Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-477/14/MS
z 23 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 26 maja 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego straty w postaci niezamortyzowanej części likwidowanych środków trwałych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego straty w postaci niezamortyzowanej części likwidowanych środków trwałych. Ww. wniosek został uzupełniony 26 maja 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowo-Akcyjna (dalej: „Spółka”) jest od 1 stycznia 2014 r. podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W lipcu 2012 r. Spółka nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntu zabudowane starymi budynkami i budowlami w celu wybudowania na tym gruncie nowego biurowca. Celem nabycia nieruchomości było pozyskanie gruntu pod nową inwestycję.

Ponieważ budowa nowego biurowca od razu po nabyciu gruntu nie była możliwa, głównie ze względów administracyjnych (proces uzyskania pozwolenia na budowę), jak też z uwagi na fakt, że Spółka nabywając budynki i budowle weszła w prawa i obowiązki sprzedawcy, który je wynajmował, budynki i budowle znajdujące się na nabytym gruncie będącym w wieczystym użytkowaniu były przedmiotem najmu. Uwzględniając okoliczności przedstawione w zdaniu uprzednim, budynki i budowle zostały przyjęte do użytkowania jako środki trwałe i rozpoczęto ich amortyzację. Ze względu na fakt, że Spółka ukończyła proces przygotowywania do rozpoczęcia budowy nowego biurowca, dokonano wyburzenia starego budynku biurowego i budynku magazynowego oraz budowli - wykreślając je z ewidencji środków trwałych przy równoczesnym zaprzestaniu ich amortyzacji.

Obecnie Spółka zakończyła etap związany z przygotowaniem placu budowy do wznoszenia nowego biurowca. Rozpatrując zasadność ekonomiczną nabycia nieruchomości gruntowej należy zaznaczyć, że zamiarem Spółki był zakup gruntu jako takiego. Fakt, że znajdowały się na nim stare budynki oraz budowle nie miał znaczenia dla podejmowania decyzji o zakupie, ani nie wpływał (nie podnosił) ceny nabycia przedmiotowej nieruchomości. Ponieważ czas jaki jest potrzebny do rozpoczęcia procesu inwestycyjnego (uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, pozwolenie na budowę, zapewnienie finansowania itp.) jest stosunkowo długi, do czasu rozpoczęcia budowy nowego biurowca (tj. przygotowania inwestycji pod względem administracyjno - finansowym), wynajęcie znajdujących się na nieruchomości budynków oraz budowli było ekonomicznie zasadnym. Niezamortyzowaną wartość budynków i budowli nie zaliczono w koszty Spółki.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 20 maja 2014 r. Spółka wskazała, że „(…) z pisma otrzymanego z Departamentu Rachunkowości Ministerstwa Finansów nr z 14 maja 2014 r. wynika, że wartość nieumorzonego środka trwałego, przeznaczonego do wyburzenia, na gruncie ustawy o rachunkowości, stanowi koszt wytworzenia środka trwałego (…).”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość niezamortyzowanych środków trwałych w postaci starych budynków oraz budowli, nabytych przy okazji nabycia gruntu, na którym zgodnie z zamierzeniem ma zostać wybudowany nowy budynek biurowy, a następnie zlikwidowanych (wyburzonych), będzie elementem kosztu wytworzenia nowego środka trwałego (nowego budynku biurowego)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość niezamortyzowanych środków trwałych będzie elementem kosztu wytworzenia nowego środka trwałego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Użyty przez ustawodawcę zwrot „w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego rodzaju, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie źródła przychodu.

Ponadto, jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy o pdop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Odpisy amortyzacyjne dokonywane są od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b (art. 16f ust. 1 ustawy o pdop).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością.
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wartość początkowa środka trwałego - w razie jego wytworzenia we własnym zakresie, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop, ustala się według kosztu wytworzenia. Zgodnie z treścią art. 16g ust. 4 ustawy o pdop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności: odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest definicji pozostałych kosztów operacyjnych, dlatego też niezbędnym jest zdefiniowanie niniejszego określenia na podstawie innych ustaw.

Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.) w art. 3 ust. 1 pkt 32 określa, które z kosztów związanych bezpośrednio z działalnością jednostki należy zaliczyć do pozostałych kosztów operacyjnych. Z kolei z art. 32 ust. 4 tej ustawy wynika, że w przypadku zmiany technologii produkcji, przeznaczenia do likwidacji, wycofania z używania lub innych przyczyn powodujących trwałą utratę wartości środka trwałego, dokonuje się odpisu aktualizującego jego wartość w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych.

Zdaniem Spółki, zgodnie z nadrzędną zasadą rachunkowości jaką jest zasada przewagi treści ekonomicznej nad formą oraz z zasadą prezentowania prawdziwego i realnego obrazu Spółki w sprawozdaniu finansowym, prawidłowym jest zaliczenie poniesionych nakładów związanych z nabyciem nieruchomości w postaci gruntu wraz ze znajdującymi się na nim budynkami oraz budowlami (wartości netto) do wartości inwestycji (środka trwałego w budowie). Tylko taki sposób zastosowania zasad rachunkowości zapewni czytelnikowi sprawozdania finansowego Spółki rzetelną i prawdziwą informację o rzeczywistych nakładach poniesionych na wytworzenie nowobudowanego budynku biurowego o powierzchni większej od poprzedniego.

Spółka traktuje rozpoczęty proces inwestycyjny jako całość i niezasadnym, zdaniem Spółki, jest rozpatrywanie oraz prezentowanie w sprawozdaniu finansowym osobno poszczególnych elementów procesu inwestycyjnego, które to podejście wprowadziłoby czytelnika sprawozdania finansowego w błąd.

Zgodnie art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości oraz komentarzem ustawy o rachunkowości wydawnictwa C.H. Beck z 2009 r,. „środki trwałe w budowie wycenia się w wysokości poniesionych nakładów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Wartość środków trwałych w budowie powiększa się o niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszone o przychody z tego tytułu. Kluczowym aspektem wyceny środków trwałych w budowie jest prawidłowe ustalenie technicznego kosztu wytworzenia i ocena przydatności realizowanych projektów.”

Zdaniem Spółki, zaliczenie wartości netto likwidowanych na potrzeby procesu inwestycyjnego budynków oraz budowli bezpośrednio w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych, w dacie ich likwidacji, doprowadziłoby do istotnego zniekształcenia w sprawozdaniu finansowym obrazu rozpoczętej inwestycji. Prawdziwa treść ekonomiczna zakupu gruntu wraz z budynkami, z zamiarem zastąpienia istniejących budynków nowym budynkiem biurowym o znacznie większej powierzchni użytkowej zgodnie z MSR 16 „rzeczowe aktywa trwałe” to wymiana jednej pozycji rzeczowego majątku na inną. Pozycja taka powinna być wyceniana wg wartości godziwej, a więc z całą pewnością w wartości wyższej od kosztu nabycia nieruchomości pomniejszonego o wartość netto zlikwidowanych budynków oraz wartość poniesionych nakładów na nowy budynek biurowy. Zgodnie z MSR 16 cena nabycia lub koszt wytworzenia rzeczowego aktywu trwałego jest kwotą zapłaconych środków pieniężnych lub ich ekwiwalentów przekazanych z tytułu nabycia w momencie jego nabycia lub wytworzenia.

Tak więc, przepływy pieniężne związane z nabyciem gruntu wraz z istniejącymi na nim budynkami oraz przepływy pieniężne związane z powstaniem nowego budynku w zamian za istniejący, w sumie stanowią wartość gruntu i nowego budynku biurowego. Suma tych przepływów pieniężnych (wydatków) nie powinna być pomniejszana o wartość netto likwidowanych starych budynków. Takie pomniejszenie stanowiące istotną wartość tj. ok. 10% wartości całego projektu, wg opinii Spółki w sposób istotny zniekształciłoby wartość projektu po jego zakończeniu, a wcześniej w momencie wyburzenia starego budynku oraz budowli, istotnie zniekształciłoby wynik finansowy Spółki za rok bieżący.

Wracając na grunt przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki, zgodnie z przepisami tejże ustawy, do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem, od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do używania. Nakład inwestycyjny, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o pdop, oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe. Niewątpliwie w przedstawionym stanie faktycznym proces inwestycyjny dotyczący budowy nowego biurowca rozpoczął się w chwilą zakupu nieruchomości gruntowej wraz ze starymi budynkami i budowlami.

Katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego, powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku.

W ocenie Spółki, decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku do wydatków stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem - środkiem trwałym. Możliwość zaliczenia do kosztu wytworzenia, o którym mowa w art. 16 g ust. 4 ustawy o pdop, uzależniona jest od wykazania istnienia związku ekonomicznego pomiędzy danym kosztem, a wytworzonym przez podatnika środkiem trwałym. W przypadku nieistnienia związku ekonomicznego pomiędzy danymi kosztami, a wytworzonym środkiem trwałym przez podatnika, brak jest podstaw do uznania takiego kosztu, za koszt powiększający wartość początkową wytworzonego środka trwałego.

W przedstawionym stanie faktycznym nieistotne jest wyłączenie określone w zdaniu drugim art. 16g ust. 4 ustawy o pdop, gdyż jak wcześniej wskazano, zamiarem Spółki (który został zrealizowany) był zakup nieruchomości gruntowej wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami, w celu wybudowania nowego budynku biurowego. Zaliczenie zakupionych budynków i budowli do środków trwałych (poprzez trwający w czasie cykl inwestycyjny jak też wejście w prawa i obowiązki zbywcy w stosunku do umów najmu) nie może przesądzać, że mamy do czynienia z dwoma odrębnymi zdarzeniami: zakupem środka trwałego w celu jego wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej i budową nowego środka trwałego.

Uwzględniając powyższe argumenty Spółka stoi na stanowisku, że wartość niezamortyzowanych środków trwałych będzie elementem kosztu wytworzenia nowego środka trwałego, pomimo że niezamortyzowane środki trwałe były przez określony okres wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, ale zostały zakupione w celu wytworzenia nowego środka trwałego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntu, zabudowane starymi budynkami i budowlami, w celu wybudowania na tym gruncie nowego biurowca. Celem nabycia nieruchomości było pozyskanie gruntu pod nową inwestycję. Ponieważ budowa nowego biurowca od razu po nabyciu gruntu nie była możliwa, budynki i budowle znajdujące się na nabytym gruncie były przedmiotem najmu. Budynki i budowle zostały przyjęte do użytkowania jako środki trwałe i rozpoczęto ich amortyzację. Ze względu na fakt, że Spółka ukończyła proces przygotowywania do rozpoczęcia budowy nowego biurowca, dokonano wyburzenia starego budynku biurowego i budynku magazynowego oraz budowli - wykreślając je z ewidencji środków trwałych przy równoczesnym zaprzestaniu ich amortyzacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeśli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Jak wynika z cytowanego powyżej przepisu, w przypadku, gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany w działalności gospodarczej środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Jeżeli jednak wszelkie działania w zakresie racjonalnej gospodarki środkami trwałymi w ramach prowadzonej już działalności gospodarczej skutkują likwidacją niektórych z tych środków i polegają na zastosowaniu lepszych rozwiązań, są ekonomicznie i gospodarczo uzasadnione nie mogą być kwalifikowane jako zmiana rodzaju działalności gospodarczej w rozumieniu powyższego przepisu. W takim wypadku, straty z likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, spowodowane tego rodzaju zdarzeniami mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w wysokości niezamortyzowanej wartości tych środków.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że wyłączenie określone w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem likwidacja budynków i budowli nie została spowodowana utratą ich przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności. Jak wskazała Spółka, decyzja o likwidacji istniejących budynków i budowli została podjęta ze względu na budowę nowego budynku biurowego.

Ponadto wskazać należy na treść art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14 w razie wytworzenia we własnym zakresie, uważa się koszt wytworzenia. W myśl natomiast art. 16g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ma uzasadnienia do podatkowego rozliczenia nieumorzonej wartości zlikwidowanych środków trwałych poprzez ich zaliczenie do wartości początkowej budowanego nowego obiektu. Środek ten podlega bowiem odrębnej amortyzacji, której podstawą naliczania jest wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 4 tej ustawy. W szczególności, wartość niedokonanych w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dotyczących likwidowanych środków trwałych nie może być utożsamiana z „rzeczowymi składnikami majątku” użytymi do wykonania nowego środka trwałego (surowcami, materiałami itp.). Likwidowane środki trwałe nie są bowiem „wykorzystane” w toku budowy nowego środka trwałego, ale ich likwidacja umożliwia prowadzenie procesu budowy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że strata w wysokości niezamortyzowanej części likwidowanych środków trwałych, w postaci budynków oraz budowli, nie będzie zwiększała wartości początkowej wytwarzanego nowego środka trwałego (budynku biurowego); stratę tę Spółka będzie mogła zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie wskazać należy, że o kwalifikacji kosztów i sposobie ustalenia wartości początkowej środków trwałych dla celów podatkowych nie mogą decydować uregulowania zawarte w ustawie o rachunkowości albowiem inny jest cel tych przepisów. Jak wskazał sam Wnioskodawca przepisy rachunkowe mają bowiem na celu przedstawienie ekonomicznej treści zdarzeń gospodarczych oraz zaprezentowanie realnego i rzeczywistego obrazu sytuacji finansowej podmiotu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.