Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-377/12-5/14-S/JS
z 21 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 621/13, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu 25 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2012 r. (data wpływu 13 lipca 2012 r.), o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży gruntów rolnych przekształconych w grunty budowlane pod zabudowę jednorodzinną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży gruntów rolnych przekształconych w grunty budowlane pod zabudowę jednorodzinną.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lipca 2012 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 15.06.2004 r. na podstawie aktu notarialnego nabył do majątku osobistego grunty rolne o powierzchni łącznej 24,99 ha w miejscowości …. Przedmiotowe grunty nabył w celu prowadzenia upraw rolnych co czyni do dnia dzisiejszego. Ponadto do chwili obecnej pobiera do tych gruntów dopłaty obszarowe do upraw rolnych. W dacie nabycia przedmiotowych gruntów nie był czynnym podatnikiem VAT.

Zainteresowany poza wskazanymi powyżej gruntami posiada również inne grunty rolne, które nadal uprawia. W dniu 28 stycznia 2010 r. uchwałą Rady Miejskiej dokonano zmiany w planie zagospodarowania sołectwa. W wyniku podjętej ww. uchwały Rady Miejskiej posiadane przez Wnioskodawcę grunty w całości zostały przekształcone w grunty budowlane pod zabudowę jednorodzinną.

W związku z przekwalifikowaniem przez Radę Miejską w części gruntów na tereny budowlane, Wnioskodawca wystąpił do Burmistrza Miasta i Gminy z wnioskiem o dokonanie podziału gruntów o powierzchni 24,99 ha na działki budowlane. W wyniku tego wniosku Burmistrz Miasta i Gminy decyzją z dnia 17.08.2011 r. dokonał podziału gruntu o pow. 24,99 ha na 153 działki budowlane.

W chwili obecnej Zainteresowany zamierza sukcesywnie sprzedawać wydzielone działki. Wnioskodawca nadmienił, iż nie zamierza podejmować żadnych czynności zmierzających do uzbrojenia działek w media, jak również nie zamierza prowadzenia profesjonalnej akcji marketingowej i reklamowej dotyczącej sprzedaży poza zwyczajnymi ogłoszeniami dotyczącymi sprzedaży.

Zainteresowany zaznacza, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem jako przedsiębiorca działalności gospodarczej m.in. w zakresie wynajmu nieruchomości na własny rachunek.

W piśmie z dnia 12 lipca 2012 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami,
2. Grunty rolne przekształcone na tereny budowlane, będące przedmiotem sprzedaży nie były i nie są udostępniane nikomu na podstawie jakiejkolwiek umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze,
3. Na przedmiotowych gruntach nie była prowadzona działalność rolnicza w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży wydzielonych działek budowlanych położonych w miejscowości … będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. i czy będzie zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług z tytułu sprzedaży tych działek?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie sprzedaży działek budowlanych, które powstały w wyniku przekształcenia gruntów rolnych na tereny budowlane nie jest podatnikiem podatku VAT, ponieważ nie działa w tym zakresie jako zawodowy handlowiec czy producent. Przekształcenie kupionych przez Zainteresowanego w 2004 roku gruntów rolnych w miejscowości … w grunty budowlane powstało bez udziału Wnioskodawcy i bez Jego inicjatywy na skutek decyzji administracyjnej.

W zakresie sprzedaży działek Zainteresowany nie zamierza podejmować żadnych działań zmierzających do podniesienia ewentualnej wartości działek, czyli nie będzie dokonywał uzbrojenia terenu i nie będzie dokonywał projektowania i zagospodarowania terenu. W zakresie samej natomiast sprzedaży nie będzie podejmował zorganizowanych i profesjonalnych działań promocyjnych i marketingowych. Tym samym Jego działania nie można porównać do działań osób prowadzących zawodowo działalność gospodarczą np. w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami, czy w zakresie działalności deweloperskiej. Czynności wykonane przez Wnioskodawcę, tj. zakup gruntu rolnego i następnie po 7 latach uzyskanie decyzji dotyczącej podziału terenu na działki budowlane były czynnościami zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem, skoro w przedmiotowej sprawie Zainteresowany będzie dokonywał sprzedaży działek z majątku prywatnego, bez dodatkowych czynności mających cechy zawodowego działania to w zakresie tej sprzedaży Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i nie musi opodatkowywać sprzedaży działek podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie już z utrwalonym orzecznictwem sądowym nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Takie stanowisko zgodne jest m.in. z orzeczeniami Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, a także orzeczeniami krajowych sądów administracyjnych np. Wyrok NSA w składzie siedmiu sędziów z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, czy wyrok NSA w Warszawie z dnia 9 listopada 2011 r. I FSK 1655/11.

W dniu 30 lipca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną IPTPP2/443-377/12-4/JS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 10 sierpnia 2012 r. (data wpływu 16 sierpnia 2012 r.) Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o zmianę interpretacji indywidulanej nr IPTPP2/443-377/12-4/JS z dnia 30 lipca 2012 r. z powodu jej niezgodności z prawem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 12 września 2012 r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, z dnia 30 lipca 2012 r. została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, który wyrokiem z dnia 20 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Ke 650/12 oddalił skargę Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pismem z dnia 9 lutego 2013 r. złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 621/13 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W dniu 30 czerwca 2014 r. do tut. Organu wpłynęły akta sprawy z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 621/13, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 2 pkt 6 ustawy pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby jednak dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w dniu 15.06.2004 r. na podstawie aktu notarialnego nabył do majątku osobistego grunty rolne o powierzchni łącznej 24,99 ha. Przedmiotowe grunty nabył w celu prowadzenia upraw rolnych. Ponadto do chwili obecnej pobiera do tych gruntów dopłaty obszarowe do upraw rolnych.

W dacie nabycia przedmiotowych gruntów nie był czynnym podatnikiem VAT. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem jako przedsiębiorca działalności gospodarczej m.in. w zakresie wynajmu nieruchomości na własny rachunek.

Zainteresowany poza wskazanymi powyżej gruntami posiada również inne grunty rolne, które nadal uprawia. W dniu 28 stycznia 2010 r. uchwałą Rady Miejskiej dokonano zmiany w planie zagospodarowania sołectwa. W wyniku podjętej ww. uchwały Rady Miejskiej posiadane przez Wnioskodawcę grunty w całości zostały przekształcone w grunty budowlane pod zabudowę jednorodzinną.

W związku z przekwalifikowaniem przez Radę Miejską części gruntów na tereny budowlane, Wnioskodawca wystąpił do Burmistrza Miasta i Gminy z wnioskiem o dokonanie podziału gruntów o powierzchni 24,99 ha na działki budowlane. W wyniku tego wniosku Burmistrz Miasta i Gminy decyzją z dnia 17.08.2011 r. dokonał podziału gruntu o pow. 24,99 ha na 153 działki budowlane.

W chwili obecnej Zainteresowany zamierza sukcesywnie sprzedawać wydzielone działki. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż nie zamierza podejmować żadnych czynności zmierzających do uzbrojenia działek w media, jak również nie zamierza prowadzenia profesjonalnej akcji marketingowej i reklamowej dotyczącej sprzedaży poza zwyczajnymi ogłoszeniami dotyczącymi sprzedaży. Nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Na przedmiotowych gruntach nie była prowadzona działalność rolnicza w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Grunty rolne przekształcone na tereny budowlane, będące przedmiotem sprzedaży nie były i nie są udostępniane nikomu na podstawie jakiejkolwiek umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 29 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 621/13, uchylającym zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 20 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Ke 650/12 w całości oraz uchylającym zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów, powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 stwierdził, że w niniejszej sprawie okoliczności faktyczne zamierzonej przez Wnioskodawcę sprzedaży w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność Zainteresowanego w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Zbycie natomiast nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego – charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższych okoliczności należy stwierdzić, że czynności podejmowane przez Wnioskodawcę mogą odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym Zainteresowanego i w żadnym zakresie nie wskazują na zamiar Wnioskodawcy prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na aktywności i angażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez podmioty zajmujące się obrotem nieruchomościami.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz ich wykładnię dokonaną przez NSA w orzeczeniu sygn. akt I FSK 621/13 stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie jej stan faktyczny w żadnym przypadku nie wskazuje na takie formy aktywności Wnioskodawcy w związku z zamiarem zbycia przedmiotowych działek, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem nie można uznać Zainteresowanego za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, zbywając działki budowlane stanowiące jego majątek prywatny, będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego transakcja zbycia wydzielonych działek budowlanych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany zapłacić podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży tych działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej interpretacji indywidualnej, tj. w dniu 30 lipca 2012 r., która następnie została uchylona w postępowaniu sądowym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.