Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1123a/10/14-S/AD
z 2 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów po uwzględnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2014 r. sygn.. akt II FSK 74/12 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 619/11 (data wpływu 7 kwietnia 2014 r.) – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2010 r. (data wpływu 3 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku uzyskania certyfikatu rezydencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku uzyskania certyfikatu rezydencji.

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie m.in. wydobycia i przerobu ropy naftowej oraz dystrybucji i sprzedaży szerokiego asortymentu produktów i towarów naftowych. W prowadzonej działalności gospodarczej, spółka nabywa usługi od wielu kontrahentów nie posiadających rezydencji podatkowej w Polsce. Spółka dokonuje płatności z tytułu m.in. usług wymienionych w art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 29 ust. 1, art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (na rzecz zagranicznych osób prawnych oraz osób fizycznych. Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółka jako płatnik, aby pobrać podatek od należności wypłacanych osobom zagranicznym zgodnie z właściwymi umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartymi między Polską a innymi państwami, a więc aby zastosować stawki przewidziane tymi umowami, niższe niż stawki przewidziane w ww. ustawach powinna być w posiadaniu certyfikatów rezydencji podmiotów, na rzecz których dokonywane są wypłaty należności, Certyfikaty powinny potwierdzać rezydencję podatkową kontrahenta dla celów podatku dochodowego tych podmiotów w określonych państwach. Spółka ubiega się u kontrahentów o certyfikaty rezydencji podatkowej wydane przez administrację podatkową państwa zamieszkania/siedziby danego kontrahenta, na rzecz którego płatność jest realizowana. W zależności od kraju, z którego kontrahenci pochodzą, kontrahenci przedstawiają różne certyfikaty rezydencji. Część certyfikatów rezydencji wskazuje okres, za który potwierdza rezydencję podatkową kontrahenta np. rok kalendarzowy, inne certyfikaty zaświadczają rezydencję za określony czas w przeszłości do daty wydania certyfikatu rezydencji. Dużą część stanowią certyfikaty rezydencji, które nie podają okresu za jaki poświadczają rezydencję podatkową, a jedynie posiadają datę wystawienia certyfikatu.

Spółka współpracuje z wieloma kontrahentami od wielu lat i aby w stosunku do płatności wymienionych w art. 21 ust 1 i art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 29 ust. 1 i art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosować postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, co roku spółka w celu aktualizacji posiadanych certyfikatów ubiega się u kontrahentów o nowe (z bieżąca datą wystawienia) certyfikaty. Bardzo często zdarza się że kontrahenci niechętnie przesyłają nowe certyfikaty, uważając że certyfikat przesłany w roku poprzednim lub latach poprzednich pozostaje aktualny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowym jest stanowisko spółki zgodnie z którym, na gruncie art. 5a pkt 21 w zw. z art. 29 ust. 2 i art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za certyfikat rezydencji o którym mowa w tych przepisach można uznać certyfikat przekazany spółce przez kontrahenta, wydany przez właściwe władze podatkowe kraju siedziby kontrahenta, jeżeli w takim dokumencie - poza datą jego wydania - nie ma wskazania jakiego okresu ten dokument dotyczy, oraz że taki certyfikat rezydencji zachowuje swą ważność do czasu zmiany statusu podatkowego kontrahenta ?
2. Czy prawidłowym jest stanowisko spółki zgodnie z którym, na gruncie art. 5a pkt 21 w zw. z art. 29 ust. 2 i art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku dokonywania płatności, o których mowa w art. 29 ust. 1 i art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku posiadania przez spółkę dokumentu certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 5a pkt 21 i art. 29 ust. 2 oraz art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z datą wydania w roku lub w latach poprzedzających rok w którym dokonuje się płatności, o której mowa w art. 29 ust. 1 oraz art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do uznania certyfikatu rezydencji za potwierdzający rezydencję podatkową kontrahenta również za rok w którym dokonywana jest płatność, wystarczające będzie posiadanie dokumentu certyfikatu rezydencji z datą wydania w roku lub w latach poprzedzających rok w którym dokonuje się płatności oraz pisemnego oświadczenia kontrahenta w formie e-mail o braku, w roku w którym jest dokonywana wypłata, zmian w zakresie rezydencji podatkowej kontrahenta?

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie art. 5a pkt 21 w zw. z art. 29 ust. 2 i art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za certyfikat rezydencji o którym mowa w tych przepisach można uznać certyfikat przekazany spółce przez kontrahenta, wydany przez właściwe władze podatkowe kraju siedziby kontrahenta, jeżeli w takim dokumencie - poza datą jego wydania - nie ma wskazania jakiego okresu ten dokument dotyczy. W ocenie spółki taki certyfikat rezydencji zachowuje swą ważność do czasu zmiany statusu podatkowego kontrahenta. Przepisy podatkowe, a w szczególności art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wprowadza definicje certyfikatu rezydencji nie określają terminu jego ważności. W związku z powyższym należy przyjąć, że certyfikat rezydencji utraci swoją ważność w przypadku zmian w rezydencji podatkowej podmiotu którego rezydencję potwierdza, natomiast w przypadku braku zmian w rezydencji podmiotu certyfikat zachowuje swoją aktualność nawet przez kilka lat.

Takie stanowisko, w ocenie Wnioskodawcy, zostało potwierdzone licznymi interpretacjami organów podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia ……………. gdzie stwierdzono, że: „Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny."

Wnioskodawca cytuje również interpretację indywidualną wydaną przez ……….. wskazując że: „(...) należy uznać, że certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo stan faktyczny w nim zawarty nie ulega zmianie. Oczywiście zasada ta nie ma zastosowania w sytuacjach, w których treść certyfikatu określa termin jego ważności wskazując rok podatkowy, bądź też konkretnie wskazuje okres czasu na jaki certyfikat został wydany".

Ponadto powołuje interpretację indywidualną wydaną przez ……………., który zważył, że: „Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej."

Końcowo Wnioskodawca wskazuje na postanowienie wydane przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w ………………….., który uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że: „do rezydencji podatkowej klienta może stosować certyfikat rezydencji także po upływie roku od jego wydania".

W ocenie Wnioskodawcy art. 5a pkt 21 w zw. z art. 29 ust. 2 i art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku dokonywania płatności, o których mowa w art. 29 ust. 1 i art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku posiadania przez spółkę dokumentu certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 5a pkt 21 i art. 29 ust. 2 oraz art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z datą wydania w roku lub w latach poprzedzających rok w którym dokonuje się płatności, o której mowa w art. 29 ust. 1 oraz art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do uznania certyfikatu rezydencji za potwierdzający rezydencję podatkową kontrahenta również za rok w którym dokonywana jest płatność, wystarczające będzie posiadanie dokumentu certyfikatu rezydencji z datą wydania w roku lub w latach poprzedzających rok w którym dokonuje się płatności oraz pisemnego oświadczenia kontrahenta w formie e-mail o braku, w roku w którym jest dokonywana wypłata, zmian w zakresie rezydencji podatkowej kontrahenta. Wynika to z faktu, że – jak wskazuje Wnioskodawca - mimo że organy podatkowe w wydawanych interpretacjach wielokrotnie wskazywały, że certyfikat rezydencji zachowuje swoją aktualność (ważność) tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny to jednak brak jest informacji w jaki sposób płatnik powinien zweryfikować (potwierdzić) czy stan faktyczny przedstawiony w posiadanym certyfikacie rezydencji nie uległ zmianie.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje na interpretację wydaną przez ………………….. gdzie wskazano, że: „stanowisko Wnioskodawcy, iż certyfikat rezydencji, który nie wskazuje daty, do której obowiązuje, zachowuje swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie wskazany w nim stan faktyczny jest prawidłowe. Spółka będąc w posiadaniu oryginału wydanego certyfikatu rezydencji kontrahenta jeśli uzyska od niego potwierdzenie, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie to jest to wystarczające do uwzględnienia przez Spółkę właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.”

W ocenie Wnioskodawcy stanowisko, że potwierdzenie przez kontrahenta, że stan faktyczny określony w certyfikacie rezydencji na dzień jego wydania nie uległ zmianie, w formie pisemnego oświadczenia np. e-mail, znajduje potwierdzenie w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stwierdza, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W dniu 2 marca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr ITPB1/415-1123a/10/TK, w której uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdził, że Wnioskodawca, będąc w posiadaniu oryginału certyfikatu rezydencji podatnika, na rzecz którego dokonuje wypłat należności z tytułów wskazanych w art. 29 ust. 1 oraz w art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pisemnego lub mail’owego potwierdzenia przez tego podatnika braku zmiany danych wynikających z certyfikatu, może stosować zwolnienie od podatku bądź stawki podatku wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby tego podatnika dla celów podatkowych za okres, w którym dokonane zostały przedmiotowe wypłaty uzyskanym certyfikatem rezydencji. Warunek, o którym mowa w art. 29 ust. 2 oraz art. 30a ust. 2 zdanie drugie tej ustawy zostanie zatem spełniony dopiero w momencie uzyskania przez spółkę takiego certyfikatu. Z tą chwilą zostanie również udokumentowana prawidłowość wykonania przez Wnioskodawcę ciążących na nim obowiązków płatnika.

Nie zgadzając się z treścią rozstrzygnięcia, Wnioskodawca, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, wniósł w dniu 20 maja 2011 r. skargę na ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 619/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację oraz zasądził od Ministra Finansów na rzecz Strony Skarżącej kwotę zwrotu kosztów postępowania.

Tutejszy organ nie zgadzając się z treścią powyższego rozstrzygnięcia złożył skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. II FSK 74/12 oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 7 kwietnia 2014 r. wpłynął do tutejszego organu odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 619/11.

Mając na uwadze rozstrzygnięcia zawarte w wydanych w niniejszej sprawie orzeczeniach należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) stanowi że, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), od określonych przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby niemające miejsca zamieszkania w Polsce pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy.

W świetle zaś art. 29 ust. 2 ww. ustawy, wyżej powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których strona jest Rzeczypospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Na podstawie art. 30a ust. 2 ww. ustawy przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Stosownie do treści art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym z przepisów tych nie można wywieść okresu jego ważności w sytuacji, gdy dokument taki sam okresu ważności nie stwierdza.

Należy zatem uznać, że w sytuacji, gdy w treści certyfikatu rezydencji nie ma wskazania co do okresu jego ważności, certyfikat taki z uwagi na fakt, że potwierdza istnienie określonego stanu faktycznego zachowuje swoją aktualność tak długo, jak długo nie ulegnie zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny, czyli nie ulegnie zmianie miejsce zamieszkania podatnika dla celów podatkowych.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo pobrany (niepobrany) podatek. Płatnik może uważać przedłużony mu certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego, jednakże obowiązany jest do weryfikowania możliwych zmian rezydencji podatkowej jego kontrahentów.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także – o ile wynika to z jego treści – również w przeszłości. Zaświadczenie to nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że w myśl art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 tej ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Reasumując, mając na uwadze zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku oraz stan prawny obowiązujący w zakresie mającym do niego zastosowanie, należy stwierdzić, że certyfikaty rezydencji przedkładane Wnioskodawcy przez podmioty zagraniczne potwierdzające ich rezydencję podatkową (siedzibę lub miejsce zamieszkania), wystawione przez właściwe władze podatkowe, jeżeli nie wskazują daty, do której obowiązują, to potwierdzają określony stan faktyczny i zachowują swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie stan faktyczny w nich przedstawiony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.