INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 8 czerwca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu 7 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 sierpnia 2012 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 21.05.1986 r. rodzice przekazali Wnioskodawcy nieodpłatnie gospodarstwo rolne, składające się z następujących nieruchomości:

1. zabudowanej nieruchomości rolnej położonej składającej się z dziesięciu działek gruntu o łącznej powierzchni 5 ha 51 a,
2. niezabudowanej nieruchomości rolnej położonej, składającej się z sześciu działek gruntu o łącznej powierzchni 5 ha 45 a,
3. niezabudowanej nieruchomości rolnej położonej składającej się z trzech działek gruntu o powierzchni 4 ha 22 a.
   
   

Od ponad 20 lat grunty te Wnioskodawca użytkuje jako rolnik. W dniu 18 lipca 2011 r. Rada Gminy Uchwałą zatwierdziła plan zagospodarowania przestrzennego, przekształcając zgodnie z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania m.in. grunty Wnioskodawcy położone, na działki budowlane. Obecnie trzy działki zostały sprzedane. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż nadal będzie prowadził gospodarstwo rolne, nie zamierza go likwidować, a przekształcone grunty stanowiły jedynie część prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa. Sprzedaż działek związana była ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nastąpiła w ramach zarządzania majątkiem prywatnym.

Sprzedaż gruntu nie stanowi dla Wnioskodawcy stałego źródła dochodu. Ponadto, Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców, a co za tym idzie nie prowadził działań marketingowych oraz nie ogłaszał w mediach chęci sprzedaży działek. Przedmiotowe działki zostały sprzedane jako nieuzbrojone. Wnioskodawca nigdy nie podejmował aktywnych działań w obrocie nieruchomościami, a więc nie jest osobą która regularnie inwestuje w grunty. Wskazana sprzedaż podyktowana była koniecznością wynikającą ze zmiany planu zagospodarowania przestrzennego.

W piśmie z dnia 6 sierpnia 2012 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2001 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.). Na działkach będących przedmiotem sprzedaży była prowadzona działalność rolnicza w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Grunty przekształcone na działki budowlane położone są we wsi.

Dwie działki spośród sześciu położonych we wsi były przedmiotem dalszego podziału, tj.

• działka nr 296/1 o łącznej powierzchni 1,1297 ha została podzielona na 11 działek,

• działka nr 297/1 o łącznej powierzchni 0,94 ha została podzielona na 8 działek.
  
  

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem sprzedaży były działki o numerach:

• 296/10 o powierzchni 0,1297 ha,

• 296/11 o powierzchni 0,1179 ha,

• 297/5 o powierzchni 0,1300 ha.
  
  

Działki będące przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca nie udostępniał innym osobom na podstawie umów dzierżawy, najmu lub innych umów o podobnym charakterze. Przedmiotowe działki Zainteresowany wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności rolniczej. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie ma skonkretyzowanych planów, co do sprzedaży pozostałych działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych działek, przekształconych z rolnych w budowlane, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym.

Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą (stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawarte w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C - 180/10 i C - 181/10 w kwestii opodatkowania sprzedaży działek wykorzystywanych przez rolników, a przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego na cele mieszkalne).

Według Trybunału okoliczność, iż przed sprzedażą podatnik dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy podatnik podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W przypadku Wnioskodawcy wskazane wyżej działania nie miały miejsca.

Reasumując, wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku to tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobne stanowisko zawarł NSA w wyroku z dnia 28 października 2011 r. sygn. I FSK 1554/10.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy dokonana przez niego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ:

1. jest związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności,
2. nieruchomość Wnioskodawca nabył poprzez darowiznę od rodziców,
3. sprzedaż następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym,
4. środki ze sprzedaży Wnioskodawca przeznaczył na cele prywatne,
5. Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców, nie prowadził działań marketingowych,
6. nie uzbrajał terenu, nie podnosił tym samym atrakcyjności działki,
7. nie ogłaszał w mediach chęci sprzedaży działki,
8. nie podejmował aktywnych działań w obrocie nieruchomościami,
9. sprzedaż gruntu nie stanowi dla Wnioskodawcy stałego źródła dochodu, Zainteresowany nie jest osobą, która regularnie inwestuje w grunty.
   
   

Dlatego też, biorąc pod uwagę wskazany stan faktyczny, przedstawione stanowisko - zdaniem Wnioskodawcy - należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymał od rodziców nieodpłatnie gospodarstwo rolne, składające się m.in. z niezabudowanej nieruchomości rolnej położonej, składającej się z sześciu działek gruntu o łącznej powierzchni 5 ha 45 a.

Dwie działki spośród sześciu położonych były przedmiotem dalszego podziału, tj.

• działka nr 296/1 o łącznej powierzchni 1,1297 ha została podzielona na 11 działek,

• działka nr 297/1 o łącznej powierzchni 0,94 ha została podzielona na 8 działek.
  
  

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem sprzedaży były działki o numerach:

• 296/10 o powierzchni 0,1297 ha,

• 296/11 o powierzchni 0,1179 ha,

• 297/5 o powierzchni 0,1300 ha.
  
  

Od ponad 20 lat grunty te Wnioskodawca użytkuje jako rolnik. W dniu 18 lipca 2011 r. Rada Gminy zatwierdziła plan zagospodarowania przestrzennego, przekształcając zgodnie z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania grunty Wnioskodawcy na działki budowlane. Sprzedaż działek związana była ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nastąpiła w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Sprzedaż gruntu nie stanowi dla Wnioskodawcy stałego źródła dochodu. Ponadto, Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców, a co za tym idzie nie prowadził działań marketingowych oraz nie ogłaszał w mediach chęci sprzedaży działek. Przedmiotowe działki zostały sprzedane jako nieuzbrojone. Wnioskodawca nigdy nie podejmował aktywnych działań w obrocie nieruchomościami. Jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy. Działki będące przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca nie udostępniał innym osobom na podstawie umów dzierżawy, najmu lub innych umów o podobnym charakterze. Przedmiotowe działki Zainteresowany wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności rolniczej. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie ma skonkretyzowanych planów, co do sprzedaży pozostałych działek.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że pomimo, iż grunty spełniają pojęcie towarów zdefiniowanych w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy, z okoliczności sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca sprzedając trzy działki działał w charakterze handlowca. Sprzedaż działek dotyczyła majątku prywatnego, bez powtarzania tej czynności, a sprzedaż ta nie miała charakteru zorganizowanego. Ze względu na sposób nabycia przedmiotowej nieruchomości w formie nieodpłatnej od rodziców, brak jest podstaw, aby twierdzić, że w momencie nabycia gruntów Wnioskodawca miał zamiar ich dalszej odsprzedaży. Ponadto, nie poniesiono żadnych nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Zatem dostawę działek budowlanych można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, sprzedaż trzech działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Zainteresowany dokonując ich sprzedaży korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.