INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2012 r. (data wpływu 31 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia kary umownej do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749)w związku z czym pismem z dnia 20 lipca 2012 r., Nr IPTPB1/415-328/12-2/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wystąpił o uzupełnienie wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 20 lipca 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 25 lipca 2012 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 27 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki osobowej, która zajmuje się wytwarzaniem i sprzedażą wyrobów. W 2011 r. wyżej wymieniona Spółka brała udział w postępowaniach przetargowych na dostawy różnych wyrobów.

W ofertach przetargowych Spółka zaproponowała wyroby konkretnego poddostawcy, którego wybrała składając zapytania o możliwość dostarczenia wyrobów o parametrach techniczno - użytkowych zawartych w specyfikacjach istotnych warunków zamówienia oraz o możliwe terminy dostaw.

Po pozytywnym rozstrzygnięciu postępowań przetargowych Spółka osobowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, podpisała umowy z kilkoma odbiorcami na dostawy określonych wyrobów. Spółka zobowiązana była do podjęcia współpracy z poddostawcą, którego wyroby zaproponowała w ofertach przetargowych.

Po podpisaniu umów z odbiorcami Spółka podpisała umowy z wybranym poddostawcą. Poddostawca zobowiązał się w nich do dostarczenia swoich wyrobów w określonych terminach uzgodnionych wcześniej. Terminów tych jednak nie dotrzymał, nie uprzedzając Wnioskodawcy o mogących nastąpić opóźnieniach. Jako, że opcja podjęcia współpracy z innym poddostawcą została wykluczona, Spółka nie mogła zrezygnować z usług poddostawcy nawet wówczas, gdy nastąpiły opóźnienia w dostawach. Spółka wielokrotnie domagała się od poddostawcy natychmiastowego dostarczenia wyrobów i informowała go, iż spowodowane przez niego opóźnienia nie pozwolą Spółce na terminowe wywiązanie się z podjętych zobowiązań. Ponaglenia te nie przyniosły jednak rezultatu.

W efekcie Spółka dokonała dostaw wyrobów uzyskując przychód ze sprzedaży. Dostaw dokonano jednak z opóźnieniami, za które Spółka nie ponosi winy. Za nieterminowe dostawy odbiorcy wystawili noty obciążeniowe, naliczając kary umowne zgodnie z zapisami zawartymi w umowach. Noty zostały wystawione w grudniu 2011 r., zapłaty dokonano w styczniu 2012 r.

Wnioskodawca zaliczył kary umowne do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do swojego udziału w zysku Spółki, określonego w umowie Spółki, w dacie ujęcia otrzymanych not w księgach rachunkowych, czyli w 2011 r.

W uzupełnieniu wniosku, z dnia 25 czerwca 2012 r., Wnioskodawca wskazał, iż ewidencja księgowa Spółki, w której jest wspólnikiem, prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych. Wybraną formą opodatkowania jest podatek liniowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy kary umowne za nieterminowe dostarczenie wyrobów stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów...
2. Czy ww. kary umowne są kosztem uzyskania przychodów w momencie ujęcia not obciążeniowych w księgach...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone Nr 2. W zakresie pytania Nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kary umowne za nieterminowe dostarczenie wyrobów naliczone Spółce osobowej, której jest wspólnikiem, stanowią dla Niego koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do Jego udziału w zyskach tej Spółki w dacie poniesienia, czyli zaksięgowania na podstawie otrzymanych not obciążeniowych.

Kary umowne są kosztami pośrednio związanymi z przychodami, które zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są potrącalne w dacie ich poniesienia, z zastrzeżeniem, iż jeśli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż w interpretacji indywidualnej Nr IPTPB1/415-328/12-4/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, iż kara umowna z tytułu opóźnienia w dostawie wyrobów, może stanowić koszt uzyskania przychodów, w oparciu o art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) i winna zostać rozliczona proporcjonalnie do prawa do udziału Wnioskodawcy w zysku Spółki osobowej.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy, prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

I tak, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Powyższe oznacza, że koszty uzyskania przychodów z udziału w spółce niemającej osobowości prawnej określa się u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa do tego udziału.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa niniejsza przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami oraz

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika. Takimi wydatkami są m.in. kary umowne za opóźnienia w dostawach towarów, które mogą być nałożone na mocy zawartych umów.

Podkreślić należy, iż przepis art. 22 ust. 1 ww. ustawy, nie określa terminu, kiedy dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu, można potrącić koszty. Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 22 ust. 4 oraz art. 24 ust. 5-5d ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wskazanie w art. 22 ust. 5d ww. ustawy, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać na podstawie zapisów w księgach rachunkowych prowadzonych w oparciu o uregulowania ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonała dostaw wyrobów uzyskując przychód ze sprzedaży. Dostaw dokonano jednak z opóźnieniem, za które Spółka nie ponosi winy. Za nieterminowe dostawy odbiorcy wystawili noty obciążeniowe, naliczając kary umowne zgodnie z zapisami zawartymi w umowach. Noty zostały wystawione w grudniu 2011 r., zapłaty dokonano w styczniu 2012 r.

Wnioskodawca zaliczył kary umowne do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do swojego udziału w zysku Spółki określonego w umowie Spółki, w dacie ujęcia otrzymanych not w księgach rachunkowych, czyli w 2011 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż karę umowną za opóźnienie w dostawie towarów, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi data zaksięgowania (ujęcia) noty obciążeniowej dokumentującej wysokość kary w prowadzonych księgach rachunkowych – grudzień 2011 r. Przy czym rozliczenie ww. kosztów winno nastąpić proporcjonalnie do udziałów Wnioskodawcy w zysku Spółki osobowej.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki osobowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.