Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-307/14/MO
z 18 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 marca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 marca 2014 r.), uzupełnionym 9 czerwca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w związku z zaprzestaniem z dniem 31 grudnia 2013 r. przyjmowania odpadów na składowisko, odpisy amortyzacyjne od tej budowli począwszy od roku 2014 będą stanowiły koszt uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w związku z zaprzestaniem z dniem 31 grudnia 2013 r. przyjmowania odpadów na składowisko, odpisy amortyzacyjne od tej budowli począwszy od roku 2014 będą stanowiły koszt uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 maja 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-307/14/MO, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 9 czerwca 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. prowadzi działalność m.in. w zakresie: zbierania odpadów, unieszkodliwiania odpadów, prowadzenie składowiska odpadów, odzysku surowców z odpadów pochodzących ze zbiórki selektywnej. Dla celów przedmiotowej działalności Spółka prowadzi Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych, w skład którego wchodzi m.in. składowisko odpadów, linia sortownicza, punkt przeładunkowy. Spółka użytkuje grunty oraz część infrastruktury technicznej znajdującej się w Zakładzie na podstawie zawartej z Gminą umowy dzierżawy, która zobowiązuje dzierżawcę do dokonania rekultywacji składowiska po zakończeniu jego eksploatacji. Ze względu na liczne protesty społeczne, Uchwałą Rady Miasta oraz Uchwałą Zgromadzenia Wspólników Spółka została zobligowana do zamknięcia Zakładu z dniem 31 grudnia 2013 r. Tym samym z końcem 2013 r. Spółka zakończyła działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów i prowadzenia składowiska, natomiast dalej świadczy usługi odbioru odpadów komunalnych i zbiórki selektywnej. Zakończenie działalności Zakładu wiąże się z koniecznością likwidacji zbędnych środków trwałych, z których część nie została jeszcze całkowicie umorzona i wykazuje istotną wartość netto w księgach rachunkowych. W przypadku składowiska odpadów, które dotychczas nie zostało całkowicie zapełnione, Spółka musi podjąć czynności rekultywacyjne, przy czym ze względu na konieczność zgromadzenia znacznych środków pieniężnych planuje się odsunięcie w czasie przedmiotowych prac dopiero na lata 2016-2017.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 4 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 czerwca 2014 r.))

Czy w związku z zaprzestaniem z dniem 31 grudnia 2013 r. przyjmowania odpadów na składowisko, odpisy amortyzacyjne od tej budowli począwszy od roku 2014 będą stanowiły koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 4 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 czerwca 2014 r.), zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają środki trwałe, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1. Brzmienie powołanego przepisu wskazuje, że aby możliwe było dokonywanie odpisów amortyzacyjnych koniecznym jest, aby środek trwały wykorzystywany był przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Jeżeli zatem Spółka nie wykorzystuje posiadanego składowiska w prowadzonej działalności gospodarczej, nie może od tego środka trwałego dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie niezamortyzowana wartość składowiska stanie się kosztem uzyskania przychodów jako strata w wysokości niepokrytej amortyzacją wartości obiektu w momencie zakończenia procesu rekultywacji i dokonania jego formalnego zamknięcia, o ile likwidacja przedmiotowego środka trwałego nie jest spowodowana utratą jego przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie nadmienić należy, że z uwagi na zakres wniosku, a w szczególności postawione pytanie, które wyznacza zakres żądania Wnioskodawcy, niniejsza interpretacja dotyczy ustalenia, w związku z zaprzestaniem z dniem 31 grudnia 2013 r. przyjmowania odpadów na składowisko, odpisy amortyzacyjne od tej budowli począwszy od roku 2014 będą stanowiły koszt uzyskania przychodów. Nie oceniono w niej natomiast stanowiska Spółki w części dotyczącej ustalenia, czy niezamortyzowana wartość składowiska stanie się kosztem uzyskania przychodów, jako strata w wysokości niezamortyzowanej wartości początkowej obiektu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika oraz nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o pdop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16m ustawy o pdop.

Stosownie do postanowień art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

1. zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
2. stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o pdop,
3. są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
4. przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
5. są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
6. nie są wymienione w katalogu środków trwałych zawartym w art. 16c ustawy.
   
   

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka została zobligowana do zamknięcia Zakładu z dniem 31 grudnia 2013 r. na podstawie uchwałą Rady Miasta oraz uchwałą Zgromadzenia Wspólników. Z końcem 2013 r. Spółka zakończyła działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów i prowadzenia składowiska, natomiast dalej świadczy usługi odbioru odpadów komunalnych i zbiórki selektywnej. Zakończenie działalności Zakładu wiąże się z koniecznością likwidacji zbędnych środków trwałych, z których część nie została jeszcze całkowicie umorzona i wykazuje istotną wartość netto w księgach rachunkowych. Wątpliwości Spółki, dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od składowiska, które od 2014 r. nie jest wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro Spółka nie wykorzystuje posiadanego składowiska w prowadzonej działalności gospodarczej, nie może od tego środka trwałego dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Tym samym stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.