Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1297/12/14-5/S/RR
z 11 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia sposobu opodatkowania świadczonych usług kulturalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia sposobu opodatkowania świadczonych usług kulturalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Fundacją, której przedmiotem działalności jest organizowanie i wspieranie działalności kulturalnych społecznie użytecznych, służących rozwojowi tych dziedzin życia, które w szczególności służą krzewieniu kultury muzycznej i sztuki w Polsce i poza granicami RP. Swoje cele realizuje poprzez m.in. organizowanie festiwali, spektakli, koncertów i innych form artystycznego przekazu, które mogą być prowadzone również odpłatnie. Wnioskodawca zaznacza, że prowadzona przez niego działalność polega na wychodzeniu z inicjatywą realizacji koncertu lub bajki muzycznej (mając na celu realizację własnych celów statutowych) do filharmonii, domów kultury, klubów muzycznych, które mają na uwadze realizację ambitnych przedsięwzięć. W przypadku wyrażenia zgody na współpracę z Fundacją jest zawierana umowa na jej realizację, gdzie wszelkie sprawy organizacyjne z zakresu reklamy (plakaty, nagłośnienie, oświetlenie, sprzedaż biletów) leżą po stronie kontrahenta Fundacji, natomiast Wnioskodawca zawiera umowy o dzieło z wykonawcami oraz zabezpiecza przewoźników dla artystów. Usługi organizacyjne świadczone przez Fundację są niezbędne do wykonania usługi podstawowej. Głównym celem Wnioskodawcy jest działalność statutowa, a nie osiąganie dodatkowego dochodu przez konkurencyjne wykonywanie czynności w stosunku do podatników nie korzystających ze zwolnienia z VAT. Podstawowymi kosztami działalności Fundacji są honoraria wypłacane artystom wykonawcom zwolnione z podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne - organizowanie koncertów, festiwali, spektakli, koncertów i innych form artystycznego przekazu - są na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione w całości od podatku od towarów i usług, czy też na obowiązującym obecnie gruncie prawnym - usługi kulturalne, o których mowa powyżej - objęte będą podstawową stawką podatku od towarów i usług, o ile spełniają przy tym warunki określone poprzez zapisy art. 43 ust. 17 do 19 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wnioskodawca uważa, że jest zwolniony z obowiązku zapłaty podatku VAT na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a i art. 43 ust. 17 - 19 ustawy o VAT, gdyż spełnia on przesłanki „instytucji o charakterze kulturalnym”, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a tej ustawy, zaś dochody ze świadczonych usług są w całości przeznaczane na kontynuację świadczonych usług. Celem usług o charakterze kulturalnym, które świadczy i zamierza świadczyć Fundacja nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez Fundację (podatnika) poprzez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia. Usługi kulturalne świadczone przez Wnioskodawcę są ściśle związane z jego działalnością statutową.

Art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku „usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną”. Fundacja nie jest tzw. „instytucją kultury” w rozumieniu ustawy 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 13 poz. 123), zwanej dalej ustawą, gdyż jej organizatorem w rozumieniu art. 8 i art. 9 ustawy nie jest ani organ administracji rządowej, ani jednostka samorządu terytorialnego. Fundacją kieruje Zarząd powołany przez fundatorów, a nadzór nad nią sprawuje Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Logiczną konsekwencją powyższego jest, iż Fundacja nie jest wpisana do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. W tym miejscu należy rozgraniczyć pojęcie „instytucji kultury” - stypizowane w art. 8 oraz art. 9 omawianej wyżej ustawy, od pojęcia „instytucji o charakterze kulturalnym”, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o PTU). Skoro ustawodawca - dokonując nowelizacji w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o PTU wprowadził do obiegu prawnego pojęcie „instytucji o charakterze kulturalnym”, odmiennie od instytucji kultury” wynikającego z art. 8, 9 i 13 ustawy, oznacza to, że zamiarem ustawodawcy było nadanie tym pojęciom odmiennego znaczenia. Wnioskodawca zauważa, że z zestawienia obydwu tych pojęć wynika, iż pojęcie „instytucji o charakterze kulturalnym” jest pojęciem szerszym, aniżeli pojęcie „instytucji kultury”. Z literalnej wykładni ww. pojęć wynika, że desygnatami pojęcia „instytucji o charakterze kulturalnym” nie są wyłącznie „instytucje kultury” w rozumieniu ustawy, ale również inne podmioty o charakterze kulturalnym, które - tak jak Fundacja - prowadzą działalność społecznie użyteczną o charakterze kulturalnym.

W ocenie Wnioskodawczyni, gdyby zamiarem Ustawodawcy było zwolnienie od podatku VAT wyłącznie instytucji utworzonych na mocy ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, to wówczas art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o PTU brzmiałby: zwalnia się z podatku VAT instytucje kultury. W tym miejscu należy odwołać się do art. 3 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536), które stanowią podstawę uznania Fundacji za instytucję o charakterze kulturalnym, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Fundacja prowadzi bowiem działalność społecznie użyteczną, nie działa w celu osiągnięcia zysku, zaś do jej zadań należy prowadzenie działalności o charakterze kulturalnym, wspieranie sztuki, promocja polskich artystów i kompozytorów, ochrona dóbr kultury i dziedzictwa narodowego.

Reasumując Wnioskodawca uważa, że świadczone przez niego usługi kulturalne - organizowanie koncertów, festiwali, spektakli i innych form artystycznego przekazu - są na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione w całości od podatku od towarów i usług, o ile spełniają przy tym warunki określone poprzez zapisy art. 43 ust. 17 do 19 ustawy o VAT.

W dniu 28 lutego 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną nr IPPP2/443-1297/12-2/RR, w której stwierdził, że świadczone przez Fundację usługi kulturalne – organizowanie koncertów, festiwali, spektakli i innych form artystycznego przekazu nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a - tylko są opodatkowane podstawową 23% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Interpretacja powyższa była przedmiotem skargi wniesionej przez Wnioskodawcę.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 listopada 2013 roku, sygn. akt III SA/Wa 1726/13 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną, ponieważ nie spełnia ona wymogów przepisów proceduralnych mających wpływ na wynik sprawy.

W ocenie Sądu dla pełnej oceny całości przedstawionego we wniosku o interpretację problemu konieczna była analiza przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Zdaniem Sądu w rozpatrywanej sprawie Organ nie dokonała wykładni art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT z uwzględnieniem przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, co spowodowało, że zawarte w interpretacji indywidualnej wywody prawne nie wyjaśniają wszystkich aspektów prawno-podatkowych, istotnych w świetle zadanego we wniosku o interpretację pytania.

Z uwagi na to, że tut. Organ podatkowy naruszył przepisy procesowe Sąd odstąpił od analizy merytorycznej udzielonej interpretacji, gdyż Sąd nie jest uprawniony do zastępowania organu administracji publicznej i do orzekania merytorycznego. Sąd nie udziela interpretacji, a zatem nie może, z pominięciem interpretacji dokonanej przez Ministra Finansów, ocenić prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 listopada 2013 roku, sygn. akt III SA/Wa 1726/13 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest Fundacją, której przedmiotem działalności jest organizowanie i wspieranie działalności kulturalnych społecznie użytecznych, służących rozwojowi tych dziedzin życia, które w szczególności służą krzewieniu kultury muzycznej i sztuki w Polsce i poza granicami RP. Swoje cele realizuje poprzez m.in. organizowanie festiwali, spektakli, koncertów i innych form artystycznego przekazu, które mogą być prowadzone również odpłatnie. Prowadzona działalność polega na wychodzeniu z inicjatywą realizacji koncertu lub bajki muzycznej (mając na celu realizację własnych celów statutowych) do filharmonii, domów kultury, klubów muzycznych, które mają na uwadze realizację ambitnych przedsięwzięć. W przypadku wyrażenia zgody na współpracę z Fundacją jest zawierana umowa na jej realizację, gdzie wszelkie sprawy organizacyjne z zakresu reklamy (plakaty, nagłośnienie, oświetlenie, sprzedaż biletów) leżą po stronie kontrahenta Fundacji, natomiast Wnioskodawca zawiera umowy o dzieło z wykonawcami oraz zabezpiecza przewoźników dla artystów. Usługi organizacyjne świadczone przez Fundację są niezbędne do wykonania usługi podstawowej. Głównym celem Wnioskodawcy jest działalność statutowa, a nie osiąganie dodatkowego dochodu przez konkurencyjne wykonywanie czynności w stosunku do podatników nie korzystających ze zwolnienia z VAT.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
   
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Warunkiem zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), jak i przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez ściśle określone grupy podmiotów. W przedmiotowej sprawie istotne są grupy określone w lit. a cyt. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Do grup tych należy zaliczyć:

1. podmioty prawa publicznego,
   
2. inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub
   
3. podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
   
   

Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
   
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Stosownie do art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
   
2. wstępu:
   
   
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
      
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
      
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
   
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
   
5. działalności agencji informacyjnych;
   
6. usług wydawniczych;
   
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
   
8. usług ochrony praw.
   
   

Jak zauważono wcześniej zwolnieniem w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT objęto usługi kulturalne świadczone przez:

• podmioty prawa publicznego,
  
• inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,
  
• podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
  
  
  

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT zawiera prawidłową implementacje zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006, nr 347, poz. 1), który stanowi, że państwa członkowskie zwalniają od podatku od towarów i usług świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Analiza przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że regulacja ta zgodna jest z art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE, gdyż podobnie jak w przepisie Dyrektywy, skorzystanie ze zwolnienia na podstawie polskiej ustawy wymaga spełnienia warunku o charakterze przedmiotowym i podmiotowym. Zwalnia się bowiem od podatku usługi kulturalne oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną (przesłanka przedmiotowa) świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (przesłanka podmiotowa).

Przepisy Dyrektywy zobowiązują zatem państwa członkowskie do ustanowienia zwolnienia podatkowego, lecz – podobnie jak przepisy o podatku od towarów i usług – skorzystanie z tego zwolnienia uzależniają od uznania danej instytucji kulturalnej przez państwo członkowskie.

Prawodawca unijny określając analizowane zwolnienie w zakresie świadczenia usług kulturalnych na równi traktuje podmioty prawa publicznego oraz pozostałe instytucje kultury. Celem wprowadzenia zwolnienia było wykonywanie czynności w interesie publicznym, a w konsekwencji obniżenie kosztów dostępu do dóbr kultury.

W omawianej sprawie Wnioskodawca jest Fundacją, której przedmiotem działalności jest organizowanie i wspieranie działalności kulturalnych społecznie użytecznych, służących rozwojowi tych dziedzin życia, które w szczególności służą krzewieniu kultury muzycznej i sztuki w Polsce i poza granicami RP. Swoje cele realizuje poprzez m.in. organizowanie festiwali, spektakli, koncertów i innych form artystycznego przekazu, które mogą być prowadzone również odpłatnie.

Zatem w omawianej sprawie spełniony jest warunek przedmiotowy dotyczący Wnioskodawcy umożliwiający skorzystanie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT.

Kwestią wymagająca analizy jest również to, czy Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, a mianowicie podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym.

Art. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. 2012 r., poz. 406) stanowi, że fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami. Przepis ten wyznacza zatem cele, dla realizacji których może być powołana fundacja. Zatem celem fundacji może być np. wspieranie i promocja wszelkich działań propagujących szeroko rozumianą kulturę – dawną i współczesną, co wynikać będzie z zadań statutowych takiej fundacji.

Powyższe zapisy oznaczają, że formą organizacyjnoprawną, w której może być prowadzona działalność kulturalna jest również fundacja.

Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.) reguluje zasady prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje pozarządowe m. in. w zakresie:

• podtrzymywania i upowszechniania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej (art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy),
  
• kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego (art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy).
  
  
  

Działalność pożytku publicznego zdefiniowana została w art. 3 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie jako działalność społecznie użyteczna prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Z kolei według art. 3 ust. 2 ustawy organizacjami pozarządowymi są:

1. niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych,
   
2. niedziałające w celu osiągnięcia zysku
   
   – osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.
   
   

Działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez inne podmioty wymienione w ust. 3 tego przepisu, takie jak:

1. osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego;
   
2. stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego;
   
3. spółdzielnie socjalne;
   
4. spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kluby spor-towe będące spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857, z późn. zm.2)), które nie działają w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznaczają zysku do podziału między swoich udziałowców, akcjonariuszy i pracowników.
   
   
   

Zadania objęte sferą działań publicznych wymienia przepis art. 4 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Fundacją, której przedmiotem działalności jest organizowanie i wspieranie działalności kulturalnych społecznie użytecznych, służących rozwojowi tych dziedzin życia, które w szczególności służą krzewieniu kultury muzycznej i sztuki w Polsce i poza granicami RP. Swoje cele realizuje poprzez m.in. organizowanie festiwali, spektakli, koncertów i innych form artystycznego przekazu, które mogą być prowadzone również odpłatnie. Prowadzona działalność polega na wychodzeniu z inicjatywą realizacji koncertu lub bajki muzycznej (mając na celu realizację własnych celów statutowych) do filharmonii, domów kultury, klubów muzycznych, które mają na uwadze realizację ambitnych przedsięwzięć. W przypadku wyrażenia zgody na współpracę z Fundacją jest zawierana umowa na jej realizację, gdzie wszelkie sprawy organizacyjne z zakresu reklamy (plakaty, nagłośnienie, oświetlenie, sprzedaż biletów) leżą po stronie kontrahenta Fundacji, natomiast Wnioskodawca zawiera umowy o dzieło z wykonawcami oraz zabezpiecza przewoźników dla artystów. Usługi organizacyjne świadczone przez Fundację są niezbędne do wykonania usługi podstawowej. Głównym celem Wnioskodawcy jest działalność statutowa, a nie osiąganie dodatkowego dochodu przez konkurencyjne wykonywanie czynności w stosunku do podatników nie korzystających ze zwolnienia z VAT.

W omawianej sprawie Fundacja świadczy usługi kulturalne, a tym samym spełnia warunek przedmiotowy umożliwiający skorzystanie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a). Natomiast na podstawie wyżej przytoczonych przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, działalność pożytku publicznego, działalność społecznie użyteczna prowadzona jest przez organizacje pozarządowe. W tym miejscu wskazać należy, że Strona nie jest organizacją pozarządową prowadzącą działalność pożytku publicznego. Dany podmiot nie może sam powiedzieć o sobie, że jest organizacją pożytku publicznego, nawet jeśli spełnia wymogi ustawy i realizuje zadania ze sfery pożytku publicznego. Działalność pożytku publicznego i spełnienie wszystkich wymogów stawianych przez ustawę muszą zostać potwierdzone przez odpowiedni wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym. W związku z tym, że Fundacja nie działa na podstawie przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (nie jest organizacją pożytku publicznego) nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy, gdyż nie można uznać jej za instytucję o charakterze kulturalnym na podstawie odrębnych przepisów (ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie). Nie można również uznać, że przepisami odrębnymi pozwalającymi uznać Fundację za instytucję o charakterze kulturalnym są przepisy ustawy o fundacjach, z tego względu, że przepisy te w sposób ogólny regulują kwestie związane z powstaniem i funkcjonowaniem fundacji, a każda fundacja odrębnie, na podstawie statutu, reguluje zakres wykonywanych przez nią czynności. Dlatego też stwierdzić należy, że to, że Wnioskodawca działa na podstawie przepisów o fundacjach i w zakresie usług kulturalnych nie powoduje, że Wnioskodawca staje się organizacją pożytku publicznego i na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie może być uznany za instytucję o charakterze kulturalnym, która na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT w zakresie świadczonych usług kulturalnych korzystałaby ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Wobec tego uznać należy, że Wnioskodawca nie spełnia przesłanki podmiotowej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym świadczone przez Wnioskodawcę usługi, tj. organizowanie koncertów, festiwali, spektakli i innych form artystycznego przekazu nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) - lecz są opodatkowane podstawową 23% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym przedstawionym we wniosku z 20 grudnia 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z póź. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.