2014.06.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-322/14-4/SJ
z 18 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Szkoły Podstawowej, przedstawione we wniosku z 17 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 3 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków, które były ponoszone przez Szkołę w związku z budową Hali, z faktur wystawionych w 2010 r. (pytania nr 1 i 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków, które były ponoszone przez Szkołę w związku z budową Hali, z faktur wystawionych w 2010 r. (pytania nr 1 i 2). Wniosek został uzupełniony 3 czerwca 2014 r. o dokument potwierdzający uiszczenie opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Szkoła Podstawowa (dalej jako: Szkoła lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa (w szczególności ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty) Szkoła została założona przez jednostkę samorządu terytorialnego (Miasto) jako placówka publiczna w celu realizacji zadania własnego Miasta obejmującego sprawy edukacji publicznej (odpowiednio art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 5 ustawy o systemie oświaty).

Szkoła funkcjonuje jako jednostka budżetowa Miasta – jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej (utworzona w oparciu o ustawę o finansach publicznych). Siedziba Szkoły znajduje się w P.

Wykonywane przez Szkołę podstawowe zadania statutowe – w zakresie edukacji publicznej – realizowane są w ramach relacji nieodpłatnych i obejmują cele i zadania określone w sposób szczegółowy w ustawie o systemie oświaty oraz w przepisach wydanych na jej podstawie. Zadania te dotyczą w szczególności zapewnienia uczniom wiedzy i umiejętności określonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej. Wykonywanie ww. zadań następuje przy wykorzystaniu nieruchomości, którymi dysponuje Szkoła (zwłaszcza budynku Szkoły).

Decyzją z dnia 24 września 2010 r. Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę sali gimnastycznej wraz z niezbędnymi instalacjami i zapleczem przy Szkole (dalej jako: Hala lub Inwestycja). W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji Starosta jednocześnie stwierdził, że inwestycja jest zgodna z ostateczną decyzją Prezydenta Miasta z dnia 6 stycznia 2010 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Zważywszy na formę prawną Szkoły (jednostka sektora finansów publicznych) realizacja Inwestycji następowała w oparciu o ogłoszenia zamieszczane w Biuletynie Zamówień Publicznych. W ten sposób zamawiający (Miasto – działające przez komórkę organizacyjną Wydział Oświaty) rozpoczął realizację czynności niezbędnych w postępowaniu o udzielenie zamówienia na roboty budowlane związane z realizacją Hali.

Realizacja Inwestycji (z ramienia Miasta) czyniona była przede wszystkim bezpośrednio z wydatków inwestycyjnych Szkoły (jako jednostki budżetowej). Umowy dotyczące wykonania Hali zawierane były pomiędzy danym wykonawcą a Miastem, Szkołą i określały Szkołę jako nabywcę i płatnika, względnie płatnika. Hala stanowi środek trwały Szkoły i ujęta jest w księgach i aktywach trwałych Szkoły – po zrealizowaniu Inwestycji została ona od razu przyjęta na stan majątkowy Szkoły (co znajduje odzwierciedlenie w dokumentach przyjęcia środka trwałego OT). Również faktury dokumentujące nabycia towarów i usług związanych z realizacją Hali wystawiane były przez wykonawców bezpośrednio na Wnioskodawcę jako podatnika VAT czynnego (faktury wskazują jako nabywcę Szkołę i jej NIP).

Częściowego pozwolenia na użytkowanie Hali (przed wykonaniem wszystkich robót, a obejmujących również m.in. oświetlenie wokół Hali, przebudowę wjazdu na teren na którym znajduje się Hala, a także prace dotyczące chodników) udzielono w dniu 13 lutego 2012 r.

Z założenia Inwestycja (obejmująca Halę z boiskiem sportowym wraz z niezbędnym wyposażeniem sportowym (tj. w szczególności bramki sportowe do gry w piłkę nożną i ręczną, siatkę sportową do gry w piłkę siatkową, kosze sportowe do gry w piłkę koszykową, szarfy, sprzęt do gry w piłkę nożną itp.) oraz z niezbędnym zapleczem szatniowym i sanitarnym – także wraz z niezbędnym wyposażeniem w tym zakresie) miała służyć (i służy) jednocześnie do realizacji czynności odpłatnych opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (dalej również jako: VAT) oraz do czynności nieodpłatnych.

W odniesieniu do realizacji czynności odpłatnych opodatkowanych VAT Wnioskodawca wskazuje, że na takiej zasadzie realizowane są odpłatne usługi udostępnienia Hali osobom fizycznym, a także osobom prawnym (np. spółkom prawa handlowego) i innym jednostkom organizacyjnym (nie będącym jednak jednostkami organizacyjnymi Miasta). Wymienione odpłatne usługi są świadczone na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych – zarówno umów dotyczących jednorazowego świadczenia udostępnienia Hali, jak i umów stałych, tj. zakładających udostępnienie Hali w określonych godzinach w konkretnych dniach tygodnia. Odpłatność określana jest w większości przypadków w oparciu o stawkę godzinową. Udostępnienie odpłatne ma miejsce w czasie niewykorzystywania Hali dla potrzeb edukacji publicznej – zatem najczęściej po zakończeniu w danym dniu zajęć lekcyjnych, a także w dniach, w których nie odbywają się zajęcia lekcyjne.

W odniesieniu do czynności nieodpłatnych Wnioskodawca wskazuje, że na takiej zasadzie Hala jest i może być wykorzystywana (udostępniana) zwłaszcza:

dzieciom uczącym się w Szkole dla potrzeb realizowanych zajęć lekcyjnych w ramach programu nauczania,
podopiecznym innych szkół, przedszkoli publicznych (najczęściej funkcjonującym w formie jednostek budżetowych Miasta),
podopiecznym (dzieciom) miejskiego ośrodka pomocy społecznej, pomocy rodzinie (i innych jednostek realizujących zadania pomocy społecznej oraz wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej),
innym podmiotom realizującym w szczególności funkcje społeczne.

Wnioskodawca nigdy nie zamierzał świadczyć, nie świadczył i zakłada, że nie będzie również świadczył w przyszłości przy wykorzystaniu Hali – usług zwolnionych z VAT (np. odpłatnych świadczeń dla jednostek budżetowych bądź samorządowych zakładów budżetowych innych jednostek samorządu terytorialnego).

Z uwagi na charakter obiektu i jednoczesne jego wykorzystanie do czynności odpłatnych i nieodpłatnych nie jest możliwe określenie kategorii wydatków, bądź ich części, służących jedynie czynnościom opodatkowanym VAT, czy też jedynie czynnościom nieodpłatnym. Tym samym wszelkie wydatki służą jednocześnie czynnościom odpłatnym opodatkowanym VAT i czynnościom nieodpłatnym.

Na tle opisanego stanu faktycznego, po stronie Wnioskodawcy, zrodziły się pytania dotyczące wydatków inwestycyjnych dotyczących Hali udokumentowanych fakturami wystawionymi na rzecz Szkoły w 2010 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z wykorzystaniem przez Szkołę Hali do świadczenia odpłatnych usług podlegających opodatkowaniu VAT, Szkole przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług służących wytworzeniu Hali wystawionych w 2010 r.?
Czy wobec braku możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi VAT w zakresie nabycia towarów i usług dotyczących Hali zasadnym będzie (dla potrzeb odliczenia podatku naliczonego) zastosowanie proporcji obrotu określonej w art. 90 uVAT, czy też Szkole – w przedstawionym stanie faktycznym – przysługuje 100% (całkowite) prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciami towarów i usług dotyczącymi Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W związku z wykorzystaniem przez Szkołę Hali do świadczenia odpłatnych usług podlegających opodatkowaniu VAT, Szkole przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług służących wytworzeniu Hali wystawionych w 2010 r.

Ad. 2

Wobec braku możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi VAT w zakresie nabycia towarów i usług dotyczących Inwestycji Szkole przysługuje 100% (całkowite) odliczenie podatku naliczonego związanego z nabyciami towarów i usług dotyczącymi wytworzenia Hali.

Uzasadnienie

Ad. 1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 uVAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 uVAT w brzmieniu w okresie czynienia przez Szkołę wydatków tytułem Hali, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

‒ z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 uVAT.

Z powyższego wynika zatem, że podstawowym warunkiem odliczenia VAT jest zasadniczo istnienie związku dokonywanych zakupów z transakcjami opodatkowanymi VAT, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 uVAT warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną ustawodawca nie uzależnił prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Brak jest bowiem wskazania momentu, w jakim należy badać przedmiotowy związek, tzn. czy musi on istnieć w momencie odliczenia, czy też wystarczy, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług wynikać będzie, że dokonane zakupy służyć będą działalności opodatkowanej. Tym samym można stwierdzić, że wolą ustawodawcy było respektowanie wszelkich związków czasowych, również związków ze sprzedażą opodatkowaną wykonywaną w przyszłości.

Wyżej poczynione uwagi korespondują z przyjętą w podatku od towarów i usług zasadą tzw. niezwłocznego odliczenia. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie ma obowiązku czekania aż nabyty towar lub usługa zostaną efektywnie wykorzystane na potrzeby działalność podatkowanej. Oznacza to, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego również w sytuacji, gdy związek tego podatku z czynnościami opodatkowanymi ma charakter planowany (a pomiędzy podatkiem naliczonym i należnym nie ma bieżącego – w chwili odliczenia – funkcjonalnego związku).

Na tle poczynionych uwag zasadnym jest wskazanie, że jeśli nabywane przez podatnika towary i usługi będą wykorzystywane do prowadzenia przyszłej działalności opodatkowanej VAT, wówczas gwarantować będą one bieżące prawo do odliczenia VAT. Nie ma bowiem podstaw aby środek trwały w budowie w zakresie prawa do odliczenia traktować odmiennie aniżeli nakłady ponoszone na nabycie gotowego środka trwałego.

Podsumowując: w związku z faktycznym wykorzystaniem przez Szkołę Hali do świadczenia odpłatnych usług podlegających opodatkowaniu VAT, Szkole przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług służących jej wytworzeniu wystawionych na rzecz Szkoły w 2010 r.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 uVAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W art. 90 ust. 1 uVAT postanowiono natomiast, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 uVAT w przypadku, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 uVAT, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 uVAT).

Z powołanych wyżej regulacji wynika, że co do zasady podatnikowi przysługuje prawo odliczenia podatku w stosunku do wydatków, które wykorzystywane są do czynności opodatkowanych VAT.

Przepisy uVAT nie zawierają wyjaśnienia, co należy rozumieć przez czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia, którym to sformułowaniem ustawodawca posłużył się w ust. 1 oraz ust. 3 art. 90 uVAT.

Kwestia ta została rozstrzygnięta uchwałą 7 sędziów NSA z 24 października 2011 r. (sygn. I FPS 9/10). NSA potwierdził, że przez czynności w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatki naliczonego należy rozumieć czynności zwolnione z opodatkowania, a nie te pozostające poza zakresem ustawy o VAT.

NSA w uchwale wskazał, że: „Na tle zatem obecnej regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, za w pełni aktualną i trafną należy uznać tę linię orzeczniczą NSA (por. np. wyroki NSA z 30 czerwca 2009 r. o sygn. I FSK 903/08 oraz I FSK 904/08 oraz z 8 stycznia 2010 r. o sygn. I FSK 1603/08), z której jednoznacznie wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 1-3 u.p.t.u. sformułowanie »czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia« należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle VAT nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie czynność w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku należy zatem rozumieć jako czynności zwolnione od podatku oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia (por. art. 114)”.

Wskazane w uchwale stanowisko było już wcześniej prezentowane przez sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyroku z 8 kwietnia 2011 r. (sygn. I FSK 659/10) stwierdził, że: „należy w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uznać, że w świetle wskazanych wyżej orzeczeń zawarte w art. 90 u.p.t.u sformułowanie »czynności w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia« należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych. Skoro bowiem mowa o odliczeniu podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie »czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku« należy zatem rozumieć jako czynności zwolnione od podatku, bądź jako czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia. Pod tym pojęciem nie można natomiast rozumieć także czynności niepodlegających w ogóle podatkowi VAT, gdyż nie są one objęte zakresem przedmiotowym VAT, a więc pozostają niejako poza strefą zainteresowania tego podatku.

W świetle powyższej argumentacji należy stwierdzić, że przez „czynności, w związku, z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć wyłącznie czynności podlegające regulacjom VAT, tj. czynności zwolnione z opodatkowania, a nie czynności pozostające poza zakresem uVAT.

Czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT nie powinny być zatem uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 uVAT. W konsekwencji, w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi VAT oraz czynnościami niepodlegającymi VAT, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego rodzaju działalności, nie stosuje się odliczenia częściowego wg proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 uVAT, lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.

Podobne stanowisko prezentują powszechnie organy podatkowe np.:

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 9 maja 2012 r. sygn. ILPP2/443 -153/12-4/NR, stwierdził, że: „(...) Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi (…) do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku, gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%)”. Mając powyższe na uwadze, w przypadku podatku naliczonego dotyczącego wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych (...) związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności) Gmina nie będzie mogła dokonać częściowego odliczania podatku według ustalonej proporcji (klucza podziału czynności), bowiem ustawa podatku od towarów i usług nie przewiduje takiej możliwości w odniesieniu do takiej sytuacji. Zatem, Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od opisanych wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych ze świetlicami wiejskimi”;
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 17 maja 2012 r. sygn. IPTPP1/443-138/12-8/MW stwierdził, że: „(...) w przypadku, gdy nie jest możliwie przyporządkowanie zakupów do poszczególnego rodzaju działalności, tj. opodatkowanej lub niepodlegającej opodatkowaniu, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwało w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Reasumując: wobec braku możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi VAT w zakresie nabycia towarów i usług dotyczących Inwestycji Szkole przysługuje 100% (całkowite) odliczenie podatku naliczonego związanego z nabyciami towarów i usług dotyczącymi wytworzenia Hali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

‒ z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Wskazać należy, że zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.) z dniem 1 stycznia 2014 r. powołany przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług otrzymał brzmienie: „Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi”.

Z powyższego wynika, że związek zakupu z czynnością opodatkowaną jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług – przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 86 ust. 7b ustawy – w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości – stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy – należy rozumieć wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru (usługi) do realizacji czynności opodatkowanej – np. towar został częściowo wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – powoduje konieczność weryfikacji odliczenia podatku naliczonego. Z drugiej natomiast strony stwarza również możliwość odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów i usług, które początkowo przeznaczone do wykonywania czynności nieuprawniających do odliczenia ostatecznie zostają wykorzystane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Art. 88 ust. 4 ustawy z dniem 1 stycznia 2014 r. otrzymał brzmienie: „Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7”.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podatnikami – zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.) – zgodnie z którym – krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Ponadto, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. – zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W tym miejscu wskazać należy, że powołane wyżej rozporządzenie w zakresie dotyczącym zwolnień od podatku oraz warunków stosowania tych zwolnień utraciło moc z dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r., poz. 1722), tj. z dniem 1 stycznia 2014 r. na podstawie art. 13 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.). Tym samym ww. przepis § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia przestał obowiązywać.

Należy zauważyć, że wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 oraz art. 91 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z przepisami art. 90 ust. 1 i 2 ustawy – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli jednak nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy – proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Jak stanowi art. 90 ust. 9a ustawy (obowiązujący od 1 stycznia 2014 r.) – przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Z uwagi na brzmienie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku wskazać należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami opodatkowanymi, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Z cytowanych powyżej regulacji art. 90 ustawy wynika, że proporcja ustalana jest w oparciu o obrót. Natomiast obrotem, w myśl art. 29 ust. 1 ustawy (obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.), jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika – art. 29a ust. 1 ustawy (obowiązujący od 1 stycznia 2014 r.).

Przy obliczaniu proporcji istotne jest zatem ustalenie, czy analizowane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W sytuacji, gdy są to czynności niebędące sprzedażą (niestanowiące obrotu, tj. czynności niepodlegające opodatkowaniu) – wówczas nie uwzględnia się ich przy ustalaniu proporcji.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy. W konsekwencji, w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego rodzaju działalności, nie stosuje się odliczenia częściowego wg proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy. Wartość czynności niepodlegających opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w uchwale 7 sędziów NSA z 24 października 2011 r. sygn. I FPS 9/10, gdzie Sąd wskazał: „(...) w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa (w szczególności ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty) Szkoła została założona przez jednostkę samorządu terytorialnego (Miasto) jako placówka publiczna w celu realizacji zadania własnego Miasta obejmującego sprawy edukacji publicznej (odpowiednio art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 5 ustawy o systemie oświaty). Szkoła funkcjonuje jako jednostka budżetowa Miasta – jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej (utworzona w oparciu o ustawę o finansach publicznych). Wykonywane przez Szkołę podstawowe zadania statutowe – w zakresie edukacji publicznej – realizowane są w ramach relacji nieodpłatnych i obejmują cele i zadania określone w sposób szczegółowy w ustawie o systemie oświaty oraz w przepisach wydanych na jej podstawie. Zadania te dotyczą w szczególności zapewnienia uczniom wiedzy i umiejętności określonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej. Wykonywanie ww. zadań następuje przy wykorzystaniu nieruchomości, którymi dysponuje Szkoła (zwłaszcza budynku Szkoły). Decyzją z dnia 24 września 2010 r. Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę sali gimnastycznej wraz z niezbędnymi instalacjami i zapleczem przy Szkole (Hala lub Inwestycja). Hala stanowi środek trwały Szkoły i ujęta jest w księgach i aktywach trwałych Szkoły – po zrealizowaniu Inwestycji została ona od razu przyjęta na stan majątkowy Szkoły (co znajduje odzwierciedlenie w dokumentach przyjęcia środka trwałego OT). Również faktury dokumentujące nabycia towarów i usług związanych z realizacją Hali wystawiane były przez wykonawców bezpośrednio na Wnioskodawcę jako podatnika VAT czynnego (faktury wskazują jako nabywcę Szkołę i jej NIP). Częściowego pozwolenia na użytkowanie Hali (przed wykonaniem wszystkich robót, a obejmujących również m.in. oświetlenie wokół Hali, przebudowę wjazdu na teren na którym znajduje się Hala, a także prace dotyczące chodników) udzielono w dniu 13 lutego 2012 r. Z założenia Inwestycja miała służyć (i służy) jednocześnie do realizacji czynności odpłatnych opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (dalej również jako: VAT) oraz do czynności nieodpłatnych. W odniesieniu do realizacji czynności odpłatnych opodatkowanych VAT Wnioskodawca wskazuje, że na takiej zasadzie realizowane są odpłatne usługi udostępnienia Hali osobom fizycznym, a także osobom prawnym (np. spółkom prawa handlowego) i innym jednostkom organizacyjnym (nie będącym jednak jednostkami organizacyjnymi Miasta). Wymienione odpłatne usługi są świadczone na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych – zarówno umów dotyczących jednorazowego świadczenia udostępnienia Hali, jak i umów stałych, tj. zakładających udostępnienie Hali w określonych godzinach w konkretnych dniach tygodnia. Odpłatność określana jest w większości przypadków w oparciu o stawkę godzinową. Udostępnienie odpłatne ma miejsce w czasie niewykorzystywania Hali dla potrzeb edukacji publicznej – zatem najczęściej po zakończeniu w danym dniu zajęć lekcyjnych, a także w dniach, w których nie odbywają się zajęcia lekcyjne. W odniesieniu do czynności nieodpłatnych Wnioskodawca wskazuje, że na takiej zasadzie Hala jest i może być wykorzystywana (udostępniana) zwłaszcza:

dzieciom uczącym się w Szkole dla potrzeb realizowanych zajęć lekcyjnych w ramach programu nauczania,
podopiecznym innych szkół, przedszkoli publicznych (najczęściej funkcjonującym w formie jednostek budżetowych Miasta),
podopiecznym (dzieciom) miejskiego ośrodka pomocy społecznej, pomocy rodzinie (i innych jednostek realizujących zadania pomocy społecznej oraz wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej),
innym podmiotom realizującym w szczególności funkcje społeczne.

Hala – od roku, od którego możliwe jest jej użytkowanie – wykorzystywana jest zatem przez Szkołę jednocześnie do czynności odpłatnych opodatkowanych VAT oraz nieodpłatnych. Przychody związane z wykorzystaniem Hali Szkoła uzyskuje od 2012 r. (w związku z uzyskiwaniem przychodów z tytułu udostępnienia Hali Szkoła wystawia faktury i rozlicza podatek należny). Wnioskodawca nigdy nie zamierzał świadczyć, nie świadczył i zakłada, że nie będzie również świadczył w przyszłości przy wykorzystaniu Hali – usług zwolnionych z VAT (np. odpłatnych świadczeń dla jednostek budżetowych bądź samorządowych zakładów budżetowych innych jednostek samorządu terytorialnego). Z uwagi na charakter obiektu i jednoczesne jego wykorzystanie do czynności odpłatnych i nieodpłatnych nie jest możliwe określenie kategorii wydatków, bądź ich części, służących jedynie czynnościom opodatkowanym VAT, czy też jedynie czynnościom nieodpłatnym. Tym samym wszelkie wydatki służą jednocześnie czynnościom odpłatnym opodatkowanym VAT i czynnościom nieodpłatnym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Szkole przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki na budowę Hali udokumentowanych fakturami wystawionymi na rzecz Szkoły w 2010 r.

Jak wskazano powyżej, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku od towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przypomnieć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami prawa podatkowego, aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, niezbędne jest wykazanie przez niego związku poniesionych wydatków z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, że Hala sportowa będąca przedmiotem wniosku, jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę (od roku od którego możliwe jest jej wykorzystanie) zarówno do realizacji czynności odpłatnych opodatkowanych podatkiem VAT poprzez jej odpłatne udostępnianie osobom fizycznym, osobom prawnym i innym jednostkom organizacyjnym (nie będącym jednak jednostkami organizacyjnymi Miasta) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, jak i do czynności nieodpłatnych. Zainteresowany nie zamierzał świadczyć, nie świadczy oraz zakłada, że nie będzie świadczył – przy wykorzystaniu Hali – usług zwolnionych od podatku VAT.

Analizując okoliczności przedstawione we wniosku, w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, należy uznać, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem Szkoła jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a wydatki inwestycyjne związane z budową Hali dokumentowane fakturami wystawionymi w 2010 r. mają związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa podatkowego dotyczące prawa do odliczenia podatku oraz opis sprawy stwierdzić należy, że w związku z wykorzystaniem przez Szkołę Hali do świadczenia odpłatnych usług podlegających opodatkowaniu VAT, jak i niepodlegających opodatkowaniu (bez możliwości przypisania wydatków do określonych czynności), Szkole – będącej zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT – przysługuje prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych w 2010 r. dokumentujących nabycie towarów i usług służących jej wytworzeniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin