Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-379/14-10/AMN
z 11 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2014 r. (data wpływu 3 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 7 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup sprzętu AGD:

• w części dotyczącej zwiększenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego o wartość wyposażenia – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z przystosowaniem lokalu mieszkalnego do najmu, w zakresie możliwości dokonania indywidualnych odpisów amortyzacyjnych, w zakresie kontynuacji odpisów amortyzacyjnych w przypadku zmiany formy opodatkowania przychodów, w zakresie amortyzacji środka trwałego w przypadku ponownego przeznaczenia nieruchomości na wynajem, w zakresie opodatkowania dochodów z najmu, w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup sprzętu AGD oraz w zakresie zdobywania i przekazywania informacji o fakcie dokonywania amortyzacji nieruchomości.

Wniosek w zakresie amortyzacji środka trwałego w przypadku ponownego przeznaczenia nieruchomości na wynajem, w zakresie możliwości dokonania indywidualnych odpisów amortyzacyjnych oraz w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup sprzętu AGD nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 czerwca 2014 r. znak ILPB1/415-379/14-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 1 lipca 2014 r., wniosek uzupełniono a w dniu 7 lipca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ponieważ Wnioskodawca zamierza inwestować w nieruchomości z przeznaczeniem na wynajem ma kilka wątpliwości (jako osoba fizyczna).

Wnioskodawca nabywa używany (ponad 5 lat) lokal mieszkalny, który przeznacza na wynajem. Jednak zanim będzie szukał najemcy, chciałby zrobić remont (ulepszenia). Nabywając używany (ponad 60 m-cy) lokal mieszkalny (prawo odrębnej własności) Wnioskodawca chciałby skorzystać z możliwości indywidualnych odpisów amortyzacyjnych. Co roku Wnioskodawca ma możliwość, jako osoba fizyczna, wybrać sposób opodatkowania. Wnioskodawca posiada już 1 mieszkanie na wynajem jako osoba fizyczna.

Do wynajmowanego (stosunek najmu unormowany umową najmu − lokator mieszka w lokalu) już lokalu mieszkalnego Wnioskodawca kupuje sprzęt AGD (lodówkę, mikrofalówkę, kuchenkę, zmywarkę, pralkę) oraz meble − jako nowe wyposażenie tego lokalu. Wydaje na to wszystko 10 tys. zł. Każda rzecz z osobna kosztuje mniej, niż 3.500 zł (np. lodówka 2 tys., zmywarka 1,5 tys., stolik 500 zł itd.). Każda rzecz ma termin użytkowania dłuższy niż 1 rok.

W uzupełnieniu wniosku − w zakresie amortyzacji środka trwałego w przypadku ponownego przeznaczenia nieruchomości na wynajem – wskazano, że w czasie rezygnacji w wynajmu lokalu mieszkalnego/domu i zamieszkania w nim przez Wnioskodawcę lub dziecko Wnioskodawcy nastąpi równocześnie zawieszenie wynajmowania tej nieruchomości (albo zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej) i na czas zamieszkania w tej nieruchomości nie będą generowane przychody z najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w koszty uzyskania przychodu Wnioskodawca może wliczyć wszystkie koszty związane z przystosowaniem lokalu do wynajmu polegające np. na wymianie okien, demontażu piecy, wymianie podłogi, malowaniu itp., zanim jeszcze podpisze umowę najmu? Czy zanim jeszcze Wnioskodawca podpisze umowę najmu, może wliczyć również elementy wyposażenia (lokalu mieszkalnego) jak meble (tj.: łóżka, stoły, krzesła), sprzęt RTV (telewizor) i AGD (tj.: lodówka, czajnik, mikrofalówka, kuchenka, piekarnik), których wartość z osobna nie przekracza 3.500 zł, ale wszystkie razem przekraczają tę sumę? Czy może Wnioskodawca powinienem wliczyć wszystkie koszty związane z przystosowaniem lokalu do wynajmu do wartości początkowej nieruchomości od całości zacząć obliczać odpisy amortyzacyjne do czasu oddania w najem, a po oddaniu w najem wszystko, w co doposaży lokal (nowa pralka, lodówka, stół), wliczać jednorazowo w koszty danego miesiąca? Jakie koszty Wnioskodawca może zaliczyć, jako koszt ulepszenia: koszt pracownika/firmy budowlanej, materiały budowlane, wyposażenie?
2. Czy Wnioskodawca może amortyzować używany ponad 60 miesięcy lokal, którego były właściciel już go amortyzował lub zamortyzował? Skąd Wnioskodawca ma się dowiedzieć, czy zbywca lub któryś z byłych właścicieli dokonywał odpisy amortyzacji? Dotyczy to 2 sytuacji, w których Wnioskodawca nabędzie nieruchomość od osoby fizycznej oraz od przedsiębiorstwa. Również, czy Wnioskodawca ma obowiązek powiadamiania potencjalnego nabywcę nieruchomości o fakcie jej amortyzowania?
3. Jeżeli w pierwszym roku Wnioskodawca wybierze zasady ogólne i rozpocznie amortyzację wynajmowanego lokalu, a w drugim roku przejdzie na opodatkowanie ryczałtem, a znowu w kolejnym będzie chciał powrócić do zasad ogólnych i amortyzacji, to czy może kontynuować odpisy amortyzacyjne; a jak tak, to w jakiej wysokości?
4. Czy Wnioskodawca będzie musiał kontynuować amortyzację, czy zacząć od nowa w momencie, gdy zacznie amortyzować wynajętą nieruchomość mieszkaniową, a po jakimś czasie (powiedzmy po 1 roku) zrezygnuje z wynajmu i osobiście (lub dziecko Wnioskodawcy) zamieszka w takiej nieruchomości (lokal, dom), a po kolejnym roku znowu Wnioskodawca przeznaczy tę nieruchomość na wynajem?
5. Jeżeli Wnioskodawca nabędzie kolejne mieszkanie, które również przeznaczy na wynajem, czy może jedno rozliczać na zasadach ogólnych, a drugie ryczałtem? Jeżeli Wnioskodawca zdecyduje się rozliczać wszystkie nieruchomości, które będzie wynajmował, na zasadach ogólnych, to czy przychody oraz koszty z obu mieszkań sumują się?
6. Czy Wnioskodawca może od razu wrzucić sobie w koszty faktury na 10 tys. (za te wszystkie pozycje), czy może zwiększyć wartość początkową lokalu o 10 tys. i amortyzować (wykonywać odpisy amortyzacyjne) od zwiększonej wartości lokalu? Co można zaliczyć w koszty w przypadku doposażania lokalu, a co nie? Czy kupienie np. telewizora (odbiornik TV) do mieszkania na wynajem można traktować jako koszt? Czy TV może stać się „wyposażeniem” lokalu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest odpowiedź na pytanie w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup sprzętu AGD (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

Wniosek w zakresie:

• sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z przystosowaniem lokalu mieszkalnego do najmu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1), rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 3 lipca 2014 r., nr ILPB1/415-379/14-3/AMN.
• kontynuacji odpisów amortyzacyjnych w przypadku zmiany formy opodatkowania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 3), rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 3 lipca 2014 r. nr ILPB1/415-379/14-4/AMN
• opodatkowania dochodów z najmu (pytanie oznaczone we wniosku nr 5), rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 3 lipca 2014 r. nr ILPB1/415-379/14-5/AMN,
• zdobywania i przekazywania informacji o fakcie dokonywania amortyzacji nieruchomości, rozstrzygnięto postanowieniem z dnia 3 lipca 2014 . nr ILPB1/415-379/14-6/AMN,
• w zakresie możliwości dokonania indywidualnych odpisów amortyzacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2), rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 11 lipca 2014 r. nr ILPB1/415-379/14-8/AMN,
• w zakresie amortyzacji środka trwałego w przypadku ponownego przeznaczenia nieruchomości na wynajem (pytanie oznaczone we wniosku nr 4), rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 11 lipca 2014 r. nr ILPB1/415-379/14-9/AMN.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Ponieważ zamierzeniem Wnioskodawcy jest nabycie lokalu na wynajem, wydaje się słuszne powiększenie obecnej wartości nieruchomości (wyliczonej zgodne z art. 22g ust. 3) o dodatkowe koszty ulepszenia tej nieruchomości (jak np. wymiana okien, czy zakup lodówki), bez poniesienia, których całe przedsięwzięcie wynajmu będzie (lub może okazać się) nieskuteczne, przy założeniu, że ulepszenie nastąpi przed wprowadzeniem nieruchomości do ewidencji środków trwałych. Co do kosztów Wnioskodawca jest zdania, że wszystkie wymienione koszty (praca, materiały, wyposażenie) podlegają zaliczeniu jako ulepszenie środka trwałego, o ile Wnioskodawca będzie miał na nie faktury.

Ad. 2

Wydaje się zasadne, aby każdy nowy właściciel mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ustalonej wartości nieruchomości zgodnie z art. 22g ust. 3.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany przedstawił własne stanowisko, zgodnie z którym może zacząć od nowa amortyzować lokal, którego były właściciel już go amortyzował lub zamortyzował całkowicie, a odpisy amortyzacyjne może ustalić samodzielnie od nowo ustalonej wartości nieruchomości (po nabyciu danej nieruchomości), zgodnie z art. 22g ust. 3.

Ad. 3

Jeżeli Wnioskodawca jako właściciel raz zdecydował się na amortyzowanie lokalu (czy to stawką indywidualną, czy to zwykłą), powinien kontynuować amortyzację w trzecim roku tak, jakby nigdy jej nie przerywał. Ryczałt bowiem nie wpływa na amortyzację, lecz skorzystanie z ryczałtu odbiera Wnioskodawcy możliwość wrzucania w koszty odpisów amortyzacji. Innymi słowy Wnioskodawca nie będę miał możliwości wydłużenia o rok (rok poświęcony na opodatkowanie ryczałtem) amortyzacji.

Ad. 4

Ponieważ właściciel nieruchomości się nie zmieni, raz zaczęta amortyzacja trwać będzie również, gdy nieruchomość nie będzie przeznaczona na wynajem, ale w tym czasie nie będzie można odliczać odpisów amortyzacyjnych, ponieważ nie będzie przychodów nie będzie podstawy do opodatkowania. Jeżeli właściciel znowu zdecyduje się na wynajem, amortyzację należy kontynuować tak, jakby nie było przerwy w wynajmie. Nie będzie możliwości wydłużenia okresu amortyzacji o czas, w którym nieruchomość nie stanowiła źródła przychodu.

Ad. 5

Wnioskodawca może jako osoba fizyczna, wynajmowanie lokalu rozliczać różnymi sposobami: albo ryczałtem, albo na zasadach ogólnych. Jednak przychody oraz koszty z każdej nieruchomości Wnioskodawca będzie musiał rozliczać osobno – nie sumują się – czyli traktować poszczególne nieruchomości jako osobne źródła przychodu i osobno rozliczać.

Ad. 6

Jeżeli nabywane środki trwałe nie przekraczają z osobna wartości 3,5 tys. zł, a ich żywotność (przewidywany okres używania) jest dłuższy niż 1 rok, Wnioskodawca może albo od razu wliczyć je w koszty miesiąca, albo zaliczyć w poczet wyposażenia nieruchomości i podwyższyć tym samym wartość nieruchomości o koszt zakupionego wyposażenia. Zdaje się potwierdzać to również art. 22g ust. 17.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany przedstawił własne stanowisko, zgodnie z którym w koszty można zaliczyć sprzęt AGD i RTV, który stanowić będzie wyposażenie lokalu, bez którego wynajem, na opisanych w umowie najmu zasadach, byłby niemożliwy. Jeżeli potencjalny lokator chce, aby wynajmujący doposażył dany lokal w odbiornik TV i lokator jest zdecydowany ponosić z tego tytułu większe koszty najmu (w tym powiększony czynsz najmu) lub w ogóle uzależnia podpisanie umowy najmu od wyposażenia mieszkania w telewizor, mikrofalówkę, piekarnik, czy czajnik oraz tym podobny sprzęt – to zdaniem Wnioskodawcy – właściciel nieruchomości może zaliczyć w koszty wydatki na taki sprzęt RTV, czy AGD. Jeżeli właściciel zakupi sprzęt, o którym mowa powyżej, to taki sprzęt stanie się wyposażeniem danego lokalu na wynajem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup sprzętu AGD:

• w części dotyczącej zwiększenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego o wartość wyposażenia – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Problematyka amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie, co wiąże się z brakiem możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jest spełnienie warunków zawartych w wyżej powołanym przepisie, tzn. musi nastąpić ulepszenie środków trwałych, a suma wydatków z tego tytułu musi przekroczyć 3.500 zł w danym roku podatkowym.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane, chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek.

Należy wskazać, że aby wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego zwiększały jego wartość początkową konieczne jest spełnienie (łącznie) kilku warunków:

• wydatki ulepszeniowe muszą być związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją albo modernizacją,
• wydatki takie powinny powodować wzrost wartości użytkowej środka trwałego,
• suma tych wydatków w roku podatkowym przekracza 3.500 zł.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że do wynajmowanego już lokalu mieszkalnego Wnioskodawca kupuje sprzęt AGD (lodówkę, mikrofalówkę, kuchenkę, zmywarkę, pralkę) oraz meble − jako nowe wyposażenie tego lokalu. Wydaje na to wszystko 10 tys. zł. Każda rzecz z osobna kosztuje mniej, niż 3.500 zł. Każda rzecz ma termin użytkowania dłuższy niż 1 rok.

Zakupienie do przedmiotowego lokalu ww. sprzętu oraz mebli nie spełnia wszystkich koniecznych warunków określonych w art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalających na uznanie, że środek trwały uległ ulepszeniu. Wyposażenie lokalu w zakupiony sprzęt AGD i mebli nie stanowi bowiem przebudowy, rozbudowy, adaptacji, rekonstrukcji ani modernizacji, a więc nie są czynnościami mogącymi powodować ulepszenie.

Zakupiony przez Wnioskodawcę sprzęt AGD oraz meble do wynajmowanego lokalu, nie stanowi konstrukcji stałych. Elementy te nie spełniają definicji składowych z uwagi na swój charakter tj. możliwość odłączenia. Elementy te nie zostały bowiem wbudowane w konstrukcję lokalu (środka trwałego) na stałe w związku z czym nie są z nim trwałe związane, a tym samym lokal cały czas pozostaje tym samym lokalem, o niezmienionej funkcji.

Wobec powyższego należy uznać, że zakupiony przez Wnioskodawcę do wynajmowanego lokalu sprzęt AGD oraz meble nie stanowi ulepszenia środka trwałego, o którym mowa w art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie zwiększają jego wartości początkowej, jako elementy niewbudowane w konstrukcję stałą lokalu.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy – uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych określona została w cytowanym art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została, więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Co do zasady, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie z godnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23, co wynika z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Natomiast w myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z cytowanych przepisów wynika zatem, że jeżeli wyposażenie nie zostało zaliczone do środków trwałych i jego wartość nie przekracza 3.500 zł to wydatki poniesione na zakup tego wyposażenia można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć przy tym należy, że zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), przez wyposażenie należy rozumieć rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup wyposażenia przedmiotowego lokalu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów bezpośrednio w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania jeżeli wartość jednostkowa składników wyposażenia nie przekracza 3.500 zł i wyposażenie nie zostało zaliczone do środków trwałych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca może od razu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów faktury na 10 tys. (za te wszystkie pozycje). Natomiast Zainteresowany nie może zwiększyć wartości początkowej lokalu o 10 tys. złotych i amortyzować (wykonywać odpisów amortyzacyjnych ) od zwiększonej wartości lokalu, gdyż zakupiony przez Wnioskodawcę do wynajmowanego lokalu sprzęt AGD oraz meble (na kwotę 10 tys. zł) nie stanowi ulepszenia środka trwałego i nie zwiększają jego wartości początkowej, jako elementy niewbudowane w konstrukcję stałą lokalu.

W przypadku doposażenia lokalu do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki na zakup sprzęt AGD i RTV, który stanowić będzie wyposażenie lokalu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca może podwyższyć wartość nieruchomości o koszt zakupionego wyposażenia należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w pozostałym zakresie za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.