Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-334/14/MK
z 15 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 15 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wydania pracownikom środków higieny osobistej oraz herbaty:

• w części dotyczącej wydania herbaty – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej wydania środków higieny osobistej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wydania pracownikom środków higieny osobistej oraz herbaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje oraz środki higieny osobistej, których ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju pracy, realizując powyższe obowiązki Wnioskodawca – Urząd Gminy, określił w regulaminie pracy szczegółowo rodzaj i ilość zarówno środków ochrony osobistej jak i napojów przysługujących pracownikom.

Zgodnie z zapisami, zawartymi w regulaminie pracy, pracownikom przysługują środki higieny osobistej i herbata. Środki higieny osobistej (mydło ręcznik, pasta bhp, proszek do prania) wydawane są pracownikom 2 razy w roku na koniec każdego półrocza, herbata wydawana jest pracownikom raz na rok na koniec I kwartału za dany rok kalendarzowy. Wydanie ww. artykułów odbywa się na podstawie imiennych wykazów za potwierdzeniem odbioru. Wykazy te zawierają wyszczególnioną ilość środków higieny osobistej i herbaty dla poszczególnych pracowników.

Zgodnie z tabelą przydziału środków higieny osobistej i pozostałych stanowiącej załącznik do regulaminu pracy Urzędu Gminy pracownikom administracji samorządowej przysługuje;

• 100 gr mydła na miesiąc,
• 1 ręcznik na rok,
• 100 gr herbaty na 1 miesiąc.

Natomiast pracownikom obsługi (sprzątaczka, konserwator wodociągu, operator urządzeń oczyszczalni ścieków):

• 100 gr mydła na miesiąc,
• 500 gr pasty bhp na 1 kwartał,
• 1 ręcznik na rok,
• 100 gr herbaty na 1 miesiąc,
• 400 gr proszku do prania na 2 miesiące.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wartości wydanych środków higieny osobistej i herbaty należy pobierać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, czy też świadczenia te są wolne od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są świadczenia rzeczowe wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy przysługujące pracownikom na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności § 112 i § 115 przyznają pracownikom prawo do środków higieny osobistej i napojów, które przyznaje pracodawca. Środki higieny osobistej i herbata przysługujące pracownikom Urzędu Gminy na podstawie Regulaminu Pracy są świadczeniami rzeczowymi wynikającymi z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia te korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. w pkt 1 ustawodawca wymienia stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładcza, emeryturę lub rentę.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje oraz środki higieny osobistej, których ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju pracy, realizując powyższe obowiązki Wnioskodawca – Urząd Gminy, określił w regulaminie pracy szczegółowo rodzaj i ilość zarówno środków ochrony osobistej jak i napojów przysługujących pracownikom. Zgodnie z zapisami, zawartymi w regulaminie pracy, pracownikom przysługują środki higieny osobistej i herbata. Środki higieny osobistej (mydło ręcznik, pasta bhp, proszek do prania) wydawane są pracownikom 2 razy w roku na koniec każdego półrocza, herbata wydawana jest pracownikom raz na rok na koniec I kwartału za dany rok kalendarzowy. Wydanie ww. artykułów odbywa się na podstawie imiennych wykazów za potwierdzeniem odbioru. Wykazy te zawierają wyszczególnioną ilość środków higieny osobistej i herbaty dla poszczególnych pracowników.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zwolnienie przedmiotowe wynikające z zacytowanego wyżej przepisu można zastosować tylko wówczas, jeżeli do wydawania ww. świadczeń pracodawcę zobowiązują szczegółowe przepisy prawa pracy.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

W myśl § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy (Dz.U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych – zapewnić oprócz wody inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych, na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z cyt. powyżej art. 232 Kodeksu pracy, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz.U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279).

Rozporządzenie to określa rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagań jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1. posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
2. napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.
   
   

Rozporządzenia z dnia 26 września 1997 r. oraz z dnia 28 maja 1996 r. nie określają kto i w jaki sposób winien przygotowywać napoje nakładając jedynie na pracodawcę obowiązek zapewnienia tychże napojów. Rozporządzenia te w sposób nie budzący wątpliwości posługują się pojęciem „napoje”. Tymczasem dostarczenie pracownikom 100 gram herbaty na miesiąc – co ma miejsce w przedmiotowej sprawie – nie może być utożsamiane z napojem. Wydana herbata jest artykułem spożywczym, a nie napojem. Skoro każdy pracownik otrzyma 100 gram herbaty miesięcznie, świadczenie to nie może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegać będzie opodatkowaniu na takich samych zasadach jak wynagrodzenie za pracę.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej wydania pracownikom herbaty – jest nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 233 ww. Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny osobistej.

Zgodnie z § 115 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić dostarczanie pracownikom środków higieny osobistej, których ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju i stopnia zanieczyszczenia ciała przy określonych pracach.

Odnosząc wyżej powołane przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro ustawodawca nałożył na pracodawcę obowiązek zapewnienia pracownikom środków higieny osobistej i wymienione we wniosku świadczenia rzeczowe, w postaci środków higieny osobistej (ręczników, mydła, proszku do prania, pasty bhp), są przyznawane pracownikom na mocy przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, to świadczenia te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jako że niezbędne środki higieny osobistej winny być dostarczane w związku z wykonywaną pracą, to zwolnienie będzie miało zastosowanie pod warunkiem, że otrzymane środki higieny osobistej będą wykorzystywane wyłącznie w zakładzie pracy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej wydania pracownikom środków higieny osobistej – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.