Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-441/14-4/EK
z 8 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 29 maja 2014 r. (skutecznie doręczone 3 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych dla dostawy napojów do spożycia na miejscu (w lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem czynności dodatkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych dla dostawy napojów do spożycia na miejscu (w lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem czynności dodatkowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 29 maja 2014 r. (skutecznie doręczone 3 czerwca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Polski, polskim podatnikiem VAT. Wnioskodawca m.in. prowadzi sprzedaż produktów żywnościowych, w tym napojów gorących, głównie na rzecz osób fizycznych.

Powyższa sprzedaż jest prowadzona przez Wnioskodawcę przez sieć różnego rodzaju punktów gastronomicznych (m.in. kawiarnie, bary, lodziarnie, bistra, lokale o charakterze mieszanym itp.). Przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie sprzedaży produktów żywnościowych w lokalu o charakterze mieszanym (dalej: Lokal hybrydowy), a w szczególności napojów gorących.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia opis Lokalu hybrydowego, a także specyfikę sprzedaży napojów gorących w Lokalu hybrydowym.

Wygląd Lokalu hybrydowego

Wnioskodawca celem rozszerzenia swojej oferty handlowej, zachęcenia klienta do przebywania w lokalach prowadzonych przez Wnioskodawcę i „pogłębiania relacji” pomiędzy Wnioskodawcą a klientem tworzy lokale hybrydowe. Lokale hybrydowe to punkty gastronomiczne zlokalizowane w takich miejscach jak np. księgarnie czy kioski prowadzone przez Wnioskodawcę. W rezultacie, w lokalu hybrydowym klient ma możliwość spożywania napojów gorących przy jednoczesnym np. czytaniu książki czy gazety bądź rozmowie z innymi osobami.

Dla potrzeb specyficznej oferty zbudowanej we wskazany powyżej sposób, Wnioskodawca instaluje w określonych lokalach automaty służące do sporządzania napojów gorących (napój gorący jest przygotowywany przez automat po wcześniejszym opłaceniu możliwości skorzystania przez klienta z automatu w kasie Lokalu hybrydowego / punktu gastronomicznego), umieszcza w lokalu (księgarni, kiosku itp.) stoliki kawiarniane wraz z krzesłami, a niekiedy również podłącza telewizję, radio czy Internet bezprzewodowy.

Sposób podania napoju gorącego w Lokalu hybrydowym

Jeśli klient jest zainteresowany spożyciem (konsumpcją) napoju na miejscu, tj. w punkcie gastronomicznym zlokalizowanym w Lokalu hybrydowym, to komunikuje to sprzedawcy przy kasie (sprzedawca zawsze klientowi pytanie „napój do konsumpcji na miejscu czy na wynos?”). Otrzymanie tego komunikatu przez sprzedawcę jest istotne, aby podjąć działania mające na celu umożliwienie klientowi konsumpcji napoju na miejscu lub na wynos.

Z uwagi na fakt, iż w Lokalach hybrydowych mogą być wykorzystywane różne rodzaje automatów do przyrządzania napojów gorących (na żeton, na przycisk itd.), po opłaceniu napoju przy kasie, sprzedawca może wydać klientowi żeton, bądź też wydać mu tekturowy kubek (żeton jest wykorzystywany żeby uruchomić automat przy / w którym znajdują się kubki / kubek służy jako naczynie, do którego wlewany jest napój gorący po wciśnięciu przycisku). Klient co do zasady samodzielnie korzysta z automatu z napojem gorącym (nalewa sobie napój gorący do tekturowego kubka), niemniej jednak mogą zdarzać się przypadki, w których to obsługa Lokalu hybrydowego napełnia kubek na życzenie klienta bądź też instruuje klienta o sposobie posługiwania się automatem. Jednocześnie, po napełnieniu kubka napojem gorącym, w związku z faktem, że klient zdecydował o konsumpcji tego napoju na miejscu (w Lokalu hybrydowym), klient ten ma możliwość skorzystania z dodatkowych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz klienta (dalej: Czynności dodatkowe), a w szczególności:

• skorzystania z miejsca przy stoliku w Lokalu hybrydowym (punkcie gastronomicznym) Wnioskodawcy,
  
• skorzystania z aktualnej prasy i książek udostępnianych przez Wnioskodawcę,
  
• słuchania radia / oglądania telewizji udostępnianych przez Wnioskodawcę,
  
• korzystania z Internetu bezprzewodowego udostępnianego przez Wnioskodawcę,
  
• sprzątnięcia kubka przez obsługę Wnioskodawcy (osobę znajdującą się w Lokalu hybrydowym).
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy opisany powyżej sposób obsługi klienta, tj. sprzedaży (podania) napojów gorących w lokalu hybrydowym, powinien być klasyfikowany dla celów VAT jako świadczenie usługi czy dostawa towarów.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że Spółka składając niniejszy wniosek chciała potwierdzić sposób opodatkowania VAT świadczeń polegających na wydaniu napoju gorącego do konsumpcji na miejscu (w Lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych, które będą dokonywane po otrzymaniu interpretacji indywidualnej w tej sprawie. W szczególności, Spółka chciała potwierdzić, czy:

• do świadczeń opisanych we wniosku powinna stosować stawkę VAT właściwą dla świadczenia usługi (a zatem podstawową lub stawkę obniżoną 8% VAT w przypadku uznania, iż świadczona usługa na podstawie przepisów VAT jest objęta opodatkowaniem według tej stawki), czy też
  
• do świadczeń opisanych we wniosku powinna stosować stawkę VAT właściwą dla dostawy towarów (a zatem stawkę właściwą dla danego towaru będącego przedmiotem dostawy).
  
  

Rozstrzygnięcie powyższych kwestii powinno nastąpić z uwzględnieniem art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 oraz art. 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. (t.j. Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) oraz art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady UE nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L z 2011 r. Nr 77, s.; dalej: unijne rozporządzenie wykonawcze).

Opierając się na tych przepisach prawa należy rozstrzygnąć czy świadczenie obejmujące specyficzny sposób podania napojów gorących do konsumpcji na miejscu (napój gorący jest przygotowywany przez automat, a nie przez obsługę zapewnianą przez Spółkę) wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych (w zamian za odpłatność) powinno podlegać opodatkowaniu według stawki VAT właściwej dla dostawy towarów (napojów gorących) będących przedmiotem takiej dostawy, czy też według stawki VAT właściwej dla świadczenia usług (tj. w zależności od sklasyfikowania usługi według stawki podstawowej lub obniżonej).

Zdaniem Spółki, w świetle przytoczonych przepisów ustawy o VAT, świadczenie Wnioskodawcy obejmujące dostawę napoju gorącego do spożycia na miejscu (w lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych powinno być opodatkowane zgodnie ze stawka VAT właściwą dla świadczenia usług, tj. - w zależności od sklasyfikowania usługi – według stawki podstawowej lub obniżonej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w jego opinii klasyfikacja statystyczna świadczenia Spółki pozostaje bez wpływu na udzielenie odpowiedzi na postawione przez nią pytania. W tej kwestii bowiem chodzi o to, czy świadczenie należy opodatkować według stawki właściwej dla świadczonej usługi czy też dostarczanego towaru, natomiast ostatecznie właściwa stawka będzie dopiero zdeterminowana klasyfikacją statystyczną danej usługi lub towaru.

Niemniej jednak, jeśli Organ potwierdzi, iż stanowisko Spółki przedstawione we wniosku jest prawidłowe, to Spółka będzie traktować świadczenie usługi obejmujące dostawę napoju gorącego do spożycia na miejscu ( w Lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych jako usługę restauracyjną, klasyfikowaną w grupowaniu 56 PKWiU z 2008 r., tj. usługa związana z wyżywienie) PKWiU 56.10.11 Usługi przygotowania i podania posiłków w restauracjach, PKWiU 56.10.13 Usługi przygotowywania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych).

Jeśli natomiast Organ uzna, iż świadczenie obejmujące dostawę napoju gorącego do spożycia na miejscu (w lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych powinno być opodatkowane według stawki właściwej dla wydawanego konsumentowi towaru, konieczne będzie analizowanie poszczególnych dostaw wchodzących w skład świadczenia i określenie ich klasyfikacji statystycznej (a przez to m.in. odpowiedniej stawki VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy świadczenie Wnioskodawcy obejmujące dostawę napoju gorącego do spożycia na miejscu (w Lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych stanowi, z perspektywy przepisów w zakresie VAT, świadczenie złożone podlegające opodatkowaniu VAT?
   
2. Czy świadczenie Wnioskodawcy obejmujące dostawę napoju gorącego do spożycia na miejscu (w Lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych stanowi usługę restauracyjną (związaną z wyżywieniem)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie Wnioskodawcy obejmujące dostawę napoju gorącego do spożycia na miejscu (w Lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych stanowi, z perspektywy przepisów w zakresie VAT, świadczenie złożone podlegające opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenie Wnioskodawcy obejmujące dostawę gorącego do spożycia na miejscu (w lokalu hybrydowym) wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych stanowi usługę restauracyjną (związaną z wyżywieniem).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1

W ocenie Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym dostawa napojów gorących w Lokalu hybrydowym do konsumpcji na miejscu (w lokalu), obejmująca sprzedaż tych napojów w powiązaniu z obsługą klienta w postaci Czynności dodatkowych, stanowi świadczenie złożone w rozumieniu przepisów w zakresie VAT. W tym kontekście należy zdefiniować pojęcie świadczenia złożonego, które to zostało ukształtowane na kanwie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) oraz polskich sądów administracyjnych.

Definicja świadczenia złożonego

Jak wskazano w wyroku TSUE w sprawie C-572/07 (RLE Tellmer Property):

„ (…) za zasadę przyjęte jest odrębne traktowanie VAT każdego ze świadczeń. Dopiero jeżeli kilka świadczeń jest ze sobą funkcjonalnie powiązanych w taki sposób, że wyodrębnienie ich byłoby działaniem sztucznym, a ponadto niektóre ze świadczeń (tzw. świadczenia pomocnicze) nie stanowią dla nabywców celu samego w sobie, wówczas dla celów VAT nie należy wyodrębniać takich pojedynczych świadczeń, a całość usługi powinna być traktowana jednolicie dla celów VAT (…)”.

Podobne stanowisko wyraził również TSUE m.in. w wyroku w sprawie C-4l/04 (Levob Verzekeringen) czy C-231/94 (Faaborg-Gelting Linien), a także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1188/11.

W efekcie więc, biorąc pod uwagę ukształtowaną linię orzeczniczą, za świadczenie złożone uznawane jest jedno świadczenie, na które łącznie składa się dwa lub nawet kilka oddzielnych świadczeń. Świadczenia te muszą być ze sobą tak połączone, że ich rozdzielenie byłoby nieracjonalne gospodarczo i w pewnym sensie sztuczne.

Sprzedaż napoju gorącego na miejscu jako świadczenie złożone

W przedmiotowej sytuacji nie powinno budzić wątpliwości, że sprzedaż napoju gorącego do konsumpcji na miejscu (w Lokalu hybrydowym), obejmująca samo wydanie produktu, jak również wykonanie Czynności dodatkowych, stanowi jedno świadczenie złożone. W świadczeniu tym dominuje podanie napoju gorącego, ale w sposób na tyle specyficzny (tj. z wykonaniem Czynności dodatkowych), że ta specyfika dominuje i „absorbuje” sam fakt podania napoju. W tym zakresie więc wydanie napoju gorącego i wykonanie Czynności dodatkowych nie powinno być rozdzielane, bo łącznie prowadzą one do jednego celu konsumpcji napoju gorącego w Lokalu hybrydowym. Stąd też, uzasadnione jest twierdzenie, że świadczenia te dla celów VAT powinny być traktowane łącznie, jako jedno świadczenie złożone.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy zakresie Pytania 2

Mając na względzie, iż wydanie napoju gorącego do konsumpcji na miejscu i wykonanie Czynności dodatkowych powinno być traktowane jako świadczenie złożone, konieczna jest weryfikacja, czy świadczenie to powinno być traktowane jako odpłatna dostawa towarów czy też jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów o VAT. W tym zakresie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że takie świadczenie złożone powinno być traktowane jako świadczenie usługi restauracyjnej (związanej z wyżywieniem) na rzecz klienta.

Definicja usługi restauracyjnej

Definicja usługi restauracyjnej została zawarta w art. 6 ust. 1 unijnego rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi podlegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Trzeba również wskazać, iż powyższa definicja została niejako ukształtowana na gruncie orzecznictwa TSUE. Na przykład, jak wskazano w wyroku TSUE w sprawie C-231/94 (Faaborg-Gelting Linien), transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług) charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania, wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Natomiast z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu. Podobne stanowisko zostało również podtrzymane przez TSUE w wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 (Manfred Bog, CinemaxXEntertainment, Lothar Lohmeyer, Fleischerem Nier), w którym, wprowadzając rozróżnienie pomiędzy dostawą towarów a świadczeniem usług, podkreślono, że:

„(...) elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów (...).”

Z przytoczonych powyżej przepisów i orzeczeń wynika, że o tym czy dane świadczenie stanowi usługę restauracyjną czy zwykłą dostawę produktów gastronomicznych tak naprawdę decyduje zakres czynności towarzyszących przygotowaniu i podaniu danego produktu gastronomicznego. Jeśli nabywca zamawia produkt, który jest specjalnie przygotowywany dla niego, a poza tym nabywca może korzystać z doradztwa i obsługi czy „dodatków” w związku z pozostawaniem w lokalu sprzedawcy, to takie kompleksowe działanie powinno być traktowane jako świadczenie usługi (restauracyjnej).

Sprzedaż napojów gorących do konsumpcji na miejscu jako usługa restauracyjna

W świetle powyższego, uzasadnione wydaje się być twierdzenie, że świadczenie Wnioskodawcy obejmujące sprzedaż napojów gorących do konsumpcji na miejscu wraz z wykonaniem Czynności dodatkowych stanowi usługę restauracyjną. W przedmiotowej sytuacji bowiem klient dostaje nie tylko napój, ale również, niejako „w pakiecie”, szereg usług, które w „zachęcają” go, aby skonsumował ten produkt na miejscu. Tym co bowiem różnicuje sprzedaż na miejscu od sprzedaży na wynos, jest właśnie ten niezwykle istotny element usługowy, dzięki któremu klient decyduje się skonsumować produkt na miejscu. W efekcie, sprzedaż napoju gorącego, przy przygotowaniu którego może pomóc obsługa, a także umożliwienie klientowi przyjemnego i efektywnego spędzania czasu w Lokalu hybrydowym Wnioskodawcy (internet/gazety/telewizja) powinny całościowo być postrzegane jako wykonanie usługi na rzecz tego klienta. Stąd też, całość tego świadczenia (wydanie napoju gorącego do konsumpcji na miejscu oraz wykonanie szeregu Czynności dodatkowych) powinno stanowić świadczenie usługi restauracyjnej, a nie zwykłą dostawę towarów. W tej sytuacji istotne jest bowiem to, że klient chce pozostać w Lokalu hybrydowym i „skorzystać z klimatu” (obsługi) stworzonego przez Wnioskodawcę w tym lokalu (dzięki dodatkowym świadczeniom zawartym w cenie), co stanowi w istocie większą dla niego wartość niż fakt wypicia napoju gorącego.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że powyższe podejście znajduje również swoje uzasadnienie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 19 marca 2013 r., sygn. IPPP1/443-140/13-5/AW, wskazano, że:

„(..) wykazać ponadto należy, iż Wnioskodawca zapewnia klientom Lodziarni stoliki wraz z miejscami siedzącymi, umożliwiające spożycie zakupionych przez klientów produktów na miejscu. Ponadto pracownik podaje zamówione desery do stolików zlokalizowanych w obrębie Lodziarni. Klienci tych lokalizacji mają do dyspozycji porcelanowe naczynia oraz sztućce. Co prawda, konsument nie ma zagwarantowanej pełnej obsługi kelnerskiej, polegającej na nakryciu do stołu, ale jak wskazano powyżej, posiłek jest podawany do stolika. Wszystkie te elementy łącznie powodują, iż nie mamy do czynienia z usługą ściśle restauracyjną, ale niewątpliwie usługa ta nosi znamiona usługi gastronomicznej charakterystycznej dla placówek gastronomicznych, mającej na celu organizację konsumpcji na miejscu (…)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że we wniosku Wnioskodawca wskazał jako zakres wniosku - zdarzenie przyszłe. Jednakże w treści wniosku, jak również w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że oczekuje interpretacji przepisów prawa podatkowego ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. Zatem niniejsza interpretacja została oparta na przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jednocześnie podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności. Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS z 2005r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
   
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
   
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
   
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Pod poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia, zawierającego listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%, wymienione zostały usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
   
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
   
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
   
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
   
5. wód mineralnych,
   
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

Zatem, dokonując analizy powyższych przepisów stwierdzić należy, że usługi związane z wyżywieniem (usługi gastronomiczne), mieszczące się w PKWiU ex 56 podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia, z wyłączeniem sprzedaży napojów i towarów wymienionych w pkt 1-6, do których zastosowanie ma 23% stawka podatku od towarów i usług.

Jednocześnie w pozycji 52 załącznika nr 3 do ustawy, zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku wynosi 8%), wymieniono grupę ex 11.07.19.0 – pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie niegazowane napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
   
2. zawierające tłuszcz mlekowy.
   
   

Z objaśnień do załącznika nr 3 do ustawy wynika, że wykaz towarów i usług opodatkowanych w 2011 r. stawką 8%, nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik. Oznacza to, że jeżeli dany towar (lub usługa) jest wymieniony w załączniku nr 3 jako opodatkowany stawką 8%, a jednocześnie został wymieniony w art. 43 ust. 1 ustawy jako zwolniony od podatku lub w załączniku nr 10, jako objęty opodatkowaniem stawką 5% – stosowanie stawki podatku z załącznika nr 3 (stawka 8%) do ustawy jest wyłączone na rzecz zwolnienia od podatku lub opodatkowania stawką 5%.

Natomiast, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, stawka podatku wynosi 5%.

Pod pozycją 31 załącznika nr 10 do ustawy, będącego wykazem towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wskazano sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 11.07.19.0 – pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie niegazowane napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
   
2. zawierające tłuszcz mlekowy.
   
   

Z objaśnień do załącznika nr 10 wynika, iż ex dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, opodatkowaniu 5% stawką podatku VAT podlega dostawa pozostałych napojów bezalkoholowych, wyłącznie niegazowanych, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego lub zawierających tłuszcz mlekowy i klasyfikowany do PKWiU 11.07.19.0, będzie opodatkowana stawka 5% na podstawie art. 41 ust. 2a w związku z poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca m.in. prowadzi sprzedaż produktów żywnościowych, w tym napojów gorących, głównie na rzecz osób fizycznych. Powyższa sprzedaż jest prowadzona przez Wnioskodawcę przez sieć różnego rodzaju punktów gastronomicznych (m.in. kawiarnie, bary, lodziarnie, bistra, lokale o charakterze mieszanym itp.). Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie sprzedaży produktów żywnościowych w lokalu o charakterze mieszanym (Lokal hybrydowy), a w szczególności napojów gorących. Wnioskodawca celem rozszerzenia swojej oferty handlowej, zachęcenia klienta do przebywania w lokalach prowadzonych przez Wnioskodawcę i „pogłębiania relacji” pomiędzy Wnioskodawcą a klientem tworzy Lokale hybrydowe. Lokale hybrydowe to punkty gastronomiczne zlokalizowane w takich miejscach jak np. księgarnie czy kioski prowadzone przez Wnioskodawcę. W rezultacie, w lokalu hybrydowym klient ma możliwość spożywania napojów gorących przy jednoczesnym np. czytaniu książki czy gazety bądź rozmowie z innymi osobami. Dla potrzeb specyficznej oferty zbudowanej we wskazany powyżej sposób, Wnioskodawca instaluje w określonych lokalach automaty służące do sporządzania napojów gorących (napój gorący jest przygotowywany przez automat po wcześniejszym opłaceniu możliwości skorzystania przez klienta z automatu w kasie Lokalu hybrydowego/punktu gastronomicznego), umieszcza w lokalu (księgarni, kiosku itp.) stoliki kawiarniane wraz z krzesłami, a niekiedy również podłącza telewizję, radio czy internet bezprzewodowy. Jeśli klient jest zainteresowany spożyciem (konsumpcją) napoju na miejscu, tj. w punkcie gastronomicznym zlokalizowanym w Lokalu hybrydowym, to komunikuje to sprzedawcy przy kasie. Otrzymanie tego komunikatu przez sprzedawcę jest istotne aby podjąć działania mające na celu umożliwienie klientowi konsumpcji napoju na miejscu lub na wynos. Z uwagi na fakt, iż w Lokalach hybrydowych mogą być wykorzystywane różne rodzaje automatów do przyrządzania napojów gorących (na żeton, na przycisk itd.), po opłaceniu napoju przy kasie, sprzedawca może wydać klientowi żeton, bądź też wydać mu tekturowy kubek (żeton jest wykorzystywany żeby uruchomić automat przy / w którym znajdują się kubki / kubek służy jako naczynie, do którego wlewany jest napój gorący po wciśnięciu przycisku). Klient co do zasady samodzielnie korzysta z automatu z napojem gorącym (nalewa sobie napój gorący do tekturowego kubka), niemniej jednak mogą zdarzać się przypadki, w których to obsługa Lokalu hybrydowego napełnia kubek na życzenie klienta bądź też instruuje klienta o sposobie posługiwania się automatem. Jednocześnie, po napełnieniu kubka napojem gorącym, w związku z faktem, że klient zdecydował o konsumpcji tego napoju na miejscu (w Lokalu hybrydowym), klient ten ma możliwość skorzystania z dodatkowych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz klienta (dalej: Czynności dodatkowe), a w szczególności: skorzystania z miejsca przy stoliku w Lokalu hybrydowym (punkcie gastronomicznym) Wnioskodawcy, skorzystania z aktualnej prasy i książek udostępnianych przez Wnioskodawcę, słuchania radia / oglądania telewizji udostępnianych przez Wnioskodawcę, korzystania z internetu bezprzewodowego udostępnianego przez Wnioskodawcę, sprzątnięcia kubka przez obsługę Wnioskodawcy (osobę znajdującą się w Lokalu hybrydowym).

Wątpliwości Wnioskodawcy, sprecyzowane jednoznacznie w uzupełnieniu wniosku, dotyczą tego czy do świadczeń opisanych we wniosku Spółka powinna stosować stawkę VAT właściwą dla świadczenia usługi (a zatem podstawową lub stawkę obniżoną 8% VAT w przypadku uznania, że świadczona usługa na podstawie przepisów VAT jest objęta opodatkowaniem według tej stawki), czy też do świadczeń opisanych we wniosku Spółka powinna stosować stawkę VAT właściwą dla dostawy towarów (a zatem stawkę właściwą dla danego towaru będącego przedmiotem dostawy). Wnioskodawca wskazał również, że rozstrzygnięcie powyżej kwestii powinno nastąpić z uwzględnieniem przepisów art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 oraz art. 41 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. oraz art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady UE nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r.

Należy zaznaczyć, że mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE jak i sądy administracyjne. Wspólną tezą, jaką można sformułować na ich podstawie, jest twierdzenie, że w sytuacji gdy „dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej”. W wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd, TSUE stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Poza tym ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Pojęcie usługi restauracyjnej i cateringowej zostało zawarte w art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 77, str. 1), z którego wynika, że usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 tego rozporządzenia, weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

Ponadto, w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), powołanym również przez Wnioskodawcę, TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

W pkt 14 ww. wyroku w sprawie Faaborg Gelting Linien Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 Szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach (punkt 64 powołanego wyroku).

Podsumowując, TSUE orzekł m.in.: „że art. 5 i 6 Szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy, jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego”.

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło wskazał, że „w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.” W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, iż „elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów”.

Ponadto Trybunał zauważył, że „przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (…), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (…) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru”.

Dodatkowo w punkcie 63 ww. wyroku TSUE wskazał, że sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie C-491/03 Hermann, Zb. Orz. s. 1-2025, pkt 22).

W nawiązaniu do opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę w konfrontacji ze wskazanymi przepisami oraz orzeczeniami TSUE należy uznać, że dokonywane przez Wnioskodawcę czynności mają charakter typowej dostawy towarów i nie mają charakteru usługowego. Realizowana sprzedaż nie stanowi w szczególności świadczenia usług gastronomicznych ani cateringowych. Czynności wymienione we wniosku jako Czynności dodatkowe, tj. skorzystanie przez nabywcę napoju z miejsca przy stoliku w Lokalu hybrydowym, skorzystanie z aktualnej prasy i książek udostępnianych przez Wnioskodawcę, słuchanie radia/oglądanie telewizji, korzystanie z internetu bezprzewodowego, możliwość sprzątnięcia kubka przez obsługę, czy też czynności takie jak: podanie kupującemu napój żetonu, wydanie kubka tekturowego, czy też pomoc w obsłudze automatu na prośbę kupującego nie są czynnościami, które należałoby zaliczyć do czynności wspomagających, pozwalających na uznanie całości wykonywanych czynności za świadczenie usług gastronomicznych.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w punkcie gastronomicznym w Lokalu hybrydowym mają pomocniczy charakter, nierozerwalnie związany z dostawą towarów. Czynności realizowane przez pracowników Wnioskodawcy ograniczają się jedynie do przyjęcia pieniędzy za napój z automatu i ewentualnej pomocy, w przypadku, kiedy nabywca napoju poprosi o pomoc obsługi automatu, wydania żetonu/kubka i ewentualnego sprzątnięcia kubka. Pracownicy nie biorą udziału w przygotowaniu napoju, bo robi to automat. Czynności dodatkowe wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy, mają charakter pomocniczy, konieczny do wykonania centralnej czynności jaką jest dostawa towarów. Czynności te nie stanowią usług wspomagających dla usług restauracyjnych, a jednie czynności konieczne do dokonania dostawy przez Wnioskodawcę. W przedstawionym przez Wnioskodawcę modelu sprzedaży napojów co do zasady brak jest usług wspomagających, a takie, które wystąpią (opisane przez Wnioskodawcę jako Czynności dodatkowe), będą marginalne i w żadnym wypadku nie będą miały charakteru przeważającego, pozwalającego na uznanie, że Wnioskodawca świadczy usługę restauracyjną lub cateringową. W modelu sprzedaży prowadzonym przez Wnioskodawcę nie występują kelnerzy, tym samym brak doradztwa na rzecz klientów przy wyborze posiłku i serwisu polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom. Nie występują również naczynia, nakrycia stołowe, nie ma nie ma zaplecza gastronomicznego, sanitarnego, a czynności polegające na zapewnieniu klientowi możliwości spożywania napojów w komfortowym otoczeniu i atmosferze nie przesądza o zakwalifikowaniu czynności do świadczenia usługi.

Zatem, świadczenia oferowane przez punkty gastronomiczne w lokalu hybrydowym należące do Wnioskodawcy wiążą się wyłącznie ze sprzedażą napoju, natomiast brak jest usług charakterystycznych dla działalności restauracyjnej lub cateringowej. Zatem całość wykonywanych czynności stanowić będzie świadczenie złożone, które w całości stanowi odpłatną dostawę towarów (napojów).

Tym samym, w świetle Rozporządzenia wykonawczego i orzecznictwa TSUE, dokonywaną przez Wnioskodawcę sprzedaż napojów uznać należy za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca do świadczeń opisanych we wniosku powinien stosować stawkę VAT właściwą dla dostawy danego towaru (napoju).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.