2014.07.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-368/14/LSz
z 17 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 3 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ubrań służbowych oraz uznania udostępnienia strojów służbowych za nieodpłatne świadczenie usług lub nieodpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ubrań służbowych oraz uznania udostępnienia strojów służbowych za nieodpłatne świadczenie usług lub nieodpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 3 lipca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 czerwca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

B.spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zajmuje się sprzedażą odzieży oraz akcesoriów oznaczonych oznaczeniem handlowym, do którego uprawnienia przysługują Spółce. Działalność Spółki jest prowadzona między innymi w sieci sklepów zlokalizowanych w szczególności w galeriach handlowych na terenie Polski. Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. W związku z działalnością prowadzoną w sieci sklepów Spółka zatrudnia pracowników sklepów, których zadaniem jest obsługa klientów, kas sklepowych, przymierzalni itp. Polityka Spółki w zakresie promocji logo, (oznaczenia handlowego, którym oznaczone są towary i/lub punkty sprzedaży towarów), zakłada, iż strój pracowników sklepów powinien być skutecznym narzędziem promocji logo, a zatem pracownicy powinni nosić ubrania oznaczone oznaczeniem handlowym, pod którym prowadzona jest sieć sklepów (dalej również jako: „odzież służbowa” lub „stroje służbowe”).

W związku z powyższym Spółka planuje zobowiązać pracowników sklepów do noszenia odzieży służbowej w czasie pracy oraz ustalenie zasad korzystania z tych strojów oraz ich zwrotu. W związku z planowanym działaniem Spółka ma zamiar zamówić odzież dla pracowników. Odzież będzie utrzymana w ustalonej wcześniej stylizacji zgodnej z aktualnym trendem poszczególnych kolekcji. Zlecenie uszycia tej partii towaru będzie dedykowane tylko i wyłącznie zaopatrzeniu pracowników w odzież służbową. Odzież zostanie podzielona na zestawy noszone w odpowiedniej konfiguracji. Odzież ta będzie utrzymana w kolorystyce zgodnej z kolorystyką oznaczenia handlowego, z umieszczonym na niej w logotypem. Spółka pragnie również mocno podkreślić fakt, iż oprócz funkcji promocji logo, noszenie strojów służbowych oznaczonych logotypem eliminuje niebezpieczeństwo, iż ewentualne noszenie przez pracowników ubrań konkurencyjnych marek może niekorzystnie wpłynąć na postrzeganie przez klientów sklepów Spółki i konsekwentnie zaburzać przekaz promocji produktów Spółki.

Z uwagi na specyfikę prowadzonej przez Spółkę działalności wprowadzenie obowiązku noszenia przez pracowników odzieży służbowej ma zapewnić spójny przekaz marketingowy dotyczący logo Spółki. Ubrania pracownikom będą udostępniane na okres wyposażenia w strój służbowy trwający do 6 miesięcy (czasu trwania sprzedaży danej kolekcji), po upływie którego odzież będzie zwracana do Spółki lub odsprzedawana pracownikom po cenach uwzględniających czas jej użytkowania oraz stopień zużycia. Podobne zasady będą stosowane w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem. Udostępnianie odzieży będzie miało charakter okresowego zaopatrzenia pracowników w stroje, mające służyć zwiększeniu rozpoznawalności oznaczenia handlowego pracodawcy. Spółka planuje odliczać podatek VAT od nabycia przedmiotowych ubrań (na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „Ustawa o VAT”) oraz zaliczać ich wartość do kosztów uzyskania przychodu (zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (dalej: „Ustawa CIT”). Jednocześnie Spółka nie będzie doliczać wartości ubrań udostępnionych pracownikom w okresie wyposażenia w strój służbowy do podstawy opodatkowania (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (dalej: „Ustawa PIT”), a także nie będzie naliczać VAT należnego z tytułu nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników uznając, iż nie następuje powstanie nieodpłatnego świadczenia dla pracownika w rozumieniu ustawy PIT, ani nie ma miejsca nieodpłatne świadczenie usług lub przekazanie towarów podlegające opodatkowaniu VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że zakup przez Spółkę szytej odzieży służbowej z logo firmy dla swoich pracowników będzie miał związek z wykonywaną przez Spółkę wyłącznie działalnością opodatkowaną. Działalność ta to sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Zakup szytej odzieży służbowej z logo firmy będzie udokumentowany fakturami wystawianymi na Spółkę.

Odzież służbowa stanowi nośnik treści o charakterze informacyjno-reklamowym. Strój ten stanowi w ocenie Spółki istotny czynnik marketingowy w ogólnej strategii reklamowej firmy. Pracownicy, którym zostaną wydane stroje służbowe, mają bezpośredni kontakt z klientami sklepu. Częstotliwość tych kontaktów jest wysoka, w związku z tym wyposażenie pracowników w jednolitą oznakowaną logo odzież przyczynia się do zindywidualizowania firmy, utrwalenia jej marki, rozpowszechniania logo. Stroje służbowe pracowników są oznaczone logotypem marki i utrzymane w kolorystyce właściwej dla logo firmy. Przyczyniają się tym samym do zwiększenia rozpoznawalności logo marki Spółki. W ocenie Spółki zakup strojów służbowych dla pracowników wykazuje niewątpliwie związek z prowadzoną działalnością. Biorąc pod uwagę specyfikę prowadzonej przez Spółkę działalności, która zajmuje się sprzedażą odzieży i akcesoriów, strój taki będzie stanowił reklamę i promocję marki, która to przyczynia się bezpośrednio do wzrostu przychodów z tytułu sprzedaży towarów z logo Spółki. Obowiązek noszenia ubioru służbowego należeć będzie do obowiązków pracownika w czasie wykonywania pracy.

W momencie przekazania pracownikowi odzieży na okres 6 miesięcy nie zostanie przeniesione władztwo nad tym towarem w zakresie dysponowania odzieżą jak właściciel. W okresie wyposażenia pracowników w stroje służbowe, pozostaną one nadal własnością Spółki. Ponadto używanie strojów służbowych, stanowiących część przedsiębiorstwa nie będzie użyte do innych celów niż działalność gospodarcza. Przekazanie ubioru służbowego nie będzie spełniało też definicji przekazania ubrania na cele osobiste.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 2 i nr 4):

2.Czy Spółka ma prawo odliczyć VAT od nabycia przedmiotowych ubrań służbowych?

4.Czy udostępnienie strojów służbowych w okresie wyposażenia w strój służbowy stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług lub nieodpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2 Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie w art. 88 Ustawy o VAT wymieniono czynności w stosunku do których nie przysługuje prawo do odliczenia VAT. Przepisy Ustawy o VAT nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. W praktyce przyjmuje się, że związek ten może być bezpośredni (np. wydatek na nabycie towaru, którzy podlega odsprzedaży), bądź pośredni. W ocenie Spółki zakup strojów służbowych dla pracowników wykazuje niewątpliwie związek z prowadzoną działalnością. Biorąc pod uwagę specyfikę prowadzonej przez Spółkę działalności, która zajmuje się sprzedażą odzieży i akcesoriów, strój taki będzie stanowił reklamę i promocję marki, która to przyczynia się bezpośrednio do wzrostu przychodów z tytułu sprzedaży towarów z logo Spółki. Jednocześnie zdaniem Spółki zakup odzieży służbowej, jako zakup związany z działalnością opodatkowaną, nie spełnia żadnej z negatywnych przesłanek zawartych w art. 88 ustawy o VAT.

Ad. 4 Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

-użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

-nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zważywszy na powyższe i biorąc pod uwagę zdarzenie przyszłe będące przedmiotem wniosku, w ocenie Spółki, przekazanie stroju służbowego pracownikom na okres 6-ciu miesięcy nie będzie podlegało uregulowaniom dotyczącym nieodpłatnego świadczenia, ani dostawy towarów w związku z czym nie będzie ono podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Argumentem za takim stanowiskiem jest po pierwsze fakt, iż przekazanie pracownikom strojów służbowych nie będzie wypełniało definicji dostawy towarów, w momencie przekazania nie zostanie przeniesione władztwo nad tym towarem w zakresie dysponowania odzieżą jak właściciel. W okresie wyposażenia pracowników w stroje służbowe, pozostaną one nadal własnością Spółki. Ponadto używanie strojów służbowych, stanowiących część przedsiębiorstwa nie będzie użyte do innych celów niż działalność gospodarcza. Przekazanie ubioru służbowego nie spełnia też definicji przekazania ubrania na cele osobiste. Pomimo, iż Spółce, w jej ocenie, przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie ubioru, Spółka nie ma obowiązku opodatkowania przekazania pracownikowi stroju służbowego podatkiem należnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik podatku VAT, zajmuje się sprzedażą detaliczną odzieży prowadzonej w wyspecjalizowanych sklepach zlokalizowanych na terenie Polski. Wnioskodawca zatrudnia pracowników, których zadaniem jest obsługa klientów, kas sklepowych, przymierzalni itp. Wnioskodawca zamierza zamówić odzież dla pracowników, która będzie utrzymana w kolorystyce zgodnej z kolorystyką oznaczenia handlowego, z umieszczonym na niej logotypem. Zlecenie uszycia strojów będzie miało na celu wyłącznie zaopatrzenie pracowników w odzież służbową. Zakup przez Wnioskodawcę szytej odzieży służbowej z logo firmy dla swoich pracowników będzie miał związek z wykonywaną przez Wnioskodawcę wyłącznie działalnością opodatkowaną. Zakup tej odzieży będzie udokumentowany fakturami wystawianymi na Wnioskodawcę.

Polityka Spółki w zakresie promocji logo, (oznaczenia handlowego, którym oznaczone są towary i/lub punkty sprzedaży towarów), zakłada, że strój pracowników sklepów powinien być skutecznym narzędziem promocji logo, a zatem pracownicy powinni nosić ubrania oznaczone oznaczeniem handlowym, pod którym prowadzona jest sieć sklepów. W ocenie Wnioskodawcy strój ten stanowi istotny czynnik marketingowy w ogólnej strategii reklamowej firmy. Odzież służbowa stanowi nośnik treści o charakterze informacyjno-reklamowym w związku z tym wyposażenie pracowników w jednolitą oznakowaną logo odzież przyczynia się do zindywidualizowania firmy, utrwalenia jej marki, rozpowszechniania logo, gdyż pracownicy, którym zostaną wydane stroje służbowe, mają bezpośredni kontakt z klientami sklepu. Obowiązek noszenia ubioru służbowego należeć będzie do obowiązków pracownika w czasie wykonywania pracy. W ocenie Spółki zakup strojów służbowych dla pracowników wykazuje niewątpliwie związek z prowadzoną działalnością dotyczącą sprzedaży odzieży i akcesoriów. Strój będzie stanowił reklamę i promocję marki, która to przyczynia się bezpośrednio do wzrostu sprzedaży towarów z logo Spółki. Jednocześnie Wnioskodawca uniknie noszenia przez pracowników ubrań konkurencyjnych marek.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, że warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakupione stroje służbowe z logo Spółki jest wykorzystanie ich do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć dla swoich pracowników stroje służbowe z logo Spółki. Jak wskazał Wnioskodawca zakup tych strojów będzie miał związek z działalnością opodatkowaną – sprzedażą odzieży. Niewątpliwie noszenie przez pracowników sklepów strojów służbowych z logo firmy w trakcie pracy związane będzie z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, gdyż taki strój będzie stanowił jej reklamę i promocję marki co przyczyni się bezpośrednio do wzrostu sprzedaży towarów Spółki. Strój ten stanowić będzie także istotny czynnik marketingowy w ogólnej strategii reklamowej firmy. W związku z tym wyposażenie pracowników w jednolitą oznakowaną logo odzież przyczyni się do zindywidualizowania firmy, utrwalenia jej marki, rozpowszechniania logo firmy.

Należy zatem stwierdzić, że w zakresie w jakim zakupione towary (stroje służbowe) będą związane z działalnością opodatkowaną, Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych strojów służbowych z logo firmy wykorzystanych przez pracowników w trakcie pracy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu strojów służbowych z logo firmy dla swoich pracowników, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii opodatkowania VAT udostępnienia pracownikom w trakcie godzin pracy strojów służbowych, należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z uwagi na powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ww. ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ww. ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Jak wynika natomiast z art. 7 ust. 7 ww. ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Opodatkowaniu podlega również zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabywać dla swoich pracowników stroje służbowe z logo firmy, które będą następnie udostępniane pracownikom w trakcie godzin pracy. Ubrania pracownikom będą przekazywane na okres wyposażenia w strój służbowy trwający do 6 miesięcy (czasu trwania sprzedaży danej kolekcji), po upływie którego odzież będzie zwracana do Spółki lub odsprzedawana pracownikom po cenach uwzględniających czas jej użytkowania oraz stopień zużycia. Podobne zasady będą stosowane w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem. Udostępnianie odzieży będzie miało charakter okresowego zaopatrzenia pracowników w stroje, mające służyć zwiększeniu rozpoznawalności oznaczenia handlowego pracodawcy.

Należy zauważyć, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mowa jest tu o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Definicja ta wskazuje, iż istotny jest przede wszystkim ekonomiczny, a nie prawny aspekt transakcji, bowiem w przypadku tym nie musi nastąpić przeniesienie własności towarów w rozumieniu prawa cywilnego.

Spośród czynności „przeniesienia prawa rozporządzenia towarami jak właściciel” można wymienić takie czynności jak: sprzedaż, zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu, tj. nie tylko uprawnienia do korzystania z nabytych towarów, ale i obciążenia oraz wyzbycia się własności.

W przedmiotowej sprawie nie mamy w ogóle do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel gdyż Wnioskodawca nie przekaże nabytych towarów innemu podmiotowi lecz wykorzysta, zużyje przedmiotowe towary na potrzeby własnej działalności gospodarczej, tj. ubrania pracownikom będą udostępniane na okres wyposażenia w strój służbowy trwający do 6 miesięcy, po upływie którego odzież będzie zwracana do Spółki lub odsprzedawana pracownikom po cenach uwzględniających czas jej użytkowania oraz stopień zużycia.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Analiza natomiast powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny.

Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Jednak w przedmiotowej sprawie nie można mówić o jakimkolwiek zużyciu lub przekazaniu towarów na cele osobiste Wnioskodawcy czy jego pracowników, gdyż towary (stroje służbowe) wykorzystane zostaną w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy tj. w sklepach, w których będą noszone przez pracowników.

Wprawdzie przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”, jednak za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że przekazanie strojów służbowych z logo firmy pracownikom, nie będzie nosiło znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób.

Osoby te (pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz wykorzystanie strojów służbowych z zamieszczonym logo firmy, które Wnioskodawca przekaże swoim pracownikom nie będą służyły celom prywatnym tych osób, gdyż ich wykorzystanie związane będzie niewątpliwie z reklamą i promocją marki firmy Wnioskodawcy i będzie miało użycie w godzinach pracy.

Ponadto w ramach udostępnienia nie dochodzi do dostawy strojów, gdyż przez cały okres wyposażania pracowników pozostają one własnością Wnioskodawcy.

A zatem czynności udostępnienia pracownikom strojów służbowych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 cyt. ustawy o VAT.

Powyższego udostępniania strojów służbowych nie można również uznać za podlegające opodatkowaniu świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Biorąc pod uwagę, że w okresie wyposażenia pracowników w stroje służbowe, pozostają własnością Spółki (stanowią jej towar) należy w analizowanym przypadku odnieść się do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Aby uznać dane świadczenie za zrównane z odpłatnym świadczeniem usług muszą być spełnione następujące warunki:

towary muszą być częścią przedsiębiorstwa podatnika;
towary muszą być użyte do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika;
podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tylko łączne zaistnienie wszystkich ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Spółka nie powinna opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia.

W tym zakresie szczególnie istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej (pkt b), wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Jak wskazano wyżej udostępnienie strojów służbowych z logo firmy pracownikom jest niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ubrania te będą bowiem wykorzystywane przez pracowników wyłącznie podczas pracy w sklepie i zgodnie z polityką Spółki stanowić będą formę reklamy i promocję marki. Stroje służbowe nie będą użyte do innych celów niż działalność gospodarcza. Co więcej zostaną ustalone zasady korzystania z tych strojów oraz ich zwrotu. Ponadto odzież będzie utrzymana w ustalonej wcześniej stylizacji zgodnej z aktualnym trendem poszczególnych kolekcji. Odzież zostanie podzielona na zestawy noszone w odpowiedniej konfiguracji i będzie utrzymana w kolorystyce zgodnej z kolorystyką oznaczenia handlowego, z umieszczonym na niej w logotypem.

Wprowadzenie obowiązku noszenia przez pracowników odzieży służbowej ma zapewnić spójny przekaz marketingowy dotyczący logo Spółki. Udostępnianie odzieży będzie miało charakter okresowego zaopatrzenia pracowników w stroje, mające służyć zwiększeniu rozpoznawalności oznaczenia handlowego pracodawcy a tym samym wzrost sprzedaży produktów Wnioskodawcy.

Tym samym nie można uznać, że udostepnienie strojów służbowych będzie miało cel osobisty (prywatny) pracownika niezwiązany z działalnością Spółki.

W rezultacie, biorąc pod uwagę, że głównym celem będzie promowanie marki firmy, wykorzystanie przedmiotowych strojów służbowych do celów prywatnych praktycznie nie będzie miało miejsca (z uwagi na ciągłe utrzymywanie się waloru reklamowego – logo i kolorystycznego).

Zatem czynności udostępnienia pracownikom strojów służbowych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o VAT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż mimo spełnienia przesłanki polegającej na prawie do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu strojów służbowych wystąpi związek pomiędzy ich udostępnieniem a prowadzonym przedsiębiorstwem, a zatem udostępnianie tych towarów pracownikom będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy, że „…przekazanie stroju służbowego pracownikom na okres 6-ciu miesięcy nie będzie podlegało uregulowaniom dotyczącym nieodpłatnego świadczenia, ani dostawy towarów w związku z czym nie będzie ono podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin