Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-319/14-2/AA
z 18 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2014 r. (data wpływu 21 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług hotelowych i gastronomicznych pod nazwą „A”. Początkowo działalność gospodarcza prowadzona była na majątku stanowiącym składnik wspólności majątkowej małżeńskiej na imię i nazwisko byłej żony. Na skutek rozwodu ustała wspólność majątkowa małżeńska a podatnik - mąż samodzielnie prowadził działalność gospodarczą na całości obiektu.

Za koszt podatkowy uznawał amortyzację udziału w nieruchomości w wysokości 50% oraz koszt czynszu dzierżawnego płaconego na rzecz byłej małżonki z tytułu dalszego użytkowania Jej udziału w nieruchomości. Budynek ani udziały współwłaścicieli nie były fizycznie wydzielone stanowiąc jednolity kompleks budowlany.

W dniu 15 czerwca 2008 r. aktem notarialnym został wykupiony przez podatnika cały udział przysługujący współwłaścicielce w wysokości 50% własności nieruchomości. Wartość udziału została ustalona na podstawie wyceny biegłego rzeczoznawcy, zaakceptowanej przez strony oraz przez Urząd Skarbowy jako podstawę do naliczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ustalenie wartości początkowej budynku dla celów naliczania amortyzacji po skupieniu w jednym ręku wszystkich dotychczasowych udziałów jako jednolitej wartości odpowiadającej proporcjonalnej wartości wykupionego udziału tj. podwójna wartość wykupionego udziału (zgodnej z wartością rynkową nieruchomości) oraz odpowiedniej korekty dokonanych dotychczas odpisów amortyzacyjnych jest prawidłową metodą ustalenia wartości początkowej zgodną z art. 22 g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, określenie wartości początkowej środka trwałego - budynku hotelu, po skupieniu wszystkich udziałów przez dotychczasowego współwłaściciela wymaga ustalenia wartości budynku odpowiadającej proporcjonalnej wartość skupionego udziału (zgodnej z wartością rynkową nieruchomości) oraz odpowiedniej korekty dokonanych dotychczas odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22 g. ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Przedmiotem interpretacji jest wątpliwość co do sposobu traktowania środków trwałych stanowiących wspólność majątkową małżeńską po ustaniu małżeństwa na skutek rozwodu, przejęcia środków trwałych wchodzących w skład działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonków do przedsiębiorstwa wyłącznie jednego z nich oraz ustalenie wartości początkowej nieruchomości po wykupieniu udziałów od współwłaściciela.

W chwili wprowadzenia przez małżonka prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą do ewidencji środków trwałych udziału w nieruchomości stanowiącej do dnia rozwodu majątek wspólny małżonków wartość początkową określono według wartości tego udziału w cenie nabycia i wyremontowania nieruchomości (50% wartości nieruchomości przyjętej do amortyzacji przez małżonków w drodze oszacowania jako wartość majątku wprowadzonego do działalności gospodarczej w dniu jej utworzenia). Podatnik, ze względu na znaczny upływ czasu od daty pierwotnego wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych do działalności prowadzonej w ramach współwłasności małżeńskiej oraz daty wykupienia udziału, zamierzał uznać udziały w nieruchomości za odrębne środki trwałe, podlegające odrębnemu wykazaniu w prowadzonej dla celów podatkowych ewidencji środków trwałych, z prawem do stosowania odrębnych metod i stawek amortyzacji. Ujęcie takie pozwalało na odrębne ustalenie wartości początkowej dla poszczególnych udziałów w nieruchomości, odpowiadające wartościom ich nabycia w konkretnym czasie pierwotnie według ich samodzielnego oszacowania oraz, w chwili wykupu udziału, dokumentów potwierdzających wysokość poniesionych nakładów. Uznanie natomiast za kompletny środek trwały podlegający amortyzacji budynku jako całości, a nie udziałów w tym budynku, rodzi trudność z określeniem wartości początkowej tak określonego środka trwałego.

Wykupując 50-procentowy udział w nieruchomości wspólnej za cenę odpowiadającą jego wartości rynkowej określonej przez rzeczoznawcę należy uznać, że wartość już posiadanego 50-procentowego udziału jest identyczna - zatem wartość całego budynku jako środka trwałego stanowi pełną wartość - dwukrotną wartość wykupionego udziału. Zasadnym byłaby również zmiana wartości dokonanych dotychczas odpisów amortyzacyjnych w proporcji w jakiej pozostaje wartość udziału podatnika będąca podstawą dotychczasowej amortyzacji do nowej wartości tego udziału w całym budynku.

Ujęcie takie pozwoli uniknąć nierównomiernego naliczania amortyzacji od hipotetycznych, niewydzielonych części budynku. Jednocześnie pozwoli na ustalenie wartości całego budynku zgodnie z jego wartością rynkową bez względu na moment zakupu.

Jest oczywistym, że przyjęcie budynku jako samoistnej jednostki ewidencyjnej środka trwałego powoduje, iż taki walor traci udział w nieruchomości będący dotychczasowym przedmiotem amortyzacji. Wykupienie udziału od współwłaściciela powoduje konieczność nowego ustalenia wartości początkowej. Inne ustalenie wartości początkowej czy to poprzez zsumowanie oszacowanej wartości początkowej udziału i ceny wykupu pozostałego udziału według ceny nabycia (art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy) prowadzi do zaniżenia wartości nieruchomości w stosunku do jej wartości rynkowej i przyjęcia fikcji, iż dwa równe, niewydzielone udziały w jednej nieruchomości mają inne wartości.

Określenie wartości początkowej odpowiadającej wartości wyceny nieruchomości z jednoczesną korektą wartości już dokonanych odpisów amortyzacyjnych usuwa ten problem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl natomiast art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 22h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Istotnym jest zatem, aby podatnik wybraną metodę stosował do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Na metodę amortyzacji podatnik musi się zdecydować przed rozpoczęciem odpisów amortyzacyjnych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług hotelowych i gastronomicznych. Za koszt podatkowy uznawał amortyzację udziału w nieruchomości w wysokości 50%. W czerwcu 2008 r. Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego nabył udział przysługujący współwłaścicielce w wysokości 50% własności nieruchomości.

Wobec powyższego wątpliwość Wnioskodawcy budzi ustalenie wartości początkowej nieruchomości po wykupieniu udziałów od współwłaściciela (byłej małżonki).

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Zatem w przedmiotowej sprawie należy wyjaśnić, że Wnioskodawca od części nieruchomości (tj. 50% udziału) dokonywał odpisów amortyzacyjnych, czyli ustalił już wartość początkową i wybrał metodę amortyzacji. Zatem w sytuacji nabycia pozostałej części nieruchomości, na podstawie aktu notarialnego, Wnioskodawca jest zobowiązany do ustalenia wartości początkowej dla nabytej części nieruchomości w części przypadającej na dany środek trwały (budynek) - według ceny nabycia.

Nieprawidłowym jest zatem stanowisko Wnioskodawcy, że określenie wartości początkowej środka trwałego – budynku hotelu, po skupieniu wszystkich udziałów przez dotychczasowego współwłaściciela wymaga ustalenia wartości budynku odpowiadającej proporcjonalnej wartości skupionego udziału oraz odpowiedniej korekty dokonanych dotychczas odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, wartość początkową udziału w wysokości 50% w nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę na podstawie aktu notarialnego stanowi cena jego nabycia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.