest niższa, jednak wartość obniżenia nie jest znana, gdyż nie została przeprowadzona analiza w kierunku ustalania kosztów, które znajdują się po stronie zamawiającego. Dane o wartości udostępnienia narzędzi i urządzeń posiada zamawiający i to dopiero po wykonaniu usługi. Na etapie negocjowania ceny wartości te nie są znane i w ogóle uwzględniane. Wnioskodawca wycenia jedynie te elementy usługi, za które odpowiada.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy we wskazanym wyżej stanie faktycznym po stronie Spółki (Wnioskodawcy, który jest podatnikiem podatku dochodowego) rozpoznane zostanie nieodpłatne świadczenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, z tytułu udostępnienia mu składników majątkowych zamawiającego w zakresie niezbędnym do prawidłowego wykonania świadczonych na jego rzecz usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym, udostępnienie wymienionych składników majątkowych niezbędnych do wykonania zawartej umowy nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W przedstawionym stanie faktycznym udostępnienie środków trwałych ma jednak na celu wyłącznie prawidłowe wykonanie usług świadczonych przez Spółkę. W związku z tym, nie można uznać tych czynności za usługi w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, mają one bowiem jedynie pomocniczy charakter w stosunku do usług świadczonych na rzecz właściciela tych środków trwałych. Ponadto należy zauważyć, że udostępnienie tych środków majątkowych ma służyć jedynie zamawiającemu, czyli spółce z o.o., a nie Spółce, gdyż środki te mogą być wykorzystywane wyłącznie przy czynnościach świadczonych na rzecz spółki z o.o. Okoliczności udostępnienia środków przez zamawiającego, będą również miały odzwierciedlenie w cenie usług świadczonych przez Spółkę. Cena ta będzie niższa niż, gdyby Spółka miała wykonywać usługi za pomocą własnych narzędzi i środków. W związku z tym należy stwierdzić, że udostępnienie środków trwałych należących do zamawiającego, z racji tego, że służy wyłącznie zamawiającemu i wpływa również na korzystne dla niego obniżenie ceny, nie stanowi dla Wnioskodawcy (wykonawcy) świadczenia nieodpłatnego. Wynika to przede wszystkim z faktu, że tego rodzaju udostępnienia nie można rozpatrywać w kwestii osobnej usługi, gdyż stanowi jeden z elementów współpracy, ale nie jest świadczeniem wzajemnym wynikającym z umowy, a jedynie jednym z warunków wykonywania usług. Ustawa nie definiuje pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, a kategoria tego przychodu występuje tylko dla celów podatku dochodowego. Przez nieodpłatne świadczenie rozumie się jednak takie zdarzenie w działalności osób fizycznych, których skutkiem jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku tej osoby fizycznej, które ma konkretny wymiar finansowy. W przedmiotowym stanie faktycznym okoliczności wskazują jednak, że udostępnienie narzędzi i innych składników majątku zamawiającego nie ma charakteru nieodpłatnego świadczenia, gdyż miało ono wpływ na określenie ostatecznej ceny usługi. Różnica w cenie stanowi ten ekwiwalent, o którym mowa w zaprezentowanej definicji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Przy czym, ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod użytym w cytowanych przepisach pojęciem „nieodpłatnego świadczenia”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003r.). W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 wymienione zostały jedynie przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu. Z powyższego wynika, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością. Zauważyć przy tym należy, iż korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podmiotu gospodarczego. Korzyścią taką może być także zwolnienie podatnika z obowiązku wydatkowania określonych środków, co skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika jaki nastąpiłby w przypadku gdyby do takiego nieodpłatnego świadczenia nie doszło, a podatnik musiałby taką kwotę wydatkować.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która podpisała dwie umowy ramowe ze spółką z o.o., dotyczące wykonania usług. Zgodnie z postanowieniami zawartych umów, zamawiający jest zobowiązany umożliwić wykonawcy dostęp do pojazdów, systemów łączności, systemów informatycznych wraz z oprogramowaniem, posiadanych przez niego narzędzi, sprzętu pomiarowego niezbędnych do wykonywania umów, zgodnie z zasadami obowiązującymi u zamawiającego. Zamawiający udostępnia Wnioskodawcy również własną domenę internetową w celu realizacji zadań związanych z przedmiotowymi umowami. Za udostępnianie powyższych składników majątku spółka z o.o. nie pobiera wynagrodzenia, ponieważ jest ono elementem szerszej, kooperacyjnej współpracy. Korzystanie przez Wnioskodawcę ze składników majątku zamawiającego wpływa na ostateczną cenę usługi świadczonej przez Spółkę. W cenie tej zostało uwzględnione, że usługi są świadczone z użyciem narzędzi udostępnionych przez zamawiającego. W konsekwencji ustalając cenę usługi Wnioskodawca nie uwzględniał kosztów, które musiałby ponieść, gdyby zamawiający nie udostępnił mu ww. składników majątku. Udostępnione środki służą wyłącznie do wykonania usług zleconych przez spółkę z o.o., która udostępni wskazane wyżej składniki majątkowe.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wartość, o którą spółka jawna pomniejszy cenę świadczonych na rzecz spółki z o.o. usług, odpowiada wartości kosztów, jakie spółka musiałaby ponieść, gdyby spółka z o.o. nie udostępniła jej wskazanych we wniosku składników majątku, to w przedstawionym stanie faktycznym po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki jawnej, nie powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.