Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-189/14-2/JC
z 16 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 6 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkaniach w restauracjach (innych lokalach gastronomicznych) odbywanych w celach biznesowych z klientami (potencjalnymi klientami) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkaniach w restauracjach (innych lokalach gastronomicznych) odbywanych w celach biznesowych z klientami (potencjalnymi klientami).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną, handlową oraz usługową w zakresie produktów chemicznych, wałów z pokryciem elastomerowym oraz obciągów offsetowych. Wiąże się z tym konieczność odbywania spotkań o charakterze biznesowym. W trakcie spotkań prowadzone są prezentacje produktów, negocjacje handlowe, ustalanie warunków finansowych, dostaw, poruszane są zagadnienia techniczne itp. Niejednokrotnie spotkania te trwają kilka godzin.

W związku z tym, że działalność Wnioskodawcy obejmuje cały kraj, przedstawiciele handlowi działają w różnych rejonach Polski. Spotkania takie, w zależności od okoliczności odbywają się w siedzibie klientów (potencjalnych klientów) lub poza nią np. w restauracjach lub lokalach gastronomicznych.

Do zwyczajowo przyjętych praktyk handlowych należy podjęcie zaproszonego kontrahenta (kontrahentów) obiadem lub innym posiłkiem na koszt zapraszającego (Wnioskodawcy).

Spotkania w restauracji lub innym lokalu gastronomicznym nie mają charakteru wytwornego obiadu (kolacji czy lunchu) lub specjalnie zorganizowanej imprezy. Ich celem jest omówienie bieżących spraw biznesowych, a nie chęć zaimponowania kontrahentowi oraz okazanie wystawności, okazałości, wytworności itp.

Wydatki na obiad (inny posiłek) z kontrahentem są udokumentowane fakturami VAT lub rachunkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone na spotkaniach w restauracjach (innych lokalach gastronomicznych) odbywanych w celach biznesowych z klientami (potencjalnymi klientami) stanowią koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na spotkaniach w restauracjach (innych lokalach gastronomicznych) z kontrahentami w celach biznesowych, a nie w celu okazania wystawności, okazałości lub zaimponowania klientom, nie mające charakteru uroczystego lub specjalnie zorganizowanej imprezy, a jedynie standardowego poczęstunku stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74 poz, 397, z pózn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

A zatem wydatek podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli:

• został poniesiony przez podatnika,
  

• celem poniesienia kosztu było osiągnięcie przychodów, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  
  

W art. 16 ust. 1 pkt 28 wyłączono z kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa.

Uniwersalny Słownik Języka Polskiego (PWN, Warszawa 2007) reprezentację definiuje jako „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty spotkań biznesowych nie są działaniami mającymi charakter okazałości, wystawności itp., a jedynie dają możliwość spotkania na neutralnym gruncie i spokojnego omówienia prowadzonych spraw, w związku z tym nie powinny podlegać wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów artykułem 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ww. koszty pozostają w ścisłej zależności z prowadzoną działalnością handlową i niejednokrotnie mają bezpośredni wpływ na osiąganie przychodów przez Wnioskodawcę.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w:

interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25.11.2013 r., DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521

oraz wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11

a także interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 05.12.2013 r., sygn. IPTPB3/423-348/13-2/GG oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22.10.2013 r., sygn. IBPBI/2/423-951/13/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej jako: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy zatem ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany przede wszystkim z tego punktu widzenia. Wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

W rozpatrywanej sprawie należy mieć na względzie, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Zasadne jest w tym miejscu odwołanie się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną, handlową oraz usługową w zakresie produktów chemicznych, wałów z pokryciem elastomerowym oraz obciągów offsetowych. Wiąże się z tym konieczność odbywania spotkań o charakterze biznesowym. W trakcie spotkań prowadzone są prezentacje produktów, negocjacje handlowe, ustalanie warunków finansowych, dostaw, poruszane są zagadnienia techniczne itp. Niejednokrotnie spotkania te trwają kilka godzin. W związku z tym, że działalność Wnioskodawcy obejmuje cały kraj, przedstawiciele handlowi działają w różnych rejonach Polski. Spotkania takie, w zależności od okoliczności odbywają się w siedzibie klientów (potencjalnych klientów) lub poza nią np. w restauracjach lub lokalach gastronomicznych. Do zwyczajowo przyjętych praktyk handlowych należy podjęcie zaproszonego kontrahenta (kontrahentów) obiadem lub innym posiłkiem na koszt zapraszającego (Wnioskodawcy). Spotkania w restauracji lub innym lokalu gastronomicznym nie mają charakteru wytwornego obiadu (kolacji czy lunchu) lub specjalnie zorganizowanej imprezy. Ich celem jest omówienie bieżących spraw biznesowych, a nie chęć zaimponowania kontrahentowi oraz okazanie wystawności, okazałości, wytworności itp. Wydatki na obiad (inny posiłek) z kontrahentem są udokumentowane fakturami VAT lub rachunkami.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup usług gastronomicznych (obiad, inny posiłek) nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Wydatki te ponoszone są bowiem w związku z odbywaniem spotkań o charakterze biznesowym, w trakcie których prowadzone są prezentacje produktów, negocjacje handlowe, ustalanie warunków finansowych, dostaw, poruszane są zagadnienia techniczne.

Zatem celem tych wydatków nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku Wnioskodawcy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z klientami. Poniesione wydatki spełniają zatem przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop - są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.