Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-388/14/BW
z 18 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2014r. (data wpływu 18 kwietnia 2014r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania, opisanej we wniosku, sprzedaży samochodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2014r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania, opisanej we wniosku, sprzedaży samochodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności nabywa i sprzedaje nowe i używane samochody osobowe na terytorium kraju. Niniejszy wniosek dotyczy transakcji, w której klient, w zamiarze nabycia od Wnioskodawcy samochodu, wpłacił zaliczkę. Z tego tytułu Wnioskodawca wystawił klientowi fakturę zaliczkową na otrzymaną kwotę. Okazuje się jednak później, iż transakcja ta nie dojdzie do skutku. Zamiast niej Wnioskodawca sprzedaje samochód podmiotowi trzeciemu (dalej: leasingodawca), który z kolei oddaje ten samochód klientowi w leasing. Zgodnie z ustaleniami stron, Wnioskodawca nie wypłaca klientowi otrzymanej uprzednio zaliczki, lecz dokonuje jej kompensaty z należnością od leasingodawcy z tytułu sprzedaży samochodu. Tym sposobem, z tytułu nabycia samochodu leasingodawca płaci Wnioskodawcy należność pomniejszoną o kwotę wpłaconej uprzednio przez klienta zaliczki, a klient płaci leasingodawcy z tytułu leasingu samochodu należności pomniejszone o kwotę tej zaliczki. W transakcji sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą i leasingodawcą dostawa towaru następuje przed dokonaniem kompensaty i przed wpłaceniem pozostałej części należności przez leasingodawcę. Klient i leasingodawca również są podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w celu udokumentowania zdarzeń opisanych w zdarzeniu przyszłym, będącym przedmiotem wniosku Wnioskodawca powinien:

1. wystawić klientowi fakturę korygującą „do zera" fakturę zaliczkową oraz
2. wystawić leasingodawcy fakturę VAT sprzedaży na pełną kwotę należności z tytułu sprzedaży samochodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu udokumentowania zdarzeń opisanych w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem wniosku, Wnioskodawca powinien:

1. wystawić klientowi fakturę korygującą „do zera" fakturę zaliczkową
2. wystawić leasingodawcy fakturę VAT sprzedaży na pełną kwotę należności z tytułu sprzedaży samochodu.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) (dalej: ustawa o VAT), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1.sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku (...),

4.otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 1 2 (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów i wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem, od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca stwierdził, że wniosek dotyczy transakcji, w której klient, w zamiarze nabycia od Wnioskodawcy samochodu, wpłacił zaliczkę. Z tego tytułu Wnioskodawca wystawił klientowi fakturę zaliczkową na otrzymaną kwotę. Okazało się jednak później, iż transakcja ta nie dojdzie do skutku.

W myśl powołanych wyżej przepisów, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem sprzedaży, dokonywanej przez niego na rzecz innego podatnika: podatku od towarów i usług. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika jednak, że transakcja, z tytułu której klient wpłacił zaliczkę, nie dojdzie ostatecznie do skutku. Skoro więc nie nastąpi żadna czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług, w szczególności sprzedaż będąca odpłatną dostawą towarów, faktura zaliczkowa nie powinna zostać wystawiona. Ponieważ jednak Wnioskodawca, nie dysponując wcześniej wiedzą o tym, że transakcja nie dojdzie do skutku, wystawił fakturę zaliczkową, należałoby wyeliminować tę fakturę jako niezwiązaną z jakąkolwiek dostawą towarów.

W takich sytuacjach art. 106j ust. 1 ustawy o VAT przewiduje możliwość wystawienia faktury korygującej. W myśl tego przepisu, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

4.dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5.podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem wniosku nie występuje sytuacja, o której mowa w art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, tj. nie podwyższono ceny ani nie stwierdzono pomyłki w jakiejkolwiek pozycji faktury. Nie może być bowiem mowy o pomyłce, jeżeli w chwili wystawiania faktury zaliczkowej zarówno Wnioskodawca, jak i klient byli zgodni co do tego, że transakcja faktycznie zostanie zrealizowana.

Podstawy prawnej do wystawienia faktury korygującej należałoby więc szukać w przepisie art. 106j ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT obligującym podatnika do wystawienia faktury korygującej w przypadku, gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zaliczka nie zostanie wypłacona klientowi, lecz Wnioskodawca dokona jej kompensaty z należnością od innego podmiotu, który posiada wierzytelność wobec klienta, za zgodą każdej ze stron. Zdaniem Wnioskodawcy, w kontekście art. 106j ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Bez znaczenia jest forma, w jakiej nabywca otrzyma zwrot zaliczki. Klient zgodził się, aby zamiast jej wypłaty w formie przepływu środków pieniężnych Wnioskodawca mógł dokonać jej zaliczenia na poczet należności od innego podmiotu, którego Klient jest dłużnikiem. W opinii Wnioskodawcy należy więc uznać, iż z dniem pomniejszenia należności od leasingodawcy o kwotę zaliczki wpłaconej uprzednio przez klienta, wnioskodawca dokonuje zwrotu tej zaliczki klientowi, wypełniając tym samym przesłankę wynikającą z art. 106j ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Na mocy tego przepisu jest więc zobowiązany do wystawienia faktury korygującej fakturę zaliczkową.

Zdaniem Wnioskodawcy, niedopuszczalna przy tym byłaby sytuacja, w której dokonanie kompensaty otrzymanej zaliczki z inną należnością za zgodą każdej ze stron, nie byłoby uznawane za zwrot nabywcy całości lub części zapłaty w myśl art. 106j ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. W sytuacji takiej brak byłoby bowiem przepisu, na podstawie którego Wnioskodawca mógłby dokonać korekty wystawionej faktury zaliczkowej. W związku z tym w obrocie i ewidencji pozostałaby „pusta" faktura niedokumentująca rzeczywistej transakcji gospodarczej, co stanowiłoby naruszenie innych przepisów ustawy o VAT i w konsekwencji, prowadziłoby do występowania wewnętrznej sprzeczności między przepisami tej ustawy.

Przechodząc do kwestii udokumentowania transakcji sprzedaży samochodu leasingodawcy, Wnioskodawca uważa, że na całą kwotę należności od leasingodawcy powinien wystawić fakturę VAT sprzedaży. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika bowiem, że dostawa towaru nastąpi przed dokonaniem kompensaty i przed wpłaceniem pozostałej części należności przez leasingodawcę. Przy tym za datę otrzymania części należności odpowiadającej kwocie skompensowanej z zaliczką otrzymaną uprzednio od klienta należy uznać dzień dokonania tej kompensaty, a nie dzień otrzymania zaliczki od klienta. W tej sytuacji zapłata (zarówno w formie kompensaty, jaki wpłaty pozostałej kwoty) nastąpi po dniu dokonania dostawy, Wnioskodawca powinien więc wystawić fakturę VAT sprzedaży w myśl art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT na pełną kwotę należności.

W świetle przedstawionej argumentacji Wnioskodawca uznaje więc swoje stanowisko za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2014r. art. 19a ust. 1 ustawy o VAT (nadanym art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013, poz. 35 ze zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast, w myśl art. 19a ust. 8 ww. ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych, od 1 stycznia 2014r., regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy o VAT oraz przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. poz. 1485).

I tak, stosownie do postanowień art. 106b ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Szczegółowe dane, które powinna zawierać faktura określone zostały w art. 106e ust. 1 ww. ustawy o VAT.

Z kolei dane jakie winna zawierać faktura dokumentująca zaliczkę określone zostały w art. 106f ww. ustawy. Faktura taka powinna zawierać m.in. datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 (o ile taka data jest określona i różni się do daty wystawienia faktury) oraz otrzymaną kwotę zapłaty.

Stosownie do art. 106j ust. 1 ww. ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ww. ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA";
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług. W ramach prowadzonej działalności nabywa i sprzedaje nowe i używane samochody osobowe na terytorium kraju. Klient, w zamiarze nabycia od Wnioskodawcy samochodu, wpłacił zaliczkę. Z tego tytułu Wnioskodawca wystawił klientowi fakturę zaliczkową na otrzymaną kwotę. Okazuje się jednak później, iż transakcja ta nie dojdzie do skutku. Zamiast niej Wnioskodawca sprzedaje samochód podmiotowi trzeciemu (leasingodawcy), który z kolei oddaje ten samochód klientowi w leasing. Zgodnie z ustaleniami stron, Wnioskodawca nie wypłaca klientowi otrzymanej uprzednio zaliczki, lecz dokonuje jej kompensaty z należnością od leasingodawcy tytułu sprzedaży samochodu. Tym sposobem, z tytułu nabycia samochodu leasingodawca płaci Wnioskodawcy należność pomniejszoną o kwotę wpłaconej uprzednio przez klienta zaliczki, a klient płaci leasingodawcy z tytułu leasingu samochodu należności pomniejszone o kwotę tej zaliczki. W transakcji sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą i leasingodawcą dostawa towaru następuje przed dokonaniem kompensaty i przed wpłaceniem pozostałej części należności przez leasingodawcę. Wnioskodawca wskazał, że klient i leasingodawca również są podatnikami podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w opisanej sytuacji powinien:

• wystawić klientowi fakturę korygującą „do zera” fakturę zaliczkową oraz
• wystawić leasingodawcy fakturę VAT sprzedaży na pełną kwotę należności z tytułu sprzedaży samochodu.
  
  

W odniesieniu do powyższej kwestii należy wskazać, że faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej czynności gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub świadczenia określonych usług.

Nie ulega wątpliwości, że pomiędzy otrzymaniem przez podatnika zaliczki, a czynnością opodatkowaną (dostawą towarów lub wykonaniem usługi) musi istnieć bezpośredni związek. Część należności ma bowiem stanowić wynagrodzenie związane z wykonaniem czynności, za którą zapłata jest należna. W innym przypadku sam transfer pieniędzy – następujący bez związku z przyszłą czynnością opodatkowaną, na poczet której jest dokonywany – pozostaje obojętny na gruncie VAT (nie stanowi opodatkowanej zaliczki, przedpłaty, raty itp.).

W przypadku odstąpienia od zrealizowania transakcji, na poczet której uiszczono zaliczkę, istotne znaczenie ma fakt, że w następstwie tego odstąpienia ostatecznie nie dochodzi do czynności opodatkowanej na poczet której płatność (zaliczka) została przyjęta. Odstąpienie od umowy powoduje, że przedmiot opodatkowania (dla którego przyjęta płatność była częścią podstawy opodatkowania) nie zaistnieje. Nie ma więc czego obejmować opodatkowaniem. Konsekwencją powyższego musi być upadek obowiązku podatkowego od zaliczki. Nie ma bowiem przedmiotu podatku (czynności podlegającej opodatkowaniu), od którego obowiązek podatkowy miałby powstać.

Zatem, w przypadku niewywiązania się z warunków umowy, gdy zaliczka przestaje pełnić funkcję wynagrodzenia na poczet przyszłego świadczenia, a dana płatność została udokumentowana fakturą, to wówczas u Wnioskodawcy powstaje obowiązek wystawienia faktury korygującej.

W tym miejscu wskazać trzeba, że ze wskazanych wyżej przepisów wynika, że fakturę korygującą wystawia się w przypadku zwrotu nabywcy zaliczek. Tym samym tak jak przyjęcie zaliczki czyli wpływ pieniędzy powoduje powstanie obowiązku podatkowego i wystawienia faktury, tak dopiero faktyczny zwrot kwoty pobranej zaliczki będzie uprawniał do wystawienia faktury korygującej i obniżenia podatku należnego.

Dokonanie bowiem obniżenia podstawy opodatkowania bez jednoczesnego faktycznego zwrotu zaliczki prowadziłoby w istocie do bezzasadnego oderwania czynności wystawienia faktury korygującej i obniżenia podstawy opodatkowania od czynności, która spowodowała uprzednio powstanie obowiązku podatkowego. W ocenie tut. organu w przypadku braku zwrotu zaliczki Wnioskodawca nie ponosiłby ciężaru zapłaconego nienależnie podatku, gdyż dysponowałby zarówno faktyczną kwotą pieniędzy jak i dokonałby obniżenia podatku należnego.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 498 § 1 i § 2 tej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014r. poz. 121)., gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wierzytelności niższej.

W myśl art. 499 Kodeksu cywilnego, potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Powyższe oznacza, że potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Jak wynika z opisu sprawy pomiędzy Wnioskodawcą, a klientem nie dojdzie do żadnej transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem (umowa zawarta z klientem na sprzedaż samochodu nie dojdzie do skutku). Ponadto w przedmiotowej sprawie zaliczka nie zostanie zwrócona klientowi, lecz Wnioskodawca dokona jej kompensaty z należnością od innego podmiotu, który posiada wierzytelność wobec klienta i powyższe nastąpi za zgodą każdej ze stron.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w opisanej we wniosku sytuacji Wnioskodawca winien klientowi wystawić fakturę korygującą „do zera” fakturę zaliczkową.

Należy również zauważyć, że jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca dokona dostawy samochodu na rzecz leasingodawcy przed dokonaniem kompensaty i przed wpłaceniem pozostałej części należności przez leasingodawcę. W tej sytuacji, skoro dostawa samochodu do leasingodawcy nastąpi przed dokonaniem kompensaty, to Wnioskodawca powinien wystawić leasingodawcy fakturę VAT na pełną kwotę należności za samochód, będący przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz leasingodawcy.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Tut. organ pragnie zauważyć, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania, w szczególności nie rozstrzyga ona terminu wystawienia faktury korygującej, jak również terminu wystawienia faktury na sprzedaż samochodu, gdyż nie było to przedmiotem pytania, jak również Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie własnego stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy)w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.