Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-190/14-4/JR
z 30 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2014 r. (data wpływu 21 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy dożywocia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 19 maja 2014 r., nr IPTPB2/415-190/14-2/JR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 maja 2014 r., natomiast w dniu 2 czerwca 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 29 maja 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku.

Wnioskodawca wraz z małżonką w 1991 r. nabył własność lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość o powierzchni 34,70 m², znajdującego się na pierwszym piętrze budynku wielomieszkaniowego. Wnioskodawca wraz z małżonką stali się właścicielami przedmiotowego lokalu na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Małżonka zmarła w dniu … marca 2010 r., zaś spadek po niej nabył na podstawie dziedziczenia testamentowego w całości Wnioskodawca. Wchodzący w skład spadku po zmarłej udział w opisanym wyżej lokalu mieszkalnym został zgłoszony do opodatkowania, zaś jego nabycie było zwolnione z podatku od spadków i darowizn, zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca wskazał, że stał się wyłącznym właścicielem całego lokalu mieszkalnego.

W dniu …marca 2013 r. Wnioskodawca na mocy aktu notarialnego zawarł z A. G. i A. G. umowę o dożywocie, na mocy której przeniósł własność lokalu mieszkalnego opisanego powyżej na rzecz A. i A. małżonków G. w zamian za dożywotnie utrzymanie, polegające na przyjęciu Wnioskodawcy jako domownika, dostarczaniu mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnienia odpowiedniej pomocy i pielęgnowania w chorobie oraz sprawienia własnym kosztem pogrzebu, odpowiadającego zwyczajom miejscowym. Wartość przedmiotu umowy o dożywocie strony określiły na kwotę 75 000 zł (siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych). Kwota ta, jak wskazuje Wnioskodawca, została zweryfikowana jako prawidłowa w stosunku do wartości rynkowej lokalu przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P..

Wnioskodawca, w wyniku skierowanego przeciwko niemu pozwu o zachowek, w czerwcu 2013 r. zapłacił kwotę 12 000 zł swojej wnuczce, z tytułu nabycia spadku po swojej żonie w całości na mocy pozostawionego przez nią testamentu. W wyniku zawartej umowy o dożywocie notariusz pobrał kwotę 1 500 zł (tysiąc pięćset złotych) według stawki 2 % tytułem podatku od czynności cywilnoprawnych oraz stosowną taksę notarialną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

1. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy od zawartej umowy dożywocia, a jeśli tak to na jakiej podstawie prawnej i w jakiej wysokości oraz od jakiej części wartości zbytego lokalu?
2. Czy od 1/2 części lokalu nabytej w drodze dziedziczenia ustawowego w 2010 r., Wnioskodawca winien zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych, w sytuacji, gdy w marcu 2013 r. zawarł notarialną umowę dożywocia, na mocy której przeniósł własność całości lokalu, w tym 1/2 nabytej w drodze dziedziczenia testamentowego po zmarłej żonie w zamian za dożywotnie zamieszkiwanie i zapewnienie opieki?
3. Czy od 1/2 części lokalu nabytej w drodze dziedziczenia ustawowego w 2010 r., Wnioskodawca winien zapłacić podatek od spadku w sytuacji, gdy w marcu 2013 r. zawarł notarialną umowę dożywocia, na mocy której przeniósł własność całości lokalu, w tym 1/2 nabytej w drodze dziedziczenia testamentowego po zmarłej żonie w zamian za dożywotnie zamieszkiwanie i zapewnienie opieki?
4. Czy zapłata przez Wnioskodawcę zachowku w kwocie 12 000 zł na rzecz swojej wnuczki w czerwcu 2013 r. z części lokalu nabytej w drodze dziedziczenia przez Wnioskodawcę po Jego zmarłej żonie może zostać odliczona od ewentualnej podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako koszt?
   
   

Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 1 i nr 2. W zakresie pytań oznaczonych nr 3 i nr 4 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), w odniesieniu do pierwszego pytania, podatek dochodowy jest nienależny i nie powinien być uiszczany. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–d) przychodem podlegającym opodatkowaniu jest odpłatne zbycie: nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz innych rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wskazanych w lit. a)–c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy lokal nabył na własność w 1991 r., a więc 22 lata przed zawarciem umowy o dożywocie. W związku z powyższym, zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawarcie przedmiotowej umowy nie powinno pociągać za sobą obowiązku podatkowego. Umowa dożywocia nie jest umową odpłatną i dlatego, Jego zdaniem, nie może być tu mowy o przychodzie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa dożywocia, według Wnioskodawcy, nie określa ceny za mieszkanie, zaś wartość dożywotniego utrzymania nie jest znana w chwili zawarcia umowy - są to bowiem świadczenia na przyszłość i nie wiadomo, czy i w jakim zakresie dożywotnik je otrzyma. Są one zależne przede wszystkim od długości życia dożywotnika i nie da się ich przeliczyć na pieniądze. Takie stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie WSA i NSA, choć są też zapatrywania odmiennie.

W ocenie Wnioskodawcy nie powinien On płacić podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku zawarcia umowy dożywocia. Jego zdaniem, należy wskazać na opinię zamieszczoną w glosie dotyczącej wyroku NSA z dnia 10 lipca 2012 r., sygn. akt II FSK 2625/10, w której mowa, że obowiązek podatkowy z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje tylko wtedy, gdy odpłatne zbycie nieruchomości przed upływem 5 lat od jej nabycia następuje na podstawie umowy wzajemnej, gdy ekwiwalentem wartości nieruchomości jest cena (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a do takich umów nie można zaliczyć umów dożywocia. Brak jest więc podstaw prawnych do naliczenia podatku dochodowego w przypadku zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia przed upływem 5 lat od jej nabycia i dlatego Wnioskodawca nie możne się zgodzić ze stanowiskiem NSA wyrażonym w wyroku z dnia 10 lipca 2012 r.

W odniesieniu do drugiego pytania, Wnioskodawca uważa, że przedmiotowy lokal nabył wraz z żoną na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej. Żona Wnioskodawcy zmarła w dniu …marca 2010 r., zaś spadek po niej w postaci 1/2 udziału we własności przedmiotowego lokalu nabył Wnioskodawca na mocy dziedziczenia testamentowego. Nabycie to zostało zgłoszone do opodatkowania i zostało zwolnione z podatku na podstawie art. 4a ust 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W tej sytuacji zwolnienia z podatku, w ocenie Wnioskodawcy, nie zmienia fakt, że w dniu …marca 2013 r. na mocy aktu notarialnego zawarł On z A.G. i A. G. umowę o dożywocie. Na mocy tej umowy, Wnioskodawca przeniósł własność lokalu mieszkalnego opisanego powyżej na rzecz małżonków G. w zamian za dożywotnie utrzymanie, polegające na przyjęciu Jego jako domownika, dostarczaniu Mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnienia odpowiedniej pomocy i pielęgnowania w chorobie oraz sprawienia mu własnym kosztem pogrzebu, odpowiadającego zwyczajom miejscowym. W opinii Wnioskodawcy, umowa dożywocia nie jest umową odpłatną i dlatego nie może być tu mowy o przychodzie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa dożywocia nie określa bowiem ceny za mieszkanie, zaś wartość dożywotniego utrzymania nie jest znana w chwili zawarcia umowy - są to bowiem świadczenia na przyszłość i nie wiadomo, czy i w jakim zakresie dożywotnik je otrzyma. Są one zależne przede wszystkim od długości życia dożywotnika i nie da się ich przeliczyć na pieniądze. Takie stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie WSA i NSA, choć są też zapatrywania odmiennie.

W ocenie Wnioskodawcy nie powinien On płacić podatku dochodowego od osób fizycznych od zawartej umowy dożywocia od 1/2 części lokalu nabytej w drodze dziedziczenia ustawowego w 2010 r., na skutek zawarcia w marcu 2013 r. notarialnej umowy dożywocia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw do dnia odpłatnego zbycia upłynęło 5 lat, odpłatne zbycie nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Z opisanego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca został właścicielem lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, który nabył w różnym czasie i w różny sposób, tj. udział 1/2 z małżonką do majątku wspólnego w 1991 r. oraz udział 1/2 w drodze spadku po małżonce …marca 2010 r.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy – w omawianej sprawie …marca 2010 r.

Wnioskodawca w dniu …marca 2013 r., na mocy aktu notarialnego zawarł umowę o dożywocie, na mocy której przeniósł własność lokalu mieszkalnego opisanego powyżej w zamian za dożywotnie utrzymanie, polegające na przyjęciu Jego jako domownika, dostarczaniu Mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnienia odpowiedniej pomocy i pielęgnowania w chorobie oraz sprawienia własnym kosztem pogrzebu, odpowiadającego zwyczajom miejscowym.

Okolicznością, którą należy w przedmiotowej sprawie rozważyć jest zatem ustalenie, czy zawarcie umowy dożywocia jest odpłatnym zbyciem nieruchomości (udziału w nieruchomości) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 8 posłużył się pojęciem „odpłatne zbycie”, nie zawężając katalogu odpłatnych czynności prawnych, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności nieruchomości, jedynie do umowy sprzedaży czy zamiany. Zatem pod pojęciem odpłatnego zbycia rozumie się każdą czynność, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności z dotychczasowego właściciela na nowy podmiot i przeniesienie tego prawa ma charakter odpłatny.

Zgodnie z art. 908 § 1 ustawy Kodeks cywilny – jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Umowa dożywocia ma więc charakter umowy zobowiązującej, odpłatnej i wzajemnej. Przedmiotem świadczenia ze strony zbywcy (dożywotnika) jest przeniesienie własności nieruchomości. Ustawa nie ogranicza przy tym możliwości przeniesienia własności nieruchomości w zamian za ustanowienie praw dożywocia tylko do nieruchomości. W celu wykonania umowy dopuszczalne jest też przeniesienie udziału we współwłasności oraz nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że umowa dożywocia zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest formą odpłatnego zbycia nieruchomości.

Analizując zatem skutki podatkowe odpłatnego zbycia w drodze umowy dożywocia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość należy stwierdzić, że przychód uzyskany przed upływem 5 letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl przytoczonego przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub udziału w nieruchomości w drodze umowy dożywocia jest zatem zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość, wyrażona w cenie określonej w umowie. Cena ta ma zaś odpowiadać wartości rynkowej nieruchomości na moment zawarcia umowy dożywocia. Pojęcia „ceny” nie można więc zawężać wyłącznie do wartości przedmiotu sprzedaży wyrażonej w pieniądzu. Zwrócić bowiem uwagę należy na fakt, że przepis nie posługuje się zawężającym pojęciem „sprzedaży”, lecz szerokim pojęciem „odpłatnego zbycia”, obejmując wszelkie odpłatne czynności, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności. Tym samym cena to nie tylko zapłata w pieniądzu. Zapłatą za przeniesienie własności nieruchomości (udziału w nieruchomości) może być również inna forma przysporzenia majątkowego jakimi są świadczenia uzyskiwane przez dożywotnika. W drodze umowy dożywocia dochodzi bowiem do zmiany właściciela nieruchomości, czyli przeniesienia prawa własności nieruchomości, której wartość zostaje w umowie dożywocia określona i ma co do zasady być zapłatą za świadczenia do jakich względem dożywotnika zobowiązuje się nabywca. Skoro za te świadczenia zapłatą ma być nieruchomość – udział w nieruchomości – to wartość tej nieruchomości (tych udziałów) stanowi przychód z odpłatnego jej zbycia w drodze umowy dożywocia.

Zatem przychód dożywotnika określa się w oparciu o wartość rynkową zbywanej nieruchomości. We wszystkich bowiem przypadkach odpłatnego zbycia ustawodawca nakazał odwoływać się do wartości rynkowej niezależnie od tego jakimi sposobami określa się wartość ceny zbycia i czy w ogóle się ją określa.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem odpłatnego zbycia nieruchomości itp.).

Natomiast – stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone wyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując w 2013 r. umową o dożywocie przeniesienia własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w odniesieniu do dochodu ze zbycia udziału nabytego w spadku po małżonce w 2010 r. – zobowiązany był do zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Natomiast przychód Wnioskodawcy przypadający na udział nabyty w 1991 r., nie będzie podlegał opodatkowaniu – bowiem do zawarcia umowy dożywocia doszło po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że spadek po żonie nabył w drodze dziedziczenia testamentowego, natomiast w zadanych pytaniach i własnym stanowisku wskazuje zamiennie, że spadek po żonie nabył w drodze dziedziczenia ustawowego oraz w drodze dziedziczenia testamentowego. Jednakże fakt ten nie wpłynął na dokonane rozstrzygnięcie, bowiem w przedmiotowej sprawie ważny jest sam fakt nabycia spadku przez Wnioskodawcę, tj. data śmierci spadkodawcy.

Jednoczenie w niniejszej interpretacji indywidualnej nie odniesiono się do przedstawionych kwot z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) nakłada na Ministra Finansów obowiązek wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zatem, liczbowe przykłady nie podlegają urzędowej interpretacji. Szczegółowe ustalenia w tym zakresie mogą być poczynione wyłącznie w ramach prowadzonego przez właściwy organ podatkowy postępowania podatkowego. Ponadto należy dodać, że w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego, który wystąpił w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia sądu administracyjnego stwierdzić należy, że stanowisko w nim zawarte dotyczy indywidualnej sprawy i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację, gdyż nie stanowi przepisów prawa materialnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.