Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-70/14-5/JB
z 29 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 23 stycznia 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 18 kwietnia 2014 r. (data nadania 18 kwietnia 2014 r., data wpływu 22 kwietnia 2014 r.) na wezwanie z dnia 11 kwietnia 2014 r. nr IPPB1/415-70/14-3/JB (data nadania 11 kwietnia 2014 r., data odbioru 14 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczania przychodów (dochodów) z najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczania przychodów (dochodów) z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Dnia 1 listopada 2005 r., podpisana została umowa najmu nieruchomości pomiędzy; Wnioskodawczynią, Jej mężom (wspólność majątkowa małżeńska) i innym małżeństwem Pan i Pani X stanowiącymi łącznie Wynajmujących a Spółką będącą Najemcą.

Umowa zawarta została na czas określony - 10 lat.

Zgodnie z umową Najemca płacić będzie Wynajmującemu czynsz w wysokości (…) oraz należny podatek VAT płatny na podstawie faktur VAT wystawionych przez małżonka Wnioskodawczyni oraz jednego z pozostałych współwłaścicieli, Pana X po 1/2 należnej kwoty.

Najemca wywiązuje się z umowy, dokonuje terminowych płatności na podstawie faktur przedłożonych przez małżonka Wnioskodawczyni, na Jego konto. Małżonek wystawia Najemcy fakturę VAT, otrzymuje należność i rozlicza podatek od towarów i usług i podatek dochodowy zgodnie z wymaganiami stawianymi prawem.

Spółka, małżonek Wnioskodawczyni i pozostali Wynajmujący nie przekazują i nie pozostawiają do dyspozycji żadnych kwot, wartości pieniężnych, świadczeń otrzymanych w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu zawarcia tejże umowy najmu.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 kwietnia 2014 r. nr IPPB1/415-70/14-3/JB Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek w terminie informując, że dotyczy on roku podatkowego 2013. W latach, które są przedmiotem zapytania były składane do naczelnika urzędu skarbowego oświadczenia o łącznym opodatkowaniu dochodów. Nie było składanych oświadczeń, że dochody z najmu będą opodatkowane wyłącznie przez jedną z osób. Najem opodatkowany jest jako najem prywatny. Faktura wystawiana jest w ramach najmu prywatnego. Dochody z najmu opodatkowane są w ramach zasad ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy podatek należy płacić od faktycznie uzyskanych dochodów z najmu, czy też od kwot należnych wg umowy najmu, pomimo że nie zostały faktycznie uzyskane?
2. Czy w sytuacji pozostawania we wspólności majątkowej małżeńskiej i okoliczności odbierania należności z najmu wyłącznie przez małżonka Wnioskodawczyni, na podstawie przedkładanych przez Niego faktur VAT, Wnioskodawczyni zobowiązana jest do uiszczania podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni ad 1, podatek należny jest tylko od faktycznie uzyskiwanych dochodów z najmu. Jeżeli jeden z małżonków nie otrzymuje tych dochodów mimo że zgodnie z umową są mu należne to obowiązek podatkowy ciąży wyłącznie na drugim z podatników.

Zdaniem Wnioskodawczyni ad 2 Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczania podatku dochodowego, w sytuacji, w której nie otrzymuje żadnych dochodów z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponadto, stosownie do treści art. 44 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy, podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W rozpatrywanej sprawie, określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ust. 1 ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zasady o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba, że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

W myśl art. 8 ust. 4 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) chyba, że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu.

Zaakcentować w tym miejscu należy, że jeżeli małżonkowie złożą oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, osoba wskazana w oświadczeniu opodatkowuje dochód z najmu wspólnej nieruchomości. Złożenie przedmiotowego oświadczenia skutkuje bowiem w ten sposób, że jedno z małżonków przyjmuje na siebie wszystkie obowiązki związane z rozliczeniem najmu na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że małżonkowie w 2013 r. nie złożyli oświadczenia o opodatkowaniu przychodów z najmu przez jednego z nich.

Zatem, Wnioskodawczyni zobowiązana była do rozliczenia połowy przychodów, uzyskanych z najmu nieruchomości.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle powyższego, przychody ze wspólnej własności, u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego udziału w nieruchomości. O udziale w przychodach nie decyduje fakt wpłaty przez Najemcę środków pieniężnych z tytułu najmu na konto małżonka Wnioskodawczyni (co znajduje odzwierciedlenie w rozpatrywanej sprawie), ale wysokość udziału we współwłasności nieruchomości.

Zatem, stwierdzić należy, że w przypadku, gdy małżonkowie, pomiędzy którymi panuje ustrój wspólności majątkowej, uzyskują przychody z najmu nieruchomości, dla celów opodatkowania tych przychodów (dochodów) podatkiem dochodowym każdemu z małżonków przypisuje się odrębnie przypadająca dla niego część uzyskiwanych przychodów. Wnioskodawczyni jest zatem zobowiązana opodatkowywać dochody z tytułu najmu nieruchomości, w wysokości udziału posiadanego przez Nią w nieruchomości będącej przedmiotem najmu, bowiem uzyskuje przychody w oparciu o postanowienia art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.