Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-277/14-2/MT
z 23 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 1 października 2013 r. wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „M.”. Przedmiot działalności stanowi świadczenie usług prawniczych na rzecz osób fizycznych, prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. Usługi te Wnioskodawczyni świadczy we współpracy z kancelarią radców prawnych, na mocy umowy zlecenia świadczenia usług prawniczych zawartej na czas nieokreślony, zgodnie z którą ww. usługi polegają na:

1. przygotowywaniu opinii prawnych, raportów, sprawozdań;
   
2. zastępowaniu radców prawnych w sądach i kontaktach z sądami i urzędami w celu sprawdzenia stanu prowadzonych spraw;
   
3. przygotowywaniu projektów pism, pism procesowych i umów;
   
4. opracowywaniu informacji związanych z różnymi zagadnieniami prawnymi;
   
5. wykonywaniu innych zadań doraźnie zleconych przez zleceniodawcę, o ile ich przedmiot me wykracza poza rodzaj i charakter usług świadczonych przez zleceniobiorcę w ramach jego działalności gospodarczej.
   
   

Równocześnie Wnioskodawczyni posiada status aplikanta radcowskiego i z tego tytułu jest obowiązana do uiszczania opłaty rocznej za aplikację radcowską oraz miesięcznych składek członkowskich z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych. Wiedzę zdobywaną podczas aplikacji Wnioskodawczyni wykorzystuje w bieżącej działalności gospodarczej, a status aplikanta radcowskiego jest niezbędny do świadczenia usług prawniczych polegających na zastępowaniu radców prawnych w sądach, jak również stanowi warunek współpracy z kancelarią radców prawnych.

Wnioskodawczyni prowadzi księgowość na zasadach ogólnych, w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W dniu 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty I raty opłaty rocznej za II rok aplikacji radcowskiej w kwocie 2.900 zł, za co w dniu 31 stycznia 2014 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych wystawiła na Jej rzecz fakturę VAT. Drugą ratę w wysokości 2.308 zł Wnioskodawczyni jest obowiązana zapłacić do dnia 30 czerwca 2014 r. Ponadto, co miesiąc Wnioskodawczyni uiszcza składkę członkowską w kwocie 20 zł z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym opłaty związane z odbywaniem aplikacji radcowskiej, tj. oplata roczna za aplikację radcowską oraz miesięczne składki członkowskie z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 361)?

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z ogólną normą prawną zawartą w art. 22 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 361) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zwrot „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" oznacza uzależnienie uznania danego wydatku za koszt podatkowy od istnienia pomiędzy tym wydatkiem a przychodem związku z charakterze przyczynowo-skutkowym albo też gospodarczym. Efektem istnienia tego związku jest osiągnięcie przychodu lub przewidywanie jego osiągnięcia (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2011 r., II FSK 1147/2010, LexPolonica nr 2818916). Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art, 22 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości. W przedstawionym stanie faktycznym istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatków na aplikację radcowską, a uzyskaniem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem wiedzę zdobywaną w trakcie aplikacji radcowskiej Wnioskodawczyni wykorzystuje w bieżącej działalności gospodarczej. Ponadto, status aplikanta radcowskiego jest warunkiem świadczenia przez Wnioskodawczynię usług na rzecz kancelarii radców prawnych, z którą współpracuję w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Status ten jest również niezbędny do świadczenia usług prawniczych polegających na zastępowaniu radców prawnych w sądach, co także wchodzi w skład działalności Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wskazuje ponadto, że wydatki związane z dokształcaniem można podzielić na dwie grupy. Pierwsza grupa to wydatki przeznaczone na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, druga to wydatki związane z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy. Odbywanie płatnej aplikacji radcowskiej bezspornie należy do pierwszej grupy wydatków związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych. Wydatki te mogą być zatem zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w zakresie usług prawniczych. Aplikacja radcowska bezspornie ma na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych, a ponoszone koszty opłaty rocznej za aplikację radcowską oraz miesięcznej składki członkowskiej z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych można zaliczyć do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późń. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, takie jak opłata roczna za aplikacje radcowską oraz miesięczne składki członkowskie z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,
  
• czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Z powyższych wydatków, jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć uprawnienia, umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi od 1 października 2013 r. działalność gospodarczą. Przedmiot działalności stanowi świadczenie usług prawniczych na rzecz osób fizycznych, prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. Równocześnie Wnioskodawczyni posiada status aplikanta radcowskiego i z tego tytułu jest obowiązana do uiszczania opłaty rocznej za aplikację radcowską oraz miesięcznych składek członkowskich z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych. W dniu 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty I raty opłaty rocznej za II rok aplikacji radcowskiej w kwocie 2.900 zł, za co w dniu 31 stycznia 2014 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie wystawiła na Jej rzecz fakturę VAT. Drugą ratę w wysokości 2.308 zł Wnioskodawczyni jest obowiązana zapłacić do dnia 30 czerwca 2014 r. Ponadto, co miesiąc Wnioskodawczyni uiszcza składkę członkowską w kwocie 20 zł z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone w związku z aplikacją radcowską, przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawniczych ponoszone w celu uzyskania przychodu bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Jednakże, jeszcze raz podkreślenia wymaga, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Płocku Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.