2014.09.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-250/14/EK
z 5 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 27 maja 2014 r. (data wpływu 5 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 2 września 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skorygowania notą korygującą błędnego podmiotu wykazanego na fakturze – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skorygowania notą korygującą błędnego podmiotu wykazanego na fakturze.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 września 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z o.o., wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i zarejestrowanym podatnikiem na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka specjalizuje się w produkcji polieterowych elastycznych pianek. W październiku 2013 r., Wnioskodawca nawiązał współpracę z przedstawicielem spółki „X” z siedzibą w N. w Wielkiej Brytanii który negocjował w imieniu „X” zakup produktów Wnioskodawcy. Przed rozpoczęciem współpracy, na adres mailowy Wnioskodawcy zostały przesłane dokumenty potwierdzające fakt zarejestrowania spółki „X”, to jest świadectwo legalizacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz świadectwo o rejestracji podatnika VAT w brytyjskim urzędzie podatkowym.

Wstępnie ustalone warunki współpracy polegały na tym, że „X” miała składać zamówienia na wybrane produkty, dokonywać stuprocentowej przedpłaty ceny, zaś odbiór produktów miał dokonywać w imieniu nabywcy profesjonalny przewoźnik, bezpośrednio z zakładu produkcyjnego. W związku z tym, że współpraca z „X”. była transakcją towarową wewnątrz Unii Europejskiej i traktowana była jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT), to dokonane transakcje w kraju wysyłki (w Polsce) były opodatkowane zerową („0”) stawką VAT.

Wnioskodawca dokonał sprawdzenia NIP UE „X” na stronach internetowych Departamentu Wymiany Informacji o podatku VAT oraz w systemie VIES, potwierdzając tam, że „X” jest czynnym (aktywnym) podatnikiem VAT, zarejestrowanym na potrzeby handlu wewnątrzwspólnotowego. Zgodnie z wymogami zawartymi w art. 42 ust. 1 ustawy VAT Wnioskodawca zażądał dokumentów potwierdzających wywiezienie towarów z terytorium Polski i dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium Wielkiej Brytanii, które to dokumenty otrzymał (podpisane kopie faktur VAT dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oryginały dokumentów CMR, potwierdzających fakt wywozu towarów poza terytorium RP, potwierdzoną szczegółową specyfikację sprzedanych towarów). Transakcje odbywały się na podstawie zamówienia bez zawarcia umowy o współpracy. W styczniu 2014 r. Wnioskodawca zaproponował odbiorcy, podpisanie umowy ramowej, w tym ustalenie imiennej listy osób uprawnionych do potwierdzania odbioru towaru przez „X”. Kontrakt taki został podpisany pomiędzy Wnioskodawcą, reprezentowanym zgodnie z informacjami ujawnionymi w KRS, a osobą deklarującą posiadanie pełnomocnictw do podpisania umowy w imieniu „X”.

Mając uzasadnione podejrzenia, że osoba rzekomo reprezentująca Spółkę „X” (czyli podmiot który figuruje jako odbiorca towaru) mogą nie mieć faktycznych pełnomocnictw do składania oświadczeń woli w imieniu nabywcy Wnioskodawca wystosował korespondencję na adres figurujący kontrakcie i w fakturach sprzedaży z prośbą o potwierdzenie realizacji wszystkich dotychczasowych transakcji oraz kwoty salda obrotów. Nabywca wskazany w fakturze nie potwierdził przeprowadzanych transakcji i stwierdził, że nie udzielał pełnomocnictw do składania oświadczeń woli osobom wskazanym w korespondencji Wnioskodawcy. Wobec wątpliwości jakie powziął Wnioskodawca, co do zgodności z prawem dokonywanych czynności prawnych, Wnioskodawca dokonał szczegółowej weryfikacji dokumentacji dotyczącej dotychczasowej współpracy i postanowił złożyć korekty deklaracji VAT-7, zmieniając kwalifikacje sprzedaży ze sprzedaży wewnątrzwspólnotowej na krajową. Uregulował należny podatek VAT, zgodnie z dokonaną korektą. Wnioskodawca wystosował również zawiadomienie w sprawie do Prokuratury Rejonowej oraz powiadomienie do Generalnego Inspektora Informacji Finansowej w W.

W odpowiedzi na złożone zawiadomienie do Prokuratury Wnioskodawca otrzymał pismo z Komendy Powiatowej Policji o odmowie wszczęcia śledztwa w przedmiotowej sprawie, wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego i działania sprawcy posiadającego znamiona czynu nieumyślnego. Generalny Inspektor Informacji Finansowej nie podjął również żadnych czynności w sprawie. W tym stanie faktycznym i prawnym Wnioskodawca czynił dalsze działania wyjaśniające.

W ich wyniku ustalił, że:

Osoba podająca się za pełnomocnika Spółki „X” faktycznie nigdy nie miała pełnomocnictw do reprezentowania ww. podmiotu gospodarczego.
Towar nigdy nie dotarł do podmiotu wskazanego w pkt 1.
Faktycznym odbiorcą towaru jest firma „Y” z siedzibą w Wielkiej Brytanii, której właścicielem jest osoba podająca się za pełnomocnika Spółki „X”.
Firma „Y” jest zarejestrowana dla potrzeb rozliczeń wewnątrzunijnych.
Firma „Y” potwierdza odbiór towaru wyszczególnionego w fakturach, których stronami są Wnioskodawca oraz Spółka „X”
Firma „Y” posiada oryginały faktur sprzedaży (wystawionych przez Wnioskodawcę na firmę Spółkę „X”.), gdyż zostały one przekazane przez przewoźnika wraz z towarem.
Firma „Y” deklaruje zamiar rozliczenia podatku od wartości dodanej w kraju odbiorcy towaru.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w czasie dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych przez Wnioskodawcę., tj. w okresie od października 2013 roku do lutego 2014 roku, „Y” z siedzibą w Londynie była czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby rozliczeń wewnątrzwspólnotowych pod numerem GB…. Odbiór dokumentów potwierdzających wewnątrzwspólnotowe dostawy podpisywał Pan …, podający się za pełnomocnika nabywców towarów.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że na dzień sporządzenia niniejszego uzupełnienia wniosku:

Firma „Y” zmieniła w maju 2014 roku nazwę na „Z”.
Wnioskodawca otrzymał w dniu 28 sierpnia 2014 roku (z datą 13.08.2014 r.) od „Z” sporządzone noty korygujące – zmieniające nazwę nabywcy na rzeczywistego nabywcę towarów i podpisane przez wspólnika tej Spółki Pana ...
Wnioskodawca otrzymał w dniu 28 sierpnia 2014 roku od „Z” potwierdzone saldo rozrachunków podpisane przez wspólnika tej Spółki Pana ...
Wnioskodawca otrzymał w dniu 28 sierpnia 2014 roku od Pana … słowne potwierdzenie, iż w miesiącu sierpniu „Z” dokona właściwego rozliczenia podatku VAT w Wielkiej Brytanii z tytułu wszystkich przedmiotowych dostaw wewnątrzwspólnotowych dokonywanych przez Wnioskodawcę od października 2013 do lutego 2014 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym noty korygujące wystawione przez faktycznego posiadacza oryginałów faktur sprzedaży oraz faktycznego właściciela sprzedanego towaru mogą być dokumentem korygującym błędny podmiot wskazany na fakturze, aby można było ująć te dokumenty w rejestrze prowadzonym dla potrzeb podatku VAT i dokonać kwalifikacji przeprowadzonych transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie w faktycznym, jest on uprawniony do uznania, że noty korygujące sporządzone przez faktycznego odbiorcę towarów, posiadającego oryginał faktury sprzedaży w zakresie zmiany nabywcy z „X” na „Y” upoważniają Wnioskodawcę do dokonania korekt deklaracji VAT-7, uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru i zastosowania stawki „0%” do dokonanej dostawy towaru. Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług: „Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierająca pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą”.

Zgodnie z art. 106k ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług nota korygującą powinna zawierać: 1. wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA” , 2. numer kolejny i datę jej wystawienia; 3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej; 4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6; 5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Zdaniem Wnioskodawcy użyte przez ustawodawcę określenie w art. 106k ust. 1 „nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierająca pomyłki....” jest adekwatne do sytuacji faktycznej opisanej we wniosku o wydanie interpretacji materialnego prawa podatkowego „Y”, tak jak stanowi powołany w zdaniu poprzednim przepis prawny:

jest nabywcą towaru,
przejął nad towarem władztwo ekonomiczne,
w jego imieniu została dokonana zapłata za towar,
potwierdza ten fakt,
otrzymał i dysponuje do chwili obecnej fakturą sprzedaży,
„pomyłka” w fakturach sprzedaży planowana do sprostowania nie dotyczy elementów wyłączonych od korekty w formie noty korygującej, zawartych w art. w art. 106 e ust 1 pkt 8-15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowym dokumentem umożliwiającym dostosowanie zapisów w fakturach sprzedaży do zgodności ze stanem faktycznym i prawnym jest wystawienie noty korygującej przez ”Y”, w którym to dokumencie zostanie wskazany jako nabywca towaru.

Wnioskodawca analizował także drugą z możliwych dróg korekty faktur sprzedaży, zawartą w art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług tj. wystawienie faktur korygujących przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy ten sposób korekty nie jest właściwy do sytuacji zawartej we wniosku o interpretację. Podstawowy problem w zastosowaniu faktury korygującej, wynikający z opisanego stanu faktycznego to.

nabywca wskazany w fakturze nigdy nie uczestniczył w transakcji na żadnym z etapów jej realizacji (nie otrzymał faktury sprzedaży, nie otrzymał towaru, nie dokonał zapłaty),
Spółka „X” nie zamierza dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej, który to obowiązek jest wymagany przez art. 29a ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, by możliwe było skorygowanie podstawy opodatkowania do zera,
faktura sprzedaży nigdy nie została zaewidencjonowana w księgach „X”, dlatego też faktura korygująca nie jest w stanie odnosić się do pierwotnego dokumentu podlegającego korekcie. Stanowisko, które prezentuje Wnioskodawca znajduje, jego zdaniem, także odzwierciedlenie w Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 17 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Po 221/13. Orzeczenie dotyczyło wprawdzie stanu prawnego, gdy zasady wystawianie faktur i not korygujących były uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów, nie mniej jednak włączenie treści dotyczących ww. zagadnień do ustawy o podatku od towarów i usług nie zmienia sensu orzeczenia.

„Faktura jest dokumentem, który ma odzwierciedlać rzeczywistą transakcję. Przepis § 13 i § 14 rozporządzenia stanowi o możliwości skorygowania faktury poprzez wystawienia faktury korygującej. Przepis § 15 ust. 1 rozporządzenia dopuszcza również możliwość wystawienie noty korygującej w przypadku jakiejkolwiek pomyłki w nazwie odbiorcy towaru czy usługi. Przepisy nie określają, jakiego rodzaju mają to być pomyłki. Dlatego też w ocenie Sądu należy przyjąć, że każdą pomyłkę (błąd) na fakturze dotyczącą pozycji określonych w § 5 ust. 1 pkt 1-5 rozporządzenia można skorygować notą korygującą. W szczególności mogą one dotyczyć imion i nazwisk lub nazw bądź nazw skróconych sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresów, a także numerów identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy. Trudno dostrzec podstawę prawną do twierdzenia jakoby możliwość wystawienia noty korygującej dotyczyła jedynie "drobnych omyłek”.

Sąd nie podziela opinii organu, że w opisanej sytuacji poprzez wystawienie noty korygującej doszłoby do zmiany „podmiotu umowy sprzedaży”. Aby bowiem takie twierdzenie było dostatecznie uzasadnione, należałoby wykazać, że skarżąca spółka nie była stroną tej umowy. W takich sytuacjach istotne są przede wszystkim względy materialne transakcji, a nie sama strona formalna dokumentu (vide: wyrok NSA z dnia 24 lipca 2008 r. sygn. akt I FSK 818/07 dostępny w bazie …). Jeśli nota korygująca koryguje fakturę, w której, tak jak w opisanym stanie faktycznym, określono błędnie nazwę odbiorcy, to wraz z fakturą stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego. Taka wykładnia prawa jest zgodna z zasadą neutralności.

Reasumując należy podkreślić, że zarówno sprzedawca jak i nabywca towarów i usług mają odpowiednie instrumenty prawne, aby skorygować podstawowy dokument dla rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług, jakim jest faktura VAT. Wystawca faktury poprzez wystawienia faktury korygującej, natomiast odbiorca poprzez wystawienie noty korygującej. Dopiero po skorygowaniu faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli stwierdza fakt dojścia miedzy określonymi podmiotami do rzeczywistej operacji gospodarczej w wartościach i ilościach wykazanych na fakturze i tylko faktura wraz notą korygującą może stanowić podstawę do obniżenia podatku należnego (vide; wyrok NSA z dnia 21 marca 2012 r. o sygn. akt I FSK 806/11 dostępny w bazie …).

Wnioskodawca potwierdza fakt, że postępowanie kontrahenta wywołało zachowania ostrożnościowe. Wnioskodawca dołożył należytej staranności, aby wyjaśnić sprawę, z ostrożności dokonał korekty deklaracji VAT -7 i przekwalifikował obrót ze sprzedaży z dostawy wewnątrzwspólnotowej towaru na krajową transakcję sprzedaży, co w sposób oczywisty wiązało się z poniesieniem straty na sprzedaży, gdyż dokonał obliczenia podatku należnego metodą „w stu”.

Zważając na orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Wnioskodawca uważa, że nie może zostać pozbawiony prawa do zaliczenia dokonanych transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru ze stawką 0%, nawet w sytuacji, w której druga strona transakcji działa w sposób budzący wątpliwości Wnioskodawcy. Rozwiązanie, które proponuje Wnioskodawca (tj. zastosowanie not korygujących) jego zdaniem jest zgodne z obowiązującym prawem i umożliwia szybkie dokonanie korekty deklaracji VAT- 7 , tym samym ogranicza straty Wnioskodawcy.

Zgodnie z wyrokiem TSUE z 13 lutego 2014 r. w sprawie C-18/13 Maks Pen EOOD

Aby dany podmiot mógł skorzystać z prawa do odliczenia powinny zostać spełnione trzy podstawowe warunki:

dany podmiot musi być podatnikiem w rozumieniu dyrektywy 2006/112,
towary i usługi, z którymi wiąże się prawo do odliczenia, powinny być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby jego własnych opodatkowanych transakcji, oraz
owe towary i usługi powinny zostać dostarczone przez innego podatnika znajdującego się na wcześniejszym etapie obrotu.

W efekcie, można odmówić podatnikowi prawa do odliczenia podatku, ale pod warunkiem, że wykazane zostanie na podstawie obiektywnych dowodów, iż podatnik, któremu towary lub usługi stanowiące podstawę prawa odliczenia zostały dostarczone lub wyświadczone, wiedział lub powinien wiedzieć, że przez nabycie owych towarów lub usług, uczestniczy on w transakcji biorącej udział w oszustwie w podatku VAT popełnionym przez dostawcę lub inny podmiot występujący na wcześniejszym lub późniejszym etapie w łańcuchu dostaw lub usług. Wykazanie, że istnieją ww. obiektywne dowody należy do obowiązku organów podatkowych, sądy krajowe są zaś zobowiązane do kontroli, czy organy podatkowe wykazały istnienie takich obiektywnych przesłanek .

Aby jednak podatnikowi odmówiono prawa do odliczenia w ww. okolicznościach muszą zostać spełnione dwa warunki. Po pierwsze, okoliczności te muszą stanowić oszukańcze zachowanie, a po drugie, z obiektywnych dowodów wynika, że podatnik wiedział lub powinien wiedzieć, iż transakcja powoływana w celu uzasadnienia prawa do odliczenia podatku brała udział w tym oszustwie, co należy jednak do oceny sądu odsyłającego. Posiłkując się tezami zawartymi w orzeczeniu ETS należy jednoznacznie stwierdzić, że Wnioskodawca nie tylko nie uczestniczył w procederze mającym na celu jakiekolwiek oszustwo, reagował w sposób prawem dopuszczony, skorygował deklaracje VAT-7 ponosząc ewidentne straty na transakcji, wyjaśnił sprawę i uznaje, że jest uprawniony do przyjęcia not korygujących, które umożliwią mu doprowadzenie zapisów w fakturach sprzedaży do stanu zgodności z treścią faktycznej operacji gospodarczej, jaka miała miejsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie zaś do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony)
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem w świetle wskazanego art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3, ewentualnie uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących podmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106e ustawy, faktura powinna zawierać:

1.datę wystawienia;

2.kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5.numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6.datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.stawkę podatku;

13.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.kwotę należności ogółem;

16.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy „metoda kasowa”;

17.w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;

18.w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;

19.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:

przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

20.w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;

21.w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;

22.w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:

przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;

23.w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;

24.w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:

numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Ze względu na zdarzające się pomyłki przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego, ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów na fakturach VAT, tj.:

art. 106j ustawy określa przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej,
art. 106k ustawy określa przypadki, w których możliwe jest wystawienie przez nabywcę noty korygującej.

I tak zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca, stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy, powinna zawierać:

1.wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;

2.numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

3.dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4.przyczynę korekty;

5.jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6.w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Natomiast w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2 stosownie do art. 106j ust. 3 ustawy:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Faktura, ta wymaga akceptacji wystawcy faktury (ust. 2).

Faktura, o której mowa w ust. 1 zgodnie z art. 106k ust. 3 ustawy, powinna zawierać:

wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
numer kolejny i datę jej wystawienia;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Jednocześnie należy stwierdzić, że nie można poprzez wystawienie noty korygującej zmieniać podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturze, wówczas nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Faktura wystawiona na innego podatnika dokumentuje czynności, które faktycznie nie zostały wykonane.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką z o.o., wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i zarejestrowanym podatnikiem na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka specjalizuje się w produkcji polieterowych elastycznych pianek. W październiku 2013 r., Wnioskodawca nawiązał współpracę z przedstawicielem spółki „X” z siedzibą w Northampton, który negocjował w imieniu „X” zakup produktów Wnioskodawcy. Przed rozpoczęciem współpracy, na adres mailowy Wnioskodawcy zostały przesłane dokumenty potwierdzające fakt zarejestrowania spółki „X”, to jest świadectwo legalizacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz świadectwo o rejestracji podatnika VAT w brytyjskim urzędzie podatkowym.

Wstępnie ustalone warunki współpracy polegały na tym, że Spółka „X” miała składać zamówienia na wybrane produkty, dokonywać stuprocentowej przedpłaty ceny, zaś odbiór produktów miał dokonywać w imieniu nabywcy profesjonalny przewoźnik, bezpośrednio z zakładu produkcyjnego. W związku z tym, że współpraca ze Spółką „X” była transakcją towarową wewnątrz Unii Europejskiej i traktowana była jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT), to dokonane transakcje w kraju wysyłki (w Polsce) były opodatkowane zerową („0”) stawką VAT.

Mając uzasadnione podejrzenia, że osoba rzekomo reprezentująca „X”, (czyli podmiot który figuruje jako odbiorca towaru) mogą nie mieć faktycznych pełnomocnictw do składania oświadczeń woli w imieniu nabywcy Wnioskodawca wystosował korespondencję na adres figurujący kontrakcie i w fakturach sprzedaży z prośbą o potwierdzenie realizacji wszystkich dotychczasowych transakcji oraz kwoty salda obrotów. Nabywca wskazany w fakturze nie potwierdził przeprowadzanych transakcji i stwierdził, że nie udzielał pełnomocnictw do składania oświadczeń woli osobom wskazanym w korespondencji Wnioskodawcy. Wobec wątpliwości jakie powziął Wnioskodawca, co do zgodności z prawem dokonywanych czynności prawnych, Wnioskodawca dokonał szczegółowej weryfikacji dokumentacji dotyczącej dotychczasowej współpracy i postanowił złożyć korekty deklaracji VAT-7, zmieniając kwalifikacje sprzedaży ze sprzedaży wewnątrzwspólnotowej na krajową. Uregulował należny podatek VAT, zgodnie z dokonaną korektą.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w czasie dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych przez Wnioskodawcę, tj. w okresie od października 2013 roku do lutego 2014 roku, „Y” z siedzibą w Londynie była czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby rozliczeń wewnątrzwspólnotowych pod numerem GB... Odbiór dokumentów potwierdzających wewnątrzwspólnotowe dostawy podpisywał Pan …, podający się za pełnomocnika nabywców towarów.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy noty korygujące wystawione przez faktycznego posiadacza oryginałów faktur sprzedaży oraz faktycznego właściciela sprzedanego towaru mogą być dokumentem korygującym błędny podmiot wskazany na fakturze, aby można było ująć te dokumenty w rejestrze prowadzonym dla potrzeb podatku VAT i dokonać kwalifikacji przeprowadzonych transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, że nie można jej uznać za prawidłową, gdy dokumentuje ona transakcję, która nie miała miejsca.

Nota korygująca to prosty dokument sporządzany przez nabywcę, gdy dostrzeże on mało znaczące błędy w treści faktury. Mogą to być np. błędy w danych nabywcy lub sprzedawcy, niewłaściwy opis towaru, błędy w datach, które nie zmieniają kwot podatków, itp. Notą korygującą nie można poprawiać danych liczbowych na fakturze (np. stawki czy kwoty VAT). Taka nota korygująca powinna zawierać:

nazwę dokumentu - „nota korygująca”,
dane obu stron transakcji (w tym NIP-y),
numer i datę wystawienia pierwotnej faktury oraz datę dostarczenia towaru lub wykonania usługi, jeżeli różni się od daty wystawienia,
treść pierwotną podlegającą zmianie notą korygującą oraz treść prawidłową.

Zgodnie z przepisami, nota korygująca wymaga „akceptacji” sprzedawcy.

Stosownie do powyższego noty korygujące umożliwiają poprawienie pomyłek odnoszących się do konkretnego podatnika (kontrahenta) wymienionego na wystawionej fakturze. Decydujące znaczenie ma zatem, czy na skutek danego błędu zmienił się podmiot wskazany na fakturze, co oznacza zarazem, że notą korygująca nie można zmienić całości danych nabywcy. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturach (a tak jest w przedmiotowym przypadku), wówczas nie jest dopuszczalne ich korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Wystawienie noty krygującej w takiej sytuacji nie koryguje pomyłki dotyczącej nabywcy, a wskazuje zupełnie innego nabywcę. Nie jest to więc korekta pomyłki, a zmiana treści dokumentu. Ponadto faktury wystawione na inny podmiot niż nabywca nie dokumentują rzeczywistej transakcji.

W sytuacji opisanej we wniosku, gdzie Wnioskodawca wskazał na fakturze „X” jako nabywcę, nie w wyniku własnej omyłki lub błędu lecz w wyniku wprowadzenia go w błąd co do tożsamości nabywcy, należy stwierdzić, że faktura ta nie dokumentowała transakcji będącej przedmiotem prawnie skutecznej umowy, a tym samym brak jest podstaw aby faktury te były skorygowane notą krygującą przez podmiot który ostatecznie wszedł w ich posiadanie jak też w posiadanie towaru. Zauważyć także należy, że faktury te nie dokumentowały dokonanej dostawy na podstawie prawnie skutecznej umowy, a tym samym żadna jej korekta za pomocą noty korygującej nie powoduje ich legalizacji.

Zatem skoro faktura ta nie dokumentuje dostawy towarów to powinna być skorygowana fakturą korygującą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym, odnoszące się do możliwości zmiany faktur pierwotnych notą korygująca jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca wskazał również, że dokonał korekty deklaracji VAT-7 i przekwalifikował obrót ze sprzedaży z dostawy wewnątrzwspólnotowej towaru na krajową transakcje sprzedaży.

Spółka wskazała również, że w czasie dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych przez Wnioskodawcę., tj. w okresie od października 2013 roku do lutego 2014 roku, „Y” z siedzibą w Londynie była czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby rozliczeń wewnątrzwspólnotowych pod numerem GB... Ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i zarejestrowanym podatnikiem na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zgodnie z powyższym jeżeli transakcja pomiędzy Wnioskodawcą a firmą „Y” faktycznie miała miejsce i zostały spełnione warunki formalne dla uznania jej za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru - Wnioskodawca dla udokumentowania tej dostawy winien wystawić nową fakturę, która odzwierciedlać będzie rzeczywisty przebieg transakcji. Faktura ta, jako dokumentująca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru na rzecz nabywcy powinna zostać ujęta w rejestrze prowadzonym dla potrzeb VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy ocenia całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę orzecznictwa sądowego, należy zauważyć, że powołane wyroki sądów są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin