INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2012 r. (data wpływu 2 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla czynności wniesienia aportem sieci kanalizacji sanitarnej do spółki z o.o. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla czynności wniesienia aportem sieci kanalizacji sanitarnej do spółki z o.o. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz o kwestie związane z reprezentacją oraz opłatą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego i zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 01.12.2000 r. Gmina jest beneficjentem i inwestorem przedsięwzięcia inwestycyjnego 2003/004-379.05.34, współfinansowanego ze środków Narodowego Funduszu Środków Pomocowych z Unii Europejskiej oraz środków Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. W ramach przedsięwzięcia zrealizowano zadanie pn.. Inwestycja, której wartość jest wyższa niż 15 000 zł została rozpoczęta 19.08.2005 roku. Gmina jako inwestor nabywała usługi budowlane od wykonawców będących podatnikami podatku VAT i w okresie realizacji Gmina nie odliczała na bieżąco podatku naliczonego od wystawionych przez wykonawców robót budowlanych faktur VAT, z uwagi na fakt, iż wybudowany w ramach zadania środek trwały miał być oddany w nieodpłatne użyczenie spółce Sp. z o.o.. Gmina jest jednym z głównych udziałowców Spółki, posiada około 80% udziałów. Zadanie inwestycyjne zakończono 28 września 2007 r. Przedmiot inwestycji – sieć kanalizacji sanitarnej na południu miasta pozostaje do chwili obecnej na stanie majątkowym Gminy. Na mocy umowy z dnia 18.12.2007 r. Spółka z o.o. uzyskało prawo do nieodpłatnego użytkowania przekazanej do eksploatacji sieci i urządzeń kanalizacji sanitarnej wytworzonej w ramach omawianego zadania. Umowa obowiązuje do 31.12.2012 r. W roku 2013 Gmina planuje wnieść przedmiotowy środek trwały aportem do sp. z o.o. z . Spółka będzie wykorzystywała majątek, o którym mowa do prowadzenia działalności związanej z zaspokajaniem potrzeb wspólnoty samorządowej.

Przedmiotem aportu jest sieć kanalizacji sanitarnej, w skład której wchodzą:

• kanały kanalizacji tłocznej,

• kolektory sanitarne,

• wodociąg,

• pompownie ścieków,

• kanały kanalizacji grawitacyjnej,

• stacjonarne agregaty prądotwórcze trwale związane z gruntem pompowni,

• przewoźne agregaty prądotwórcze niezwiązane trwale z gruntem pompowni,

• grunty wykupione pod pompownie ścieków,

• pompy ITT FLYGHT Typ. RW zamontowane na stałe w pompowniach.
  
  

Na wykorzystanych gruntach nie zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Pompownie ścieków zostały wybudowane na terenach stanowiących własność Gminy. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie środka trwałego. Gmina nie świadczy usług dostawy wody ani odprowadzania ścieków, a wytworzony w ramach projektu środek trwały nigdy nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności opodatkowanej. Przedmiotem aportu jest nowa sieć kanalizacji sanitarnej wybudowana w ramach zadania.

W piśmie z dnia 27 lipca 2012 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż klasyfikacja przedmiotowej sieci kanalizacji sanitarnej według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych:

Budowle:

• kanały kanalizacji tłocznej - 2223 PKOB,

• kolektory sanitarne - 2223 PKOB,

• wodociąg - 2222 PKOB,

• pompownie ścieków - 2223 PKOB.
  
  

Urządzenia:

• stacjonarne i przewoźne agregaty prądotwórcze - 344 KŚT 27.11.3 PKWiU,

• pompy - 441 KŚT 28.12.13.0 PKWiU.
  
  

Sieć kanalizacji sanitarnej, o której mowa stanowi w okresie wprowadzenia na stan majątkowy Gminy, a przekazania w formie aportu przedmiot nieodpłatnego użytkowania przez spółkę. Z uwagi na powyższe aport sieci kanalizacji sanitarnej, o której mowa we wniosku będzie dokonywany w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), gdyż zdaniem Wnioskodawcy przekazanie sieci do nieodpłatnego używania poprzedzające wniesienie jako wkładu niepieniężnego nie jest pierwszym zasiedleniem, z którym mamy do czynienia w sytuacji, gdy oddanie do użytkowania następuje w ramach czynności podlegających opodatkowaniu. Wnioskodawca wskazał, iż w opisywanym przypadku nie występuje okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budowli, o której mowa. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budowa sieci sanitarnej należy do zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591 ze zm.) i realizacja została rozpoczęta w 2003 r. Uchwałą Rady Miejskiej nr z dnia 10 lutego 2003 r. w sprawie uchwalenia budżetu miasta na 2003 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować w fakturze dokumentującej wniesienie aportem do spółki majątku wytworzonego w ramach omawianego we wniosku projektu, wcześniej oddanego tej spółce w bezpłatne użytkowanie...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując przedmiotowej czynności prawnej - aportu - Gmina zobowiązana jest do udokumentowania ww. czynności za pomocą faktury VAT. Z uwagi na fakt, iż przedmiotem aportu będzie sieć kanalizacji sanitarnej aport ten w części dotyczącej budowli, pomimo iż stanowi odpłatną dostawę towarów będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania, gdyż zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Wymienione we wniosku składniki aportu, w tym również pompy ITT FLYGHT zamontowane w pompowniach, mimo, iż zostały sklasyfikowane przez Wnioskującego w ewidencji środków trwałych „441” jako urządzenia techniczne są zdaniem Wnioskodawcy budowlami w myśl ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

Natomiast dostawa przewoźnych agregatów prądotwórczych stanowiących urządzenia budowlane, niespełniających definicji towaru używanego, będzie podlegała opodatkowaniu z zastosowaniem stawki podstawowej tj. 23% z uwagi na fakt, iż urządzenia te nigdy nie były przez Gminę eksploatowane – zostały przekazane Spółce Sp. z o.o. Zdaniem Wnioskodawcy nie można uznać ich za towar używany.

Przedmiotowy środek trwały został oddany do użytkowania i przekazany w nieodpłatne użyczenie Sp. z o.o. co było czynnością niezwiązaną z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT. Zatem ze względu na brak związku dokonanych zakupów towarów i usług, które posłużyły do wytworzenia przedmiotowej kanalizacji sanitarnej, z czynnościami opodatkowanymi, Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących te zakupy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z powyższego wynika, iż zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1-4 cytowanej ustawy o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa. Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Ustawą, o której mowa w cytowanym art. 9 jest ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236). Gospodarka komunalna, w rozumieniu tej ustawy, polega na wykonywaniu przez jednostki samorządu terytorialnego zadań własnych w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Zgodnie z art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach: samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej, do wnoszenia wkładów oraz obejmowania udziałów i akcji stosuje się przepisy Kodeksu spółek handlowych oraz przepisy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem przepisów ustaw: o samorządzie gminnym, o samorządzie powiatowym, o samorządzie województwa oraz o komercjalizacji i prywatyzacji.

Tym samym przepis ten przesądza, iż do wnoszenia przez jednostki samorządu terytorialnego wkładów do spółek oraz obejmowania w nich udziałów i akcji powinny być wprost stosowane przepisy Kodeksu spółek handlowych oraz Kodeksu cywilnego.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będącym zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest beneficjentem i inwestorem przedsięwzięcia inwestycyjnego, współfinansowanego ze środków Narodowego Funduszu Środków Pomocowych z Unii Europejskiej oraz środków Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. W ramach przedsięwzięcia zrealizowano zadanie. Inwestycja, której wartość jest wyższa niż 15 000 zł została rozpoczęta 19.08.2005 roku. Gmina jako inwestor nabywała usługi budowlane od wykonawców będących podatnikami podatku VAT i w okresie realizacji Gmina nie odliczała na bieżąco podatku naliczonego od wystawionych przez wykonawców robót budowlanych faktur VAT, z uwagi na fakt, iż wybudowany w ramach zadania środek trwały miał być oddany w nieodpłatne użyczenie Spółce z o.o. Gmina jest jednym z głównych udziałowców Spółki, posiada około 80% udziałów. Na mocy umowy z dnia 18.12.2007 r. Spółka z o.o uzyskała prawo do nieodpłatnego użytkowania przekazanej do eksploatacji sieci i urządzeń kanalizacji sanitarnej wytworzonej w ramach omawianego zadania. W roku 2013 Gmina planuje wnieść przedmiotowy środek trwały aportem do Spółki. z o.o.

Przedmiotem aportu jest sieć kanalizacji sanitarnej, w skład której wchodzą:

• kanały kanalizacji tłocznej (2223 PKOB),

• kolektory sanitarne (2223 PKOB),

• wodociąg (2222 PKOB),

• pompownie ścieków (2223 PKOB),

• kanały kanalizacji grawitacyjnej,

• stacjonarne agregaty prądotwórcze trwale związane z gruntem pompowni (344 KŚT 27.11.3 PKWiU),

• przewoźne agregaty prądotwórcze niezwiązane trwale z gruntem pompowni (344 KŚT 27.11.3 PKWiU),

• grunty wykupione pod pompownie ścieków,

• pompy ITT FLYGHT Typ. RW zamontowane na stałe w pompowniach (441 KŚT 28.12.13.0 PKWiU).
  
  

Na wykorzystanych gruntach nie zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Pompownie ścieków zostały wybudowane na terenach stanowiących własność Gminy. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie środka trwałego. Gmina nie świadczy usług dostawy wody ani odprowadzania ścieków, a wytworzony w ramach projektu środek trwały nigdy nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności opodatkowanej. Aport sieci kanalizacji sanitarnej będzie dokonywany w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż zdaniem Wnioskodawcy przekazanie sieci do nieodpłatnego używania poprzedzające wniesienie jako wkładu niepieniężnego nie jest pierwszym zasiedleniem, z którym mamy do czynienia w sytuacji, gdy oddanie do użytkowania następuje w ramach czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż budowa sieci sanitarnej należy do zadań własnych Gminy.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki spełnia definicję dostawy towarów – nastąpi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wobec powyższego, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem dokonującym odpłatnej dostawy towarów w analizowanej sytuacji będzie Gmina.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przepisy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia – budowla, stąd też w tym względzie należy odwołać się do innych przepisów, które taką definicję formułują. I tak, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) przedmiotowa sieć kanalizacji sanitarnej kwalifikuje się do Sekcji 2 – Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, Działu 22 – Rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, grupy 222 – Rurociągi sieci rozdzielczej i linie kablowe rozdzielcze, klasy 2223 – Rurociągi sieci kanalizacyjnej rozdzielczej.

W świetle przytoczonej wyżej definicji, przedmiotowa sieć kanalizacji sanitarnej stanowi budowlę.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem aportu będzie budowla w postaci sieci kanalizacji sanitarnej, konieczne jest dokonanie oceny czy aport ten, pomimo iż będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również dostawa gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwolnieniem z podatku objęta została dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa powyżej, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu warunkującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż wniesienie aportem sieci kanalizacji sanitarnej, będzie dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia, a zatem nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Dostawa przedmiotowej budowli (aport), nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. artykułu, lecz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ Wnioskodawcy w stosunku do przedmiotowej sieci kanalizacji sanitarnej nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy uznać, iż wniesienie aportem sieci kanalizacji sanitarnej przez Wnioskodawcę do Spółki, będzie stanowić dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, która będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem dostawy będą także ruchomości – przewoźne agregaty prądotwórcze.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w przypadku dostawy przedmiotowych agregatów nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 ustawy. Jak wskazał Zainteresowany, przedmiotowe agregaty nie spełniają definicji towaru używanego, gdyż nie były one eksploatowane przez Wnioskodawcę, bowiem zostały przekazane do bezpłatnego użytkowania Spółce, do której Zainteresowany planuje przekazać środki trwałe aportem. Zatem dostawa przedmiotowych przewoźnych agregatów prądotwórczych stanowiących urządzenia budowlane nie będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, lecz będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Końcowo nadmienia się, iż w związku z okolicznością, że niniejsza interpretacja dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, natomiast Wnioskodawca wniósł opłatę w łącznej wysokości 80 zł, tut. Organ informuje, że kwota 40 zł, wniesiona przez Wnioskodawcę w dniu 30 lipca 2012 r., na podstawie art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, będzie zwrócona na rachunek bankowy wskazany we wniosku ORD-IN, zgodnie z art. 14f § 2a ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.