Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-354/14/LSz
z 8 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 kwietnia 2014 r. (data wpływu 8 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy potwierdzenie przez Urząd Statystyczny zakwalifikowania wyrobów do PKWiU 24.44.23.0 daje wystarczającą podstawę do stosowania zasady „odwrotnego obciążenia” przy fakturowaniu transakcji sprzedaży wyrobów Wnioskodawcy zaliczanych do PKWiU 24.44.23.0 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy potwierdzenie przez Urząd Statystyczny w Łodzi zakwalifikowania wyrobów do PKWiU 24.44.23.0 daje wystarczającą podstawę do stosowania zasady „odwrotnego obciążenia” przy fakturowaniu transakcji sprzedaży wyrobów Wnioskodawcy zaliczanych do PKWiU 24.44.23.0.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem drutu miedzianego zaliczonego do PKWiU 24.44.23.0. Zaliczenie produktów Wnioskodawcy do tego PKWiU potwierdził Urząd Statystyczny pismem znak … z dnia 29 października 2013 r. Zaliczenie wyrobów do tej grupy zobowiązuje Wnioskodawcę do stosowania w zakresie podatku VAT- tzw. odwrotnego obciążenia przy transakcjach sprzedaży.

Ostatnio dotarła do Wnioskodawcy informacja (poprzez spotkanie branżowe technologów produkcji), że na takie zaliczenie wyrobów do wskazanego PKWiU, niektóre Urzędy Skarbowe nie wyrażają zgody, prezentując odmienną opinię.

Pismem z dnia 21 października 2013 r. Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Statystycznego z zapytaniem: czy do symbolu PKWiU 24.44.23.0 należy zakwalifikować:

1. drut miedziany o średnicy Ø8 mm,
2. drut miedziany w zakresie średnic od Ø1.00 mm do Ø6.35 mm,
3. dwa druty miedziane o średnicy Ø8 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
4. dwa druty miedziane w zakresie średnicy od Ø1.00 mm do Ø6.35 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
5. rzy do szesnastu drutów miedzianych, w zakresie średnicy od Ø0.1 mm do Ø0.5 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
6. skręcone druty miedziane w zakresie przekroju od 0.14 mm² do 150 mm².
   
   

Należy zaznaczyć, że materiałem wejściowym do produkcji ww. asortymentu jest produkt do ciągnienia (walcówka) - definiowany w normie EN 1977 jako: „wyrób pośredni, przerobiony plastycznie, o pełnym przekroju poprzecznym, jednakowym na całej długości, dostarczany w kręgach”. Koniec cytatu pisma „M.” Sp. z o.o. z dnia 21 października 2013 r. do Urzędu Statystycznego.

Otrzymana odpowiedź z dnia 29 października 2013 r. (znak …) brzmi:

„(...) wyroby:

• drut miedziany o średnicy Ø8 mm,
• drut miedziany w zakresie średnic od Ø1.00 mm do Ø6.35 mm,
• dwa druty miedziane o średnicy Ø8 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
• dwa druty miedziane w zakresie średnicy od Ø1.00 mm do Ø6.35 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
• trzy do szesnastu drutów miedzianych, w zakresie średnicy od Ø0.1 mm do Ø0.5 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,

mieszczą się w grupowaniu :

PKWiU 24.44.23.0 - „Druty z miedzi i jej stopów”.

Natomiast skręcone druty miedziane w zakresie przekroju od 0.14 mm² do 150 mm² mieszczą się w zakresie grupowania:

PKWiU 25.93.12.0 - „Drut kolczasty z żeliwa lub stali; drut splatany i skręcany, kable, taśmy plecione i podobne wyroby z miedzi lub aluminium, bez izolacji elektrycznej„” (koniec cytatu -otrzymanej informacji z Urzędu Statystycznego).

Wyroby wymienione w piśmie Wnioskodawcy z dnia 21 października 2013 r. do Urzędu Statystycznego jako piąte i szóste w kolejności nie są tożsame, zostały zakwalifikowane inaczej przez Urząd Statystyczny. Skręcone druty miedziane w zakresie przekroju od 0.14 mm² do 150 mm² zostały zakwalifikowane do grupowania PKWiU 25.93.12.0 i zapytanie Wnioskodawcy nie dotyczy tego wyrobu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zapytanie dotyczy wyrobów zakwalifikowanych przez Urząd Statystyczny do grupowania PKWiU 24.44.23.0 „Druty z miedzi i jej stopów” a więc pięciu pierwszych z cytowanego wniosku Wnioskodawcy:

1. drut miedziany o średnicy Ø8 mm,
2. drut miedziany w zakresie średnic od Øl.00 mm do Ø6.35 mm,
3. dwa druty miedziane o średnicy Ø8 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
4. dwa druty miedziane w zakresie średnicy od Ø1.00 mm do Ø6.35 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
5. trzy do szesnastu drutów miedzianych, w zakresie średnicy od Ø0.1 mm do Ø0.5mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej.
   
   

Czy potwierdzenie przez Urząd Statystyczny zakwalifikowania powyższych wyrobów do PKWiU 24.44.23.0 daje wystarczającą podstawę do stosowania zasady „odwrotnego obciążenia” przy fakturowaniu sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane potwierdzenie z Urzędu Statystycznego do grupowania wyrobów w PKWiU 24.44.23.0 daje wystarczającą podstawę do stosowania przy fakturowaniu tych wyrobów z odwrotnym obciążeniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy z 11 marca 2004 r. w związku ze zmianą treści załącznika nr 1 wprowadzoną Ustawą z 26 lipca 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pod pojęciem sprzedaży – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Przy czym, jak stanowi przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy o VAT – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Na mocy art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 1027), obowiązującej od dnia 1 października 2013 r., załącznik nr 11 do ustawy otrzymał brzmienie określone w załączniku nr 1 do tej ustawy.

W załączniku nr 11 do ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2013 r. wymieniono m.in mieszczące się pod poz. 27 - PKWiU 24.44.23.0 - Druty z miedzi i jej stopów.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest producentem drutu miedzianego zaliczonego do PKWiU 24.44.23.0. Zaliczenie produktów Wnioskodawcy do tego PKWiU potwierdził Urząd Statystyczny pismem znak … z 29 października 2013 r.

Otrzymana odpowiedź z 29 października 2013 r. (znak …) brzmi:

„(...) wyroby:

• drut miedziany o średnicy Ø8 mm,
• drut miedziany w zakresie średnic od Ø1.00 mm do Ø6.35 mm,
• dwa druty miedziane o średnicy Ø8 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
• dwa druty miedziane w zakresie średnicy od Ø1.00 mm do Ø6.35 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
• trzy do szesnastu drutów miedzianych, w zakresie średnicy od Ø0.1 mm do Ø0.5 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,

mieszczą się w grupowaniu:

PKWiU 24.44.23.0 „Druty z miedzi i jej stopów”.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia czy potwierdzenie przez Urząd Statystyczny zakwalifikowania powyższych wyrobów do PKWiU 24.44.23.0 daje wystarczającą podstawę do stosowania zasady „odwrotnego obciążenia” przy fakturowaniu sprzedaży tych wyrobów.

Na mocy powołanego wyżej art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze, wydane na jej podstawie, powołują symbole statystyczne.

Zatem najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaka jest właściwa stawka podatku lub w jaki sposób opodatkować dokonaną dostawę, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji towaru wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Należy zaznaczyć, że do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe.

W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów a w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w …, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Jak wskazano wyżej w pozycji 27 załącznika nr 11 do ustawy o VAT ujęte zostały towary o symbolu PKWiU 24.44.23.0 - Druty z miedzi i jej stopów.

Zatem należy stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 października 2013 r. sprzedaż wyrobów zaklasyfikowanych do grupowania PKWiU 24.44.23.0 - Druty z miedzi i jej stopów, podlega zasadom, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Jednocześnie należy zauważyć, że precyzyjna konstrukcja regulacji art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (odwołująca się do klasyfikacji PKWiU) jednoznacznie wyznacza regułę, że dla dostawy towarów, które mieszczą się w katalogu towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, ma zastosowanie mechanizm odwróconego obciążenia VAT. W konsekwencji nie ma wątpliwości, wobec których towarów obowiązek podatkowy zostaje przeniesiony na nabywcę.

Jak podano wyżej art. 17 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje, że w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Z powyższego przepisu wynika zatem, że obowiązek rozliczenia VAT z tytułu dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy został przesunięty na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa tych towarów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostawa towarów dokonywana z zastosowaniem „odwrotnego obciążenia” jest wyjątkowym mechanizmem wprowadzonym do systemu prawnopodatkowego w określonym celu i pod określonymi warunkami, które nie dotyczą dostaw innych towarów nieobjętych procedurą „odwrotnego obciążenia”.

Z poniższych przepisów wynika, że podatnicy VAT z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług zobowiązani są do wystawiania faktur dokumentujących dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

W związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.) na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy o VAT. Wprowadzono natomiast blok przepisów dotyczących fakturowania w dodanych do ustawy o VAT art. 106a – 106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. poz. 1485). Tym samym rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r., wydane m.in. na podstawie art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, z dniem 1 stycznia 2014 r. (w związku z uchyleniem art. 106) utraciło moc w zakresie dotyczącym szczegółowych zasad wystawiania faktur.

Na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r., większość regulacji dotyczących fakturowania a objęta dotychczas rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r., została przeniesiona do ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na podstawie art. 106e ust. 1, faktura powinna zawierać:

1.datę wystawienia;

2.kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5.numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6.datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.stawkę podatku;

13.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.kwotę należności ogółem;

16.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy „metoda kasowa”;

17.w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;

18.w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie";

19.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:

1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

20.w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;

21.w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;

22.w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:

1. przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;

23.w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;

24.w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:

1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.
   
   

Na podstawie art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ww. ustawy o VAT, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zauważyć należy, że faktury mogą być wystawiane wyłącznie w sytuacjach wskazanych w wyżej powołanych przepisach i winny one zawierać dane wskazane w tych przepisach.

Jednocześnie z ww. art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, wynika, że faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem dostawy jest towar, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (sklasyfikowany pod symbolem PKWiU 24.44.23.0), dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, zaś nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (czynnym lub zwolnionym), obowiązek podatkowy zostaje przeniesiony na nabywcę, zaś dostawca winien wystawić fakturę, w której nie wykazuje stawki i kwoty podatku, jak również kwoty należności wraz z podatkiem, lecz umieszcza oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Zatem wyroby zaklasyfikowane przez Urząd Statystyczny do grupowania PKWiU 24.44.23.0 -Druty z miedzi i jej stopów, tj.:

• drut miedziany o średnicy Ø8 mm,
• drut miedziany w zakresie średnic od Ø1.00 mm do Ø6.35 mm,
• dwa druty miedziane o średnicy Ø8 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
• dwa druty miedziane w zakresie średnicy od Ø1.00 mm do Ø6.35 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,
• trzy do szesnastu drutów miedzianych, w zakresie średnicy od Ø0.1 mm do Ø0.5 mm, wykonane w trakcie jednej operacji technologicznej,

objęte mechanizmem ”odwrotnego obciążenia” dają podstawę do wystawienia przez Wnioskodawcę faktury z zamieszczeniem w niej adnotacji o treści „odwrotne obciążenie”, nie wskazując stawki i kwoty podatku należnego oraz wartości brutto dostawy (ale wyłącznie wartość netto).

Jeszcze raz należy podkreślić, że konstrukcja regulacji art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (odwołująca się do klasyfikacji PKWiU) jednoznacznie wyznacza regułę, że dla dostawy towarów, które mieszczą się w katalogu towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, ma zastosowanie mechanizm odwróconego obciążenia VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że uzyskane potwierdzenie z Urzędu Statystycznego do grupowania wyrobów w PKWiU 24.44.23.0 daje wystarczającą podstawę do stosowania przy fakturowaniu tych wyrobów z odwrotnym obciążeniem, należało uznać za prawidłowe o ile Wnioskodawca we wniosku do Urzędu Statystycznego opisał stan faktyczny zgodny z rzeczywistym.

Podatnik dokonujący sprzedaży jest bowiem zobowiązany dołożyć należytych starań celem ustalenia właściwej klasyfikacji sprzedawanych wyrobów. Tym samym opinia Urzędu Statystycznego będzie miarodajna wyłącznie w przypadku gdy wniosek Wnioskodawcy będący podstawą jej wydania jest zgodny z rzeczywistością.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że ciężar wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego spoczywa na składającym wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Organ podatkowy nie może w tym względzie zastępować Wnioskodawcy – nie jest on bowiem uprawniony ani do zakreślania granic stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), ani do ustalania we własnym zakresie, czy podany przez Wnioskodawcę stan faktyczny odpowiada stanowi rzeczywistemu. Organ wydający interpretację bazuje zatem wyłącznie na tym, co poda Wnioskodawca. Tym samym to Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za przedstawiony przez siebie stan faktyczny i ewentualne negatywne konsekwencje przedstawienia opisu w sposób niezgodny z rzeczywistością. Jednocześnie zaznacza się, że ochronę daje wyłącznie interpretacja wydana do stanu faktycznego tożsamego ze stanem rzeczywistym.

Jeśli zatem przedstawiony przez Wnioskodawcę w piśmie do Urzędu Statystycznego opis stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym i jeżeli wydana przez ośrodek statystyczny opinia nie dotyczy stanu rzeczywistego zaistniałego u Wnioskodawcy, niniejsza interpretacja traci ważność.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.