Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-389a/14/WM
z 7 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2014 r. (data wpływu 7 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2014 r. (data wpływu 27 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zawarła umowę użyczenia zabudowanej nieruchomości, na której prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przedszkola. Stronami umowy są osoby spokrewnione ze sobą - ojciec (użyczający) i córka (biorąca w bezpłatne używanie). Nie łączy ich stosunek pracy ani jakikolwiek inny pokrewny stosunek prawny. Wnioskodawczyni, w aneksie do umowy użyczenia nieruchomości zostanie zobowiązana do uiszczania podatku od przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku symbolami Ad. 1 i Ad. 3).

Czy zawarta przez Wnioskodawczynię z jej ojcem umowa użyczenia nieruchomości jest zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Czy Wnioskodawczyni w zakresie i na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązana jest do zgłoszenia naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego faktu zawarcia umowy użyczenia?

Czy Wnioskodawczyni, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na użyczonej nieruchomości, będzie miała prawo zaliczyć wydatek poniesiony na podatek od tej nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zawarta umowa użyczenia (jako poczyniona na rzecz „osoby najbliższej", tj. zaliczanej do pierwszej grupy podatkowej - córki przez ojca) jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawczyni nie łączy bowiem z jej ojcem stosunek pracy ani inny zbliżony stosunek prawny określony w art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zakresie i na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest zobowiązana do zgłoszenia naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego faktu zawarcia umowy użyczenia, gdyż ustawa ta nie przewiduje takiego obowiązku.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Wnioskodawczyni będzie miała prawo zaliczyć wydatek poniesiony na podatek od nieruchomości od użyczonej nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów, w związku z prowadzoną na tej nieruchomości działalnością gospodarczą.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu art. 22 ust. 1, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 713 Kodeksu cywilnego stanowi, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Oznacza to, iż używającego obciążają zwykłe koszty używania rzeczy oraz utrzymania jej w stanie nie pogorszonym. Używającego można obciążyć zatem obowiązkiem regulowania określonych należności, np. z tytułu czynszu, podatku od nieruchomości, opłat za zużycie wody, energii, gazu lub też drobnych remontów.

Mając na względzie treść cytowanego powyżej przepisu stwierdzić należy, iż wskazany we wniosku wydatek związany z zapłatą podatku od nieruchomości należnego od nieruchomości wykorzystywanej na podstawie umowy użyczenia na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, może stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności, o ile zostanie właściwie udokumentowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użyczenie jest umową, przez którą użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotą tej umowy jest jej bezpłatny charakter, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Treść art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi natomiast, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów,
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych,
3. do grupy III – innych nabywców.

Z treści powyżej przytoczonych przepisów prawa wynika, iż co do zasady, z tytułu bezpłatnego użyczenia na podstawie umowy użyczenia przedmiotów wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej powstaje przychód z tej działalności. Jednakże ustawodawca uzależnia zwolnienie od opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tego tytułu od stopnia pokrewieństwa pomiędzy osobami zawierającymi tego typu umowę.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przedszkola na zabudowanej nieruchomości użyczonej od ojca. Wnioskodawczyni i jej ojca nie łączy stosunek pracy ani jakikolwiek inny pokrewny stosunek prawny. Wnioskodawczyni, w aneksie do umowy użyczenia nieruchomości, zostanie zobowiązana do uiszczania podatku od przedmiotowej nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne i przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że z tytułu zawarcia pomiędzy Wnioskodawczynią, a jej ojcem umowy użyczenia zabudowanej nieruchomości na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Przychód (dochód) ten zwolniony jest jednakże od podatku dochodowego od osób fizycznych, z uwagi na to, że umowa użyczenia zawarta została pomiędzy osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn i w związku z tym objęta jest dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla skuteczności pewnych czynności prawnych przewidział obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego określonych oświadczeń, zaświadczeń.

Ustawa ta nie przewiduje jednak obowiązku zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego faktu zawarcia umowy użyczenia nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej. W szczególności od zgłoszenia faktu zawarcia umowy użyczenia, ustawodawca ten nie uzależnił możliwości skorzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawczyni, nie ma obowiązku składania informacji o zawarciu przedmiotowej umowy.

W zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu podatku od nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej, wskazać należy co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 712 Kodeksu cywilnego, jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu. Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania.

Przepis art. 713 Kodeksu stanowi z kolei, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1. właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;
   
2. posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
   
3. użytkownikami wieczystymi gruntów;
   
4. posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:



1. wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa(3) lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
   
2. jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
   

Zgodnie z ustawą Kodeks cywilny regulującą prawa i obowiązki stron umowy użyczenia stwierdzić należy, iż używającego obciążają zwykłe koszty używania rzeczy oraz utrzymania jej w stanie nie pogorszonym. Używającego można obciążyć obowiązkiem regulowania określonych należności, np. za czynsz, podatek od nieruchomości, za zużycie wody, energii, gazu lub drobnych remontów.

Mając na względzie treść cytowanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym podatek od nieruchomości opłacany przez Wnioskodawczynię od użyczonej od ojca na podstawie umowy użyczenia nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Ponoszenie tego wydatku związane jest bowiem z posiadaniem i wykorzystywaniem na potrzeby tej działalności nieruchomości na której mieści się prowadzone przez Wnioskodawczynię przedszkole. Istnieje zatem związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku z tego tytułu, a osiąganiem przychodów ze źródła przychodu - pozarolnicza działalność gospodarcza. Wydatek ten należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jako koszt ogólny działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, wskazane we wniosku wydatki związane z uiszczaniem w przyszłości przez Wnioskodawczynię podatku od nieruchomości wykorzystywanej na podstawie umowy użyczenia na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, tj. nieruchomości na której Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przedszkola, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności, o ile zostaną właściwie udokumentowane.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.